24 Νοεμβρίου 2009

ΠΑΜΕ... αλλά πού;;;;;

Αν το ΚΚΕ είχε μυαλό, θα είχε πει στην κυβέρνηση τα παρακάτω πράγματα:

"Εντάξει, λοιπόν, διάλογος για το ασφαλιστικό. Μέσα κι εμείς. Ιδίως τώρα, που ο Λοβέρδος έχει δεσμευτεί ότι δεν αλλάζουν τα γενικά ηλικιακά όρια και το ύψος των συντάξεων, αλλά και το ΠΑΣΟΚ έχει ως προεκλογική δέσμευση ότι οι εργαζόμενοι δεν θα φορτωθούν τα βάρη της αναμόρφωσης. Οπότε ας συζητήσουμε, αλλά για τι πράγμα; Διαφωνεί κανείς ότι πρέπει να καταπολεμηθεί η εισφοροδιαφυγή και η μαύρη εργασία; Διαφωνεί κανείς ότι πρέπει να εκλογικευθούν οι υγειονομικές δαπάνες και να καταπολεμηθούν οι υπερχρεώσεις από τους προμηθευτές φαρμακευτικού και λοιπού υγειονομικού υλικού; Διαφωνεί κανείς ότι πρέπει να σταματήσει η λεηλασία των αποθεματικών των ταμείων με διάφορα δομημένα ομόλογα και άλλα τέτοια ληστρικά κόλπα; Διαφωνεί κανείς ότι οι άνθρωποι δεν μπορούν να εργάζονται ως το τέλος του βίου τους; Διαφωνεί κανείς ότι πρέπει να υπάρχει ειδική μέριμνα για τις μητέρες; Διαφωνεί κανείς ότι πρέπει οι αναπηρικές συντάξεις να δίδονται στους αληθινά ανάπηρους και όχι σε διάφορους ανάπηρους-μαϊμούδες;"


"Δεν διαφωνεί κανείς; ΟΚ, λοιπόν, ας νομοθετήσουμε με βάση αυτά που συμφωνούμε και ας δεσμευτούμε όλοι ότι ο νόμος που θα προκύψει θα τηρηθεί μέχρι κεραίας, καθώς και ότι όλοι θα φροντίσουμε να αποκαλύψουμε την όποια παρανομία βλέπουμε γύρω μας -και από εργοδότες και από εργαζόμενους. Και επίσης, ας δεσμευτούμε διά νόμου ότι το Κράτος -ο μεγαλύτερος εισφοροφυγάς απ' όλους- θα πληρώσει ό,τι οφείλει στα ταμεία εντός συγκεκριμένου και απαράβατου χρονοδιαγράμματος. Ας δεσμευτούμε ότι δεν πρόκειται ποτέ να ξαναγίνει χρυσή εθελούσια στο Δημόσιο ή σε ΔΕΚΟ, ότι θα υπάρξει κοινή ψηφιακή πλατφόρμα για όλα τα ταμεία, ότι θα απαγορευθεί διά νόμου η χρήση ανασφάλιστων εργαζομένων στο Δημόσιο, ότι θα καταπολεμηθεί ουσιαστικά η χρήση συμβασιούχων, ότι θα εφαρμοστεί αυστηρό πλαίσιο για τις απολύσεις και ενεργή καταπολέμηση της ανεργίας. Διότι, μόνο με τέτοιου είδους μέτρα μπορεί να διασφαλιστεί η βιωσιμότητα του ασφαλιστικού".

Κι όμως, αντ' αυτών, η σ. Αλέκα συνεχίζει να λαϊκίζει ασύστολα, σε μια γλώσσα τόσο ξύλινη που πονά τα αυτιά και τα μάτια όλων ημών που αληθινά θέλουμε η Αριστερά να παρέμβει ουσιαστικά στο ζήτημα του ασφαλιστικού. Και το ΠΑΜΕ συνεχίζει την "αδέσμευτη" και "μαχητική" πορεία του. Κρίμα, καπετάνιο...

Υ.Γ.: δείτε τι λέει και η esp0ir, αξίζει τον κόπο...

