17 Δεκεμβρίου 2010

Ενημέρωση...

1) Έχω σπάσει το δεξί μου χέρι, ως εκ τούτου, δυσκολεύομαι πολύ να γράψω... Όμως, διαβάζω πολύ...

2) O Stephen Kasner, ζωγραφιά του οποίου κοσμεί το βλογ, έχει πρόβλημα υγείας. Συγκεκριμένα, ο Stephen O' Malley γράφει στο site του:

"Stephen Kasner needs our help... please read 16 12 2010
If you read this site, you’ve probably partaken of Stephen Kasner’s work. He has done album covers, artwork, and posters for Integrity, Sunn O))), Isis, Justin Broadrick, Runhild Gammelsæter, Khlyst, Darsombra, Suma, and many more. His haunting style is unmistakable. I have spent much time gazing at his work. Here is an interview I did with him, in which he discusses specific pieces that he’s done. Below are some of my favorite works of his.


Now Stephen needs your help. He is extremely private, so circumstances must be dire for him to reach out like this. Out of privacy considerations, he asked that his medical condition not be named. Below is his statement.


Stephen Kasner has recently been diagnosed with some serious medical issues. Like many artists who lack the benefit of medical insurance, he pushed the situation aside until it became unavoidable. Emergency care has been initiated, but he is not out of the woods yet, and his continued care is extremely necessary – hence this call for aid to friends, admirers of his art, and comrades alike.


There are two ways to help.


1. The first is a direct donation by PayPal to kasner@stephenkasner.com. Times are tough, so no amount is too small. If 1,000 people give $5 each, that goes a long way. Depending on his health, Kasner will do drawings/sketches for all who donate.


2. The second is to purchase merch from Kasner. He has two stores, a main one and one for his Blood Fountains musical project. You can buy books, album art prints, CD’s, silkscreens, posters, and more. They make great gifts for this holiday season."

Εγώ πάντως κάτι αγόρασα. Τη δουλειά του Kasner μπορείτε να τη δείτε εδώ κι εδώ... Αν σας αρέσει, τότε βάλτε ένα χεράκι...

24 Νοεμβρίου 2010

Για νά'χουμε το καλό ρώτημα...

Το τελευταίο διάστημα πήζω ασυστόλως, γεγονός που καθιστά την ανανέωση του βλογακίου, αλλά και την παρακολούθηση λοιπών συνεπικαλούντων εις την βλογόσφαιρα λίαν προβληματική. Ωστόσο, επειδής χθες είδα ειδήσεις -στο Mega- και επειδής ο Τέκις Τσαν λέει μερικά ωραία περί αντικειμενικότητας, ετσιγκλίσθην επαρκώς, ώστε να θέσω μερικά ερωτήματα προς τα ΜΜΕ, διότι δεν μας τα λεν καθόλου καλά τελευταία.

1ον: αγαπητά μου ΜΜΕ, το Μνημόνιο είναι για το καλό μας, για για το κακό μας; Θέτε να μας δώκετε μια σαφή απάντηση, διότι όσο περνάει ο καιρός, τόσο μας τα μπερδεύετε; Διότι, αν το Μνημόνιο είναι για το καλό μας, τοτενές γιατί κάθε τόσο σπεύδετε να μας τονίζετε ότι η κυβέρνηση δεν ξέρει τι υπέγραψε και ότι στο τέλος του Μνημονίου μας περιμένει η χρεοκοπία -ελεγχόμενη ή μη; Αν, πάλι, είναι κακό, τότες γιατί βρίζετε όσους το κατηγοράνε και αντιστέκονται σε αυτό. Δηλαδής, η ΓΕΝΟΠ κακώς εμπόδισε τη συνάντηση Μπιρμπίλης - τρόικας, άμα είναι κακό αυτό που ζητάνε οι τροικανοί -Θεμουσχώραμε...- για τη ΔΕΗ (η αναφορά στη Μπιρμπίλη δεν είναι τυχαία); Θα μου πείτε, το Μνημόνιο περιέχει και μερικά καλά στοιχεία. Σωστά, όμως, το Μνημόνιο, όπως η εγκυμοσύνη, δεν μπορεί να είναι "ολίγον": ή το "τρως" ολόκληρο ή καθόλου. Ολίγον μνημόνιο, πάντως, δε γίνεται...

2ον: καλά μου ΜΜΕ, όταν ήμανε μικρός, η μάνα μου μου επέβαλε να τρώω σπανακόρυζο. Μόλις μεγάλωσα λίγο, διαπραγματεύτηκα με τις Μεγάλες Δυνάμεις τη σχέση μου με το σπανακόρυζο και, τελικά, κατόρθωσα να το συνοδεύω με τηγανιτές πατάτες. Με το που μπήκα στο πανεπιστήμιο, έκανα νέα διαπραγμάτευση και το έκοψα τελείως. Με αυτό θέλω να πω ότι, όταν οι τροικανοί -Θεμουσχώραμε...- σκαν στην Αθήνα, γίνεται για δε γινέται διπραγμάτευση μαζί τους; Διότι, διαπραγμάτευση τύπου "σκάσε και φάε το σπανακόρυζο" δεν νοείται. Οπότε, αν γίνεται διαπραγμάτευση, τότε γιατί είναι κακό που η Λούκα αποφάσισε να διπραγματευτεί το ζήτημα των συμβάσεων; Γιατί είναι κακό που δημοσιοποίησε τις απόψεις της; Στο τέλος-τέλος, στο Βήμα τις δημοσίευσε, όχι στην Εργατική Αλληλεγγύη, πράγμα που αν συνέβαινε μπορεί να μας προκαλούσε κι ένα σοκ. Γιατί το Μαξίμου "αιφνιδιάστηκε" και "εξέφρασε δυσφορία" (τελικά, αυτό το Μαξίμου, πολύ συναισθηματικό μας προκύπτει για κτίριο...), σύμφωνα με τις πληροφορίες που μεταδώσατε; Και αυτές οι πληροφορίες πώς συγκλίνουν με το γεγονός ότι μια μέρα μετά ο Πεταλωτής όχι μόνο κάλυψε τη Λούκα, αλλά ουσιαστικά επανέλαβε τις θέσεις της; Και μετά από αυτό, πώς εξηγείτε ότι η δυσφορία έφυγε από το Μαξίμου και πήγε σε "άλλους υπουργούς" και στους τροικανούς -Θεμουσχώραμε...;

3ον: πριν έρθουν στην Αθήνα οι τροικανοί -Θεμουσχώραμε...- εσείς τα καλά ΜΜΕ είχατε λυσσάξει με την ανησυχία που δείχνουν για τα έσοδα και για το πόσο πίσω έχουνε μείνει. Με το που πάτησαν το πόδι τους στην Αθήνα, ξαφνικά το ζήτημα αυτό λες και δεν υπήρξε ποτές και όλη τους η κάψα ήταν οι επιχειρησιακές συμβάσεις και οι συγκοινωνιακές ΔΕΚΟ και η απελευθέρωση της αγοράς ενέργειας -λέγε με ΔΕΗ. Το ΔΝΤ έχει ξεσκιστεί να μιλά για την ανάγκη πάταξης της φοροδιαφυγής και για τη δίκαιη διεύρυνση της φορολογικής βάσης και για την αύξηση των εσόδων του Κράτους και, ξαφνικά, όλα αυτά βγαίνουν από το κάδρο και μένει μόνο η Λούκα και η Μπιρμπίλη και -λιγάκι- ο Ρέππας; Για τον Παπακωνσταντίνου nada; Για το Σαχινίδη rien; Για τις εφορίες που κάνουν πλάκα στην κυβέρνηση nicht; Τι παίζει, ρε παιδιά, μπορείτε να με πείτε κι εμένα το βλάχο;...

4ον: με το ζήτημα του ανοίγματος των κλειστών επαγγελμάτων, τι παίζει; Μετά τους φορτηγούς, ούτε κουβέντα; Και οι φαρμακοποιοί; Οι ταρίφες; Οι συμβολαιογράφοι; Οι αλληνοί; Μόνο οι επιχειρησιακές συμβάσεις μας μάραναν;

Έχω κι άλλα να ρωτήσω, αλλά τώρα βαριέμαι. Να περιμένω απαντήσεις;... Χλωμό, ε;

UPDATE: δείτε κι αυτό το ποστάκιον, μοιράζεται τους ίδιους προβληματισμούς...

15 Νοεμβρίου 2010

Η πόλη γουστάρει Δήμαρχο Μπουτάρη!!!

Ναι, ρε!!! Τα καρντάσα κόντεψαν να με στείλουν απόψε, γέρον άθρωπο, αλλά χαλάλι! Μεγάλη νίκη του κυρ-Γιάννη, που πάλεψε με ανθρώπους και θεούς και βγήκε νικητής, αλλά και μεγάλη νίκη μιας Θεσσαλονίκης που όλοι ξέραμε ότι υπάρχει, αλλά φοβόμασταν μην την είχε θάψει ο Παπαγεωργόπουλος στα θεμέλια του Δημαρχιακού Μεγάρου, μη χέσω κιόλα!

Μεγάλη και η νίκη του Καμίνη, που έδειξε ότι η αξιοπρέπεια και η σοβαρότητα είναι ισχυρότερες του ξοδέματος και του Ψινάκη. Μαγκιά του, γιατί, εκτός των ΔΗΑΡέωνε, ουδείς ΠΑΣΟΚος -πλην Διαμαντοπούλου- τον στήριξε πραγματικά. Και σκατά να τα κάνει, αποκλείεται νά'ναι χειρότερος από τον Nikitas, ο οποίος, πάντως, αν και τσαλαπατημένος, εμφανίστηκε αξιοπρεπής απέναντι στον Καμίνη (για τους ΝΔάρχες και το Σαμαρά, δεν είμαι σίγουρος ότι θα συνεχίσει να διατηρεί την ψυχραιμία του).

Μαγκιά και του Μιχαλολιάκου στον Πειραιά -'νταξ', να πω ότι ο εμπνευστής των Ρέηντζερς και των Κενταύρων με χαροποιεί που κέρδισε, θα πω ψέματα. Όμως, κάτι η άνεση του Μίχα και το υφάκι τύπου "τώρα-εγώ-χάρη-σας-κάνω-αφού-κανονικά-θα-έπρεπε-να-με-βγάλετε-Δήμαρχο-χωρίς-εκλογές", κάτι η ιστορία με το Φασούλα, δεν μπορώ να πω, καλά να πάθουνε οι ΠΑΣΟΚιοι, για να μάθουν για την αλαζονεία τους (τα ίδια ισχύουν και για την Πάτρα, όπου ο Δημαράς έκανε μια χαψά τον Κατσικόπουλο).

Από κει και πέρα, οι ΠΑΣΟΚιοι πρέπει να κάνουν πάρτι, τόσο φτηνά που τη γλυτώσανε. Και το 8-5 στις Περιφέρειες έκαναν, και τους Δήμους Αθήνας και Θεσσαλονίκης πήραν αθρώποι που τους στηρίξανε, και τις εντυπώσεις που είχαν χάσει στον α' γύρο κερδίσανε στον β' και, γενικώς, υπό τις συνθήκες, μάλλον ικανοποιημένοι πρέπει νά'ναι.

Από την αλληνή, ο Αντωνάκης τι να μας λέει... Άμα αρχινάς να μετράς Νομούς και Δήμους και Κοινότητες που πήρες, ενώ δεν τις είχες, εμένα μου φαίνεται σα να ψάχνεις να βρεις από κάπου να πιαστείς. Ε, κι έχασες και δύο κάστρα, και, γενικά, ό,τι είχε εισπράξει την περασμένη Κυριακή, τό'χασες απόψε. Και τώρα, κρύψου, γιατί αύριο ο Nikitas θα θέλει να σου πει δυο φωνηεντάκια για το Δήμο της Αθήνας, μάγκα μου.

Για τους ΚουΚουΈδες, ένα έχω να πω: είστε το κόμμα με τη μεγαλύτερη συσπείρωση ψηφοφόρων στο σύμπαν. Έχετε αρχίσει προεκλογική περίοδο από την πρώτη μέρα μετά τις εκλογές του 2009. Κάθε λίγο και λιγάκι το ΠΑΜΕ υπηρεσίας κάνει show για να αποδείξει πόσο ανάλγητη είναι η κυβέρνηση/αντιπολίτευση/Ε.Ε./ΔΝΤ/μονοπώλια κλπ. Η χώρα ζει υπό το ζυγό του μνημονίου και ο κόσμος έχει αρχίσει ν'αλαλιάζει. Έχουμε αυτοδιοικητικές εκλογές, όπερ σημαίνει πιο χαλαρή και διαμαρτυριακή ψήφο. ΠΑΣΟΚ και ΝΔ χάνουνε 1,5 εκατομμύρια ψηφοφόρους σε σχέση με το 2009. Κι εσείς θεωρείτε νίκη ότι πήρατε 75.000 ψηφοφόρους παραπάνω από πέρσι; Τι να πω...

ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ δεν αξίζουν σχολιασμού. Τα σκατώσανε γερά και χαίρουνται που δεν εκμηδενιστήκανε. Πάντως, παιδιά, εκεί Κουμουνδούρου μεριά, το κίνημα δεν τα πάει καλά και σόφρων θα ήτο να κάτσετε κάτω και ν' αρχίσετε να δείτε τι θα κάνετε, διότι με αυτό το ρυθμό, δε σας/μας βλέπω καθόλου καλά.

Ο Καρατζαφέρης, τι να πει κανείς; Μια κούραση, μια ταλαιπώργια, ένα κατιτίς. Το πράγμα δεν τραβάει, απλώς δεν κινδυνεύει να μείνεις εκτός, αλλά, Γιώργο μου, όσο κι αν προσπαθείς να μας πείσεις ότι εσύ είσαι ο σοφότερος όλων, θυμήσου πως ό,τι δεν αναπτύσσεται μοιραία συρρικνώνεται.

Για τους Οικολόγοι Πράσινοι, μόνο μια συμβουλή: άμα θέλετε να παίζετε με τα μεγάλα παιδάκια, θα πρέπει να μάθετε και τους κανόνες. Η πολλή χαλαρώτης και δημοκρατικότης και όλα τα εις -ότης είναι καλά για ΜΚΟ. Όχι για κόμματα.

ΑΝΤΑΡΣΥΑ/Αλαβάνοι και λοιπές post-communist δυνάμεις, δεν μας αφορούν. Εδώ, καλά-καλά δεν αφορούν και τους ίδιους. Ο καθείς στο μικρόκοσμό του, προσπαθεί να αποδείξει ότι κατέχει τη σωστή αλήθεια για την Αριστερά. Εκπλήσσεται κάποιος από τα αποτελέσματα; Μπα, ούτε κι εγώ.

Για τα εθνίκια στο Δήμο Αθηναίων, άλλη φορά, πιο αναλυτικά...

Όσο για την αποχή, όσοι λεν ότι είναι ο νικητής των εκλογών, πουλάνε φίδια: ωραία, άρα αν η Μπάρτσα δε συμμετάσχει στο Τσάμπιονς Λιγκ, μπορεί να λέει ότι το πήρε κιόλα, έτσι; Και, καλά οι λαλακίες που λεν οι πολιτικοί στα πάνελ και οι talking heads. Εμείς, οι υπόλοιποι, πώς αντιμετωπίζουμε το φαινόμενο; Και, πόσο άσχημα πράματα μας λέει για το κατάντημα της δημοκρατίας μας; Και, στην τελική, τι κάνουμε γι' αυτό; Σκατά, είναι άργά, είμαι κουρασμένος και πάω για ύπνο. Αύριο, ίσως μπορέσω να δώσω μια απάντηση που να βγάνει νόημα...

