28 Ιουλίου 2008

This mister strolls into some town

Η ώρα είναι περασμένη, το τζιν τελείωσε, έχω πρωινό ξύπνημα και όποιος δεν έχει ακούσει το "Liar" των Jesus Lizard και λέει ότι ακούει ροκ, είναι νεκρός και δεν τό'χει πάρει χαμπάρι.

Οι Jesus Lizard είναι το συγκρότημα που στη δεκαετία του '90 έπρεπε νά'χει ανακηρυχθεί εθνικό συγκρότημα του Σύμπαντος: εν μέρει πανκ, εν μέρει noise rock, εν μέρει Led Zeppelin, πλήρως ψυχωτικοί, οι Jesus Lizard μπορούσαν με τη μουσική τους να ξυπνήσουν τους νεκρούς, έστω και μόνο για να ουρλιάξουν "χαμηλώστε αυτό το γαμημένο θόρυβο"!

Ο κιθαρίστας Duane Denison αδυνατούσε να παίξει νορμάλ: ή θα προκαλούσε τον ήχο αλυσοπρίονου πάνω σε λαμαρίνα, ή θά'παιζε μελωδικά περάσματα που θά'καναν κλασικούς τζαζ κιθαρίστες να κλάψουν από συγκίνηση. Ο μπασίστας David Wm. Sims και ο ντράμερ Mac McNeilly ήταν πιο σφιχτοί κι από κορσέ του Ροκοκό, δίνοντας στα κομμάτια δύναμη, ενέργεια και κίνηση. Όσο για τον "τραγουδιστή" David Yow, ανέπτυξε και τελειοποίησε την τεχνική "χώνω το μικρόφωνο στο λάρυγγά μου και επιχειρώ να κάνω ό,τι μπορώ". Τέλειοι.

Το "Liar" βγήκε το 1992, ηχογραφημένο από τον Steve Albini. Είναι ο καλύτερος δίσκος της δεκαετίας του '90. Σκέτη ψύχωση. Το "Boilermaker" και το "Gladiator" θα πεταχτούν από τα μεγάφωνα και θα αρχίσουν να σπάνε έπιπλα και να σας κοπανάνε. Το "Slave Ship" και το "Zachariah" είναι τόσο αργά που ο χρόνος θα σταματήσει. To "The Art Of Self-Defense" είναι μάθημα για το πώς μπορείς με απλά μέσα να λιώσεις το κεφάλι του ακροατή σου. Το... Χέστα, όλα τα κομμάτια είναι ένα κι ένα. Rock'n'Roll, baby, έξυπνο, ευφυές και τρομακτικό.

Άμα σας αρέσουν οι Camel, ή τα παλιά των King Crimson, ή το "Works" των ELP, μην αγοράσετε ούτε ν' ακούσετε το "Liar". Τα μυαλά σας θα χυθούν στο πάτωμα, πριν τελειώσει το "Puss". Για τους άλλους, αν η Κόλαση κάνει πάρτυ, η μουσική θα είναι σίγουρα κι αυτός ο δίσκος...

26 Ιουλίου 2008

Το "άλλοθι"

Ειλικρινά, αδυνατώ να καταλάβω το χαμό που γίνεται στα ΜΜΕ, κάθε φορά που ο Παπούλιας αναφέρεται στην τρέχουσα πολιτική - κοινωνική - οικονομική πραγματικότητα."Ξέσπασμα Παπούλια", ο ένας. "Βαρυσήμαντη παρέμβαση", ο άλλος. "Μήνυμα αφύπνισης", ο τρίτος. Σιγά, παιδιά, θα σκίσετε κά'να καλτσόν, πού'λεγε κι ένας συμφοιτητής μου, μάγκας Γαλατσιώτης. Εκτός κι αν εσείς είδατε κανέναν να συγκλονίζεται από την ομιλία Παπούλια και, φωνάζοντας "βρήκα το φως μου", γονυπετής να ομολόγησε ότι διέπραξε ανομίες και διεφθάρει και διεπλάκει κι ότι μετανοεί για όλα αυτά και ορκίζεται και φιλάει σταυρό ότι από τούδε θα ακολουθήσει "the straight and narrow"...