Υ.Γ.1: επίσης, δείτε το δημοσίευμα του "Βήματος", περί της αντίληψης που έχει το ΚΚΕ για το διάλογο... Βλέπετε καμία ομοιώτητα με το ΛΑΟΣ;...

17 Νοεμβρίου 2009

Κοινωνικός φιλελευθερισμός και λασπόνερα...

Με πιάνουν τα γέλια όταν ακούω διάφορους νεοδημοκράτες πολιτικούς/πολιτευτές/στελέχη να λένε ότι το κόμμα τους είναι ο εκφραστής του κοινωνικού φιλελευθερισμού στην Ελλάδα. Ειλικρινά, αδυνατώ να μην αντιμετωπίσω τέτοιες δηλώσεις ως εντελώς σουρρεαλιστικές, καθώς η ΝΔ έχει τόση σχέση με το φιλοσοφικό/πολιτικό αυτό ρεύμα, όση έχω εγώ με το ΛΑΟΣ (...δηλαδή, καμία απολύτως). Δηλαδή, προσπαθώ να δω τους νεοδημοκράτες που το λεν αυτό ως "απόγονους" του Jeremy Bentham, του Emile Durkheim ή του John Maynard Keynes και καταλαβαίνετε ότι κοντεύω να πεθάνω από τα γέλια...

Βεβαίως, καταλαβαίνω το λόγο που ο κοινωνικός φιλελευθερισμός χρησιμοποιείται από κομμάτι της ΝΔ ως πολιτική/φιλοσοφική "βάση". Όπως, επίσης, αντιλαμβάνομαι ότι υπάρχουν και στελέχη που πραγματικά ανήκουν σε αυτό το ρεύμα σκέψης. Ωστόσο, το να υποστηρίζει κάποιος ότι η ΝΔ εκφράζει τον κοινωνικό φιλελευθερισμό στην Ελλάδα είναι, κατά την άποψή μου, άλλη μια απόδειξη της ένδειας στην οποία έχει περιπέσει ο συγκεκριμένος πολιτικός χώρος και της αδυναμίας του να βρει μια πολιτική/φιλοσοφική "άγκυρα" από την οποία θα πιαστεί για να ανακάμψει.

Λοιπόν, φίλοι νεοδημοκράτες, ο κοινωνικός φιλελευθερισμός είναι κάτι που ποτέ δεν σας απασχόλησε: είσασταν πάντα πολύ προσκολλημένοι στα τζάκια σας, στους κοτζαμπασισμούς σας, στο παρελθόν σας, στις εξαρτήσεις σας, για να ασχοληθείτε με τις όντως ριξηκέλευθες θέσεις και απόψεις που πρεσβεύει ο κοινωνικός φιλελευθερισμός και να διαπιστώσετε ότι πόρρω απέχετε από αυτόν. Άλλωστε, στη ΝΔ και στα προηγούμενα αυτής κομματικά σχήματα ποτέ δεν αναπτύχθηκε μια ουσιαστική συζήτηση και προβληματική γύρω από τον φιλελευθερισμό . Απλώς, παίρνατε ό,τι σας βόλευε από τις -κυρίως πιο "ακραίες"- εκφάνσεις του και το εφαρμόζατε εν είδη ευαγγελίου.

Οπότε, αφήστε τον κοινωνικό φιλελευθερισμό στην ησυχία του και ασχοληθείτε με τα δικά σας. Ούτως ή άλλως, ουδείς πιστεύει ότι μπορείτε να (απο)δεχθείτε μια ανοιχτή και αληθινά φιλελεύθερη κοινωνία...

13 Νοεμβρίου 2009

Ο super τακτικιστής "κύριος Τίποτα"

Κατ' αρχάς, επειδής εδώ είναι το Ιντερνέτιον και όχι παίξε-γέλασε, σας παραπέμπω σε δύο εξαιρετικάς αναρτήσεις του προφήτου Ζαφόδ (εδώ και εκεί) περί ΝΔ και λοιπών δαιμονίων και σας καλώ να μελετήσετε μετ' επιτάσεως τα σχολιανά που περιλαμβάνονται εις αυτάς. Λέγει ωραίας κουβέντας και η διαβούλευσις είναι ζωντανός και έντονος.