UPDATE: άμα γράφεις σε κατάσταση ημιδιάλυσης, αυτά παθαίνεις. Ξεχνάς τον πραγματικό νικητή των εκλογών, δηλαδής, τη ΔΗΑΡ. Έχουμε και λέμε, λοιπόν: οι Κουβέληδες -που οι πούροι ΣΥΡΙΖαίοι αποκαλούσαν ως "δεξιούς του ΣΥΝ" και φρόντισαν να τους διώξουν από το κόμμα- πρότειναν/στήριξαν δύο εξαιρετικές υποψηφιότητες σε Αθήνα-Θεσσαλονίκη. Επίσης, φρόντισαν, ακόμα κι όταν το ΠΑΣΟΚ αποδέχθηκε αυτές τις υποψηφιότητες, αλλά κράτησε αποστάσεις από το να τις στηρίξει ουσιαστικά, να ρίξουν τρέξιμο για πάρτη τους, να αγωνιστούν για την προβολή τους, να τις στηρίξουν με κάθε τρόπο. Και οι υποψηφιότητες αυτές ΝΙΚΗΣΑΝ, ανατρέποντας δεδομένα δεκαετιών. Κι όμως, παρά τη γενικότερη καλή παρουσία της ΔΗΑΡ στις εκλογές, οι Κουβέληδες κράτησαν χαμηλούς τόνους και δεν καπέλωσαν τις νίκες σε Αθήνα-Σαλονίκη. Με μια λέξη; Μάγκες και κύριοι ('νταξ', είναι δύο λέξεις).

6 Νοεμβρίου 2010

Και καλό βόλι...

Μια μέρα πριν τις αυτοδιοικητικές εκλογές, με τρων τα δάχτυλά μου να γράψω δυο κουβεντούλες γι' αυτές, έτσι, για να πάνε κάτω τα φαρμάκια. Το κείμενο αποτελεί απλώς καταγραφή κάποιων σκέψεων, οπότε μην περιμένετε και πολλή συνοχή, 'νταξ';

Πρώτον, εγώ δεν περιμένω ότι θα γίνουν εθνικές εκλογές ως παράγωγο των αυτοδιοικητικών. Δύο οι λόγοι: διότι δεν πιστεύω ότι το αποτέλεσμα δεν θα είναι καταστροφικό για την κυβέρνηση -δηλαδή, δεν θα καταγραφεί μια έντονη αποδοκιμασία στην πολιτική της. Και διότι, τελικά, το ΠΑΣΟΚ δεν πρόκειται να χάσει από την αντιπολίτευση. Τα μέχρι τώρα στοιχεία δείχνουν ότι λίγοι είναι οι υποψήφιοι της ΝΔ που όντως διεκδικούν με αξιώσεις τις Περιφέρειες -δηλαδή, εκεί που μπορεί να καταγραφεί αμιγώς πολιτικό μήνυμα. Πλην του Πανίκα, όλοι οι υπόλοιποι απλώς ελπίζουν να κατορθώσουν να διεκδικήσουν την Περιφέρεια στο β' γύρο με αντίπαλο... ποιον;

Είτε τον "επίσημο" είτε τον "αντάρτη" του ΠΑΣΟΚ. Μάλιστα, σε κάποιες περιφέρειες (Βόρειο Αιγαίο, Ιόνια, κλπ), η μάχη θα δοθεί μεταξύ των δύο τελευταίων, με τους νεοδημοκράτες να μένουν εκτός από τον α' γύρο. Και, θέλω να το πω, σε καμία περίπτωση οι "αντάρτες" ΠΑΣΟΚιοι δεν μπορούν να θεωρηθούν αντιμνημονιακή ψήφος. Κάθε άλλο, οι άνθρωποι απλώς τσαντίστηκαν επειδή το κόμμα επέλεξε άλλους κι όχι αυτούς για "επίσημους" υποψηφίους.

Άρα; Άρα, στην ουσία, μόνο σε περίπτωση μεγάλης έκπληξης θα είναι μη-ΠΑΣΟΚιος ο Περιφερειάρχης στις "ανοιχτές" Περιφέρειες. Ακόμα και στην Αττική, όπου ο Δημαράς δείχνει ικανός να κερδίσει το Σγουρό, ο ίδιος δηλώνει "ΠΑΣΟΚ", ενώ ο συνδυασμός είναι ένα ανασυμπούρμπουλο σύμπλεγμα Ντορικών, παλαιοΠΑΣΟΚιων και λοιπών ασαφών δυνάμεων. Οπότε, μπορεί η ΝΔ, ας πούμε, να διεκδικήσει μια νίκη Δημαρά ως νίκη του αντιμνημονιακού μετώπου (πού'ν'το, δηλαδής, αυτό το μέτωπο, αλλά τέλος πάντων...); Προφανώς και όχι. Πόσο μάλλον όταν ο δικός της υποψήφιος μοιάζει να μην μπαίνει καν στο β' γύρο, έτσι;...

Από την άλλη μεριά, η ξεκάθαρα αντιμνημονιακή Αριστερά δείχνει να πηγαίνει καλλιά της. Το ΚΚΕ εκτιμάται ότι θα αυξήσει την εκλογική του δύναμη σε ψήφους, αλλά όχι τόσο ώστε να θεωρηθεί αντίπαλον δέος για την κυβέρνηση. Ο ΣΥΝ; Ο ΣΥΡΙΖΑς; Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ; Ο Αλαβάνος; Οι Κουβέληδες; Τα ποσοστά τους είναι τόσο χαμηλά που σε πιάνει η ψυχή σου. Όσο για τους Οικολόγοι Πράσινοι, μοιάζουν τόσο μαραμένοι που σχεδόν θες να τους ποτίσεις λιγάκι, μην ξεραθούν τελείως. Όχι, δηλαδής, ότι η "άλλη" Δεξιά (ΛΑΟΣ και Ντορικοί) πετάει... Μάλλον χάλια είναι κι αυτοί, απλώς μοιάζουν σε λίγο καλύτερη μοίρα από την εικόνα που βγαίνει για την Αριστερά, πράγμα που γι' άλλη μια φορά αποδεικνύει ότι η Ελλάδα έχει κάνει ξερή συντηρητική στροφή και βοήθειά μας...

Μέσα σ' όλα αυτά, λοιπόν, βρίσκω ατυχή την επιμονή του Παπανδρέου στο θέμα των πρόωρων εκλογών. 'Ντάξει, το εμπεδώσαμε, είσαι η ελπίδα μας να βγούμε από το βούρκο. ΟΚ, we got it, now, move along and get shit done. Διότι, ξέρεις, πρόεδρε, το θέμα δεν είναι να μην είσαι υπό ομηρεία, αλλά, τελικά, τι κάνεις με την ελευθερία σου. Κι ως τώρα, αν εξαιρέσει κανείς τις περικοπές, δεν έχει κάνει τίποτε άλλο. Ούτε τη φοροδιαφυγή έχεις πατάξει ουσιαστικά, ούτε τα έσοδα έχεις αυξήσει, ούτε την ανάπτυξη την έχεις βάλει μπροστά, ούτε τίποτα. Οπότε, για τρέξε λίγο τα πράματα κι άσε τις εκλογές στην άκρη.

Από κει και πέρα, οι πολίτες σε αυτές τις εκλογές -δηλαδή, όλοι εμείς- καλούμαστε να πάρουμε τουλάχιστον δύο μείζονες αποφάσεις: να διώξουμε το φαύλο, οπισθοδρομικό, διεφθαρμένο, θεοκρατικό, εθνικιστικό κατεστημένο από τη Θεσσαλονίκη και τον Νικήτα από την Αθήνα. Είναι απλά αυτά τα διακυβεύματα και αν κάποιος δεν τα καταλαβαίνει, κακό της κεφαλής του. Αν, για άλλη μια τετραετία η Θεσσαλονίκη συνεχίσει να διοικείται από το τριγωνάκι Άνθιμος-Πανίκας-Γκιουλέκας, αν η Αθήνα επανεκλέξει για δήμαρχο το Νικήτα, τότε είμαστε όλοι άξιοι της μοίρας μας. Και, ούτε οι πρόωρες εκλογές, ούτε η τρόικα, ούτε τα μνημόνια, ούτε το Σχέδιο Ελπίδας™ του Αντωνάκη ούτε και κάτι άλλο μπορεί να μας βγάλει από την τυφλότητά μας. Κύριοι, οι αποφάσεις είναι δικές μας. Τα δεδομένα όλα μπροστά μας. Ιδού η Ρόδος και,... άντε και καλό βόλι.

η φωτο είναι από stencil στο Γκάζι.

4 Νοεμβρίου 2010

Η πολύτιμη σιωπή του Πρόεδρα Γαρδούμπα

Το μοναδικό σημείο της -κατά τα λοιπά, βαρετής- συνέντευξης του Αντωνάκη στον Pretenderη, την περασμένη Δευτέρα, που μου έκανε εντύπωση ήταν όταν μίλησε για τη σιωπή του Καραμανλή (ο οποίος εφεξής σε αυτή την ανάρτηση και αυτό το ιστολόγιο θα αποκαλείται "Πρόεδρας Γαρδούμπας" για ευνόητους λόγους). Είπε, λοιπόν ο Αντωνάκης: "Ο κ. Καραμανλής αυτή τη στιγμή έχει αποφασίσει ο ίδιος ότι δεν θέλει να μιλήσει, γι' αυτό και είναι βαρύτερο το βάρος στις δικές μου πλάτες. Από εκεί και πέρα ο Καραμανλής οδήγησε επιτυχώς τη ΝΔ πολλές φορές σε μεγάλες νίκες, είναι μέσα στην παράταξη, είναι βουλευτής, είναι φίλος μου, έχει αυτό το πρόβλημα, είναι δικό του πρόβλημα, δεν είναι δικό μου και εμείς προχωράμε.


Γ. ΠΡΕΤΕΝΤΕΡΗΣ: Συνεπώς εσείς πιστεύετε πρέπει να μιλήσει κάποια στιγμή.


Α. ΣΑΜΑΡΑΣ: Πιστεύω ναι."

Αντωνάκη μου, κάτι τέτοια λες και επιβεβαιώνεις όλα όσα πιστεύω για σένα. Αντί να λες ότι "ο Πρόεδρας Γαρδούμπας είναι ο πιο συνετός και υπεύθυνος πολιτικός που υπάρχει στο Σύμπαν και ποιος είμαι εγώ που θα του πω αν θα μιλήσει. Ποτέ του μη μιλήσει, κανένα πρόβλημα, παραμένει θεούλης", πας και προκαλείς τη μοίρα σου.

Ας πούμε, λοιπόν, ότι μετά τις εκλογές, ξυπνά μια μέρα ο Πρόεδρας Γαρδούμπας και πέρνει τηλέφωνο έναν απ' τους μπιστικούς του, ας πούμε, τον Αντώναρο, και του λέει: "Βατζέλη, αποφάσισα να μιλήσω, κλείσε μου συνέντευξη με κάποιον αλήτη-ρουφιάνο-δημοσιογράφο". Όποιος κι αν είναι αυτός ο δημοσιογράφος που θα κάνει τη συνέντευξη, έστω και μόνο για λόγους αυτοσυντήρησης, θα υποχρεωθεί κάποια στιγμή να κάνει στον Πρόεδρα Γαρδούμπα την κρίσιμη ερώτηση. Όχι τι έγινε -αυτό, λίγο-πολύ, το ξέρουμε. Όχι πώς έγινε -κι αυτό περίπου το ξέρουμε και, στην τελική, ούτε ο Πρόεδρας Γαρδούμπας δεν είναι υποχρεωμένος να ξέρει όλες τις λεπτομέρειες. Όχι, η κρίσιμη ερώτηση είναι μία: ήξερες ή όχι; Ήξερες ότι η χώρα κρατιέται από μισό νύχι στην άκρη του γκρεμού της χρεοκοπίας ή όχι; Κι, αν ναι, τι έκανες;

Κατά την άποψή μου, η ερώτηση αυτή έχει μόνο δύο απαντήσεις και είναι και οι δύο καταστροφικές για τη ΝΔ. Διότι, αν ο Πρόεδρας Γαρδούμπας απαντήσει "ναι, ήξερα", τότε επιβεβαιώνει όλη την επιχειρηματολογία του ΠΑΣΟΚ περί "λιποταξίας", "απόδρασης μπροστά στη χρεοκοπία" και συλλογικής ευθύνης της ΝΔ για τη σημερινή τραγική κατάσταση της οικονομίας. Μια τέτοια απάντηση στην ουσία δίνει μια και στέλνει τη ΝΔ στον οριστικό αγύριστο, καθώς μετά από μια τέτοια κουβέντα, τι να πεις και τι να κάνεις και ποιον να πείσεις, λέγοντας τι... Ουσιαστικά, το "ναι, ήξερα", ό,τι κι αν ειπωθεί μετά, σκοτώνει κάθε ελπίδα της ΝΔ για ανάκαμψη.

Ωστόσο, μια από τα ίδια θα συμβεί κι αν ο Πρόεδρας Γαρδούμπας απαντήσει "όχι, μωρέ, πού να ξέρω 'γω τι έπαιζε". Αυτόματα η εικόνα του αδιάφορου, άσχετου και ανίκανου, του τύπου που, αντί να κυβερνά τη χώρα και να ελέγχει τους υπουργούς του, έπαιζε πλέιστέισον και έβλεπε dvd, γίνεται πραγματικότητα. Ταυτόχρονα, οι κυβερνήσεις του εμφανίζονται σαν σύνολα πολυδιασπασμένων κέντρων εξουσίας, που το καθένα προωθούσε πολιτικές χωρίς κεντρικό σχεδιασμό κι έλεγχο, χωρίς κανένα απολύτως ενδιαφέρον για τη χώρα, παρά μόνο για τα ίδια συμφέροντα του κάθε μικρόκεντρου εξουσίας. Και, δεδομένου ότι τα ίδια μικρόκεντρα παραμένουν σχεδόν απείραχτα και σήμερα εντός της "νέας ΝΔ" του Αντωνάκη, άντε μετά να πείσει ότι μπορεί να διαχειριστεί καλύτερα τις τύχες της χώρας. Άσε που έτσι καταρρέει και το επιχείρημα ότι το ΠΑΣΟΚ ήξερε την κατάσταση της χώρας πριν τις εκλογές του 2009, αφου οι ΠΑΣΟΚιοι θα λένε "εδώ δεν την ήξερε ο πρωθυπουργός, θα την μαθαίναμε εμείς; Πλάκα με κάνεις, ρ'αξά;".

Θα μου πεις, εντάξει, μπορεί ο Πρόεδρας Γαρδούμπας να μπαλαμουτιάσει την απάντηση. Όμως κι έτσι, κακό θα κάνει στη ΝΔ, καθώς οι πάντες -μέχρι και το ΚΚΕ- θα βγουν και θα τους την πέσουν, ότι ο Πρόεδρας Γαρδούμπας δεν λέει τίποτα, ότι συνεχίζει να κρύβεται κλπ κλπ κλπ ad infinitum.

Γι' αυτό σου λέω, Αντωνάκη, άσε τις εξυπνάδες. Ο Πρόεδρας Γαρδούμπας είναι εμφανές ότι έχει μάθει καλά το μάθημα που διδάσκουν με απόλυτη καθαρότητα οι Queens Of The Stone Age: "Whatever you do/Don't tell anyone"...



UPDATE: Στά'λεγα, Αντωνάκη. Δε στά'λεγα; Δες τα τώρα...

22 Οκτωβρίου 2010

Bravo, Giorgos!!!!

Και, κάπως έτσι, τελειώνει η ιστορία με τον "σύγχρονο και ανατρεπτικό πολιτικό", που είναι "ικανός να αλλάξει την Ελλάδα" κι άλλα τέτοια ωραία και αστεία. Με λαϊκίστικες εξαγγελίες, λίγες μέρες πριν τις αυτοδιοικητικές εκλογές, μπας και ο Σγουρός πάρει κά'να ψηφαλάκι παραπάνω και καταφέρει να μην ηττηθεί από τον Ο.Φ.Α. Δημαρά και μας γίνουν τα μούτρα κρέας.