Διότι, εγώ τουλάχιστον κανένα δεν είδα. Μάλιστα, τι αστείο, η "βαρύσήμαντη" ομιλία ήλθε ανήμερα της επιστροφής Κουκοδήμου στο "μαντρί", αλλά και ανήμερα της επικύρωσης των αυξήσεων των αποδοχών των δικαστικών... Διότι, οι δικαστικοί πρέπει να τα παίρνουν χοντρά για να μην υποκύπτουν στον πειρασμό του χρηματισμού (άλλωστε, γι' αυτό και στην Ελλάδα δεν υπάρχουν παραδικαστικά κυκλώματα...) και οι βουλευτές πρέπει να αποζημιώνονται καλά -και να ασκούν και το επάγγελμά τους-, ώστε να μην υπάρχει κίνδυνος να "λαδωθούν" από επιχειρήσεις προκειμένου να τις εξυπηρετήσουν (έτσι, η Siemens δεν μπόρεσε να διοχετεύσει "μαύρο πολιτικό χρήμα" στην Ελλάδα, όπως έκανε στη Νιγηρία)...

Το μόνο που έχω να πω είναι ότι οι κατά καιρούς "βαρυσήμαντες" ομιλίες Παπούλια -του κάθε Παπούλια- μου μοιάζουν όλο και περισσότερο με μεγάλα "άλλοθι" προς τους κυβερνώντες: "να, τα λέει και ο Πρόεδρος, είδατε, είμαστε ευαίσθητοι οι πολιτικοί". Ναι, ρε μάγκες, αλλά εκτός από το να τα λέτε, σκοπεύετε να κάνετε και τίποτα;... (ναι, είμαι βλάξ)...

25 Ιουλίου 2008

Η αθώα "Παιδεία" και ο "Δράκος των Κολλεγίων"

Επειδή το τελευταίο διάστημα έχω ακούσει πολλές μπούρδες, και από ανθρώπους που εκτιμώ και συμπαθώ, θα ήθελα να πω δυο-τρία λογάκια για το ζήτημα των κολλεγίων, διότι καλή η παραπληροφόρηση, όμως έτσι δουλειά δεν γίνεται.

Πρώτον: η Ελλάδα είναι υποχρεωμένη -υπό συγκεκριμένους όρους, βεβαίως- να αναγνωρίσει τα επαγγελματικά δικαιώματα σε κατόχους πτυχίων ανωτάτων εκπαιδευτικών ιδρυμάτων, τα οποία οδηγούν σε νομοθετικώς κατοχυρωμένο επάγγελμα, ανεξάρτητα από το αν οι σπουδές που οδήγησαν στο πτυχίο έχουν γίνει στη χώρα όπου εδρεύει το ίδρυμα ή σε κάποια άλλη χώρα - μέλος της Ε.Ε. στην οποία βρίσκεται παράρτημα του ιδρύματος (όπως, π.χ., κολλέγιο που συνεργάζεται με το πανεπιστήμιο μέσω franchising). Αυτό δεν το λέω εγώ, το λέει η Οδηγία 36/2005, στην οποία συμπεριλήφθηκε η αποκαλούμενη "τροπολογία Χατζηδάκη", η οποία επί της ουσίας προέβλεπε την αναγνώριση των επαγγελματικών δικαιωμάτων των πτυχίων που λαμβάνουν από πανεπιστήμια της Ε.Ε. φοιτητές που σπουδάζουν σε ελληνικά κολλέγια.

Δεύτερον: ως τώρα, για την ελληνική Πολιτεία (...τρομάρα της) τα κολλέγια υπήρχαν σε ένα νομοθετικό limbo. Το υπουργείο Παιδείας δεν αναγνώριζε καν την ύπαρξή τους, το υπουργείο Εμπορίου, στο οποίο υπάγονταν, τα έβλεπε ως επιχειρήσεις παροχής υπηρεσιών (!), οι δε επαγγελματικές ενώσεις (ΔΣΑ, ΤΕΕ, κλπ) αντιμετώπιζαν τους πτυχιούχους τους σαν λεπρούς και δεν τους ενέγραφαν ποτέ ως μέλη τους. Αντιθέτως, η ελεύθερη αγορά τους χρησιμοποιούσε μια χαρά, και γνωρίζω πολλά παιδιά με πτυχίο από κολλέγιο που σταδιοδρομούν χωρίς κανένα πρόβλημα.