Πάμ' τώρα σιακάτ'. Εγώ δεν θα ασχοληθώ με το ποιος θα είναι, τελικά, ο νέος αρχηγός της ΝΔ. Διότι α) λίγο με νοιάζει και β) αν οι ΠΑΣΟΚιοι δεν κάνουν καμιά χοντρή μαλακία πατατιά, θεωρώ ότι την οκταετία την έχουν καβατζωμένη κανονικά και με το νόμο. Αυτό που θα ήθελα να συζητήσω μαζί σας είναι ο "καγκελάκιος" κ. Αβραμόπουλος. Κι αυτό, διότι θεωρώ ότι ο τύπος αποδεικνύεται τελικά μέγας τακτικιστής και ικανότατος διαχειριστής καταστάσεων και ευκαιριών. Και εξηγούμαι:

Σε παλιότερη ανάρτηση είχα γράψει ότι, για να έχουν ελπίδα έναντι της κόρης "Εκείνου Που Δεν Πρέπει Να Ονομαστεί, Διότι Μαύρη Φιδούκλα Μας Έφαγε Έτσι Και Πούμε Το Όνομά Του", οι υπόλοιποι υποψήφιοι για την προεδρία της ΝΔ θα έπρεπε να αυξήσουν την εντροπία της διαδικασίας εκλογής. Ο Αβραμόπουλος, λοιπόν, το κατάφερε μια χαρά, επιμένοντας σε εκλογή από τη βάση και όχι από το έκτακτο συνέδριο της ΝΔ. Η επιμονή του, σε συνδυασμό με την επιχειρηματολογία του και την υποστήριξη που είχε από Αντωνάκη και Πανίκα, είχαν ως αποτέλεσμα και η κόρη του "ΕΠΔΠΝΟΔΜΦΜΕΕΚΠΤΟΤ" να υποχρεωθεί να υπαναχωρήσει (ειδάλλως θα φαινόταν ότι φοβάται τις ανοιχτές διαδικασίες), αλλά και ο Πρόεδρας Γαρδούμπας να την φάει κανονικά, καθώς και παρατάθηκε η παρουσία του στην προεδρία, αλλά και μπλόκαρε ο -φημολογούμενος- σχεδιασμός του για παράδοση του δακτυλιδίου στην κόρη.

Κατά τη γνώμη μου, όμως, η συνέχεια έχει πολύ ενδιαφέρον: ο Αβραμό, αφού τους γάμησε βραχυκύκλωσε τα αρχικά σχέδια, κάθησε και μέτρησε τις δυνάμεις του και είδε ότι, αν και δεν του βγαίνει με τίποτα η προεδρία, μπορεί να γίνει αυτός που, τελικά, θα "βγάλει πρόεδρο". Έτσι, αποσύρθηκε από τη διεκδίκηση της προεδρίας και περίμενε νά' ρθουν οι άλλοι δύο να του ζητήσουν στήριξη. Μεταξύ μας, θεωρώ ότι η συνεργασία του με τον Αντωνάκη ήταν εξ' αρχής νομοτελειακή, καθώς η κόρη δεν επρόκειτο σε καμία των περιπτώσεων να του εγγυηθεί αξιώματα και χάδια (δεν είναι στο DNA της). Αντιθέτως, ο Αντωνάκης θα ήθελε τον Αβραμό στο πλευρό του, ώστε να διαθέτει έστω και ως επίφαση πρόσβαση στο "κέντρο" (σημειώνω, εδώ, ότι μόλις ο Αβραμό αποχώρησε από τη φάση, τα δημοσκοπικά ποσοστά του Αντωνάκη πήραν την ανιούσα, πράγμα που σημαίνει ότι οι υποστηρικτές του γίγαντα Αβραμό δεν θέλουν με την καμία την κόρη για αρχηγό).

