Fall Heads Roll...

Αν ήμουν ο Παπανδρέου, σήμερα, καθώς θα γύριζα από το Βερολίνο (όπου, κατά πάσα πιθανότητα, η Μέρκελ με έψησε σε χαμηλή φωτιά για κάμποση ώρα), θα φρόντιζα να βρω ένα παλτουδάκι σαν του κυρίου δίπλα, με όλα τα αξεσουάρ. Διότι, κακά τα ψέματα, θα είχα αποφασίσει ότι έχει έρθει η ώρα να πέσει και κά'να κεφάλι.

Φθάνοντας στο "ΕλΒελ", θα έλεγα στο οδηγό μου να με πάει πρώτα στα δικαστήρια της Ευελπίδων και εκεί θα αναζητούσα τον ανακριτή-αστέρα της δικαιοσύνης που αποφάσισε να αφήσει ελεύθερο με "περιοριστικούς όρους" τον Μάκη Ψωμιάδη. Μόλις τον ανακάλυπτα, λίγο πριν τον στείλω να συναντήσει το δημιουργό του, θα του έλεγα "παιδί μου, η αστυνομία έψαχνε και δεν έβρισκε τον Μάκαρο για τουλάχιστον τρεις μήνες. Και τώρα που τον βρήκε, εσύ έρχεσαι και του λες, φύγε μεγάλε, αλλά μην πας μακριά, να σε βλέπουμε; Τώρα, παιδί μου, πώς θα τον ξαναβρούμε; Ή, μήπως, θα τον ψάξεις εσύ; Γιατί, παιδί μου, δεν παρέτεινες την προφυλάκισή του; Στην τελική, άμα ήταν καθαρός, θα τον απελευθερώναμε και θα του ζητάγαμε και συγνώμη για την ταλαιπωρία. Τώρα, όμως, που ξαναέγινε μπουχός -και καλά έκανε, κι εγώ το ίδιο θά'κανα- πού θα τον ξαναβρούμε; Και, γιατί ξεφτιλίζεις τόσο πολύ την ήδη κουρελιασμένη δικαιοσύνη σε αυτή τη χώρα; Δεν μας φθάνουν όλα τα άλλα βάσανά μας, πρέπει νά'χουμε κι εσένα;".

Κι αφού καθάριζα τη μασέτα μου από τα αίματα, θά'λεγα στο οδηγό μου να με πάει στο υπουργείο Οικονομικών. Κι εκεί, θα αναζητούσα τον υπερεγκέφαλο που αποφάσισε αυτή την κτηνωδία με τις αποδείξεις. Κι αφού πρώτα τον βασάνιζα για κά'να τρίωρο, λίγο πριν το κόψω το άχρηστο κεφάλι του, θα του έλεγα "παιδί μου, είσαι μαλάκας; Έχεις καταλάβει ότι έξω ο κόσμος, κυρίως, δε, αυτός που ως τώρα μας ψήφιζε και μας στήριζε, είναι στο όριο να πέσει να μας φάει; Καταλαβαίνεις ότι εδώ και 18 μήνες ρουφάμε το αίμα όσων μέχρι χθες ήταν συνεπείς φορολογούμενοι, διότι είμαστε ανίκανοι να πιάσουμε αυτούς που φοροδιαφεύγουν; Αντιλαμβάνεσαι ότι η κυβέρνηση κόντεψε να πέσει για το γαμημένο τέλος ακινήτων; Τι είναι αυτές οι τρέλες που λέτε στον Βαγγέλη, που δεν ξέρει σχεδόν τίποτα περί οικονομίας; Ποιος μπορεί να συγκεντρώσει σε αποδείξεις το 50 και το 60% του εισοδήματός του; Εμένα, άμα δεν μου έδινε η μάνα μου καμιά απόδειξη, θα μου έριχναν φέτος πέναλτι στην εφορία. Πώς θα μαζέψουν οι αθρώποι αυτά τα νούμερα; Και, αφού ακόμα δεν έχετε καταλήξει σε συντελεστές, τι αφήνετε το Βαγγέλη να κάνει ανακοινώσεις; Είστε τρελοί;".

Αυτά θα έκανα εγώ αν ήμουν ο Παπανδρέου σήμερα. Όμως, δυστυχώς γι' αυτόν, δεν είναι εγώ...

(η φωτό είναι από την ταινία - ύμνος "Machete") 

(ο τίτλος του ποστ από εδώ...)

Pills 'n' Thrills 'n' Bellyaches...

Μερικές φορές χρειάζεται μια ειδησούλα όπως αυτή για να πάρει κάποιος ανάποδες. 'Ντάξει, δε λέω, η Κομισιόν έχει πολλά άπλυτα και ακόμα περισσότερες αμαρτίες στην καμπούρα της, όμως, ακόμα κι έτσι, τα όσα λέει για την περίπτωση του "ανοίγματος" του επαγγέλματος των δικηγόρων (και πού να δείτε τι θα λέει, μόλις ασχοληθεί με τους φορτηγατζήδες ή τους φαρμακοποιούς...) μοιάζουν σωστά, τουλάχιστον στο πλαίσιο του "ή ανοίγουμε ένα επάγγελμα ή όχι". Και, από τη στιγμή που η Ελλάδα καλείται -υπό την πίεση του μνημονίου, διότι παλίοτερα, που ήταν πιο παχιές οι αγελάδες, εμείς κάναμε τους κινέζους κάθε φορά που η Ευρώπη μας υπενθύμιζε τις σχετικές Οδηγίες και Κανονισμούς της- να άρει τους περιορισμούς σε όλα τα ρυθμιζόμενα επαγγέλματα, κάθε συζήτηση είναι τουλάχιστον ως μη γενόμενη: θα το κάνουμε, κανονικά και με το νόμο, θέμε δε θέμε.

Προσωπικά, ως φανατικός αναγνώστης του Τέκι, συμφωνώ μαζί του σχετικά με τους κομπογιαννητισμούς του ΙΟΒΕ για την θαυμαστή επίδραση που το άνοιγμα των επαγγελμάτων θα έχει στην ελληνική οικονομία. Ωστόσο, πρόσφατα είχα ένα σάτορι. Έπαθα μια μόλυνση στο αυτί και πήγα στον ΩΡιΛά, φοβούμενος τα χειρότερα. Αυτός με εξέτασε, μου είπε ότι είναι μια μολυνσούλα και μου έγραψε ένα φάρμακο που έπρεπε να πάρω για να μη γίνει μολυνσάρα. Πήρα λοιπόν τη συνταγή, πήγα στο φαρμακείο, την έδωσα στο φαρμακοποιό, μου έδωσε το φάρμακο, πλήρωσα τη συμμετοχή μου και, όλος χαρά που η μολυνσούλα δε θα γινόταν μολυνσάρα, πήγα σπίτι μου. Κι εκεί είχα το σάτορι που λέγαμε. Διότι, είπα στον εαυτό μου, "ωρέ Κλύστυ, δεν θα μπορούσες κι εσύ να κάνεις τη δουλειά του φαρμακοποιού; Ωραίο παιδί είσαι, μορφωμένο, ξέρεις να αποκρυπτογραφείς τη σφηνοειδή γραφή των γιατρών... δε θα μπορούσες κι εσύ να ανοίξεις ένα μαγαζί που θα πουλάει συσκευασμένα φάρμακα;".