Τρίτον: η επικρατούσα κατάσταση δημιουργούσε τραγέλαφους. Υπήρχαν άνθρωποι στους οποίους το ΔΙΚΑΤΣΑ αναγνώριζε μεταπτυχιακούς τίτλους σπουδών από ξένα πανεπιστήμια, αλλά όχι τις προπτυχιακές σπουδές -παρότι το πτυχίο προερχόταν από ξένο πανεπιστήμιο-, με το αιτιολογικό ότι αυτές είχαν γίνει σε κολλέγιο. Όμως, επειδή δεν είμαστε Αλβανία επί Εμβέρ Χότζα, κάποιοι τα πήραν στο κρανίο, πήγαν στο Ευρωδικαστήριο και σύντομα θα δικαιωθούν, πράγμα που σημαίνει ότι η Ελλάδα θα φάει άλλο ένα βαρβάτο πρόστιμο για παραβίαση του ευρωπαϊκού Δικαίου.

Τέταρτον: τα παραπάνω είναι γνωστά τοις πάσι. Η κυβέρνηση επιχείρησε -ατυχέστατα- να κάνει το μεγάλο βήμα και να αναθεωρήσει το άρθρο 16 κι έσπασε τα μούτρα της. Εν συνεχεία, ο Στυλιανίδης, ακόμα πιο άκομψα, άρχισε τις ιστορίες με τις διασταλτικές ερμηνείες του Συντάγματος, για να τις μαζέψει στα γρήγορα, αντιλαμβανόμενος ότι τέτοιοι "τσαμπουκάδες" δεν πολυπερνάνε και κατέληξε πριν από μερικές ημέρες να παρουσιάσει ένα νομοσχέδιο με το οποίο εντάσσει τα κολλέγια στο εκπαιδευτικό σύστημα.

Πέμπτον: είναι καλό το νομοσχέδιο; Όχι, λένε οι πανεπιστημιακοί και η Αριστερά. Μμμμμμμμμμμόχι, λέει το ΠΑΣΟΚ. Όχι και τόσο, λένε οι ιδιοκτήτες των κολλεγίων. Όμως, τελικά, είναι ένα νομοσχέδιο που έχει νόημα, διότι μεριμνά για κάτι που έως τώρα βρισκόταν στο απόλυτο κενό και όταν θα ερχόταν η ώρα για το Πρώτον μου, τότε θα τρέχαμε όλοι και δε θα φτάναμε. Κατά την άποψή μου το νομοσχέδιο έχει προβλήματα, είναι ατελές και ελαφρώς νευρωτικό και γενικώς δεν είναι και τίποτα το εντυπωσιακό. Απλώς, θέτει ένα πλαίσιο για τη λειτουργία των κολλεγίων, εκεί που πριν δεν υπήρχε τίποτα.

Έκτον και τελευταίον: το να ακούω λεονταρισμούς τύπου "να κλείσουν τα κολλέγια", "θα γίνει χαμός", "αντισυνταγματικός ο νόμος" κι άλλα τέτοια, δεν μου λέει τίποτα. Και το ΠΑΣΟΚ, και το ΚΚΕ και ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ είχαν ευρωβουλευτές, οι οποίοι θα μπορούσαν να αποτρέψουν την τροπολογία Χατζηδάκη. Το έκαναν; Μάλλον όχι, λέω εγώ, οπότε το δικαίωμά τους για κριτική είναι ανύπαρκτο πλέον. Πιο ενδιαφέροντα πράγματα λέει στη δήλωσή της η Άννα Διαμαντοπούλου. Αναρωτιέμαι, ωστόσο, αν έχει απομείνει καθόλου λογική σε αυτή τη χώρα, προκειμένου να γίνει μια νηφάλια και σοβαρή συζήτηση. Δεν ξέρω για εσάς, εγώ όμως είμαι πολύ απαισιόδοξος...

19 Ιουλίου 2008

There were these two guys in a lunatic asylum...

Δεν είμαι απόλυτα σίγουρος σε ποιους θα αρέσει η ταινία "The Dark Knight". Αν εξαιρέσουμε την εξαιρετική ερμηνεία του Heath Ledger στο ρόλο του Joker (δείτε τη φωτο), η ταινιά είναι μάλλον "δύστροπη" για αυτό που είναι, δηλαδή, για ένα καλοκαιρινό blockbuster: σκοτεινή, πολυεπίπεδη, γεμάτη ιστορίες μέσα σε ιστορίες, δολοπλοκίες και αντιδολοπλοκίες, με κάποια κενά στην δομή και κάποιες βιαστικές λύσεις, με δράση στα όρια της επιληψίας (οι σκηνές που έχουν κινηματογραφηθεί με το σύστημα IMAX μπορούν να προκαλέσουν ναυτία...), είναι μάλλον πιο φιλόδοξη απ' όσο το μέσο και οι "προδιαγραφές" της επιτρέπουν.