Ο Αβραμό, όμως, έδειξε την ικανότητά του σε τακτικισμούς καθόλη τη διάρκεια των διαπραγματεύσεων: δημοσιοποίησε τις συναντήσεις του με την κόρη και τον Αντωνάκη, έβγαλε και παραπολιτικά για το περιεχόμενο των συζητήσεων και, τελικά, υποχρέωσε τον Αντωνάκη να κινηθεί "θεσμικά" (κείμενο αρχών και θέσεων), προκειμένου να τον στηρίξει. Έτσι, τώρα, έχουμε την εξής κατάσταση: ακόμα κι αν ο Αντωνάκης χάσει τις εκλογές, η ΝΔ εμφανίζεται πλήρως διαιρεμένη, με την κόρη να έχει τη στήριξη του "μηχανισμού" και όλοι οι άλλοι να είναι απέναντί της. Αν, δε, ο Αντωνάκης κερδίσει την προεδρία, ο Αβραμό κατοχυρώνει δεσπόζουσα θέση μέσα στο κόμμα και μπορεί να το παίξει και "εγγυητής της ενότητας" και άλλες τέτοιες παπαριές αηδίες. Στην ουσία, χάσει-κερδίσει ο Αντωνάκης, ο Αβραμό "βγαίνει λάδι" και ενισχυμένος.

Είδατε ο "κύριος Τίποτα";...

Δασκαλάκος θα γενώ...

Χθες το υπουργείο Παιδείας ανακοίνωσε ότι αρχίζει διαβούλευση τριών μηνών, με στόχο νομοσχέδιο για τις προσλήψεις και την εξέλιξη των εκπαιδευτικών. Μερικά από τα πράγματα που είπε η κ. Διαμαντοπούλου τα έχει συμπεριλάβει ο υφυπουργός Γ. Πανάρετος στο blog του. Το παράδειγμα κακής διαχείρισης εκπαιδευτικού προσωπικού που χρησιμοποίησε η Διαμαντοπούλου είναι χαρακτηριστικό της επικρατούσας κατάστασης: οι εκπαιδευτικοί πλεονάζουν, ωστόσο, υπάρχουν λειτουργικά κενά στα σχολεία συγκεκριμένου νομού. Η ίδια κατάσταση, μαθαίνω, υπάρχει και σε πολλούς άλλους νομούς της χώρας.

Το ότι στο σύστημα βρίσκεται στα όρια της κατάρρευσης, δεν νομίζω ότι το αμφισβητεί κανείς. Το ότι το υπουργείο, με τα επτά σημεία που θέτει για διάλογο, επιχειρεί τον εξορθολογισμό της όλης διαδικασίας, επίσης νομίζω ότι δεν αμφισβητείται. Είναι πολλά τα παραδείγματα εκπαιδευτικών που διορίζονταν, π.χ., σε δυσπρόσιτα σχολεία, για τα οποία δεν υπήρχε μεγάλη ζήτηση, και αμέσως έπαιρναν ρουσφετολογική απόσπαση για την κεντρική υπηρεσία και τους εποπτευόμενους φορείς του υπουργείου Παιδείας (για να μην αναφερθώ στις αποσπάσεις σε γραφεία βουλευτών, μητροπολιτών, κλπ...).

Επίσης, είναι πολλά τα παραδείγματα εκπαιδευτικών που διορίζονταν σε σχολεία με υψηλά μόρια, αμέσως έπαιρναν απόσπαση για πιο "κεντρικές" υπηρεσίες (π.χ. διευθύνσεις εκπαίδευσης), αλλά διατηρούσαν την υψηλή μοριοδότησή τους. Όσον αφορά, δε, στους πίνακες των αναπληρώτών, κάθε λίγο και λιγάκι διαβάζαμε καταγγελίες για παραβιάσεις της σειράς, περίεργα "μαγειρέματα" και άλλα πολλά. Στην ουσία, το σύστημα λειτουργούσε διαβρωτικά, τόσο έναντι της εκπαιδευτικής διαδικασίας, όσο και έναντι της λογικής, καθώς, ενώ φαινόταν ότι η χώρα διαθέτει τεράστιο αριθμό εκπαιδευτικών, κάθε χρόνο τα λειτουργικά κενά στα σχολεία αποτελούν σχεδόν παράδοση.