Δηλαδή, εν ολίγοις, επιστροφή στο μαυρογιαλουρισμό, στην μικροπολιτική, στην απογοήτευση. Στην αμηχανία να προσπαθείς να δικαιολογήσεις τα αδικαιολόγητα. Στη λογική του "ό,τι κάνουμε σήμερα, για αύριο βλέπουμε". Στην αναγνώριση ότι έγιναν τακτικά λάθη και στην προσπάθεια διόρθωσής τους με άλλα, ακόμα πιο μεγάλα. Στο γ@μημένο "business as usual" που μας κατατρέχει εδώ και αιώνες.

Κρίμα...

(φωτο από "Τα Νέα")

15 Οκτωβρίου 2010

Μαθήματα πολιτικής βλακείας

Η στάση που τήρησε η ηγεσία του ΠΑΣΟΚ έναντι του απερχόμενου Δημάρχου Πειραιά, Παναγιώτη Φασούλα αρχίζει να με κάνει να πιστεύω ότι ο πολιτικός κόσμος της χώρας πάσχει συνολικά από εξαιρετικά χαμηλό δείκτη νοημοσύνης και ότι πιο εύκολο είναι να κάνουν κάτι λάθος, παρά να σκεφθούν λίγο πέρα από τη μύτη τους και να κάνουν πράξη την "επανάσταση του αυτονόητου", που λέει και ο Παπανδρέου, αν και αυτός, συχνά, συγκαταλέγεται στην πιο πάνω κρίση μου για το πολιτικό προσωπικό της Ελλάδας.

Έχουμε και λέμε, λοιπόν: το ΠΑΣΟΚ, για χ, ψ λόγους, αποφάσισε ότι ο Φασούλας δεν θα είναι υποψήφιος στις επερχόμενες αυτοδιοικητικές εκλογές. Οι λόγοι αυτοί μπορεί να είναι αντικειμενικοί (π.χ., ως Δήμαρχος δεν απέδωσε τα αναμενόμενα, δεν έχει καλό rapport με το Σγουρό ή με τους άλλους συνυποψήφιούς του, και πάει λέγοντας...) ή και τελείως υποκειμενικοί (ας πούμε, "τιμωρείται" επειδή στην εσωκομματική διαμάχη για την αρχηγία είχε πάει με το Βενιζέλο). Και, στην τελική, τα παραπάνω δεν έχουν και πολλή σημασία: το κόμμα -δυστυχώς- έχει δικαίωμα ζωής ή θανάτου επί των στελεχών του.

Το ζητήμα είναι, γιατί δεν του το λένε ευθέως. Γιατί τον βάζουν να κάνει ομαδικές φωτογραφήσεις με Μίχα και Σγουρό. Γιατί, ως την τελευταία στιγμή τον αφήνουν να πιστεύει ότι θα είναι υποψήφιος αντιπεριφερειάρχης. Γιατί δεν του ξηγιούνται αντρίκια και ξεκάθαρα: "Παναγιώτη, παιδί μου, τον ήπιες. Εκτός από πρώην μπασκετμπωλίστας, θα γίνεις και πρώην πολιτικός. Sorry, αλλά that's the way it is". Ωραία και ξεκάθαρα και ψύχραιμα. Αντιθέτως, προτιμούν να βγάλουν ανακοίνωση, ώστε ο Φασούλας να μάθει τελευταίος ότι δεν είναι στο ψηφοδέλτιο. Μετά, έχει άδικο να λέει ό,τι λέει και δηλώνει ότι θα στηρίξει Δημαρά (τον κύριο "παρών" στην ψηφοφορία για το μνημόνιο, για να μην ξεχνάμε...);

Ξέρετε πού καταλήγει αυτή η ιστορία; Το ΠΑΣΟΚ να εμφανίζεται εκδικητικό, ο Σγουρός να φαίνεται ότι δεν μπορεί να επηρεάσει το μηχανισμό, ο Μίχας να βγαίνει ως ο "κακός" της υπόθεσης και ο Φασούλας να εκφράζει δίκαιη οργή για τη συμπεριφορά του κόμματος απέναντί του. Και ερωτώ: η όλη κατάσταση είναι, για δεν είναι για να απορείς για το IQ όσων τη διαχειρίστηκαν; Ε;

24 Σεπτεμβρίου 2010

Fuck you and your “Twilight”…

…Και οτιδήποτε μπορεί να σχετίζεται με αυτή την αηδία που καταναλώνετε σαν πρόβατα! Ειλικρινά, κάθε φορά που βλέπω μια χαζοβιόλα ή ένα μπετόβλακα να μου εξυμνούν τα βιβλία/ταινίες/μπλουζάκια/παραφερνάλια αυτού του… πράγματος, μού’ρχεται να τον κοπανήσω! Οι ταινίες, απλώς, δε βλέπονται: κακογυρισμένες, κακοπαιγμένες, χωρίς σενάριο, χωρίς καμία απολύτως –έστω και καταναλωτική- αξία, δεν αξίζουν ούτε το ποπκόρν που θα πάρεις (μαζί με το jumbo ποτήρι Zero, να μην ξεχνιόμαστε…) για να τις δεις. Ούτε το χρόνο για να τις κατεβάσεις.

Ωστόσο, οι ταινίες μου προκαλούν λιγότερη οργή απ’ όσο τα βιβλία: ειλικρινά, ένας μπαμπουίνος με σύνδρομο Asperger, χωρίς δάχτυλα και μαστουρομένος μέχρι θανάτου με ηρωίνη, κόκα, κρακ, βενζινόκολλα, μαύρο και ODed με ζάχαρη και DMT θα μπορούσε να γράψει καλύτερα από τη Στέφανι Μέγιερ. Οι χαρακτήρες θα ήταν λιγότερο μονοδιάστατοι, η δράση λιγότερο υπνοστεντόν, οι διάλογοι λιγότερο ξύλινοι. Και μην μ’ αρχίσετε καν για την ηθική και φιλοσοφία/στάση ζωής που τα βιβλία αποπνέουν και που κάνουν τη Σάρα Πέιλιν να μοιάζει με ακροαριστερό αναρχοκουμούνι και νυμφομανή, τα πάντα όλα μαζί.

Επειδή, λοιπόν, ο Khlysty έχει τα νεύρα του και έχει βαρεθεί να ακούει συνομήλικές του μουλάρες να του λεν πόσο καλά είναι τα βιβλία, ορίστε μια λίστα με ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΑ βιβλία με βρυκόλακες, τα οποία, διάολε, έχουν και κάτι να πουν. Η σειρά, προφανώς, δεν είναι αξιολογική, ούτε εξαντλητική. Ωστόσο, αξίζει να ψάξετε και να τα βρείτε –αν υποτεθεί ότι το υπο-είδος αυτό της φανταστικής λογοτεχνίας σας αρέσει-, μπας κι ανοίξει λίγο το ματάκι σας. Δείτε αυτή τη λίστα σας ένα κλύσμα: μόνο έτσι μπορείτε να απαλλαγείτε από τη άχρηστη μάζα που το “Twilight” σας γέμισε. Έτοιμοι; Φύγαμε!

11 Σεπτεμβρίου 2010

Νά'χουμε να λέμε

Κατ' αρχάς, καλό φθινόπωρο σε όλους. Και καλό κουράγιο.

Κατά δεύτερον, μετά το αρχικό σοκ της επιστροφής στη δουλειά, μετά από εξαιρετικά επιτυχημένες διακοπές, ήρθε και το σοκ του ανασχηματισμού να με αποτελειώσει. Εδώ και κάμποσες μέρες, την παλεύω μες στο κουρκούτι που έχω για μυαλό, προσπαθώντας να καταλάβω τι κρύβεται πίσω από τον ανασχηματισμό, δηλαδή, αν όντως έγινε με κάποια λογική και φιλοσοφία ή αν απλώς έγινε για να γίνει ή επειδής τό'λεγαν τα ΜΜΕ. Ακόμα, δεν έχω καταφέρει να βγάλω άκρη, οπότε καταγράφω μερικές σκέψεις και, αν θέτε, το συζητάμε.

1. Ο Παπανδρέου, όπως και κάθε άθρωπος, θέλει να είναι περιτριγυρισμένος από αθρώπους και συνεργάτες που πιστεύει και εμπιστεύεται. Έτσι, μου φαίνεται φυσιολογική η αναβάθμιση Ραγκούση, η διατήρηση σε υψηλή θέση προτίμησης των Παπακωνσταντίνου, Πεταλωτή και Γερουλάνου καθώς και η υπουργοποίηση Ξυνίδη. Τους ξέρει, τους προτιμά, τους προωθεί. Αυτό είναι όλο, κι αν η κυβέρνηση μοιάζει να διοικείται από διευθυντήριο, αν τα πάει καλά, χαλάλι του...

2. Ο ανασχηματισμός έκρυβε και μερικές σωστές κινήσεις: π.χ., η τοποθέτηση του συγκοινωνιολόγου Βούγια στο υπουργείο Υποδομών. Ή του Χρυσοχοΐδη στο υπουργείο Ανάπτυξης, από το οποίο έχει περάσει με σχετική επιτυχία στο παρελθόν. Ή του Χυτηρή στο Πολιτισμού, ώστε να αναλάβει την ΕΡΤ που ούτε την ήθελε, ούτε μπορούσε να τη διαχειριστεί ο Γερουλάνος. Επίσης, η τοποθέτηση του Λοβέρδου στο Υγείας -ο οποίος τα πήγε καλά, σύμφωνα με τα μέτρα της κυβέρνησης και του μνημονίου στο Εργασίας- φαίνεται να υποδηλώνει διάθεση ξεκαθαρίσματος και σε αυτό το χώρο.

3. Παράλληλα, είναι εμφανές ότι η παραμονή της Μπιρμπίλη στο Περιβάλλοντος αποτελεί ένα "γινάτι" του Παπανδρέου προς τα ΜΜΕ που εδώ και πολύ καιρό την στέλναν είτε στην Περιφέρεια Αττικής, είτε σπίτι της. Το ίδιο, νομίζω, έγινε και με την μεταφορά της Κατσέλη στο Εργασίας, με παράλληλη αναβάθμιση του Κουτρουμάνη, για να υπάρχει κι άνθρωπος που να ξέρει τα ταμεία. Πάντως, η Κατσέλη παραμένει στους υπουργούς "πρώτης γραμμής", ό,τι κι αν σημαίνει αυτό.

4. Από κει και πέρα, τα πράγματα isnogood, που λένε και στο χωριό του Αλογογκούφη (ρε, τι να γίνεται αυτή η ψυχή;...). Το παλαιοΠΑΣΟΚ επέστρεψε στην κυβέρνηση κι αυτό δεν προμηνύει καλά. Το τρίδυμάκι Σκανδαλίδη-Μιλένας-Κουτσούκου στο Αγροτικής Ανάπτυξης είναι απίστευτο, όπως και ο Παπουτσής στο Προστασίας του Πολίτη. Επίσης, η αναβάθμιση της Μαριλίζας σε αναπληρώτρια υπουργό Εξωτερικών μοιάζει ακατανόητη, όπως και η επιστροφή του Ρόβλια σε κυβερνητικό πόστο, αλλά το απόλυτο αστείο μοιάζει να είναι η Φώφη αναπληρώτρια υπουργός Παιδείας. Δηλαδή, δε φτάνει που στο υπουργείο αυτό ήδη υπήρχαν εντάσεις μεταξύ των μελών του, προστίθεται τώρα κι άλλη μια πηγή έντασης (θυμίζω ότι Διαμαντοπούλου και Γεννηματά εκλέγονται στην Α' Αθηνών). Το τι θα γίνει παραμένει ερωτηματικό, ωστόσο η πιθανότητα να βγει κάτι καλό από τη συγκατοίκηση είναι, κατά τη γνώμη μου, μικρή.

5. Λίγο με νοιάζει αν η κυβέρνηση είναι ολιγομελής ή μεγάλη. Το ζήτημα είναι να είναι συνεκτική και να μπορεί να κάνει δουλειά. Και, για να γίνει αυτό, πρέπει τα πρόσωπα να διέπονται από κοινή στάση και φιλοσοφία. Κι αν μου βρει κανείς την κοινή στάση και φιλοσοφία μεταξύ, ας πούμε, του Παπουτσή, του Ξυνίδη και του Παπακωνσταντίνου, εγώ θα του πω μπράβο, ρε μάγκα, είσαι πολύ μπροστά. Άρα, το ζήτημα δεν είναι ότι αυξήθηκαν τα μέλη του Υπουργικού Συμβουλίου, αλλά αν αυτά τα μέλη θα μπορέσουν να συνεργαστούν μεταξύ τους, τόσο στα υπουργεία του ο καθένας, όσο και διυπουργικά. Το βλέπετε πιθανό;...

6. Ο ανασχηματισμός, τόσο ως ουσία, όσο και ως διαδικασία "έκλεψε" από τον Παπανδρέου τις καλές εντυπώσεις που είχε λάβει μόλις μια μέρα πριν από τις επιλογές του ΠΑΣΟΚ για την Τοπική Αυτοδιοίκηση. Διότι, εκεί ο Παπανδρέου, με δύο ουσιαστικές υπερβάσεις -αυτές του Καμίνη και του Μπουτάρη-, είχε κατορθώσει να κερδίσει πόντους, αλλά και να στείλει στους ψηφοφόρους το μήνυμα ότι αυτός έκανε την κίνηση προς τα μπρος και ότι είναι σειρά τους να δείξουν ότι την εκτιμούν και την στηρίζουν. Ακόμα και η επιλογή υποστήριξης του Τατούλη είχε νόημα, έστω κι αν έμοιαζε λίγο "σόλοικη" μέσα στα υπόλοιπα πρόσωπα. Ε, νομίζω ότι όλα αυτά τα κέρδη χάθηκαν από έναν ανασχηματισμό που έγινε με λάθος τρόπο και λάθος λογική και φιλοσοφία.

Αυτά για την ώρα και... βλέπουμε. Άλλωστε, ο χειμώνας θα έχει μεγάλο ενδιαφέρον, κατά την κινέζικη έννοια.

20 Ιουλίου 2010

The hit...

Δεν είχα σκοπό να γράψω, αλλά να σας παραπέμψω στο short'n'sweet ποστ του Ανέστη. Ωστόσο, από χθες κάτι με τρώει και, τελικά, είπα να γράψω κάτι για την υπόθεση της δολοφονίας του Γκιόλια. Κι αυτό, διότι, αν δεν με απατά η μνήμη μου, είναι η δεύτερη δολοφονία που χρεώνεται στη "Σέχτα" και που (θεωρώ ότι) θα έκανε υπερήφανους τους hit-men του καρτέλ της Μεντεγίν.

Διότι, αυτό που συνέβη χθες στην Ηλιούπολη ΔΕΝ ήταν "τρομοκρατικό" χτύπημα, τουλάχιστον όπως έως πρόσφατα νοούνταν τέτοιες πράξεις. Αν οι δράστες είχαν αφήσει στον τόπο του εγκλήματος κι ένα κομμένο κεφάλι αλόγου, τότε θα μπορούσαμε άνετα να μιλήσουμε για μαφιόζικο χτύπημα και για ξεκαθάρισμα λογαριασμών, όχι ότι και τωρα δεν μπορούμε να το πούμε, δηλαδή...

Ο Ανέστης λέει ότι "Μπορεί να μην έχουμε επαναστάτες στην Ελλάδα, έχουμε όμως ένα σωρό κόσμο που μπορούν να υποδύονται τους επαναστάτες για να λύνουν διαφορές". Εγώ θα πω ότι οι τύποι αυτοί, με τον τρόπο που εκτέλεσαν τον Γκιόλια, θέλησαν να στείλουν ένα μήνυμα, τύπου "να τι θα πάθετε, αν αποφασίσουμε να σας βάλουμε στο στόχαστρο". Εξ ου και τον έκαναν κιμά.