Εμένα, πάντως, μου άρεσε πολύ. Ωστόσο, το post αυτό δεν γράφεται για να πείσω κάποιον να πάει να τη δει, όσο για να αναφερθώ κυρίως στο καταπληκτικό κόμικ "Batman: The Killing Joke", από το οποίο ο σκηνοθέτης/σεναριογράφος Christopher Nolan και ο αδελφός του Jonathan μοιάζουν να παίρνουν ιδέες για μερικά από τα νοήματα της ταινίας. Το κόμικ γράφτηκε από τον Αlan Moore και σχεδιάστηκε από τον Brian Bolland. Κατά την άποψή μου, είναι το καλύτερο one-off story του Batman και συστήνω σε όσους ενδιαφέρονται για την ταινία, για το κόμικ γενικότερα, να ψάξουν να το βρουν και να το διαβάσουν. Παραείναι καλό για να αγνοηθεί...

18 Ιουλίου 2008

Τέλος (και) τα προσχήματα

Και, να που μας τελείωσε και ο κ. Ζορμπάς, μαζί και η Αρχή για την καταπολέμηση του "μαύρου χρήματος" (έτσι είναι κύριε εισαγγελεύ μου, η χρησιμότης σας τελείωσε, γίνατε και ενοχλητικός, οπότε, ε, καταλαβαίνετε...). Επίσης, να που μας τελειώνει και το "αυτοδιοίκητο" στα μεγάλα Δικαστήρια της χώρας, διότι δεν είμαστε πλέον για δυσάρεστες εκπλήξεις από τη Δικαιοσύνη, έτσι; Κι αν "σφίξουν τα γάλατα" κι άλλο, κάτι ακόμα θα σκεφθούμε.

Διότι, όπως και να το κάνεις, έχουμε ακόμα δουλειές να κάνουμε. Έχουμε να ανασυστήσουμε ακόμα λίγο το Κράτος. Να βελτιώσουμε ακόμα λίγο την οικονομία. Να προωθήσουμε μερικές ακόμα μεταρρυθμίσεις. Να καταπολεμήσουμε λίγο ακόμα τη διαφθορά και τη διαπλοκή. Και, για να γίνουν όλα αυτά, δεν μπορεί να υπάρχουν προσκόμματα και οχλήσεις. Γι' αυτό κι εμείς τα βγάζουμε από τη μέση, για το καλό της χώρας και το δικό σας, βρε κουτά.

Τι είπατε; Υποκλοπές; Vodafone; Πακιστανοί; Ομόλογα; Πυρκαγιές; Κουμπάροι; Δημοσιονομική απογραφή; Ζαχόπουλος; Siemens; Cosmote-Γερμανός; OTE-Deutsche Telekom; Λιμάνια;... Μα, τι είναι όλα αυτά; Δεν έχουμε πει ότι όλα τα θέματα εμείς τα στέλνουμε στη Δικαιοσύνη; Αυτό δεν έλεγε κι ο Σημίτης, νά'ν'καλά ο άνθρωπος; Τι άλλο θέλετε να κάνουμε; Η ανεξάρτητη Δικαιοσύνη θα τα αποδείξει όλα και θα ξεκαθαρίσει τα πάντα, έτσι δεν είναι;

Και, για να το κάνει αυτό, θα πάρει κάμποσο καιρό. Κι αν εσείς δεν ξεχάσετε αυτά τα θέματα (που πρέπει να τα ξεχάσετε, διότι, σιγά, ασήμαντα είναι...), θα περάσει ο καιρός και θα φροντίσουμε εμείς να τα ψιλοθάψουμε. Διότι, γιατί να βασανίζετε το μυαλό σας με τέτοιες σκοτούρες; Πάρτε το διακοποδάνειό σας και άντε στην ευχή του Θεού, να κάνετε κά'να μπανάκι, να χαλαρώσουμε κι εμείς. Και, μην ανησυχείτε καθόλου: όλα είναι υπό έλεγχο...

16 Ιουλίου 2008

Για τα λεφτά τα κάνεις όλα...