Εγώ δεν θα υποστηρίξω ότι τα όσα προτείνει το υπουργείο Παιδείας θα θεραπεύσουν πάσα νόσο και πάσα μαλακία του συστήματος. Ωστόσο: α) είναι λογικά και β) κινούνται σε μια κατεύθυνση εξορθολογισμού του συστήματος. Προφανώς, κάποια πράγματα πρέπει να μελετηθούν, πριν προχωρήσει το νομοσχέδιο (π.χ., προϋπηρεσία αναπληρωτών και ωρομισθίων, πίνακες επιτυχώντων του ΑΣΕΠ -σ.σ. ρε γαμώτο, είναι ΤΟ ΑΣΕΠ και όχι Ο ΑΣΕΠ!!!!- και πάει λέγοντας), αλλά υπάρχουν τρεις μήνες διαλόγου για να βρεθούν οι καλύτερες δυνατές λύσεις. Και, στην τελική, το πράγμα έχει μια συγκεκριμένη φιλοσοφία, οπότε, όσο κι αν δεν μας αρέσει, τουλάχιστον στοχεύει κάπου (διαφάνεια, εξοικονόμηση ανθρωπίνων πόρων και χρημάτων, κατάργηση ανισοτήτων, κλπ).

Το ενδιαφέρον, δε, είναι ότι το σύστημα αυτό συνδυάζεται με δύο πολύ σημαντικά πράγματα για τους εκπαιδευτικούς: επιμόρφωση και αξιολόγηση. Δηλαδή, αει σιχτίρ, πια! Κάποια στιγμή και οι εκπαιδευτικοί θα πρέπει να αποδεχθούν ότι ΠΡΕΠΕΙ να αξιολογούνται με αντικειμενικό τρόπο και η αξιολόγησή τους να έχει αποτελέσματα (δεν μπορώ να καταλάβω γιατί θα πρέπει διάφορα άτομα εντελώς ακατάλληλα για διδασκαλία να μπαίνουν σε τάξεις...). Ο θεσμός του Δόκιμου Εκπαιδευτικού ίσως να είναι μια καλή αρχή και αν το υπουργείο κατορθώσει να τον εφαρμόσει, σε συνδυασμό με ουσιαστική επιμόρφωση και αδιάβλητο σύστημα αξιολόγησης, τότε τα πράγματα μπορούν να αλλάξουν.

Ξαναλέω ότι πανάκεια δεν υπάρχει. Όμως, αν διατηρηθεί η υφιστάμενη κατάσταση θα είναι κυριολεκτικά καταστροφικό, οπότε ας δούμε τι θα προκύψει από το διάλογο και το ξανασυζητάμε, ε;...

Υ.Γ.: και για να μην ξεχνάμε, δείτε εδώ ποιοι θέλουν να μην αλλάξει τίποτα...

*photo via Wikipedia*

11 Νοεμβρίου 2009

Αχ, κύριε Δημαρχούκο μου...

Χθες, βρέθηκα σε μια εκδήλωση που αφορούσε στο Ενιαίο Δικτυακό Περιβάλλον για τους Δήμους της χώρας. Αυτό το ενιαίο πράγμα είναι μια προσπάθεια που κάνει η ΚΕΔΚΕ ώστε όλοι οι Δήμοι της χώρας να αναπτύξουν ένα κοινό πλαίσιο ψηφιακών και πιο "φυσικών" υπηρεσιών εξυπηρέτησης του πολίτη, ώστε να εφαρμόσουν εν τοις πράγμασι αυτό που ονομάζεται ηλεκτρονική διακυβέρνηση και να καταπολεμήσουν σε μεγάλο βαθμό τη γραφειοκρατία, τη σπατάλη πόρων και τη διαφθορά.