Παρακάμπτοντας τις οργίλες αντιδράσεις των ομιλουσών κεφαλών της τηλεόρασης, πείτε μου, παρακάλω, αν ήταν ιδέα μου αυτή η αδιόρατη, αλλά υπαρκτή, αίσθηση υστερίας των πάντων, αυτή η λεπτή οσμή του τρόμου που οι λεονταρισμοί των δημοσιογράφων και των πολιτικών δεν μπορούσαν να καλύψουν. Αν δεν κάνω λάθος, τότε οι δράστες πέτυχαν το στόχο τους: σκότωσαν το Γκιόλια και το μήνυμα ήταν πεντακάθαρο για όλους.

Ουδείς ασφαλής. Ουδείς untouchable. Κι αν υπάρξει προκήρυξη, είμαι βέβαιος ότι κάτι τέτοιο θα λέει, πως, είδατε τι κάναμε, περιμένετε και θα δείτε τι άλλο θα κάνουμε και κανείς δεν μπορεί να μας σταματήσει. Θεωρώ, δε, ότι η στοχοποίηση του Γκιόλια, κάθε άλλο παρά τυχαία ήταν. Όχι μόνο για λόγους "ευκολίας" του στόχου, αλλά και συμβολικά, για το ποιος ήταν, τι έκανε, κλπ.

Αναρωτιέμαι τι θα επακολουθήσει. Το βέβαιο, πάντως, είναι ότι οι κατσαπλιάδες της "Σέχτας" μπορούν να είναι ικανοποιημένοι από το έργο τους. Τώρα πια, κανένας δεν μπορεί να κοιμάται ήσυχος. Κρίμα που δεν έχουν καταλάβει ότι ο φόβος είναι κακός σύμβουλος...

UPDATE: δείτε κι αυτό...

24 Ιουνίου 2010

Η μάχη του λιμανιού (...που δεν έγινε)

Επειδής βαριέμαι φριχτά -άσε που ετοιμάζομαι να πάω στο Terras Vibe, για τη μάχη των τιτάνων (Anthrax, Megadeth, SLAYEEEEEEEER, Metallica, \m/)- λέω σήμερα να συμπεριφερθώ και πάλι αντικο(υ)μμουνιστικά και να την πέσω στο ΚΚΕ και ΠΑΜΕ και το σόου που επιχείρησε να στήσει χθες στο λιμάνι του Πειραιά, αλλά δεν του έκατσε.

Από τη στιγμή που η απεργία δύο ναυτεργατικών σωματείων κρίθηκε παράνομη, έβαζα και στοίχημα ότι το ΚΚΕ θα πάει στο λιμάνι να κάνει μπάχαλο, όπερ και εγένετο. Οι δυνάμεις κρούσης του ΠΑΜΕ (πρέπει νά'ναι καμιά 300αριά άτομα τα οποία είναι πάντα σε επιφυλακή και με στυλιάρια υπηρεσίας τρέχουν όπου το ΚΚΕ κρίνει ότι πρέπει να παρέμβει) μπλόκαραν τις αναχωρήσεις των πλοίων, δημιουργώντας σοβαρό πρόβλημα στις συγκοινωνίες, προκαλώντας οργή στους επιβάτες και αμηχανία στις "δυνάμεις ασφαλείας", οι οποίες υποτίθεται ότι θα έπρεπε να επιβάλλουν την τάξη και τη νομιμότητα.

Τελικά, αν εξαιρέσει κανείς κάποια μικροεπεισόδια μεταξύ ΠΑΜιτών και επιβατών και τα γνωστά χριστοπαναγίδια που έπεσαν από τους δυστυχείς που πήγαν στο λιμάνι κι έμειναν εκεί αμανάτι, δεν έγινε τίποτα, κάτι που προφανώς πρέπει να φρίκαρε το ΚΚΕ. Διότι, μη γελιέστε, η χθεσινή ιστορία αυτό είχε ως στόχο: να μετατραπεί ο Πειραιάς σε πεδίο μάχης, με γριές και παιδάκια να τρέχουν αλλόφρονες ανάμεσα στα δακρυγόνα και τα ΜΑΤ, με φωτογραφίες τραυματισμένων ΠΑΜιτών, με τα έτσι και τα αλλιώς μιας τέτοιας κατάστασης. Ώστε, μετά, το ΚΚΕ να βγαίνει και να τα χώνει στην ανάλγητη κυβέρνηση που δέρνει απεργούς αγωνιστές και αθώους πολίτες, κλπ, κλπ, ad infinitum.

Το θέμα είναι ότι ο Χρυσοχοΐδης τους χάλασε τη σούπα, καθώς διέταξε τους Λιμενικούς να μην κάνουν τίποτα. ΟΚ, η εικόνα της χώρας, όσο και να το κάνεις, έφαγε μια χλαπάτσα. Ωστόσο, ήταν πολύ μικρότερη από αυτή που θά'τρωγε, αν χθες πραγματοποιούνταν η "μάχη του λιμανιού", που εμφανώς επεδίωκε το ΚΚΕ. Θεωρώ, δε, ότι την επόμενη φορά που το ΠΑΜΕ θα επιχειρήσει να προβεί σε νέα εκδήλωση "ανυπακοής" στην "κυβέρνηση της Ε.Ε., του ΔΝΤ και των μονοπωλίων" θα βρεθεί προ εξαιρετικά δυσάρεστης εκπλήξεως. Με εκπλήσσει, δε, το γεγονός ότι η κυβέρνηση δείχνει να κατανοεί πολύ καλύτερα απ'όσο περίμενα, τι σημαίνει "διαχείρηση κρίσεων". Όσο για το ΚΚΕ, ακόμα κι αν έχει χίλια δίκια, με τις τακτικές του τα χάνει και αυτό φαίνεται και από τις ανύπαρκτες "εισπράξεις" του από τη λαϊκή δυσαρέσκεια.

Αλλά, τι να περιμένεις από ανθρώπους που αγωνίζονται να με πείσουν ότι ο Στάλιν αδικήθηκε;...

(σ.σ. η φωτό είναι από "Τα Νέα")

17 Ιουνίου 2010

Δε μας παρατάς, ρε Λοβέρδε...

Δηλαδή, θες να μου πεις ότι αυτό το έκτρωμα επιβάλλεται από το Μνημόνιο με την "τρόικα"; Ότι συμφωνήσατε σε αυτό;;; Ότι με κάτι τέτοια θα σώσετε τη χώρα από την καταστροφή;;; Και για νά'χουμε το καλό ρώτημα, τι διαπραγμάτευση κάνατε με την Ευρωπαϊκή Επιτροπή και το ΔΝΤ; "Α, για να μας δώσετε τα φράγκα, ώστε να μη χρεοκοπήσουμε αύριο, θα πρέπει να σας αφήσουμε να μας σκίσετε; ΟΚ, θέλετε και να βογκάμε αισθησιακά ή θα μας πηδάτε στα σιωπηλά, να μη σας ενοχλούμε, κιόλα...";

Πάτε καλά, ρε;;;; ΡΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕ;;;;!!!!! Ρε, καταλαβαίνετε τι πα'να πει "διαπραγμάτευση"; Τι πα'να πει δούναι και λαβείν; Τι σκατά κάνατε; Τι είναι αυτό το πράγμα; Πού οδηγείτε τη χώρα, το αντιλαμβάνεστε; Και, αν το αντιλαμβάνεστε, τι κάνετε για να το αποτρέψετε; Είστε τόσο ανίκανοι, τόσο υποτελείς; Δεν ντρέπεστε καθόλου;

Δε μας χέζεις, ρε Λοβέρδε κι εσύ κι όλοι οι άλλοι!!! Ασταδιάλα!!!

16 Ιουνίου 2010

"Κατάρρευση του πολιτικού σκηνικού" και μπαρμπούτσαλα...

Εν μέσω καύσωνος και λοιπών δεινών, παρακολουθώ με έκπληξη και θαυμασμό τη νέα μόντα που επιχειρείται να στηθεί από διάφορα ΜΜΕ, σχετικά με τους κινδύνους που ελλοχεύουν πίσω από την "απαξίωση του πολιτικού σκηνικού της χώρας"!!! Εδώ!!! In Full Color!!! All The Gory Details!!! Και δημοσκοπήσεις που ούλα τα αποδεικνύουν έχουμε!!! Και άλλα τινά...

Πέραν από την πλάκα, πάντως, με εκπλήσσει το γεγονός ότι κάποιοι κάνουν σοβαρά αυτή τη συζήτηση, περί της απαξίωσης και κατάρρευσης του πολιτικού σκηνικού της Ελλάδας, στηριζόμενοι σε στοιχεία που, αν δεν κάνω λάθος, παρουσιάζονται σε δημοσκοπήσεις -με την ίδια ακριβώς ένταση- εδώ και πολλά χρόνια. Δηλαδής, τι νέο κομίζει αυτή η γκαλοπιά της "Καθημερινής" που δεν τό'χουμε δει και σ'άλλες;

Λίγο-πολύ, όλες οι πολιτικού περιεχομένου δημοσκοπήσεις των τελευταίων τριών-τεσσάρων χρόνων αποτυπώνουν μια έντονη δυσπιστία των πολιτών έναντι του πολιτικού προσωπικού της χώρας. Ε, και; Άλλαξε κάτι; Καταγράφηκε έστω και μια ουσιαστική μεταβολή στο πολιτικό σκηνικό της χώρας; Έγινε κάτι το βαθύ/ρηξικέλευθο και δεν το πήραμε χαμπάρι;

Όχι, όχι κι όχι. Ακόμα και η δημοσκοπική "άνοιξη" του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ του 2008 (η μοναδική καταγεγραμμένη στροφή των πολιτών προς μια ριζοσπαστικότερη πρόταση...) ξεθώριασε με μεγαλύτερη ταχύτητα απ' όσο θα μπορούσε κάποιος να περιμένει και τώρα οι ΣΥΡΙΖαίοι/ΣΥΝασπισμένοι τρώγωνται με τα ρούχα τους, καθώς, ως γνωστόν, η φτώχεια φέρνει γκρίνια...

Κατά τα λοιπά, οι πολίτες εδώ και πολλά χρόνια γκρινιάζουν για τους πολιτικούς, ωστόσο, την ύστατη στιγμή, όπως λέει κι ο Παυλάρας, συμπεριφέρονται τελείως παυλοφικά και ψηφίζουν ΕΝΤΕΛΩΣ συστημικά και να μην ακούω μαλακίες για "μεταβολές/μετακινήσεις" του εκλογικού σώματος, εκτός κι άν έγινε κάτι που δεν το πήρα πρέφα, που δεν το νομίζω.

Επίσης, κανένα από τα πολιτικά κόμματα/σχηματισμούς που υπάρχουν σήμερα δεν έχει κάνει κάποια στοιχειώδη, έστω, έκπληξη. Το ΚΚΕ παραμένει μπετοναρισμένο στα ποσοστά του εδώ και σχεδόν δέκα χρόνια, ο ΛΑΟΣ δείχνει να έχει ταβανιάσει προ πολλού, ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ δείχνει να επιστρέφει στη φάση "μπαίνω-δεν μπαίνω στη Βουλή" και οι Οικολόγοι Πράσινοι δεν δείχνουν ικανοί, όχι να αλλάξουν το σκηνικό, αλλά ούτε να ξεπεράσουν το όριο εισόδου στη Βουλή.

Ναι, αλλά θα μου πεις, σε ρευστό σκηνικό, τα πράγματα μπορούν εύκολα να αλλάξουν. Ναι, αμέ, το άλλο με τον Τοτό το ξέρεις; Για να δούμε, λοιπόν, σε τι συνίσταται η "ρευστότητα". Ο Σαμαράς, ακολουθώντας τακτική Καραμανλή, διέγραψε τη Ντόρα. Από εκείνη τη ώρα, όλο για τη δημιουργία νέου σχηματισμού ακούμε, και νέο σχηματισμό δε βλέπουμε. Και, αν θέτε να βάλουμε κι ένα στοίχημα, ούτε και πρόκειται να δούμε σύντομα, καθώς οι πολλοί(;) Ντορικοί βουλευτές της ΝΔ, κάθε άλλο παρά έτοιμοι εμφανίζονται να αποχωρήσουν από το μαντρί (ο Κιλτίδαρος, ούτως ή άλλως, την έκανε για δικούς του λόγους).

Από το ΠΑΣΟΚ διαγράφηκαν δυόμιση βουλευτές (ο ένας είναι μισός μέσα μισός έξω...), εκ των οποίων οι δύο ανήκουν στο λεγόμενο "λαϊκό" ΠΑΣΟΚ και με την καμία δεν γουστάρουν το Γιώργο και τις πολιτικές του. Όσο για την αποχώρηση των Ανανεωτικών από το ΣΥΝ, πέραν του ότι το τελευταίο διάστημα έμοιαζε σχεδόν μοιραία, ε, δεν τη λες κι ως κίνηση που προκαλεί τριγμούς στο σύστημα. Κατά τα άλλα, είναι εντυπωσιακό ότι κανένα κόμμα, ούτε αριστερά, ούτε δεξά, δεν μοιάζει να μπορεί να εκμεταλλευτεί τη φθορά της κυβέρνησης, αλλά και τις διαρκείς αστοχίες του Σαμαρα.

"Καλά, περίμενε να δεις τι θα γίνει το φθινόπωρο, που θα σφίξουν τα γάλατα". Λοιπόν, μπορεί να κάνω και λάθος, αλλά είμαι σχεδόν βέβαιος ότι δεν θα γίνει τίποτα το κοσμοϊστορικό. Κι αυτό, διότι έχω την αίσθηση ότι ο κόσμος είναι μουδιασμένος από τα μέτρα-σφαλιάρες που έχουν ως τώρα ληφθεί και δυσκολεύεται να αντιδράσει με στοχευμένο τρόπο. Παράλληλα, τα χρόνια της "καλής ζωής" μου φαίνεται ότι έχουν "σκουριάσει" τα αντανακλαστικά των πολιτών και έχουν αποδυναμώσει την ανάγκη για συλλογικές διαδικασίες.

Όλα αυτά τα γράφω για να πω ότι το "τυράκι" της αλλαγής του πολιτικού σκηνικού δεν το χάφτω και θα έλεγα να είμαστε όλοι μας πολύ προσεκτικοί όταν ακούμε για κάτι τέτοιο. Πολύ μούφα και στημένο μου κάνει, για να με πείσει...

2 Ιουνίου 2010

Κι εσύ χτενίζεσαι...














Για να μάθετε να ασχολείστε με ασόβαρα πράγματα (κρίση, οικονομία, Γάζα και άλλα ποταπά...)

28 Μαΐου 2010

Η σημειολογία της ξεφτίλας

Τελικά, αυτό το παιδί, ο Αντωνάκης, ντε, δεν παλεύεται με την καμία. Κάθε κουβέντα του, κάθε δήλωσή του, κάθε παρουσία του αποτελεί κι ένα μνημείο κενολογίας, λαϊκισμού και, κυρίως, αντιδημοκρατικότητας. Αφού μας ζάλισε τα σκώτια με το "μείγμα πολιτικής" του (μήπως ήθελε να γίνει αλχημιστής, όταν ήτουνε μικρός;...), τώρα επανέρχεται με το ζήτημα της "αυτοκάθαρσης" της ΝΔ από τα "βαρίδια" και απ' όσους "πλήγωσαν την παράταξη".

Έτσι, σήμερα προέβη σε νέα δήλωση σχετικά με αυτή τη διαδικασία, την οποία σας παρουσιάζω αυτολεξεί, διότι πρέπει να την αναλύσουμε σημειολογικά, για να γίνει κατανοητό το μέγεθος της ξεφτίλας:

"Αν δεν το έχετε καταλάβει, εγώ έχω πάρει εντολή να χτίσω μια καινούργια ΝΔ. Δεν απολογούμαι για το χθες, δεν θα απολογούμαι για νοοτροπίες και συμπεριφορές τύπου Παυλίδη ή Βουλγαράκη ή Ρουσόπουλου. Όποιος -το ξεκαθαρίζω- έχει βλάψει την Παράταξη, δεν θα είναι μαζί μας. Αλλά και δεν πρόκειται να αφήσω ποτέ κανέναν να στοχοποιηθεί άδικα. Τίποτε άλλο".