Τελικά, έχει πολύ ενδιαφέρον η κόντρα που έχει ξεσπάσει μεταξύ των κομμάτων της αντιπολίτευσης για τη στάση του ΚΚΕ στην "υπόθεση Cosmote-Γερμανός". Κι έχει ακόμα περισσότερο ενδιαφέρον απ' όσο αρχικά φαίνεται, διότι εν πολλοίς δείχνει διάφορα πραγματάκια, τα οποία ίσως είχαν περάσει "στο ντούκου", αν δεν άρχιζε το νταβαντούρι.

Κατά την άποψή μου, το πιο σημαντικό είναι ότι η σύγκρουση αυτή υποχρεώνει το ΚΚΕ από τούδε να είναι πιο προσεκτικό στη στάση του έναντι της κυβέρνησης. Από καιρό είχα την αίσθηση ότι το ΚΚΕ πήγαινε "χαλαρά" την κυβέρνηση: τώρα που φάνηκε ότι υπάρχουν και αποχρώσες ενδείξεις, εκτιμώ ότι το κόμμα θα υποχρεωθεί να είναι πιο "επιθετικό" και να προσέχει λίγο τα "τσουβαλιάσματα" που κάνει (φταίνε όλοι πλην ΚΚΕ, κλπ).

Σε δεύτερο επίπεδο, η διαμάχη δείχνει ότι αρχίζει ένα ξεκαθάρισμα μεταξύ των κομμάτων της αντιπολίτευσης: ξεκαθάρισμα λογαριασμών, αλλά και ξεκαθάρισμα τοπίου. Αυτό, κατά τη γνώμη μου, σημαίνει ότι η πόλωση θα έχει περισσότερους των δύο πόλων, οπότε θα υποχρεώσει το σύνολο των κομμάτων να λάβουν θέσεις, ακόμα και σε θέματα που δεν τους αρέσουν: το στυλάκι "δεν ξέρω, δεν είδα, δεν άκουσα, δεν είν' η μάνα μ' μέσα" δεν θα περνά.

Το τρίτο θέμα είναι ότι, επιτέλους, βλέπουμε το αληθινό "πρόσωπο" των κομμάτων, ακόμα και σε ηγετικό επίπεδο. Όσο απεχθές κι αν μας φαίνεται, είναι καλό να το ξέρουμε, για να μπορούμε να καταλάβουμε πολύ καλύτερα από πριν ποιοι είναι αυτοί που ζητούν την ψήφο μας και δηλώνουν ότι θα μας "σώσουν". Ενδιαφέρον έχει και το ότι η κυβέρνηση έχει "λουφάξει" μπροστά σε αυτή τη διαμάχη. Γιατί; Έλα μου, ντε...

12 Ιουλίου 2008

Λευτεριά στο Μιχάλη Λιάπη!!!

Λοιπόν, δε μου το βγάζετε από το μυαλό ότι ο Μιχάλης Λιάπης κάτι ήξερε, όταν την περασμένη Κυριακή έκανε τη δήλωση που έκανε. Μία φράση του, από τα πολλά -και, γενικώς, ανούσια- που είπε, μου είχε καρφωθεί στο μυαλό: "Και σήμερα, το άκρον άωτον, κατηγορούμαι και για τον ΟΤΕ. Οταν είναι σε όλους γνωστό ότι δεν είχα καμία ανάμειξη, καμία σχέση στη διοίκηση του οργανισμού. Κανένα λόγο, ούτε για τα μικρά ούτε για τα μεγάλα θέματα της εταιρείας. Ελεος πια". Λέτε να ειπώθηκε τυχαία; Γνωρίζοντας τη σχέση του Λιάπη με Αλογοσκούφη-Βουρλούμη (δείτε την εικόνα από το "Βήμα", είναι άκρως επεξηγηματική...), I don't think so, dear Watson, I don't think so at all...

Και, να που έσκασε η ιστορία ΟΤΕ-Γερμανός. Παρά τις άοκνες προσπάθειες να μη δημοσιοποιηθεί, ήρθε κι έκατσε σαν κερασάκι στην τούρτα των τελευταίων μηνών: ΟΤΕ, Siemens, Deutsche Telekom, "μαύρο" πολιτικό χρήμα και τώρα αυτό... Και οι ελπίδες της κυβέρνησης για θερινή ραστώνη και άντε να ψιλοξεχαστεί ο χαμός με τη Siemens, μάλλον πάνε περίπατο. Βεβαίως, δεν έχω καμία ελπίδα ότι η υπόθεση αυτή, η οποία, σύμφωνα με φίλο επιχειρηματία είναι σκάνδαλο ολκής, θα καταλήξει πουθενά. Ωστόσο, έχω την αίσθηση ότι η κυβέρνηση ετοιμάζει το απαραίτητο προπέτασμα καπνού. Διότι, όποιος πιστεύει ότι η χθεσινή συνάντηση Καραμανλή-Στυλιανίδη και τα όσα βγήκαν από αυτή, ήταν άσχετη με το όλο κλίμα που διαμορφώνεται, νομίζω ότι είναι αφελής.