Το να υποστηρίξω ότι η προσπάθεια αυτή δεν είναι αξιέπαινη, είναι βλακεία. Σε όλο τον πολιτισμένο κόσμο, το Κράτος επιχειρεί να αναπτύξει σημαντικές εφαρμογές ψηφιακής διακυβέρνησης, ώστε να μειώσει σημαντικά τη σχέση πολίτη-γκισέ και τα αποτελέσματα αυτών των εφαρμογών είναι εντυπωσιακά, καθώς, π.χ., κάπου διάβασα ότι στη Βρετανία, η ηλεκτρονική διακυβέρνηση κατόρθωσε να μειώσει το ετήσιο κόστος στο υπουργείο Εργασίας κατά 9 εκατομμύρια λίρες. Ταυτόχρονα, η σοβαρή ανάπτυξη αυτών των υπηρεσιών λύνει τα χέρια των πολιτών που βασανίζονται καθημερινά από το "ανώμαλο" flowchart της γραφειοκρατίας.

Ωστόσο, δεν είμαι καθόλου σίγουρος ότι στην Ελλάδα θα γίνει εφικτή η ηλεκτρονική διακυβέρνηση. Η απαισιοδοξία μου αυτή δεν οφείλεται σε Κασσανδρισμό, όσο στην αίσθηση ότι ουδείς αντιμετωπίζει αυτό το πράγμα με τη δέουσα σοβαρότητα. Έτσι, παρακάτω, θα θέσω μια σειρά ερωτημάτων, η απάντηση των οποίων ίσως εξηγήσει σε μεγάλο βαθμό γιατί δεν πιστεύω ότι η χώρα μπορεί να περάσει σε ουσιαστική εφαρμογή της ηλεκτρονικής διακυβέρνησης, επικεντρώνοντας τες στην πρωτοβουλία της ΚΕΔΚΕ:

1. Είναι οι δήμαρχοι της χώρας έτοιμοι να "απαρνηθούν" την κομματική τους ταυτότητα και να υιοθετήσουν προγράμματα τα οποία ενδεχομένως να "ευνοούν" την Α ή τη Β κυβέρνηση ή θα έχουμε πάλι τα γνωστά ("σιγά μη ρίξω εγώ νερό στο μύλο της κυβέρνησης" και τα τοιαύτα...);

2. Είναι οι δήμαρχοι έτοιμοι να αντιμετωπίσουν με τη δέουσα σοβαρότητα το πρόγραμμα αυτό ή θα το βλέπουν μόνο ως ακόμα ένα "έργο" η αξία του οποίου λήγει με την επανεκλογή τους;

3. Είναι οι δήμαρχοι έτοιμοι να συγκρουστούν με τις νοοτροπίες των δημοτικών υπαλλήλων -πολλούς από τους οποίους έχουν οι ίδιοι προσλάβει με ρουσφετολογικά κριτήρια- οι οποίοι, ως νέοι "Λουδίτες", αρνούνται πεισματικά να δεχθούν τον οιοδήποτε εκσυγχρονισμό της διοικητικής μηχανής;

4. Είναι έτοιμοι οι δήμαρχοι να σπρώξουν κονδύλια και χρόνο για προγράμματα ηλεκτρονικής διακυβέρνησης που θα χρειαστούν περίοδο επώασης και δοκιμών πριν γίνουν πλήρως εφαρμόσιμα;

5. Είναι οι δήμαρχοι έτοιμοι να ενημερώσουν (και όχι "ενημερώσουν") τους πολίτες για τις εφαρμογές αυτές και να τους σπρώξουν προς τις ηλεκτρονικές συναλλαγές (υπενθυμίζω ότι μεγάλο μέρος των πολιτών της χώρας είναι "ψηφιακά αγράμματο");

6. Είναι έτοιμοι οι δήμαρχοι να εφαρμόσουν διαφάνεια στις προμήθειες hardware και software για την ηλεκτρονική διακυβέρνηση;

7. Είναι έτοιμοι οι δήμαρχοι να αποδεχθούν σημαντικό αριθμό εφαρμογών στηριγμένων αποκλειστικά σε ανοιχτό και ελεύθερο λογισμικό;

8. Είναι έτοιμοι οι δήμαρχοι να ακούσουν τους πολίτες, τόσο για τις εφαρμογές ηλεκτρονικής διακυβέρνησης, όσο και για τα όποια προβλήματα ανακύψουν;

Αυτά και αργότερα θα επανέλθω...