Διότι, επί της ουσίας, αυτό κάνουν πλέον οι φαρμακοποιοί: λιανικό εμπόριο συσκευασμένων φαρμάκων. Παλιότερα, που οι ίδιοι εκτελούσαν τις συνταγές των γιατρών (δηλαδής, έφκιαναν τα φάρμακα), να το καταλάβω να είναι κλειστό και ρυθμιζόμενο το επάγγελμα. Όμως τώρα, γιατί; Λιανοπωλητές δεν είναι, μη χέσω μέσα; (Για να μην πω ότι συχνά είναι και πιο dealers φαρμακευτικών εταιρειών ακόμα και σε σύγκριση με τους γιατρούς...) Δηλαδή, για να πουλάς ρούχα ή καφέδες, πρέπει να έχεις σχετικό δίπλωμα; Ξαναλέω: ΠΟΥΛΑΝ ΣΥΣΚΕΥΑΣΜΕΝΑ ΠΡΟΪΟΝΤΑ. Και, μάλιστα, ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΦΕΡΟΥΝ ΚΑΜΙΑ ΕΥΘΥΝΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΠΙΔΡΑΣΗ ΤΟΥΣ ΠΑΝΩ ΣΟΥ, ΑΦΟΥ Ο ΓΙΑΤΡΟΣ ΕΙΝΑΙ ΕΚΕΙΝΟΣ ΠΟΥ ΤΑ ΕΧΕΙ ΠΡΟΤΕΙΝΕΙ ΣΤΟΝ ΑΣΘΕΝΗ! Γιατί, λοιπόν, να μη μπορεί να ανοίξει φαρμακείο ένας πτυχιούχος του Πολιτικού της Νομικής ή του ΠΑΠΕΙ;

Θέλετε να το πάω και πιο πέρα; Ας υπάρχουν δύο ειδών φαρμακεία: αυτά που θα πουλάνε φάρμακα ευρείας κατανάλωσης και άλλα που θα πουλάν εξειδικευμένα φάρμακα (ξέρω 'γω, οπιούχα ή κάτι αντίστοιχο). Αδυνατώ να κατανοήσω γιατί ο ίδιος άνθρωπος πρέπει να πουλά από ασπιρίνες μέχρι αντιρετροϊικά φάρμακα, άσε που τα τελευταία χρόνια τα φαρμακεία θυμίζουν κάτι μεταξύ ψιλικατζήδικου και μαγαζιού καλλυντικών (τις καραμέλλες για το λαιμό Fisherman's Friend τις βρίσκω πιο φτηνά σε περίπτερο παρά σε φαρμακείο...). Και, μάλιστα, να τα πουλά με συγκεκριμένο υψηλότατο ποσοστό κέρδους και χωρίς ανταγωνισμό. Αυτό, στα δικά μου μάτια δεν είναι επάγγελμα, αλλά νταβατζηλίκι.

Το ίδιο ακριβώς μπορώ να πω και για τους ταριφάτσι, τους συμβολαιογράφοι, τους φορτηγατζήδες και πάει λέγοντας. ΟΚ, γιατρός ή πολιτικός μηχανικός για να γίνεις πρέπει να το κατέχεις το αντικείμενο (αν και πολλές περιπτώσεις μας έχουν αποδείξει το αντίθετο). Αλλά, αναρωτιέμαι γιατί θα πρέπει το επάγγελμα του λιανοπωλητή συσκευασμένων φαρμακευτικών ουσιών να είναι κλειστό. Εγώ, ως άθρωπος και ως Κλύστυ τι κερδίζω από αυτό; Άσε που, άμα πάμε σε φάση αλυσίδων drugstores, υπάρχει και η πιθανότητα να μην πληρώνουμε τον κούκο αηδόνι στον κάθε κερατά που δεν έπιασε τα μόρια για την ιατρική και μας κατσικώθηκε ως φαρμακοποιός και μας το παίζει και "επιστημονικό επάγγελμα", μην τρελλαθώ κιόλα...

Η μάχη του λιμανιού (...που δεν έγινε)

Επειδής βαριέμαι φριχτά -άσε που ετοιμάζομαι να πάω στο Terras Vibe, για τη μάχη των τιτάνων (Anthrax, Megadeth, SLAYEEEEEEEER, Metallica, \m/)- λέω σήμερα να συμπεριφερθώ και πάλι αντικο(υ)μμουνιστικά και να την πέσω στο ΚΚΕ και ΠΑΜΕ και το σόου που επιχείρησε να στήσει χθες στο λιμάνι του Πειραιά, αλλά δεν του έκατσε.