Βλέπετε, ένας νέος "χαμός" στα πανεπιστήμια με αφορμή την αναγνώριση των κολεγίων, ε, δε θά'ταν και πολύ κακός για την κυβέρνηση, καθώς θα έριχνε τους προβολείς μακριά από τον ΟΤΕ και τα συναφή. Παρανοϊκό; Για να δούμε...

10 Ιουλίου 2008

Παπούτσι από τον τόπο σου...

Στην Ελλάδα βρίσκεται για επίσημη επίσκεψη ο Ισπανός πρωθυπουργός José Luis Rodríguez Zapatero. Σιγά τα ωά, θα μου πείτε... Απλώς, θα μας σπάσουν πάλι τα νευρά με τους αποκλεισμένους δρόμους για να περάσει ο υψηλός καλεσμένος και θα κάνουν "πάρτι" τα κανάλια με τις χειραψίες και τις τυπικότητες που λέγονται σε αυτές τις περιπτώσεις μεταξύ των πολιτικών. Κι όμως, η περίπτωση Zapatero θα έπρεπε να μας απασχολήσει σοβαρά, για πολλούς και διάφορους λόγους.

Βλέπετε, σήμερα η Ισπανία θεωρείται ως η ένατη ισχυρότερη οικονομία στον κόσμο, πίσω μόνο από τις χώρες - μέλη του G8. Επίσης, η Ισπανία είναι δέκατη στον Δείκτη Ποιότητας Ζωής του Economist (η Ελλάδα είναι 22η...) και 18η παγκοσμίως στις τεχνολογικές προόδους. Έχει εξαιρετικά ανεπτυγμένη βιομηχανία, πολιτιστική ζωή, εκπαίδευση, τουρισμό και υπό τη διακυβέρνηση Zapatero έχει αποδεχθεί σημαντικές κοινωνικές παρεμβάσεις, όπως ο γάμος μεταξύ ομοφύλων (στην Ισπανία η Καθολική Εκκλησία είναι κάτι παραπάνω από πανίσχυρη...) και ο περιορισμός του ακαδημαϊκού status της θρησκευτικής εκπαίδευσης (ομοίως).

Επίσης, θυμηθείτε ότι από το 1936 ως το 1975 η Ισπανία ζούσε κάτω από την "μπότα" του φασίστα Generalissimo Franco και ότι όλα τις τα επιτεύγματα είναι προϊόν σχεδόν μιας εικοσαετίας: πριν, η Ισπανία ήταν μια "μαύρη τρύπα" στη δυτική άκρη της Ευρώπης. Τώρα, η Ισπανία προχωρά με ζωηρά βήματα προς τα μπρος, οι Ισπανοί είναι αισιόδοξοι για το μέλλον -σε αντίθεση με τους Έλληνες. Ναι, δεν είναι όλα καλώς καμωμένα στην Ισπανία του Zapatero, αλλά, αν μη τι άλλο, γίνονται προσπάθειες ουσιαστικές και οι πολίτες αυτό το εκτιμούν. Τι κρίμα που οι δικοί μας πολιτικοί θα περιοριστούν στις χαιρετούρες και τις μπουρδίτσες...

8 Ιουλίου 2008

All that jazz...

...Δηλαδή, όπως θα έπρεπε να είναι η σύγχρονη τζαζ: αυτοσχεδιαστική, γεμάτη επιρροές από άλλα μουσικά είδη και ρεύματα, παθιασμένη και, ταυτόχρονα, ψυχρή και οργανωμένη. Σαν μια ατσάλινη λεπίδα στα χέρια ενός berserker, λίγες στιγμές πριν αρχίσει το "πανηγύρι". Κάπως έτσι θα πρέπει να σκέφθηκαν και οι δύο εγκέφαλοι πίσω από τους Sunn 0))), όταν σχεδίαζαν το live project υπό την κωδική ονομασία Pentemple.