Παρακάμπτοντας πλήρως το ύφος της δήλωσης, μερικές ενδιαφέρουσες παρατηρήσεις:

1."Όποιος -το ξεκαθαρίζω- έχει βλάψει την Παράταξη, δεν θα είναι μαζί μας": ενδιαφέρουσα -για το μέγεθος του λαϊκισμού της- διατύπωση. Το θέμα για τον Αντωνάκη ΔΕΝ είναι ότι κάποιοι πλήγωσαν τον κόσμο και τη χώρα, αλλά την Παράταξη. Έξυπνο. Διότι έτσι δεν χρειάζεται να απολογηθεί για τα έργα των κυβερνήσεων, μέλος των οποίων ήταν κι ο ίδιος. Επίσης, αποφεύγει το σκόπελο να αναφερθεί σε έργα και ημέρες ανθρώπων που ενδεχομένως μπορούν να του την κάνουν με μεγάλη άνεση.

2."δεν θα απολογούμαι για νοοτροπίες και συμπεριφορές": και γαμώ. Όχι για πράξεις και παραλήψεις, αλλά για νοοτροπίες και συμπεριφορές. Όχι για αντικειμενικά ζητήματα, αλλά για ζητήματα "ηθικής" και "αισθητικής". Όχι για το ότι επί 5,5 χρόνια έγινε κυριολεκτικό πάρτι εις βάρος της Ελλάδας, αλλά για νεφελώδεις έννοιες που αγγίζουν τα όρια της "φιλοσοφίας". Έτσι, αν κάποιος, π.χ., έκλεψε αλλά η νοοτροπία και συμπεριφορά του ήταν εντός των ηθικών πλαισίων που θέτει ο Αντωνάκης, όλα καλά, ε;...

3."έχω πάρει εντολή να χτίσω μια καινούργια ΝΔ. Δεν απολογούμαι για το χθες": επίσης και γαμώ. Η αναβάπτιση της "εκλογής από τη βάση" φαίνεται ότι διαγράφει, τόσο τις δύο κυβερνητικές θητείες του Αντωνάκη, όσο και την επιτυχημένη του απόπειρα της "Πολιτικής Άνοιξης", αλλά και τις όποιες ευθύνες ο ίδιος έχει για το σημερινό χάλι. Bravo, Antonis!!!

4."δεν θα απολογούμαι για νοοτροπίες και συμπεριφορές τύπου Παυλίδη ή Βουλγαράκη ή Ρουσόπουλου.": excelsior!!! Ο Αντωνάκης, εν είδη δικαστή Ντρεντ, δικάζει, καταδικάζει και εκτελεί την καταδίκη ανθρώπων που οι πράξεις τους τελούν υπό πολιτική/δικαστική διερεύνηση. Αγνοόντας κανονικότατα το τεκμήριο της αθωότητας, αγνοόντας κανονικότατα κάθε εσωκομματική δημοκρατική διαδικασία, πετάει στα λιοντάρια -και, μάλιστα, αποκλειστικά και μόνο για "νοοτροπίες και συμπεριφορές" (βλ. 2)- τρία στελέχη της παράταξής του, τα οποία, ωστόσο, η ΝΔ είχε σπεύσει να αθωώσει όταν ήταν κυβέρνηση. Πού ήταν τότε ο Αντωνάκης; Εεεεεεεε;

Κλείνοντας, θα ήθελα να πω ότι μου είναι παντελώς αδιάφορο το τι θα κάνει η ΝΔ με τα εσωτερικά της, αν ο Αντωνάκης θα διαγράψει τους πάντες, αν οι πάντες θα διαγράψουν τον Αντωνάκη, κλπ. Όμως, φθάνει πια με την υποκρισία και την ξεφτίλα. Άει σιχτίρ, που λέει εν τη σοφία του κι ο Ζάφοδας.

27 Μαΐου 2010

Τίτλοι τέλους

Κατά την ταπεινή μου άποψη, η χθεσινή παραδοχή από τον Τάσο Μαντέλη στην Εξεταστική Επιτροπή της Βουλής για το σκάνδαλο Siemens, ότι τα πήρε κανονικά από την εταιρεία, αποτελεί τη χαριστική βολή στο πολιτικό σύστημα της χώρας.

Κι αυτό, όχι διότι ο Μαντέλης ομολόγησε με απόλυτο κυνισμό ότι χρηματίστηκε από τη Siemens, όταν, μάλιστα, ήταν υπουργός Μεταφορών και, άρα, καθ' ύλην αρμόδιος για προμήθειες σχετιζόμενες με τη συγκεκριμένη εταιρεία. Ούτε επειδή επέδειξε τρομακτική αδιαφορία για τις συνέπειες της ομολογίας του -όχι για τον ίδιο, άλλωστε, το ποινικό μέρος που τον αφορά έχει προ πολλού παραγραφεί, αλλά για την πολιτική και την εικόνα που δημιουργείται στους πολίτες.

Κυρίως, όμως, διότι, πλέον, αποκαλύπτεται με τον πλέον προφανή τρόπο ότι ο βασικός στόχος της πολιτικής πρακτικής στην Ελλάδα είναι η συγκάλυψη. Με την αθλιότητα που ονομάζεται νόμος περί ευθύνης υπουργών, η οποία φροντίζει, όχι να αποκαλύπτει, αλλά να καλύπτει. Με τη χειραγωγούμενη Δικαιοσύνη, η οποία κινείται με ρυθμούς που καθορίζονται από την εκάστοτε πολιτική ηγεσία. Με τις Επιτροπές της Βουλής, που καταλήγουν να είναι όργανα συνδιαλλαγής και όχι ουσιαστικής έρευνας και αποκάλυψης.

Κι έτσι, καταλήγουμε σε φαινόμενα Μαντέλη, ο οποίος, με απλά λόγια, πάει στην Εξεταστική, λέει, μάλιστα, κύριοι, τα πήρα κανονικά από τη Siemens και τώρα κλ@στε μου τα @ρχίδι@ και παρατήστε με ήσυχο να ξαναπάω στο Αζερμπαϊτζάν, να κάνω τις δουλίτσες μου και μη με πολυζαλίζετε κιόλα. Και σε φαινόμενα "ό,τι είναι νόμιμο, είναι και ηθικό" του Βουλγαράκη, και σε φαινόμενα "μαζευτείτε, κουνάω δάχτυλο" του Παυλίδη, και πάει λέγοντας. Ρε, δε γ@μιόμ@στε όλοι, λέω 'γω...

11 Μαΐου 2010

Να οργανωθούμε, παιδία...

Εδώ και δυο-τρεις μέρες, όλος ο πλανήτης κρέμεται από το Ecofin: "τι θα αποφασίσουν οι υπουργοί Οικονομικών της Ε.Ε.;", "πώς θα είναι ο μηχανισμός στήριξης του ευρώ;", "πώς θα κατατροπώσουμε τους κερδοσκόποι;", "πόσα φράγκα θα διατεθούν για τη σωτηρία των Νοτίων της Ευρωζώνης;", "πότε θα πάρει η ΑΕΚ πρωτάθλημα και κύπελλο και ευρωπαϊκό;" (καλά, αυτό το τελευταίο είναι δικό μου...). Κοντέψαν να μας σκάσουν, μέχρι να μας πουν τι θα κάνουν, τελικά, και μόλις μας ανακοίνωσαν το -αληθινά, φιλόδοξο- σχέδιό τους, μόνο που δεν ακούστηκαν χειροκροτήματα και πανηγυρισμοί, τύπου "έτσι γ@μ@ει η ΟΝΕ", "είναι βαριά, βαριά η π....α του ευρώ" και "εμείς τα hedge funds τά'χουμε για το black πέος" και άλλα τέτοια ωραία.

Τελικά, όμως, τι είναι αυτό το φοβερό όπλο που η Ευρώπη αντιπαρατάσσει στις εχθρικές κερδοσκοπικές δυνάμεις; Μμμμμμ, μπορεί να φανεί αστείο, αλλά εμένα μου κάνει λίγο ως ένας πιο μεγάλος "μηχανισμός στήριξης" της ελληνικής οικονομίας. Δηλαδής, πάλι διμερή δάνεια, πάλι επιτόκια ~5%, πάλι "έσχατες λύσεις", πάλι δυνατή "τσόντα" από το ΔΝΤ. Εντάξει, το πολιτικό -που λέει ο λόγος- σκέλος του σχεδίου έχει ενδιαφέρον, όμως σε πρακτικό επίπεδο λίγο διαφέρει από τη συμφωνία Ε.Ε.-ΔΝΤ για την Ελλάδα (τουλάχιστον με βάση όσα έχουμε μάθει ως τώρα...). Οπότε, sorry κιόλα, αλλά ούτε λόγους για πανηγυρισμούς βλέπω, αλλά ούτε και για κραυγές και οιμωγές. Διότι, το μόνο που κάνει τα σχέδιο είναι να επιτρέπει δανεισμό με μικρότερη κερδοσκοπία απ' αυτή που κάνουν οι αγορές.

Στην ουσία, από τα λίγα που μπορώ να καταλάβω, το πλάνο "διάσωσης" της ελληνικής οικονομίας αποτέλεσε το template (που λεν και στο χωριό του Αλογογκούφη...) για να συσταθεί αυτός ο μεγαλύτερος μηχανισμός, ο οποίος επιτρέπει, μεν, στις πιεσμένες χώρες να βγουν από τις αγορές, αλλά, ε, δεν κάνει ακριβώς και ελεημοσύνη... Πενταετή δάνεια με 5% επιτόκιο, δεν τα λες ακριβώς "καλή φάση", ιδίως αν μιλάς για οικονομίες που ούτως ή άλλως ζορίζονται (υψηλά ελλείμματα, υψηλά δημόσια χρέη, κλπ). Τώρα, δεν ξέρω αν οι κινήσεις της ΕΚΤ για τα ομόλογα θα έχουν καλύτερη επίδραση, ωστόσο, κι αυτές για ψιλο-ημίμετρα μου κάνουνε.

Βλέπετε, στην όλη φάση εγώ βλέπω δύο βασικά προβλήματα: πρώτον, ότι δεν γίνεται σοβαρή συζήτηση για την αναθεώρηση των Συνθηκών. Τό'χω πει και ξαναπεί. Το Σύμφωνο Σταθερότητας και η Λισαβόνα είναι ωραία και καλά για συνθήκες ζωηρής ανάπτυξης. Όμως, σε υφεσιακή περίοδο το πράμα μπορεί εύκολα να οδηγηθεί σε ανεξέλεγκτες καταστάσεις. Και, δεδομένου ότι, παρά τις μ@λ@κιές που ακούγονται εδώ κι εκεί για ανάκαμψη της παγκόσμιας οικονομίας, πιστεύω ότι ακόμα έχουμε πολλά ψωμιά να φάμε ως την ανάπτυξη, θεωρώ ότι ουδείς μηχανισμός μπορεί να προστατεύσει την οικονομία μιας χώρας, ή και το ίδιο το ευρώ, αν κάποιοι, για δικά τους γούστα αποφασίσουν να το γονατίσουν. Ο μόνος τρόπος αντιμετώπισης τέτοιων κρίσεων είναι η έκδοση χρήματος. Αυτό μπορεί να γίνει; ΟΧΙ αν δεν αλλάξουν οι Συνθήκες, οπότε...

Το δεύτερο πράμα που με προβληματίζει είναι τα κολλητιλήκια Ε.Ε.-ΔΝΤ. Και με προβληματίζει, διότι α) αν η Ε.Ε. δεν είναι φιλανθρωπικό ίδρυμα, το ΔΝΤ είναι συνδυασμός Σκρούτζ και Δικαστή Ντρεντ. Από το Jungle Report βρήκα αυτό το κείμενο του Epicurus2day το οποίο λέει πολλά κι ενδιαφέροντα. Δεν το κάνω "ευαγγέλιο", ωστόσο θεωρώ ότι είναι ένα αξιοποιήσημο αναλυτικό εργαλείο (όπως και όλα τα κείμενα του Epicurus2day, πρέπει να πω, καθώς ο άνθρωπος είναι προφανές ότι έχει κάνει πολλή δουλειά για να βγάλει το κάθε post). Και διότι β) ο συνολικός τρόπος με τον οποίο κινείται η Ε.Ε. έχει αρχίσει να με προβληματίζει. Δηλαδή, αν θες να βάλεις τα του οίκου σου σε τάξη, δεν καλείς με περισσή ευκολία να σε βοηθήσει κάποιος ο οποίος προκαλεί αντιδράσεις ακόμα και στον Τρισέ και που έχει συγκεκριμένες συνταγές για κάθε πρόβλημα.

Τι θέλω να πω με τα παραπάνω; Ότι φοβάμαι πολύ ότι, όπως ο μηχανισμός στήριξης της ελληνικής οικονομίας έφερε "άδικα" μέτρα για τους Έλληνες, έτσι και ο μηχανισμός στήριξης της Ευρωζώνης θα φέρει "άδικα" μέτρα για πολύ κόσμο ακόμα (το "άδικα" το βάζω σε εισαγωγικά μόνο και μόνο επειδή κι ο Παπανδρέου χρησιμοποίησε αυτή τη λέξη για να περιγράψει τα μέτρα. Για μένα είναι, στην τεράστια πλειοψηφία τους οριακά απάνθρωπα και, μακάρι να διαψευστώ, όσα θα έρθουν θα είναι ακόμα χειρότερα). Sorry, αλλά δεν έχω πλέον καμία εμπιστοσύνη σε ανθρώπους που, ενώ παραδέχονται ότι ένα σύστημα έχει σαραβαλιάσει, προσπαθούν ντε και καλά να το διασώσουν, αντί να σκεφτούν κάτι παραπάνω.

Υ.Γ.: στέλεχος του ΔΝΤ φέρεται να έφερε ως επιτυχημένα παραδείγμα Βραζιλία και Τουρκία. Βέβαια, ξέχασε να μας πει πόσο πέτυχαν οι οικονομίες αυτών των χωρών και με ποιο τίμημα...

8 Μαΐου 2010

Το Λυκόφως των Θεών...

Ίσως ο καλύτερος δίσκος του 2010. Οι Twilight έχουν χαρακτηριστεί ως σύνοδος κορυφής του αμερικανικού black metal, καθώς στον πρώτο δίσκο τους, του 2005, στο συγκρότημα συμμετείχαν ο Wrest (Leviathan, Lurker of Chalice), o Malefic (Xasthur), o N. Imperial (Krieg, N.I.L.), o Blake Judd/Azentrius (Nachtmystium) και ο Hildolf (Draugar) και με τη μουσική τους έμοιαζαν να αποτείουν φόρο τιμής στο trve, kvlt, nekro, grim, νορβηγικό black metal της δεκαετίας του '90.

Ωστόσο, things have changed μετά από πέντε χρόνια: ο πυρήνας των Twilight (Wrest, Judd, Imperial) παραμένει ο ίδιος, ωστόσο νέα πρόσωπα έχουν προστεθεί: ο Aaron Turner (Isis, Old Man Gloom, καμιά δεκαριά άλλα projects και offshots), ο Sanford Parker (Buried at Sea, Minsk, παραγωγός extaordinaire) και ο Stavros Giannopoulos (ναι, ΝΑΙ!!!, των Atlas Moth) οδηγούν το σχήμα σε μονοπάτια πέρα, πάνω και κάτω από το black metal.