Από τη στιγμή που η απεργία δύο ναυτεργατικών σωματείων κρίθηκε παράνομη, έβαζα και στοίχημα ότι το ΚΚΕ θα πάει στο λιμάνι να κάνει μπάχαλο, όπερ και εγένετο. Οι δυνάμεις κρούσης του ΠΑΜΕ (πρέπει νά'ναι καμιά 300αριά άτομα τα οποία είναι πάντα σε επιφυλακή και με στυλιάρια υπηρεσίας τρέχουν όπου το ΚΚΕ κρίνει ότι πρέπει να παρέμβει) μπλόκαραν τις αναχωρήσεις των πλοίων, δημιουργώντας σοβαρό πρόβλημα στις συγκοινωνίες, προκαλώντας οργή στους επιβάτες και αμηχανία στις "δυνάμεις ασφαλείας", οι οποίες υποτίθεται ότι θα έπρεπε να επιβάλλουν την τάξη και τη νομιμότητα.

Τελικά, αν εξαιρέσει κανείς κάποια μικροεπεισόδια μεταξύ ΠΑΜιτών και επιβατών και τα γνωστά χριστοπαναγίδια που έπεσαν από τους δυστυχείς που πήγαν στο λιμάνι κι έμειναν εκεί αμανάτι, δεν έγινε τίποτα, κάτι που προφανώς πρέπει να φρίκαρε το ΚΚΕ. Διότι, μη γελιέστε, η χθεσινή ιστορία αυτό είχε ως στόχο: να μετατραπεί ο Πειραιάς σε πεδίο μάχης, με γριές και παιδάκια να τρέχουν αλλόφρονες ανάμεσα στα δακρυγόνα και τα ΜΑΤ, με φωτογραφίες τραυματισμένων ΠΑΜιτών, με τα έτσι και τα αλλιώς μιας τέτοιας κατάστασης. Ώστε, μετά, το ΚΚΕ να βγαίνει και να τα χώνει στην ανάλγητη κυβέρνηση που δέρνει απεργούς αγωνιστές και αθώους πολίτες, κλπ, κλπ, ad infinitum.

Το θέμα είναι ότι ο Χρυσοχοΐδης τους χάλασε τη σούπα, καθώς διέταξε τους Λιμενικούς να μην κάνουν τίποτα. ΟΚ, η εικόνα της χώρας, όσο και να το κάνεις, έφαγε μια χλαπάτσα. Ωστόσο, ήταν πολύ μικρότερη από αυτή που θά'τρωγε, αν χθες πραγματοποιούνταν η "μάχη του λιμανιού", που εμφανώς επεδίωκε το ΚΚΕ. Θεωρώ, δε, ότι την επόμενη φορά που το ΠΑΜΕ θα επιχειρήσει να προβεί σε νέα εκδήλωση "ανυπακοής" στην "κυβέρνηση της Ε.Ε., του ΔΝΤ και των μονοπωλίων" θα βρεθεί προ εξαιρετικά δυσάρεστης εκπλήξεως. Με εκπλήσσει, δε, το γεγονός ότι η κυβέρνηση δείχνει να κατανοεί πολύ καλύτερα απ'όσο περίμενα, τι σημαίνει "διαχείρηση κρίσεων". Όσο για το ΚΚΕ, ακόμα κι αν έχει χίλια δίκια, με τις τακτικές του τα χάνει και αυτό φαίνεται και από τις ανύπαρκτες "εισπράξεις" του από τη λαϊκή δυσαρέσκεια.

Αλλά, τι να περιμένεις από ανθρώπους που αγωνίζονται να με πείσουν ότι ο Στάλιν αδικήθηκε;...

