Χθες το υπουργείο Παιδείας ανακοίνωσε ότι αρχίζει διαβούλευση τριών μηνών, με στόχο νομοσχέδιο για τις προσλήψεις και την εξέλιξη των εκπαιδευτικών. Μερικά από τα πράγματα που είπε η κ. Διαμαντοπούλου τα έχει συμπεριλάβει ο υφυπουργός Γ. Πανάρετος στο blog του. Το παράδειγμα κακής διαχείρισης εκπαιδευτικού προσωπικού που χρησιμοποίησε η Διαμαντοπούλου είναι χαρακτηριστικό της επικρατούσας κατάστασης: οι εκπαιδευτικοί πλεονάζουν, ωστόσο, υπάρχουν λειτουργικά κενά στα σχολεία συγκεκριμένου νομού. Η ίδια κατάσταση, μαθαίνω, υπάρχει και σε πολλούς άλλους νομούς της χώρας.Το ότι στο σύστημα βρίσκεται στα όρια της κατάρρευσης, δεν νομίζω ότι το αμφισβητεί κανείς. Το ότι το υπουργείο, με τα επτά σημεία που θέτει για διάλογο, επιχειρεί τον εξορθολογισμό της όλης διαδικασίας, επίσης νομίζω ότι δεν αμφισβητείται. Είναι πολλά τα παραδείγματα εκπαιδευτικών που διορίζονταν, π.χ., σε δυσπρόσιτα σχολεία, για τα οποία δεν υπήρχε μεγάλη ζήτηση, και αμέσως έπαιρναν ρουσφετολογική απόσπαση για την κεντρική υπηρεσία και τους εποπτευόμενους φορείς του υπουργείου Παιδείας (για να μην αναφερθώ στις αποσπάσεις σε γραφεία βουλευτών, μητροπολιτών, κλπ...).
Επίσης, είναι πολλά τα παραδείγματα εκπαιδευτικών που διορίζονταν σε σχολεία με υψηλά μόρια, αμέσως έπαιρναν απόσπαση για πιο "κεντρικές" υπηρεσίες (π.χ. διευθύνσεις εκπαίδευσης), αλλά διατηρούσαν την υψηλή μοριοδότησή τους. Όσον αφορά, δε, στους πίνακες των αναπληρώτών, κάθε λίγο και λιγάκι διαβάζαμε καταγγελίες για παραβιάσεις της σειράς, περίεργα "μαγειρέματα" και άλλα πολλά. Στην ουσία, το σύστημα λειτουργούσε διαβρωτικά, τόσο έναντι της εκπαιδευτικής διαδικασίας, όσο και έναντι της λογικής, καθώς, ενώ φαινόταν ότι η χώρα διαθέτει τεράστιο αριθμό εκπαιδευτικών, κάθε χρόνο τα λειτουργικά κενά στα σχολεία αποτελούν σχεδόν παράδοση.
Εγώ δεν θα υποστηρίξω ότι τα όσα προτείνει το υπουργείο Παιδείας θα θεραπεύσουν πάσα νόσο και πάσα μαλακία του συστήματος. Ωστόσο: α) είναι λογικά και β) κινούνται σε μια κατεύθυνση εξορθολογισμού του συστήματος. Προφανώς, κάποια πράγματα πρέπει να μελετηθούν, πριν προχωρήσει το νομοσχέδιο (π.χ., προϋπηρεσία αναπληρωτών και ωρομισθίων, πίνακες επιτυχώντων του ΑΣΕΠ -σ.σ. ρε γαμώτο, είναι ΤΟ ΑΣΕΠ και όχι Ο ΑΣΕΠ!!!!- και πάει λέγοντας), αλλά υπάρχουν τρεις μήνες διαλόγου για να βρεθούν οι καλύτερες δυνατές λύσεις. Και, στην τελική, το πράγμα έχει μια συγκεκριμένη φιλοσοφία, οπότε, όσο κι αν δεν μας αρέσει, τουλάχιστον στοχεύει κάπου (διαφάνεια, εξοικονόμηση ανθρωπίνων πόρων και χρημάτων, κατάργηση ανισοτήτων, κλπ).
Το ενδιαφέρον, δε, είναι ότι το σύστημα αυτό συνδυάζεται με δύο πολύ σημαντικά πράγματα για τους εκπαιδευτικούς: επιμόρφωση και αξιολόγηση. Δηλαδή, αει σιχτίρ, πια! Κάποια στιγμή και οι εκπαιδευτικοί θα πρέπει να αποδεχθούν ότι ΠΡΕΠΕΙ να αξιολογούνται με αντικειμενικό τρόπο και η αξιολόγησή τους να έχει αποτελέσματα (δεν μπορώ να καταλάβω γιατί θα πρέπει διάφορα άτομα εντελώς ακατάλληλα για διδασκαλία να μπαίνουν σε τάξεις...). Ο θεσμός του Δόκιμου Εκπαιδευτικού ίσως να είναι μια καλή αρχή και αν το υπουργείο κατορθώσει να τον εφαρμόσει, σε συνδυασμό με ουσιαστική επιμόρφωση και αδιάβλητο σύστημα αξιολόγησης, τότε τα πράγματα μπορούν να αλλάξουν.
Ξαναλέω ότι πανάκεια δεν υπάρχει. Όμως, αν διατηρηθεί η υφιστάμενη κατάσταση θα είναι κυριολεκτικά καταστροφικό, οπότε ας δούμε τι θα προκύψει από το διάλογο και το ξανασυζητάμε, ε;...
Υ.Γ.: και για να μην ξεχνάμε, δείτε εδώ ποιοι θέλουν να μην αλλάξει τίποτα...
*photo via Wikipedia*
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου