24 Σεπτεμβρίου 2010

Fuck you and your “Twilight”…

…Και οτιδήποτε μπορεί να σχετίζεται με αυτή την αηδία που καταναλώνετε σαν πρόβατα! Ειλικρινά, κάθε φορά που βλέπω μια χαζοβιόλα ή ένα μπετόβλακα να μου εξυμνούν τα βιβλία/ταινίες/μπλουζάκια/παραφερνάλια αυτού του… πράγματος, μού’ρχεται να τον κοπανήσω! Οι ταινίες, απλώς, δε βλέπονται: κακογυρισμένες, κακοπαιγμένες, χωρίς σενάριο, χωρίς καμία απολύτως –έστω και καταναλωτική- αξία, δεν αξίζουν ούτε το ποπκόρν που θα πάρεις (μαζί με το jumbo ποτήρι Zero, να μην ξεχνιόμαστε…) για να τις δεις. Ούτε το χρόνο για να τις κατεβάσεις.

Ωστόσο, οι ταινίες μου προκαλούν λιγότερη οργή απ’ όσο τα βιβλία: ειλικρινά, ένας μπαμπουίνος με σύνδρομο Asperger, χωρίς δάχτυλα και μαστουρομένος μέχρι θανάτου με ηρωίνη, κόκα, κρακ, βενζινόκολλα, μαύρο και ODed με ζάχαρη και DMT θα μπορούσε να γράψει καλύτερα από τη Στέφανι Μέγιερ. Οι χαρακτήρες θα ήταν λιγότερο μονοδιάστατοι, η δράση λιγότερο υπνοστεντόν, οι διάλογοι λιγότερο ξύλινοι. Και μην μ’ αρχίσετε καν για την ηθική και φιλοσοφία/στάση ζωής που τα βιβλία αποπνέουν και που κάνουν τη Σάρα Πέιλιν να μοιάζει με ακροαριστερό αναρχοκουμούνι και νυμφομανή, τα πάντα όλα μαζί.

Επειδή, λοιπόν, ο Khlysty έχει τα νεύρα του και έχει βαρεθεί να ακούει συνομήλικές του μουλάρες να του λεν πόσο καλά είναι τα βιβλία, ορίστε μια λίστα με ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΑ βιβλία με βρυκόλακες, τα οποία, διάολε, έχουν και κάτι να πουν. Η σειρά, προφανώς, δεν είναι αξιολογική, ούτε εξαντλητική. Ωστόσο, αξίζει να ψάξετε και να τα βρείτε –αν υποτεθεί ότι το υπο-είδος αυτό της φανταστικής λογοτεχνίας σας αρέσει-, μπας κι ανοίξει λίγο το ματάκι σας. Δείτε αυτή τη λίστα σας ένα κλύσμα: μόνο έτσι μπορείτε να απαλλαγείτε από τη άχρηστη μάζα που το “Twilight” σας γέμισε. Έτοιμοι; Φύγαμε!

11 Σεπτεμβρίου 2010

Νά'χουμε να λέμε

Κατ' αρχάς, καλό φθινόπωρο σε όλους. Και καλό κουράγιο.

Κατά δεύτερον, μετά το αρχικό σοκ της επιστροφής στη δουλειά, μετά από εξαιρετικά επιτυχημένες διακοπές, ήρθε και το σοκ του ανασχηματισμού να με αποτελειώσει. Εδώ και κάμποσες μέρες, την παλεύω μες στο κουρκούτι που έχω για μυαλό, προσπαθώντας να καταλάβω τι κρύβεται πίσω από τον ανασχηματισμό, δηλαδή, αν όντως έγινε με κάποια λογική και φιλοσοφία ή αν απλώς έγινε για να γίνει ή επειδής τό'λεγαν τα ΜΜΕ. Ακόμα, δεν έχω καταφέρει να βγάλω άκρη, οπότε καταγράφω μερικές σκέψεις και, αν θέτε, το συζητάμε.

1. Ο Παπανδρέου, όπως και κάθε άθρωπος, θέλει να είναι περιτριγυρισμένος από αθρώπους και συνεργάτες που πιστεύει και εμπιστεύεται. Έτσι, μου φαίνεται φυσιολογική η αναβάθμιση Ραγκούση, η διατήρηση σε υψηλή θέση προτίμησης των Παπακωνσταντίνου, Πεταλωτή και Γερουλάνου καθώς και η υπουργοποίηση Ξυνίδη. Τους ξέρει, τους προτιμά, τους προωθεί. Αυτό είναι όλο, κι αν η κυβέρνηση μοιάζει να διοικείται από διευθυντήριο, αν τα πάει καλά, χαλάλι του...