Όπου Pentemple ίσον ο Stephen O'Malley και ο Greg Anderson, συν ο Atilla Csihar -σε κάτι σαν φωνητικά-, ο Oren Ambarchi στην πολύ παραμορφωμένη και "πειραγμένη" κιθάρα και ο Sin Nanna (μοναδικό μέλος του black metal συγκροτήματος Striborg από την Τασμανία...) στα ντραμς και, επίσης, σε κάτι σαν φωνητικά.

Τι μας κάνουν όλα αυτά; Ένα ιδιαιτέρως ισχυρό μείγμα από drones, παράξενους ήχους από κιθάρες, φωνητικούς αυτοσχεδιασμούς και ένα εξαιρετικό υπόστρωμα από ντραμς που, αντί να παίζουν το ρόλο της ρυθμικής βάσης, προσθέτουν στην αυτοσχεδιαστική ατμόσφαιρα, χρωματίζοντας ακόμα περισσότερο τον ήχο του project.

Αυτή η θαυμαστή ομάδα περιόδευσε μαζί για κάμποσο καιρό και, πριν από λίγες εβδομάδες, κυκλοφόρησε σε δίσκο μια εκδοχή της "τελετουργίας" της, υπό το όνομα "0))) presents Pentemple", που είναι η ηχογράφηση μιας συναυλίας τους στην Μελβούρνη. Ο δίσκος αποτελείται από δύο κομμάτια (με τίτλους που λένε πολλά: Pazuzu 1 & Pazuzu 2) διαρκεί περίπου 43 λεπτά.

Drone-doom jazz; Illbient αυτοσχεδιασμός; Free black drone; Δώστε το όνομα εσείς. Εμείς αρκούμαστε να τους ακούμε και να θαυμάζουμε τα αποτελέσματα που μπορεί να δώσει ο συνδυασμός ταλέντου, διάθεσης, πάθους και, πάνω απ' όλα, άρνησης να "στεγανοποιηθεί" η τέχνη...

2 Ιουλίου 2008

Σφίγγει το πράγμα

Περίπου στα μισά του 2004, φίλος δικηγόρος με βαθύτατη γνώση της λειτουργίας της Ευρωπαϊκής Επιτροπής έλεγε σε παρέα ότι φοβάται πολύ για τα αποτελέσματα της "δημοσιονομικής απογραφής" που η τότε νέα κυβέρνηση της ΝΔ είχε εξαγγείλει. Επισήμαινε ότι, με την επικρατούσα κατάσταση στην Commission, το οιοδήποτε "κολπάκι" με τα δημοσιονομικά της χώρας θα προκαλούσε εντονότατη αντίδραση από τους Ευρωπαίους και θα ταλάνιζε την Ελλάδα για πολλά χρόνια.

Σήμερα, πλέον, φθάσαμε στο σημείο που ζούμε σε πλήρη έκταση τα αποτελέσματα και της "απογραφής", αλλά και συνολικά της κυβερνητικής οικονομικής πολιτικής των τελευταίων χρόνων (όχι ότι οι ΠΑΣΟΚιοι δεν έκαναν κι αυτοί τα "τρικ" τους, αλλά, τουλάχιστον, κρατούσαν και μια "πισινή"...). Η ελληνική οικονομία, αδυνατισμένη από τη λιτότητα και από τις "αλχημείες", με την ανταγωνιστικότητά της να υποχωρεί διαρκώς, έχει μετατραπεί σε εύκολο στόχο για όποιον θέλει να παίξει μαζί της.

Ανατιμήσεις προϊόντων και υπηρεσιών χωρίς έλεγχο, διαρκώς μειούμενη παραγωγικότητα, κουρελιασμένοι ελεγκτικοί μηχανισμοί, έσοδα που χάνονται κι ο Αλογοσκούφης να δηλώνει ότι δεν μπορεί να δεσμευτεί για την εκτέλεση του Προϋπολογισμού (για τον οποίο, θυμάστε, προκυρήχθηκαν εκλογές...). Στην ουσία, η οικονομία αντιδρά όπως αντιδρά ένας εξαντλημένος άνθρωπος σε κάποιο μικρόβιο: ακόμα κι αν δεν είναι σοβαρό, τα συμπτώματα είναι πολύ ζόρικα, γιατί ο οργανισμός δεν έχει δυνάμεις για να αντιδράσει.