(σ.σ. η φωτό είναι από "Τα Νέα")

WTF????!!!!

Τελικά, φαίνεται ότι κάτι δεν πάει καθόλου, μα καθόλου καλά εκεί στον όμορφο Περισσό. Εντάξει, είπαμε, εγώ είμαι αντικουμμουνιστής, σκουλήκι, υποτακτικός του αναρχοκαπιταλισμού και άλλα ωραία. Όμως, μήπως θα μπορούσε κάποιος να μου πει πώς ονομάζεται αυτός που αμφισβητεί το Σύνταγμα, διότι, κατά τον ίδιο, είναι "αντιλαϊκό"; Ναι, μα το Νυαρλαθοτέπ, αυτό βγήκε και είπε ο (ειλικρινά, δεν βρίσκω λόγια για να τον χαρακτηρίσω;) Μάκης Μαϊλης του ΚΚΕ στο χθεσινό δελτίο του Mega (δείτε εδώ, εδώ κι εδώ, καθώς και αυτό το βίντεο, μετά το 11ο λεπτό, αν δεν με πιστεύετε...).

Πέραν του ότι η φράση/στάση αυτή έρχεται και κάθεται "λουκούμι" στα όσα έχει σούρει στο ΚΚΕ ο Πάγκαλος (αν θυμάμαι καλά, σε μια συνέντευξη το είχε χαρακτηρίσει ως "παράνομο" ή τέλος πάντων κάπως έτσι), νομίζω ότι πλέον καθιστά ακόμα και στον πιο άσχετο των Ελλήνων σαφές ότι το συγκεκριμένο κόμμα βρίσκεται εντελώς εκτός πραγματικότητας. Δηλαδή, μεγάλε, άμα εμένα δεν μου αρέσει ένας νόμος, βγαίνω και λέω ότι δεν τον τηρώ γιατί είναι αντιλαϊκός και καθάρισα, έτσι; Ή, μήπως όχι;

Πραγματικά, θεωρώ ότι σε μια περίοδο την οποία το ΚΚΕ θα μπορούσε ΧΑ-ΛΑ-ΡΑ να αξιοποιήσει για να αυξήσει τη δύναμή του (διότι, δεν μπορεί, κάπου θα πρέπει να διοχετευτεί η λαϊκή αγανάκτηση και οργή για το χάλι της Ελλάδας...), αυτό κάνει ό,τι περνά από το χέρι του για να σπρώξει τον κόσμο -τον κουρασμένο, απογοητευμένο και τρομαγμένο κόσμο- κατευθείαν, είτε στα δύο μεγάλα κόμματα, είτε σε ακόμα πιο απολιτίκ και επικίνδυνες λύσεις (στο σενάριο που έχω στο μυαλό μου ο Καρατζαφέρης μοιάζει σχεδόν αγγελούδι...).

Ταυτόχρονα, όμως, συνεχίζει να σπρώχνει την Αριστερά σε έναν απερίγραπτο Καιάδα και να ακυρώνει κάθε προσπάθεια λελογισμένης αντίστασης/αντίδρασης στα αγγούρια που έρχονται και θα μας μπουν, θέ'με, δεν θέ'με. Με τον παραλογισμό του, καθιστά την Αριστερά εν συνόλω, στα μάτια του μέσου πολίτη ως έναν παράφρονα που, την ώρα που καίγεται το σπίτι του, αυτός ψάχνει να βρει επιπλέον προσανάμματα, μην τύχει και μείνει τίποτα άκαφτο. Ρε, έχετε παλαβώσει ντιπ για ντιπ;;;!!!

Ειλικρινά, αδυνατώ να κατανοήσω την τακτική του ΚΚΕ. Αν κάποιος μπορεί να με βοηθήσει, ας το κάνει, διότι εγώ το μόνο που βλέπω είναι ότι οι τύποι εκεί στον Περισσό μάλλον έχουν κάψει φλάντζα...