Για πάμε, παιδιά...

Τελικά, θες ν' αγιάσεις και δε σ' αφήνουν. Έλεγα, που λες, άστο, μη γράψεις τίποτα για τις εκλογές, τι να πεις, άλλωστε, όλοι τά'χουν ήδη πει όλα, κάτσε στην άκρη κι απόλαυσέ το. Και εκεί που έχω χαλαρώσει και λέω, να δεις που όλα θα πάνε Α-ΟΚ, έρχονται ο Τσίμας κι ο Τέλλογλου και αρχίζω πάλι να σηκώνω ατμό.

Διότι, αναγνώστα μου, το ψέμα έχει κοντά ποδάρια και δεν χρειάζεται περισσότερο από δύο λεπτά γκούγκλισμα για να βρεις όλα εκείνα τα στοιχεία που καθιστούν και τα δύο άρθρα πιο σαθρά κι από ξεχασμένα σκιάχτρα. Για παράδειγμα, ο Τσίμας λέει ότι η Ισπανία δεν έχει δημοσιονομικό πρόβλημα, παραλείποντας, βεβαίως να μας αναφέρει ότι όλες οι τοπικές κυβερνήσεις έχουν πει ότι βρίσκονται στο κόκκινο και ότι άμα η κυβέρνηση Ραχόι δεν τους τα χώσει, αυτές βάζουν λουκέτο, έχοντας, μάλιστα, ήδη φάει υποβαθμίσεις αξιόχρεου απ' όλοι τους οίκοι. Πόσο είναι το συνολικό έλλειμμά τους; Χοντρικά γύρω στα 60 δισ. ευρώπουλα, την ίδια στιγμή, μάλιστα, που η Ισπανική κυβέρνηση κάνει διαρκώς περικοπές. Πού θα τα βρει τα φράγκα;

Επίσης, μας λέει ο Τσίμας ότι το πρόβλημα της Ισπανίας με τις τράπεζες λύθηκε, έστω και προσωρινά. Εδώ μπορείτε να διαπιστώσετε με στοιχεία πόσο και πώς λύθηκε το πρόβλημα. Κατά τα άλλα, η πολιτική της Ευρώπης αλλάζει και όλα καλά...

Όσο για τον Τέλλογλου, ο οποίος υιοθετεί πλήρως τη ρητορική της Λαγκάρντ για τη Λετονία, το άρθρο του είναι τελείως κατάπτυστο καθώς λέει ωμά ψέμματα. Η ισπανική κυβέρνηση έχει υιοθετήσει σκληρή λιτότητα μετά από ασφυκτικές πιέσεις των Βρυξελλών, του Βερολίνου και της Φρανκφούρτης, ώστε να χρηματοδοτηθεί το πηγάδι χωρίς πάτο των ισπανικών τραπεζών μέσω της ΕΚΤ (αγορές ομολόγων, LTRO, κλπ, αφού τα προβλήματά τους έχουν αρχίσει από το τέλος του 2008, αρχές του 2009), εκτός κι αν ο Τέλλογλου θέλει να μας πείσει ότι ο Θαπατέρο οικειοθελώς αυτοκτόνησε πολιτικά για το καλό της δημοσιονομικής πειθαρχίας στην Ευρωζώνη και ότι ο Ραχόι θυσιάζει την ούτως ή άλλως χαμηλή δημοτικότητά του και ανεβάζει την ανεργία στο 25% στο όνομα του δημοσιονομικού συμφώνου.

Η Ισπανία δέχθηκε το τρικάκι που της προσέφερε η Μέρκελ και ο Μπαρόζος, προκειμένου να κερδίσει λίγο χρόνο και να μη βγει αύριο και να πει ότι, παιδιά, ξέρετε, είμαι και κανονικά εκτός αγορών, σώστε με, για να ακούσει από τους Ευρωπέη, τι να σώσουμε, ρε μάγκα, δεν υπάρχει σάλιο. Τα διάφορα κολοκοτρωνέϊκα που ο Ραχόι φέρεται να είπε, είναι για σανό για κατανάλωση από το πόπολο, το οποίο, μόλις καταλάβει το αγγούρι που έφαγε είναι αμφίβολο αν θα χαρεί και πολύ.

Γιατί κάθεσαι κι ασχολείσαι, ρε φίλε, θα μου πεις. Διότι, είναι πραγματικό όνειδος για τη χώρα, πέντε μέρες πριν από τις εκλογές, να βγαίνουν διάφοροι περίεργοι και να λένε ό,τι μαλακία μπαρούφα κατεβάσει η κάρα τους και να το παρουσιάζουν ως "σοβαρή ανάλυση" και ως "δείτε τι κάνουν οι χώρες οι σωστές οι πρόστυχες και τι δεν κάνουμε εμείς, που μου θέλετε και τον ΣΥΡΙΖΑς για κυβέρνηση". Ας μας πουν, ρε παιδί μου, ότι ο Σαμαράς είναι ωραίο αγόρι, ότι ο Βενιζέλος είναι έξυπνος και ευφραδής, κάτι, τέλος πάντων, που να μη σχετίζεται με γεγονότα που μπορούν να αποδειχθούν. Ειδάλλως, ας σκάσουν επιτέλους...

Y.Γ.: Το σενάριο εξόδου της Ελλάδας από το ευρώ παίζει, ακόμα και με κυβέρνηση ΝΔΣΟΚ, καθώς το κόστος σωτηρίας της χώρας μπορεί να κριθεί ασύμφορο και, με αφορμή τη δεδομένη αποτυχία του προγράμματος προσαρμογής, οι Ευρωπέη να μας κόψουν τα φράγκα, οδηγώντας σε άτακτη χρεοκοπία. Ωστόσο,  θεωρώ ανέντιμο να λες ότι ο ΣΥΡΙΖΑς θα μας βγάλει από το ευρώ, όταν ξέρεις ότι το ενδεχόμενο αυτό είναι εξίσου πιθανό με οιαδήποτε κυβέρνηση, πολλώ δε μάλλον, όταν είναι δεδομένο ότι ούτε ο Σαμαράς, ούτε ο Βενιζέλος μπορούν να διαπραγματευτούν ουσιώδεις αλλαγές στο μνημόνιο και τη δανειακή σύμβαση.