2. Ο ανασχηματισμός έκρυβε και μερικές σωστές κινήσεις: π.χ., η τοποθέτηση του συγκοινωνιολόγου Βούγια στο υπουργείο Υποδομών. Ή του Χρυσοχοΐδη στο υπουργείο Ανάπτυξης, από το οποίο έχει περάσει με σχετική επιτυχία στο παρελθόν. Ή του Χυτηρή στο Πολιτισμού, ώστε να αναλάβει την ΕΡΤ που ούτε την ήθελε, ούτε μπορούσε να τη διαχειριστεί ο Γερουλάνος. Επίσης, η τοποθέτηση του Λοβέρδου στο Υγείας -ο οποίος τα πήγε καλά, σύμφωνα με τα μέτρα της κυβέρνησης και του μνημονίου στο Εργασίας- φαίνεται να υποδηλώνει διάθεση ξεκαθαρίσματος και σε αυτό το χώρο.

3. Παράλληλα, είναι εμφανές ότι η παραμονή της Μπιρμπίλη στο Περιβάλλοντος αποτελεί ένα "γινάτι" του Παπανδρέου προς τα ΜΜΕ που εδώ και πολύ καιρό την στέλναν είτε στην Περιφέρεια Αττικής, είτε σπίτι της. Το ίδιο, νομίζω, έγινε και με την μεταφορά της Κατσέλη στο Εργασίας, με παράλληλη αναβάθμιση του Κουτρουμάνη, για να υπάρχει κι άνθρωπος που να ξέρει τα ταμεία. Πάντως, η Κατσέλη παραμένει στους υπουργούς "πρώτης γραμμής", ό,τι κι αν σημαίνει αυτό.

4. Από κει και πέρα, τα πράγματα isnogood, που λένε και στο χωριό του Αλογογκούφη (ρε, τι να γίνεται αυτή η ψυχή;...). Το παλαιοΠΑΣΟΚ επέστρεψε στην κυβέρνηση κι αυτό δεν προμηνύει καλά. Το τρίδυμάκι Σκανδαλίδη-Μιλένας-Κουτσούκου στο Αγροτικής Ανάπτυξης είναι απίστευτο, όπως και ο Παπουτσής στο Προστασίας του Πολίτη. Επίσης, η αναβάθμιση της Μαριλίζας σε αναπληρώτρια υπουργό Εξωτερικών μοιάζει ακατανόητη, όπως και η επιστροφή του Ρόβλια σε κυβερνητικό πόστο, αλλά το απόλυτο αστείο μοιάζει να είναι η Φώφη αναπληρώτρια υπουργός Παιδείας. Δηλαδή, δε φτάνει που στο υπουργείο αυτό ήδη υπήρχαν εντάσεις μεταξύ των μελών του, προστίθεται τώρα κι άλλη μια πηγή έντασης (θυμίζω ότι Διαμαντοπούλου και Γεννηματά εκλέγονται στην Α' Αθηνών). Το τι θα γίνει παραμένει ερωτηματικό, ωστόσο η πιθανότητα να βγει κάτι καλό από τη συγκατοίκηση είναι, κατά τη γνώμη μου, μικρή.

5. Λίγο με νοιάζει αν η κυβέρνηση είναι ολιγομελής ή μεγάλη. Το ζήτημα είναι να είναι συνεκτική και να μπορεί να κάνει δουλειά. Και, για να γίνει αυτό, πρέπει τα πρόσωπα να διέπονται από κοινή στάση και φιλοσοφία. Κι αν μου βρει κανείς την κοινή στάση και φιλοσοφία μεταξύ, ας πούμε, του Παπουτσή, του Ξυνίδη και του Παπακωνσταντίνου, εγώ θα του πω μπράβο, ρε μάγκα, είσαι πολύ μπροστά. Άρα, το ζήτημα δεν είναι ότι αυξήθηκαν τα μέλη του Υπουργικού Συμβουλίου, αλλά αν αυτά τα μέλη θα μπορέσουν να συνεργαστούν μεταξύ τους, τόσο στα υπουργεία του ο καθένας, όσο και διυπουργικά. Το βλέπετε πιθανό;...

6. Ο ανασχηματισμός, τόσο ως ουσία, όσο και ως διαδικασία "έκλεψε" από τον Παπανδρέου τις καλές εντυπώσεις που είχε λάβει μόλις μια μέρα πριν από τις επιλογές του ΠΑΣΟΚ για την Τοπική Αυτοδιοίκηση. Διότι, εκεί ο Παπανδρέου, με δύο ουσιαστικές υπερβάσεις -αυτές του Καμίνη και του Μπουτάρη-, είχε κατορθώσει να κερδίσει πόντους, αλλά και να στείλει στους ψηφοφόρους το μήνυμα ότι αυτός έκανε την κίνηση προς τα μπρος και ότι είναι σειρά τους να δείξουν ότι την εκτιμούν και την στηρίζουν. Ακόμα και η επιλογή υποστήριξης του Τατούλη είχε νόημα, έστω κι αν έμοιαζε λίγο "σόλοικη" μέσα στα υπόλοιπα πρόσωπα. Ε, νομίζω ότι όλα αυτά τα κέρδη χάθηκαν από έναν ανασχηματισμό που έγινε με λάθος τρόπο και λάθος λογική και φιλοσοφία.

Αυτά για την ώρα και... βλέπουμε. Άλλωστε, ο χειμώνας θα έχει μεγάλο ενδιαφέρον, κατά την κινέζικη έννοια.