Πώς ακούγεται ο νέος δίσκος των Twilight, με τίτλο "Μonument To Time End"; Όπως ακριβώς τον φαντάζεται όποιος ξέρει τη μουσική που παίζουν όλοι αυτοί οι τύποι. Δηλαδή, σαν ένα post-ψυχεδελικό μείγμα black, doom, slugde και ambient. Ή, αν θέλετε ένα πιο απλό παράδειγμα, σαν οι King Crimson να παίζουν Slayer με παραγωγό τον μακαρίτη Syd Barret στις πιο out-of-it στιγμές του.

'Ντάξει, τώρα θα μου πείτε, σιγά μην κάτσω εγώ ν' ακούσω τις παράνοιες που μας προτείνει ο τρελλός ο Khlysty. Δεν πειράζει, μην τις ακούσετε, εσείς θα χάσετε. Ο πιο heavy, πειραματικός, ψυχεδελοπαρανοϊκός δίσκος του 2010 είναι εδώ. Άμα τολμάτε, αγνοείστε τον...

(το παραπάνω post δείτε το ως μια προσπάθεια αποσυμπίεσης, 'νταξ';... Ειδάλλως, τα σοβαρά θα μας φάνε ΚΑ-ΝΟ-ΝΙ-ΚΑ...)

7 Μαΐου 2010

Πέστα χρυσόστομε!!!

Μαγκιά μεγάλη του Zaphodίου το κειμενάκι του αυτό, να το διαβάσετε όλοι και να το διαδώσετε. Επίσης, μέγιστη μαγκιά του που αναδημοσιεύει την Ε-ΞΑΙ-ΡΕ-ΤΙ-ΚΗ ομιλία του Γρηγόρη, που, όμως, είναι και λίγο μαλάκας, γιατί δεν λέει και πέντε ονόματα, να τις γαμήσει ξεράνει όλες τις κότες εκεί μέσα (όχι όλους, υπάρχουν κι έντιμοι άνθρωποι που, θες από μαλακία, θες από ιδεολογία, θες από ψώνιο, είναι σήμερα υπουργοί, βουλευτές και γενικότερα πολιτικοί). Φτάνει πια με την προπαγάνδα, δεν θα μας κάνετε Καθολικούς, ρε πούστη, νά'χουμε όλοι ενοχές για το Προπατορικό Αμάρτημα. Κάποιοι φταίνε και ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΠΛΗΡΩΣΟΥΝ -ΥΛΙΚΑ ΚΑΙ ΗΘΙΚΑ. Τέρμα η μαλακία του "όλοι φταίμε"!!!! Ονόματα-διευθύνσεις-το λογαριασμό στους κυρίους, να τελειώνουμε επιτέλους κι οποιανού δεν του αρέσει... tough, μάγκα μου... Α, ναι, και οι παραγραφές κομμένες, έτσι;...

Υ.Γ.: αυτά, για όσους πιστεύουν ότι ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ δεν χρειάζεται... Αλλά, τόσα ξέρουν, τόσα λεν. Ή, ακόμα χειρότερα, τόσα τους λεν...

UPDATE: η ομιλία του Ψαριανού εδώ...

5 Μαΐου 2010

Αναρωτιέμαι...

Αναρωτιέμαι τι είχε στο μυαλό του ο πρώτος, εκείνος που έριξε το μπουκάλι με τη βενζίνη -ή ό,τι άλλο περιείχε- μέσα στο υποκατάστημα της Marfin.

Αναρωτιέμαι πώς αισθάνονται οι υπόλοιποι "σύντροφοί" του, εκείνοι που πέταξαν τις μολότοφ, απ' όταν έμαθαν τα αποτελέσματα του "χτυπήματός" τους.

Αναρωτιέμαι αν ο Βγενόπουλος κατάλαβε τι έκανε χθες.

Αναρωτιέμαι αν οι πολιτικοί αρχηγοί έχουν συνειδητοποιήσει πραγματικά την κατάσταση στην οποία ταχέως βαίνει η χώρα. Όλοι, ανεξαιρέτως.

Αναρωτιέμαι για ποια δικαιώματα θα μιλάμε όταν οι μπάτσοι θα βουτήξουν κάποιον πιτσιρικά στην επόμενη διαδήλωση. Πώς θα τον υπερασπιστούμε.

Αναρωτιέμαι αν οι ομιλούσες κεφαλές της τηλεόρασης έχουν αντιληφθεί προς τα πού πάει το πράγμα και τι θα συμβεί και στους ίδιους.

Αναρωτιέμαι αν οι Ευρωπαίοι έχουν καταλάβει τι είδους τζίνι έβγαλαν από το μπουκάλι της "κρίσης χρέους και δανεισμού" της Ελλάδας.

Αναρωτιέμαι, όπως και η παλιά αφίσα του "Σχιζοφρενή Δολοφόνου με το Πριόνι", ποιος θα επιβιώσει και τι θα μείνει από αυτόν.

Αναρωτιέμαι γιατί θα πρέπει να έχουμε τέσσερις νεκρούς για να καταλάβουμε την έννοια του αιτίου και του αιτιατού.

Δεν έχω απαντήσεις. Μόνο θλίψη και αγωνία.

Καληνύχτα και καλή τύχη.

Basta!!!!

Λοιπόν, σύντροφοι και συναγωνιστές, νομίζω ότι ήρθε η ώρα να ξεκαθαρίσουμε μερικά πραγματάκια σε αυτή τη ζωή.

Έχουμε και λέμε:

-Δεν έχω κλέψει ποτές μου (αντιθέτως, κάτι αλητήριοι εργοδότες μου έχουν φάει σε κάποιες περιπτώσεις τα μιστά μου. Οι εν λόγω "κύριοι" συνεχίζουν να κυκλοφοράν ελεύθεροι κι ωραίοι και να το παίζουν και αφεντικά σε νέα κορόιδα).

-Δεν εργάζομαι στο Δημόσιο (παρότι είχα τη δυνατότητα. Επίσης, δεν πιστεύω σε καμία περίπτωση ότι οι δημόσιοι υπάλληλοι φταίνει αποκλειστικά και μόνο για το σημερινό χάος στο οποίο βυθίζεται γοργά η Ελλάδα).

-Δεν έχω κάνει ποτέ φοροδιαφυγή (τουναντίον, είμαι τόσο μαλάκας που, σε μια περίοδο που είχα εισοδήματα και από μια part-time δουλειά, αντί να τα κρύψω, τα δήλωσα όλα, με αποτέλεσμα να φορολογηθώ λες και ήμουν ο Αγά Χαν).

-Δεν έχω συμμετάσχει σε καμία διαπλοκή/ρεμούλα (παρότι, και πάλι, είχα τη δυνατότητα. Αντιθέτως, έχω την αμυδρά αίσθηση ότι, με την άρνηση της συμμετοχής μου, χάλασα και μια "δουλίτσα" που ετοίμαζαν κάτι "γνωστοί" μου).

-Ό,τι λεφτά βγάζω, τα βγάζω δουλεύοντας σα σκυλί στον ιδιωτικό τομέα, με ό,τι συνεπάγεται αυτό (εργασιακή ανασφάλεια, μαλάκες εργοδότες, κακές συνθήκες εργασίας, και άλλα πολλά).

-Από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου, η ελληνική οικονομία διέρχεται περίοδο λιτότητας.

-Τα νέα μέτρα, τα οποία μας επιβλήθηκαν ώστε η Ελλάδα να βρει δανεικά και να μη χρεοκοπήσει, σχεδόν νομοτελειακά οδηγούν σε ύφεση μεγάλης διάρκειας και έντασης και έχουν σχεδόν απειροελάχιστη επίδραση στο δημόσιο χρέος.

-Οι συνδικαλιστικοί μου εκπρόσωποι, όσοι δεν είναι πουλημένα τομάρια (σε κόμματα, εργοδοσίες, αλλότρια συμφέροντα, κλπ), είναι παντελώς ξεπερασμένοι και παλαιολιθικοί, χρήσιμοι μόνο για εκθέματα στο Smithsonian, μαζί με δεινοσαύρους και μαμούθ.

-Το πολιτικό σύστημα είναι κυριολεκτικά κουρέλι: δεν υπάρχει άνθρωπος αυτή τη στιγμή μέσα σε αυτό που να μην είναι, έστω και λίγο, βρώμικος, διεφθαρμένος, λαμόγιο, άρπαγας, αδιάφορος ή ανίκανος. Μάλιστα, όσο πιο νέο είναι ένα πολιτικό στέλεχος, τόσο πιο φρικαλέο είναι, καθώς μετά τη Μεταπολίτευση τα κόμματα έστησαν γαμάτα εργαστήρια, προκειμένου να βγάζουν κομματικά "παιδιά του σωλήνα", πλήρως αποκομμένα από αυτό που ονομάζεται "κανονική ζωή".

Τα παραπάνω δεν τα γράφω για να πω πόσο μάγκας ή πόσο βλαξ είμαι, ούτε για να γκρινιάξω: τα γράφω διότι πιστεύω ότι μια ΤΕΡΑΣΤΙΑ μερίδα του κόσμου ανταποκρίνεται πλήρως σε αυτά τα χαρακτηριστικά. Ότι όλοι οι άνθρωποι αυτοί πνιγόμαστε σε αυτό τον κωλότοπο, όπου η αξιοκρατία είναι ένα χοντρό αστείο (εις βάρος μας), το βύσμα είναι το "όπλο", η λαμογιά είναι ο κανόνας και η ανομία είναι η κολυμβήθρα του Σιλωάμ που ιαίνει πάσαν νόσον και πάσαν μαλακίαν ("αφού όλοι τα κάνουν, γιατί όχι κι εγώ;", "αφού όλοι τα κάνουν, εγώ που πιάστηκα γιατί να πληρώσω;", "μαζέψου γιατί έχω πολλά ράμματα για τη γούνα ολονώνε σας" και άλλα τέτοια φαιδρά).

Ο Παπανδρέου λέει ότι η κρίση μπορεί να γίνει ευκαιρία: ναι, αμέ, ευκαιρία για να γίνουμε ζούγκλα κανονική και να αφήσουμε στην άκρη τα προσχήματα. Βλέπεις, από το 1974 και δώθε, συνεπικουρούντος και του μακαρίτη του μπαμπά του, όλα οδηγούν στο σημερινό αδιέξοδο. Ο ελληνικός λαός, που ποτέ δεν είχε και την καλύτερη φήμη για team spirit, θεωρώ ότι θα φάει τις σάρκες του μόλις καταλάβει ότι το μεταπολιτευτικό όνειρο τελειώνει άγαρμπα και το rude awakening στην ωμή πραγματικότητα γίνει πλήρως αντιληπτό.

Μάλιστα, άμα η Ευρώπη δει ότι τα γάλατα σφίγγουν για σοβαρές οικονομίες, όπως της Ισπανίας ή της Ιταλίας, θεωρείτε ότι θα χύσει μαύρο δάκρυ αν απωλέσει το 2,6% του ΑΕΠ της Ευρωζώνης; Χέστηκε η Φατμέ στο Γενί Τζαμί για το Ελλαδιστάν. Να σαν σωθεί, να σαν μη σωθεί. Πολλώ δε μάλλον, όταν ακόμα κι ο Stiglitz (πού είχε χαθεί αυτή η ψυχή;) λέει ότι το ευρώ σιγά-σιγά πάει καλλιά του. Και, όσο πιο γρήγορα το πάρουμε χαμπάρι, τόσο το καλύτερο για όλους μας. Διότι, όπως με ξένα λεφτά κάναμε διάφορα ως τώρα, έτσι θα πρέπει να μάθουμε να πλερώνουμε και το λογαριασμό.

Τι θέλω να πω με όλα αυτά; Ότι ήρθε η ώρα, όλοι εμείς οι μάγκες ή μαλάκες να αρχίσουμε να απαιτούμε από αυτούς που -θεωρητικά, τουλάχιστον- κάνουν τα κουμάντα στην όλη Ιστορία να καταλάβουν ότι τα υποζύγια ξύπνησαν και έχουν πλέον απαιτήσεις: κάθαρση, διαφάνεια, αξιοκρατία, τιμωρίες, ξύλο σε όποιον πούστη μας οδήγησε ως εδώ. Ούτως ή άλλως, ο πάτος δεν είναι μακριά. Ας κάνουν, λοιπόν, για πρώτη φορά στη ζωή τους πράξεις αξιοπρέπειας και σεβασμού στο καθήκον τους. Αν θέλουν να μπορούν να κυκλοφορούν στους δρόμους. Διότι, αν δεν το έχουν πάρει χαμπάρι, the shit hit the fan και πολλή μαζεμένη οργή θα τινάξει το καπάκι.

Υ.Γ.: εξαιρετικά κείμενα για την κατάσταση έχουν ο Zaphodαιος, ο Ανέστης, η Καλύβα, η e-cynical και άλλοι πολλοί. Διαβάστε, με τα lexotanil, όμως, ανά χείρα...

3 Μαΐου 2010

Ανοιχτή επιστολή στον Γ. Παπανδρέου

Αγαπητέ κύριε Πρόεδρε,

Πριν από πολύ καιρό σου είχα γράψει άλλη μια ανοιχτή επιστολή. Ούτε και ξέρω -ούτε και με νοιάζει- αν τη διάβασες. Ωστόσο, υπό τις παρούσες συνθήκες, σκέφτηκα ότι δε χάνω και τίποτα να σου γράψω κι άλλη μια. Πού ξέρεις, σκέφθηκα, μπορεί σ' αυτή να πέσει το μάτι και κάτι να γίνει. Μπορεί κι όχι, αλλά δε βαριέσαι...

Η χθεσινή μέρα δεν πρέπει να ήταν από τις πιο ευχάριστες της ζωής σου. Σε έβλεπα στο Υπουργικό Συμβούλιο -έβγαλες κι έρπη, σημάδι άγχους...- και σκεφτόμουν πόσο δύσκολο θα πρέπει να σου ήταν να διαβάζεις την ομιλία με την οποία κατεδάφιζες οριστικά και αμετάκλητα το μεταπολιτευτικό όνειρο του Έλληνα, στη διαμόρφωση του οποίου, μεταξύ μας, έπαιξε μέγα ρόλο κι ο μακαρίτης ο πατέρας σου. Δεν είμαι πολιτικός, αλλά φαντάζομαι ότι θα πρέπει να είναι πολύ άσχημο για έναν πρωθυπουργό να ανακοινώνει στο λαό, μεγάλο κομμάτι του οποίου τον ψήφισε, ότι η ζωή του θα γίνει πολύ δύσκολη και ότι δύσκολα, αν όχι ποτέ, θα επανέλθει στα σημερινά της επίπεδα.

Τα επιχειρήματά σου γι' αυτή την άσχημη για όλους απόφαση είναι σεβαστά και, μεταξύ μας, σε μεγάλο βαθμο σωστά. Η χρεοκοπία της Ελλάδας, σήμερα, θα σήμαινε επιστροφή της χώρας στο 1950 και οριστικό τέλος της όποιας ελπίδας ανάκαμψής της μέσα στις ορατές μελλοντικές γενιές, οπότε, ως προοπτική ήταν απορριπτέα. Προφανώς, δε, έγινε μια προσπάθεια ώστε τα μέτρα που έλαβες, προκειμένου οι Ε.Ε.δες, οι ΕΚΤήδες και οι ΔΝΤούδες να μας βοηθήσουν, να είναι όσο πιο στρογγυλεμμένα γινόταν. Για να το πω απλά, αν και ξέρω ότι δεν μιλάς κατ' αυτό τον τρόπο, έγινε προσπάθεια ώστε το αγγούρι να μας μπει όσο λιγότερο οδυνηρά γινόταν. Οπότε, πόντος έστω και για την προσπάθεια. Φαντάζομαι, δε, ότι έτσι και στη θέση σου ήταν ο Πρόεδρας Γαρδούμπας, σήμερα θα γινόταν εδώ των Χειμερινών Ανακτόρων και του Τείχους των Θρήνων, μαζί.