6 Νοεμβρίου 2009

ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ, ΡΕΕΕΕΕΕΕ!!!!

Ενεός και ενδεής έχω μείνει μπροστά στη σφοδρή αντίδραση της Διαρκούς Ιεράς Συνόδου, σχετικά με την απόφαση της κυβέρνησης για αύξηση του ΕΤΑΚ από το 1 στο 3 τοις χιλίοις, γεγονός που σημαίνει ότι η Εκκλησία της Ελλάδος -ένας από τους μεγαλύτερους ιδιοκτήτες ακίνητης περιουσίας στην Ελλάδα, αν όχι Ο μεγαλύτερος- θα πληρώσει περισσότερο φόρο. Και είμαι σε φάση ασκαρδαμυκτί, διότι, την ίδια στιγμή, ο πρόεδρος του ΣΕΒ ξεκαθαρίζει ότι ο επιχειρηματικός κόσμος είναι έτοιμος να πληρώσει κάτι παραπάνω, μπας και καταφέρει η χώρα να κλείσει μερικές από τις "μαύρες τρύπες" της οικονομίας.

Έτσι, βλέπουμε ένα "σκληρό" καπιταλιστή να δείχνει μεγαλύτερη ευαισθησία από τον φορέα που θεωρείται ως ο κατ' εξοχήν αρμόδιος για την έκφραση κοινωνικής ευαισθησίας και αλληλεγγύης. Θα μου πείτε, σιγά μην έχει κρίση ευαισθησίας ο Δασκαλόπουλος. Ωστόσο, ο πρόεδρος τους ΣΕΒ αντιλαμβάνεται ότι τα πράγματα είναι δύσκολα και ότι αν δεν βάλει κι αυτός πλάτη, θα γίνουν ακόμα πιο δύσκολα και τελικά ουδείς πρόκειται να αποκομίσει το παραμικρό κέρδος: μια εξαθλιωμένη κοινωνία έχει την τάση να κινείται εντελώς απρόβλεπτα (θυμίζω ότι ο Μουσολίνι και ο Χίτλερ είχαν εκλεγεί δημοκρατικά από λαούς βυθισμένους στην ανέχεια. Ο Zaphod φέρνει άλλο ένα παράδειγμα εδώ).

Αντιθέτως, η Εκκλησία για άλλη μια φορά επιδεικνύει την πνευματική της πενία και την αδυναμία της να κατανοήσει τις βασικές παραμέτρους και συγκυρίες. Εντελώς έξω από την κοινωνία, εντελώς αποκομμένη από τη συγκυρία, εντελώς αυτιστική και απομονωμένη, η Εκκλησία της Ελλάδος δείχνει να ενδιαφέρεται αποκλειστικά και μόνο για τη διατήρηση των κεκτημένων της και ει δυνατόν την αύξησή τους. Η νευρωτική αντίδραση της Ιεράς Συνόδου δείχνει, όμως, και κάτι παραπάνω: δείχνει το μέγεθος της διαφθοράς του πνευματικού ρόλου της Εκκλησίας. Αντί η Ιερά Σύνοδος να δεχθεί τη δυσκολία της κατάστασης και να προθυμοποιηθεί να συνεισφέρει, κάνει σαν μικρό παιδί σε παιδικό πάρτι που έχει κρύψει το μπολ με τα γαριδάκια, τρώει τα δρακουλίνια των άλλων και όταν άλλο παιδάκι πάει να φάει κανένα γαριδάκι, αρχίζει να ουρλιάζει ότι του τρώνε το φαγητό.

Συγχαρητήρια Ιεράρχες μας. Και εις κατώτερα. Κάποια στιγμή ελπίζω να πιάσετε πάτο, μπας και ξυπνήσουν τα μοσκάρια που σας πιστεύουν...

*το σκίτσο είναι του Σπύρου Δερβενιώτη από τη City Press*

P.S.: για τα χάλια των "ανεξάρτητων/αυτόνομων/πολυσυλλεκτικών Εξαρχείων" θα γράψω κάποια άλλη στιγμή. Για την ώρα, δείτε Estarian και Ανέστη για να καταλάβετε σε τι καφριλίκι ζούμε...