Ναι, τα προβλήματα είναι και εισαγώμενα. Όμως, διάβολε, το να περιορίζεσαι στις διαπιστώσεις δεν είναι αρκετό. Πρέπει να λαμβάνεις και μέτρα. Και, φαίνεται ότι η ικανότητα της κυβέρνησης να λαμβάνει μέτρα ουσίας έχει προ πολλού εξαντληθεί. Κοιτάζοντας προς τα πίσω, διαπιστώνει κανείς ότι η ανάπτυξη ήταν προϊόν μεγάλων έργων και κονδυλίων από την Ε.Ε. Τώρα που αυτά τελειώνουν, τώρα που σφίγγει το πράγμα, τι μπορεί να γίνει;...

1 Ιουλίου 2008

Ευχαριστώ, ω, εταιρεία...

Με την ευκαιρία της ολοκλήρωσης του φεστιβάλ EJEKT, θα ήθελα να ευχαριστήσω από βάθους καρδίας τους διοργανωτές, οι οποίοι κατόρθωσαν να βγάλουν από τα ρούχα τους κάμποσες χιλιάδες κόσμο, ο οποίος είχε πληρώσει κάμποσα λεφτουδάκια για να δει -όχι τους αρχαίους James και τους προϊστορικούς Stereo MCs, αλλά- δύο αρκετά σύγχρονα ονόματα: τους Digitalism και -κυρίως...- τους UNKLE.

Εντάξει, στην Ελλάδα ζεις, οπότε είναι απολύτως λογικό να προβάλλεις αυτό που πουλάει (James, Stereo MCs, Hercules), έναντι αυτού που είναι πιο cutting edge. Εντάξει, αφού οι James αποφάσισαν να παίξουν σχεδόν δύο ώρες, απολύτως κατανοητόν ότι το πρόγραμμα θα πάει πίσω -σχεδόν μια ώρα, αλλά ας μην το κάνουμε θέμα... Εντάξει, ούτως ή άλλως έχεις βάλει τους UNKLE να αρχίσουν στη μία παρά εικοσιπέντε. Μπορεί, όμως, να μου εξηγήσει κάποιος ΓΙΑΤΙ ΤΟΥΣ ΕΒΑΛΑΝ ΝΑ ΠΑΙΞΟΥΝ ΜΕΣΑ ΣΤΟ ΚΛΕΙΣΤΟ ΤΗΣ ΞΙΦΑΣΚΙΑΣ;

Ο συγκεκριμένος χώρος είναι απολύτως κατάλληλος για την αποθήκευση δύο 747 -και απολύτως ακατάλληλος για συναυλίες: αποδείχθηκε περίτρανα με τους Tool, οι οποίοι, παρά τις προσπάθειές τους είχαν άθλιο ήχο. Ρε παιδιά, ουδείς εκ των διοργανωτών γνώριζε ότι οι UNKLE είναι κανονικό συγκρότημα (δύο κιθάρες, μπάσο, πλήκτρα, ντραμς κι ο LaVelle στα decks); Ουδείς γνώριζε ότι στα live "βαράνε"; Ουδείς γνώριζε ότι ο ήχος τους μέσα στο αχανές κλειστό θα ήταν επιεικώς μαύρα χάλια; Προσθέστε σε αυτό και τα λοιπά τεχνικά προβλήματα (τα visuals του συγκροτήματος δεν έπαιξαν ποτέ...) και αντιλαμβάνεστε για τι "Τιτανικό" μιλάμε.

Προς τιμήν του, το συγκρότημα έπαιξε σχεδόν όλο το σετ της πρόσφατης περιοδείας του. Μετά το τέλος της συναυλίας τους, βγήκαμε ημίκουφοι και πλήρως εξαντλημένοι. Πολλοί φύγαμε (ελπίζω οι Digitalism να ήταν καλοί, λυπάμαι, αλλά δεν άντεχα να μείνω άλλο και να τους δω...). Μπορεί, τώρα, κάποιος να μου εξηγήσει, τουλάχιστον, γιατί οι UNKLE δεν έπαιξαν στην έξω σκηνή; Και μην ισχυριστεί κανείς λόγους κοινής ησυχίας, διότι η απέναντι κλαμπάρα βάραγε ασυστόλως...

Υ.Γ.: την άνοιξη του 2005 είδα στο Λονδίνο τον Ornette Coleman (στο Elephant & Castle) με εισιτήριο 10 λίρες (~16 ευρώ). Φέτος, ο μέγας τζαζίστας παίζει στο Λυκαβηττό με εισιτήριο 50 ευρώ. Κάθε εξήγηση για τη διαφορά, δεκτή...