Από κει και πέρα, όμως, θα πρέπει να το πάρεις απόφαση ότι, όπως ήρθες σε ρήξη με το όνειρο των πολλών, έτσι θα πρέπει να έρθεις σε ρήξη, οριστική μάλιστα, και με την πραγματικότητα των ολίγων. Τι θέλω να πω; Ότι, αφ' ης στιγμής έκοψες δύο χιλιάρικα από τη σύνταξη του πατέρα της καλής μου, ο οποίος την πήρε μετά από 45 χρόνια ένσημα, τώρα πρέπει να κόψεις και τον κώλο όλων όσοι πλούτισαν εις βάρος μας τα τελευταία 35 χρόνια. Και, για να το κάνω σαφές, ιδού και μερικά παραδείγματα:

-Αν δεν κάνεις νόμο που να ορίζει σαφώς ότι η φοροδιαφυγή είναι έγκλημα και τιμωρείται αναλόγως (δημεύσεις περιουσιών, φυλακίσεις, δημόσιοι εξευτελισμοί, κλπ),
-Αν δεν καθιερώσεις άμεσα "πόθεν έσχες" για το σύνολο των υπαλλήλων του δημοσίου και του ευρύτερου δημόσιου τομέα,
-Αν δώσεις έστω και ένα σεντ αύξηση σε διάφορες κατηγορίες "δημοσίων λειτουργών" (ναι, μιλάω ευθέως για τους δικαστικούς),
-Αν δεν κόψεις το κεφάλι οιουδήποτε πούστη πιαστεί να ζητά μίζα, φακελλάκι, κλπ,
-Αν μου ανακοινώσεις ότι προχωρούμε σε νέα εξοπλιστικά προγράμματα,
-Αν δεν φροντίσεις να απαλλάξεις το Δημόσιο από μερικές χιλιάδες αργόμισθων,
-Αν γίνει έστω και μία χαριστική ρύθμιση για χρέη προς το Δημόσιο σε οιαδήποτε ΠΑΕ ή ΚΑΕ,
-Αν δεν κατορθώσεις να μαζέψεις τουλάχιστον το 50% του μαύρου χρήματος που κυκλοφορεί σήμερα στην Ελλάδα,
-Αν δεν σπάσεις με Louisville slugger το κεφάλι οιουδήποτε μέλους της κυβέρνησης (από υπουργό ως ειδικό σύμβουλο) πιαστεί να κάνει τα στραβά μάτια σε παρανομία,
-Αν δεν πολεμήσεις την αρρώστια που λέγεται Ε.Σ.Υ.,
-Αν δεν πάει κάποιος φυλακή, ως υπεύθυνος για το χάλι που βρέθηκε η χώρα,
-Αν επιχειρήσεις κι εσύ να κρύψεις κάτω από το χαλί τις αμαρτίες του συναφιού σου (πολιτικοί, δημοσιογράφοι, επιχειρηματίες, αυτό, άλλωστε, δεν είναι η διαπλοκή;...),
-Αν δεν αλλάξεις άμεσα τον εκλογικό νόμο,
-Αν δε φορολογήσεις -σοβαρά, όμως- την Εκκλησία και τις τράπεζες,
-κλπ, κλπ, κλπ, τα ξέρεις άλλωστε καλύτερα, σου τά' πε και το ΔΝΤ,

τότε, Πρόεδρέ μου, θα περάσεις στην Ιστορία ως ο πολιτικός που οδήγησε τη χώρα στην εξαθλίωση για το απόλυτο ΤΙ-ΠΟ-ΤΑ! Ως ο πολιτικός που λύσσαξε να φτιάξει ένα όπλο, να το γεμίσει σφαίρες και μετά το χρησιμοποίησε to blow his fucking brains out.

Μην περιμένεις συναινέσεις και άλλες τέτοιες παπαριές. Όπως αποφάσισες για τις συντάξεις, για τους μισθούς, για τις απολύσεις, έτσι πρέπει να αποφασίσεις και για όλα αυτά που σου ανέφερα πιο πάνω και για πολλά άλλα που πρέπει να γίνουν. Όχι για να ικανοποιηθεί το κοινό περί δικαίου αίσθημα, αλλά για να αρχίσει αυτή η χώρα να γίνεται χώρα και να μην καταλήξει το 2014 να μοιάζει με συνδυασμό ζούγκλας και έρημης χώρας. Α, ναι, κι όλα αυτά θα πρέπει να γίνουν χθες. Δηλαδή, τώρα αμέσως, χωρίς διαλόγους, διαβουλεύσεις, συζητήσεις. Το πρώτο όπλο φτιάχτηκε και έπεσε στο τραπέζι, με την εκπυρσοκρότησή του να προκαλεί και κάμποσες "παράπλευρες απώλειες". Το επόμενο πρέπει να είναι μεγάλο, ικανό και ακριβές. Ειδάλλως, καλύτερα να ζητήσουμε όλοι να προσαρτηθούμε στη Γερμανία (είδες τι έκανε η Μέρκελ εν όψει των εκλογών της Ρηνανίας, ε;...).

Αυτά, και θα επανέλθω όταν υπάρξουν εξελίξεις...

UPDATE: α, ναι, τώρα που το θυμήθηκα, κάποια στιγμή η κυβέρνηση θα πρέπει να αποφασίσει ότι η φορολόγηση της περιουσίας την Εκκλησίας της Ελλάδας και όλων των συνακολούθων (μοναστήρια, επιχειρήσεις, μετοχές, κλπ) είναι αναπόφευκτη και πρέπει να γίνει.

Επίσης, διαβάστε και το κομμάτι της Μαρίας Νταλιάνη για τη Βουλή, διότι κι εκεί κάτι πρέπει να γίνει, ΤΩΡΑ!!!

ΚΙ ΑΛΛΟ UPDATE: Πρόεδρέ μου, δες και αυτά που έχουν να σου πουν ο Zaphod κι ο Ανέστης, είναι κοντά σε αυτά που λέω κι εγώ, άσε που συμπληρώνουν και κάμποσα άλλα πράματα που διέφυγαν της προσοχής μου...

30 Απριλίου 2010

WTF????!!!!

Τελικά, φαίνεται ότι κάτι δεν πάει καθόλου, μα καθόλου καλά εκεί στον όμορφο Περισσό. Εντάξει, είπαμε, εγώ είμαι αντικουμμουνιστής, σκουλήκι, υποτακτικός του αναρχοκαπιταλισμού και άλλα ωραία. Όμως, μήπως θα μπορούσε κάποιος να μου πει πώς ονομάζεται αυτός που αμφισβητεί το Σύνταγμα, διότι, κατά τον ίδιο, είναι "αντιλαϊκό"; Ναι, μα το Νυαρλαθοτέπ, αυτό βγήκε και είπε ο (ειλικρινά, δεν βρίσκω λόγια για να τον χαρακτηρίσω;) Μάκης Μαϊλης του ΚΚΕ στο χθεσινό δελτίο του Mega (δείτε εδώ, εδώ κι εδώ, καθώς και αυτό το βίντεο, μετά το 11ο λεπτό, αν δεν με πιστεύετε...).

Πέραν του ότι η φράση/στάση αυτή έρχεται και κάθεται "λουκούμι" στα όσα έχει σούρει στο ΚΚΕ ο Πάγκαλος (αν θυμάμαι καλά, σε μια συνέντευξη το είχε χαρακτηρίσει ως "παράνομο" ή τέλος πάντων κάπως έτσι), νομίζω ότι πλέον καθιστά ακόμα και στον πιο άσχετο των Ελλήνων σαφές ότι το συγκεκριμένο κόμμα βρίσκεται εντελώς εκτός πραγματικότητας. Δηλαδή, μεγάλε, άμα εμένα δεν μου αρέσει ένας νόμος, βγαίνω και λέω ότι δεν τον τηρώ γιατί είναι αντιλαϊκός και καθάρισα, έτσι; Ή, μήπως όχι;

Πραγματικά, θεωρώ ότι σε μια περίοδο την οποία το ΚΚΕ θα μπορούσε ΧΑ-ΛΑ-ΡΑ να αξιοποιήσει για να αυξήσει τη δύναμή του (διότι, δεν μπορεί, κάπου θα πρέπει να διοχετευτεί η λαϊκή αγανάκτηση και οργή για το χάλι της Ελλάδας...), αυτό κάνει ό,τι περνά από το χέρι του για να σπρώξει τον κόσμο -τον κουρασμένο, απογοητευμένο και τρομαγμένο κόσμο- κατευθείαν, είτε στα δύο μεγάλα κόμματα, είτε σε ακόμα πιο απολιτίκ και επικίνδυνες λύσεις (στο σενάριο που έχω στο μυαλό μου ο Καρατζαφέρης μοιάζει σχεδόν αγγελούδι...).

Ταυτόχρονα, όμως, συνεχίζει να σπρώχνει την Αριστερά σε έναν απερίγραπτο Καιάδα και να ακυρώνει κάθε προσπάθεια λελογισμένης αντίστασης/αντίδρασης στα αγγούρια που έρχονται και θα μας μπουν, θέ'με, δεν θέ'με. Με τον παραλογισμό του, καθιστά την Αριστερά εν συνόλω, στα μάτια του μέσου πολίτη ως έναν παράφρονα που, την ώρα που καίγεται το σπίτι του, αυτός ψάχνει να βρει επιπλέον προσανάμματα, μην τύχει και μείνει τίποτα άκαφτο. Ρε, έχετε παλαβώσει ντιπ για ντιπ;;;!!!

Ειλικρινά, αδυνατώ να κατανοήσω την τακτική του ΚΚΕ. Αν κάποιος μπορεί να με βοηθήσει, ας το κάνει, διότι εγώ το μόνο που βλέπω είναι ότι οι τύποι εκεί στον Περισσό μάλλον έχουν κάψει φλάντζα...

24 Απριλίου 2010

Ουαί, υμίν...

Με το ΔΝΤ intra portas πλέον, λίγα είναι τα πράγματα που μπορεί κάποιος να πει. Η κατάσταση είναι πολύ στριμόκωλη, και θα γίνει ακόμα περισσότερο, όσο θα περνά ο καιρός. Μια χώρα όπως η Ελλάδα, που επί δεκαετίες αγνοούσε επιδεικτικά τη λογική και είχε σηκώσει -ακόμα και ως μέλος της Ευρωζώνης- τα δικά της μπαϊράκια, είναι πολύ δύσκολο να μπει σε μια σειρά τέτοια που θα της επιτρέψει να ξεφύγει εύκολα από τους κινδύνους που οι ασωτίες της (μας) την έχουν βάλει. Λυπάμαι, αλλά δεν είμαι και πολύ αισιόδοξος: μια χώρα που είχε επί μακρόν κάνει τη Μερτσέντε, τη τζιπάρα, τη λαμογιά και τα πούρα σύμβολα κοινωνικού status, θεωρώ ότι είναι πολύ δύσκολο να "υποταχθεί" σε σκληρά και επώδυνα μέτρα ελέγχου της καταναλωτικής μας μανίας...

Ωστόσο, για άλλο πράγμα γράφω σήμερα: εδώ και αρκετό καιρό διαβάζω και ακούω διάφορες αναλύσεις που προσπαθούν να με πείσουν ότι, τελικά, η ένταξη της Ελλάδας στη Ζώνη του Ευρώ δεν ήταν και το καλύτερο πράγμα που συνέβη στη χώρα. Ότι το Σύμφωνο Σταθερότητας και η Συνθήκη της Λισαβόνας, επί της ουσίας, δεν δημιουργούσαν ένα κοινό νόμισμα για την Ευρώπη, αλλά ένα Deutsche Mark με άλλο όνομα, δηλαδή ένα νόμισμα που εξυπηρετούσε τα συμφέροντα των μεγάλων και κυρίως εξαγωγικών ευρωπαϊκών οικονομιών και απομυζούσε των πλούτων των λιγότερο ανεπτυγμένων χωρών της Ευρωζώνης, όπως της Ελλάδας. Κι ότι οι σκληρές προϋποθέσεις του Συμφώνου Σταθερότητας ήταν αυτές που οδήγησαν εν πολλοίς τη χώρα στο χείλος της χρεοκοπίας.

Τι με λέτε, ωρέ παλικάρια!!! Πού είσασταν, ωρέ, τότε που η Ελλάδα πανηγύριζε που γινότουνε μέλος του "σκληρού πυρήνα της Ευρώπης"; Γιατί, ωρέ, τότε δεν τα λέγατε αυτά, παρά μόνο θριαμβολογούσατε και λοιδορούσατε όποιον τολμούσε να φέρει την παραμικρή αντίρρηση (όχι ότι ήσαντε και πολλοί: το ΚΚΕ είχε αντιρρήσεις βάσει ιδεολογίας, χωρίς ποτέ να τις εξηγεί επί της ουσίας, και μόνο κάτι λίγοι ΣΥΝασπισμαίοι έβγαιναν κι έλεγαν κάτι ψιλά. Α, ναι, αν θυμάμαι καλά, και οι Ανδριανοπουλομάνοι έλεγαν ότι, καλό το ευρώ, αλλά χωρίς την κατάλληλη ανταγωνιστικότητα, η Ελλάδα δεν θα τα βγάλει πέρα...); Τώρα, ωρέ, ανακαλύψατε τις "παρενέργειες" του ευρώ και της ΟΝΕ; Και πριν, τίποτα; Μούγκα; Όλα καλά, όλα ανθηρά;

Λοιπόν, που λέτε, μου τη δίνει αγρίως αυτή η υποκρισία. Τότε, όλα ήσαντε μια χαρά και ο Σημίτης ήτανε η πρωθυπουργάρα με το μεγάλο Όραμα για τη χώρα. Σήμερα, όλοι αυτοί οι πανηγυρτζίδες ανακάλυψαν ότι το ευρώ έχει δυσλειτουργείες και ότι από την ΟΝΕ λείπει το πολιτικό background που θα την έκανε ουσιαστική ολοκλήρωση. Σώπα, ρε μάγκα, πώς το κατάλαβες; Κι όταν, παλιότερα, κάποιοι τά'λεγαν αυτά, εσύ τι έκανες; Α, ναι, θυμάμαι, τους δούλευες, τους έλεγες μίζερους και τους κατηγορούσες ότι, μπροστά στα άλματα που κάνει η χώρα, αυτοί κοιτούν το παρελθόν και αντιδρούν φοβικά, έτσι δεν είναι; Και τώρα, μας κάνεις τον αναλυτή και έχεις και υφάκι "τά'λεγα εγώ".

Δυστυχώς, (και) αυτά τα φαινόμενα είναι που με κάνουν απαισιόδοξο για το μέλλον της χώρας. Μακάρι να διαψευστώ, αν και δεν το πολυβλέπω...

31 Μαρτίου 2010

Άνθρωπέ μου, τι ξεφτίλα!

Αφήνω κατά μέρος τους λεονταρισμούς του Χρυσοχοϊδη, ο οποίος έχει αρχίσει να μου θυμίζει επικίνδυνα τον γιγαντάκια Βύρωνα, και πάω αμέσως στο ζουμί. Ειλικρινά, αδυνατώ να καταλάβω πώς σκέφτεται ο μέσος Έλληνας. Δηλαδή, πρέπει ένα παιδάκι, το οποίο φυτοζωεί σε αυτή χώρα, να χάσει τη ζωή του κι ένα άλλο να κινδυνεύει να μείνει ες αεί ανάπηρο, για να καταλάβουμε ότι η τρομοκρατία, είτε με τη χθεσινή της, πιο "ιδεολογικοποιημένη" μορφή, είτε με τη σημερινή της, επί της ουσίας απολύτως απολιτίκ έκφανση, είναι εξίσου χυδαία και απεχθής;

Δηλαδή, χρειαζόμαστε κάθε λίγο και λιγάκι έναν "Αξαρλιάν" για να καταλάβουμε ότι τα κουμπουροφόρα κωλόπαιδα και οι καθόλα οργανωμένοι "καθοδήγες" τους είναι χαμερπή σκουλίκια που, ως μοναδικό λόγο ύπαρξης έχουν να ψάχνουμε να τους βρούμε και να τους λιώνουμε το κεφάλι; Διότι, και σας το λέω από προσωπική εμπειρία, όταν έγινε η επίθεση στο Α.Τ. Αγίας Παρασκευής, άκουσα ατάκα τύπου "ε, τι να γίνει, μπάτσοι είναι, κίνδυνοι του επαγγέλματος" από -θεωρητικά- "αριστερό" και "προοδευτικό" άτομο. Βεβαίως, το ίδιο άτομο τώρα λούφαξε, αλλά...

(ΣΗΜΕΙΩΣΗ: στην Ελλάδα -και αλλού- η συνήθης συμπεριφορά των μπάτσων είναι από αχαρακτήριστη ως κτηνώδης. Ωστόσο, αυτό σε καμία των περιπτώσεων δε δικαιολογεί την εν ψυχρώ δολοφονία τους. Οι τρόποι αντιμετώπισής τους είναι πολλοί, υπάρχουν και μπορούν ανά πάσα στιγμή να αξιοποιηθούν... αν ο αξιοποιών τους τρόπους αυτούς είναι άνθρωπος και όχι πρωτόζωο, αν και τι μου φταιν τα πρωτόζωα;...)

Συνιστολόγοι όπως η esp0ir, η Φοράδα στ' Αλώνι ή ο Ανέστης ανέδειξαν διάφορες πτυχές της ιστορίας αυτής, που κατά την άποψή μου αποτελεί "μαύρη μέρα" στην ιστορία της Ελλάδας. Συμφωνώ απόλυτα μαζί τους. Το μόνο που θέλω να επισημάνω είναι ότι θεωρώ υποχρέωσή μου σε κάθε ευκαιρία -κι αν δεν υπάρχουν ευκαιρίες, να τις δημιουργώ- να προσπαθώ να επαναλαμβάνω συνεχώς ότι, στ' @ρχιδι@ μου για τις προκηρύξεις, τα νοήματα και τις στάσεις: όποιος βάζει μια βόμβα, όποιος παίρνει ένα όπλο και βγαίνει να καθαρίσει κάποιο "λακέ του καπιταλισμού/ιμπεριαλισμού/μονοπωλίου, κλπ" είναι απλώς και μόνο ένας ανεγκέφαλος κατσαπλιάς, ίδιος ακριβώς με τους -πιθανά προγόνους του- ταγματασφαλίτες και γερμανοτσολιάδες.

Δε με νοιάζει αν είναι ακροαριστερός, ακροδεξιός, προβοκάτορας, πράκτορας της αστυνομίας, της CIA, της KGB, της ΜΙ6 ή οιασδήποτε άλλης μυστικής υπηρεσίας, "μαχητής της δημοκρατίας/αναρχίας/αυτοδιάθεσης" και πάει λέγοντας. Για μένα είναι ένα κάθαρμα, χωρίς καμία ιδεολογία, χωρίς καμία συνείδηση, χωρίς τίποτα που να του επιτρέπει να εντάσσεται, έστω και υπό προϋποθέσεις, στην κατηγορία των "ανθρώπων". Είναι απλώς ένα παράσιτο που πρέπει πάση θυσία να εξουδετερωθεί και, ει δυνατόν, να εξαφανιστεί από προσώπου γης.

Και, για να καταλάβω τα παραπάνω, ΔΕΝ μου χρειάζεται το διαμελισμένο κορμί ενός 15χρονου Αφγανού που, ψάχνοντας στα σκουπίδια για τροφή, τράβηξε κακό χαρτί... Γιατί, όταν φθάνουμε στο σημείο να χρειαζόμαστε ένα πτώμα για να καταλάβουμε τα αυτονόητα -όπως χρειάστηκε με τον Αξαρλιάν ή τον Γρηγορόπουλο...- τότε κάτι πολύ σάπιο υπάρχει μέσα μας.

27 Μαρτίου 2010

Δώστε, ρε, τα λεφτά, να πάμε διακοπές!

Τελικά, τι κατάλαβα από τη Σύνοδο Κορυφής και την απόφαση για "τη δημιουργία μηχανισμού στήριξης" της Ελλάδας και άλλων χωρών-μελών της Ε.Ε. που αντιμετωπίζουν δημοσιονομικά-οικονομικά προβλήματα; Λίγα πράγματα, αν θέλω να είμαι απολύτως ειλικρινής. Δεν κάτάλαβα ούτε κάποιες θριαμβολογίες, αλλά ούτε και την (όποια) μηδενιστική κριτική διατυπώθηκε. Στην ουσία, κατάλαβα ότι έγιναν κάποια πράματα που είναι θετικά και κάποια που είναι αρνητικά.

ΘΕΤΙΚΑ
Κατά την άποψή μου, το πλέον θετικό συμπέρασμα από τη Σύνοδο και τα γύρω-γύρω της είναι ότι η Ένωση, έστω και υπό ασφυκτική πίεση, έστω και εντελώς κουτσά-στραβά, έστω και χωρίς κάτι το συγκλονιστique, κατόρθωσε να δράσει πολιτικά. Να ξεφύγει, έστω λίγο, από τους μονεταρισμούς και την "μπακαλική" των Συνθηκών και να λάβει μια σειρά πολιτικών αποφάσεων (το σχέδιο στήριξης, η απόφαση της ΕΚΤ για τα ομόλογα). Δεν είναι μεγάλες και δεν είναι "θαυματουργές", αλλά δείχνουν ότι μπορεί στην Ε.Ε. να αναπτυχθεί ένας πολιτικός διάλογος για το μέλλον και τη μορφή της.

Επίσης, θετικό είναι ότι, έστω και με δυσκολία, έγινε εμφανής μια μορφή αλληλεγγύης μεταξύ των χωρών-μελών της. Ναι, οι όροι της στήριξης είναι επαχθείς, ναι, ουσιαστικά ικανοποιούν περισσότερο την "ορθοδοξία" της Γερμανίας, αλλά, πλέον, υπάρχουν, ενώ πριν από τη Σύνοδο δεν υπήρχε ούτε αυτό το "σωσίβιο". Θεωρώ, δε, ότι, αν στη Γερμανία παρατηρηθούν εκλογικά "στραπάτσα" για την κυβερνητική συμμαχία, είναι πιθανόν να ανοίξει στην Ευρώπη ακόμα περισσότερο ο διάλογος για τέτοιους μηχανισμούς -πάντα υπό σκληρούς όρους, βεβαίως.

Το τρίτο θετικό είναι ότι, επιτέλους, εστάλη ένα ενδιαφέρον μήνυμα στην Ελλάδα: ναι, την ώρα της κρίσης, η Ευρώπη θα βάλει πλάτη. Αλλά, μόνο αφότου η Ελλάδα θα έχει κάνει ό,τι πρέπει για να δείξει ότι αντιλαμβάνεται την κατάστασή της και τη θέση της. Αυτό σημαίνει ότι η κυβέρνηση, θέλει δεν θέλει, θα πρέπει ΚΑΙ το Πρόγραμμα Σταθερότητας να εφαρμόσει κατά γράμμα ΚΑΙ να δημιουργήσει συνθήκες ανάπτυξης της χώρας (το ζήτημα δεν είναι μόνο η μείωση των ελλειμμάτων, αλλά και η παραγωγή πλούτου για την αποπληρωμή του χρέους). Μικρή ελπίδα, λοιπόν, για ένα νέο αναπτυξιακό μοντέλο.

ΑΡΝΗΤΙΚΑ
Τίποτα απ' όσα έγιναν στη Σύνοδο και γύρω από αυτή δεν ήταν αληθινά μεγάλο. Ακόμα και το σχέδιο στήριξης μοιάζει περισσότερο με αποτέλεσμα κοπτοραπτικής και λιγότερο με "παιδί" ισχυρής πολιτικής βούλησης. Δεν είναι τυχαίο ότι μεγαλύτερη σημασία είχε η ανακοίνωση Τρισέ για τα ομόλογα, παρά αυτό καθαυτό το σχέδιο στήριξης. Η πρώτη έδειχνε σαφή πολιτική βούληση -και ένα αρκετά δυνατό "fuck you" στους διάφορους οίκους αξιολόγησης-, ενώ το δεύτερο, απ' όσο μπορούμε να ξέρουμε, ήταν αχαμνό και δύστροπο.

Η επιμονή της Γερμανίας για παρουσία του ΔΝΤ μόνο ως θετική δεν μπορεί να χαρακτηριστεί. Διότι δείχνει ότι, παρά τα μύρια όσα προβλήματα έχουν προκληθεί, η Γερμανία δεν μπορεί να απαγκιστρωθεί, έστω και λίγο, από τη δημοσιονομική "ορθοδοξία" της. Όμως, το ευρώ, όσο παραμένει εγκλωβισμένο στο "ζουρλομανδύα" των Συνθηκών, τόσο θα χάνει ισχύ έναντι των ανταγωνιστικών του νομισμάτων. Μερικές φορές, είναι καλύτερο να οπισθοχωρείς για να ανασυνταχθείς, παρά να συνεχίζεις την επιθετική πολιτική η οποία εμφανώς σου κοστίζει.

Τέλος, πολύς κόσμος στην Ελλάδα δείχνει να μην καταλαβαίνει ότι το αποτέλεσμα της Συνόδου δεν αίρει τις δικές μας αμαρτίες. Οι δηλώσεις των πολιτικών κομμάτων μετά τη συμφωνία για το σχέδιο στήριξης μου δείχνουν απέραντο λαϊκισμό και απροσμέτρητη βλακεία. Ούτε κερδίσαμε, ούτε χάσαμε. Απλώς, οι κανόνες έγιναν λίγο -ελάχιστα- πιο ευνοϊκοί για εμάς. Ωστόσο, ακόμα είμαστε πίσω στο σκορ. Και, όπως λένε και οι παλιοί ποδοσφαιριστές, άμα δε βάλεις γκολ, χάνεις το παιχνίδι. Περιμένω, λοιπόν, να δω πώς θα βάλουμε το γκολ...

25 Μαρτίου 2010

Oh, Lord, won't You buy a Mercedes Benz?...*

Ωραίαααααα... Μετά τη Siemens, άλλο ένα status symbol του γνήσιου Ελληναρά, η Daimler AG, δηλαδή η εταιρεία που κατασκευάζει τη Mercedes (ή Μερτσέντα, επί το ελληναραδικότερον) εμφανίζεται αναμεμειγμένη σε σκάνδαλο με μίζες. Για μια περίοδο δέκα ετών (1998-2008). Σε 22 χώρες, μεταξύ των οποίων και η Ελλάδα (...οποία έκπληξις!!!). Το οποίο αποκαλύφθηκε επειδής οι Αμερικανοί, που είναι γατόνια όταν το πράγμα έρχεται σε υποθέσεις αθέμιτου ανταγωνισμού, έψαξαν το θέμα και βρήκαν τις ματσαγκανιές.

Δύο σχόλια ειδικού ενδιαφέροντος:
α) Τελικά, οι Γερμανοί είναι μπουνταλάδες. Ποιος ο λόγος να δωροδοκήσουν Έλληνες, ώστε η Mercedes να αποκτήσει δεσπόζουσα θέση στην Ελλάδα; Ο Έλληνας κυριολεκτικά ζει και αναπνέει με το όνειρο να αποκτήσει μια Μερτσέντα...
β) Πολύ τιμητικό για την Ελλάδα, να βρίσκεται για άλλη μια φορά σε μια λίστα χωρών, μαζί με την την Τουρκία, τη Νιγηρία, το Ιράκ, την Κίνα, τη Ρωσία, την Ουγγαρία, τη Λετονία, τη Σερβία, το Μαυροβούνιο, την Αίγυπτο, κλπ. Κατά τα λοιπά, ανήκομεν εις την Δύσιν...

Κι ένα γενικού: καταλαβαίνετε, τώρα, γιατί η Γερμανία λυσσάει να τηρηθεί κατά γράμμα το Σύμφωνο Σταθερότητας; Καταλαβαίνετε γιατί η σκληρή στάση Μέρκελ και λοιπών; Καταλαβαίνετε πώς πάει το πράγμα; Καταλαβαίνετε γιατί δεν θα βγει τίποτα από την εξεταστική για τη Siemens; Καταλαβαίνετε πώς κατορθώνει να έχει τα εμπορικά πλεονάσματα (προφανώς όχι μόνο με, αλλά ΚΑΙ με μίζες, όπου αυτό είναι εφικτό...); Κατά τα λοιπά, επιδιώκεται η οικονομική διακυβέρνηση της Ε.Ε. Και, μετά, ξυπνήσαμε...

(*: ο τίτλος από εδώ)

16 Μαρτίου 2010

Αυτή η σούπεν είναι πολύ νόστιμος...

Μάλιστα. Μετά από ούτε κι εγώ ξέρω πόσες συζητήσεις, μελέτες, διαβουλεύσεις, γράψε-σβύσε, υπολογισμούς και κόντρα υπολογισμούς, οι βασικές αρχές -προσέξτε, οι ΒΑΣΙΚΕΣ ΑΡΧΕΣ, όχι το τελικό κείμενο...- του φορολογικού νομοσχεδίου είδαν το αρρωστιάρικο φως της μέρας. Και, η πρώτη μου αντίδραση; Σούπα, ελαφρά και ανάλατος, μη μας πειράξει κιόλα.

Έχουμε και κλαίμε: όξω από τη "διεύρυνση της φορολογικής βάσης" -τρομάρα μας- ταξί, φορτηγά, λεωφορεία ΚΤΕΛ, ενοικιαζόμενα, κάμπινγκ, μηχανικοί-αρχιτέκτονες, λιανοπωλητές, πρακτορεία ΠΡΟΠΟ, βενζινάδικα, περίπτερα, κλπ για το 2010. Επίσης, αποδείξεις ταμειακής μηχανής θα εκδίδουν ταξί, βενζινάδικα (από 1ης Απριλίου, σαν ψέμα μοιάζει...), περίπτερα, λιανοπωλητές, πρακτορεία ΠΡΟ-ΠΟ, ενοικιαζόμενα δωμάτια, κάμπινγκ κλπ από φέτος.

Τι πα' να πει αυτό; Ότι ΠΑΛΙ ΕΜΕΙΣ θα γίνουμε οι κακοί της υπόθεσης. Πάλι εμείς θα πλακωνόμαστε με όλους αυτούς για να μας κόψουν απόδειξη, διότι όλοι τούτοι θά'χουν στο πίσω μέρος του μυαλού τους ότι, άμα φέτος κόψω πολλές αποδείξεις, μήπως έρθει το κράτος του χρόνου και μου πει, για φέρε να δούμε τι έκανες, οπότε καλό είναι να κρύψω ό,τι μπορώ. Όποιος αμφιβάλλει, ας μου τα πει σε μερικούς μήνες.

Επίσης, λέει, καθιερώνεται φορολογικός συντελεστής 20% σε έσοδα από εκμετάλλευση ακίνητης περιουσίας Εκκλησίας και ιερών μονών, 5% για δωρεές ακινήτων και 10% μετρητών. Προσοχή, από "εκμετάλλευση ακινήτων", διότι ποιος τολμά να φορολογήσει το σύνολο της ακίνητης περιουσίας της "Εκκλησίας της Ελλάδος"© & ™, ε; Επίσης, ερώτηση: τα κέρδη της "Εκκλησίας της Ελλάδος"© & ™ από μετοχές και λοιπές επενδύσεις θα φορολογηθούν και, αν ναι, πόσο;

Κατά τα λοιπά, η κυβέρνηση ελπίζει ότι έτσι θα καταπολεμήσει τη φοροδιαφυγή και θα επιφέρει τη φορολογική δικαιοσύνη στη χώρα (όχι ότι οι άλλοι ήσαντε καλύτεροι, όσο θυμάμαι τα φορολογικά μέτρα του Αλογογκούφη, τόσο πιο κοντά στο εγκεφαλικό έρχομαι...).