28 Μαΐου 2010

Η σημειολογία της ξεφτίλας

Τελικά, αυτό το παιδί, ο Αντωνάκης, ντε, δεν παλεύεται με την καμία. Κάθε κουβέντα του, κάθε δήλωσή του, κάθε παρουσία του αποτελεί κι ένα μνημείο κενολογίας, λαϊκισμού και, κυρίως, αντιδημοκρατικότητας. Αφού μας ζάλισε τα σκώτια με το "μείγμα πολιτικής" του (μήπως ήθελε να γίνει αλχημιστής, όταν ήτουνε μικρός;...), τώρα επανέρχεται με το ζήτημα της "αυτοκάθαρσης" της ΝΔ από τα "βαρίδια" και απ' όσους "πλήγωσαν την παράταξη".

Έτσι, σήμερα προέβη σε νέα δήλωση σχετικά με αυτή τη διαδικασία, την οποία σας παρουσιάζω αυτολεξεί, διότι πρέπει να την αναλύσουμε σημειολογικά, για να γίνει κατανοητό το μέγεθος της ξεφτίλας:

"Αν δεν το έχετε καταλάβει, εγώ έχω πάρει εντολή να χτίσω μια καινούργια ΝΔ. Δεν απολογούμαι για το χθες, δεν θα απολογούμαι για νοοτροπίες και συμπεριφορές τύπου Παυλίδη ή Βουλγαράκη ή Ρουσόπουλου. Όποιος -το ξεκαθαρίζω- έχει βλάψει την Παράταξη, δεν θα είναι μαζί μας. Αλλά και δεν πρόκειται να αφήσω ποτέ κανέναν να στοχοποιηθεί άδικα. Τίποτε άλλο".

Παρακάμπτοντας πλήρως το ύφος της δήλωσης, μερικές ενδιαφέρουσες παρατηρήσεις:

1."Όποιος -το ξεκαθαρίζω- έχει βλάψει την Παράταξη, δεν θα είναι μαζί μας": ενδιαφέρουσα -για το μέγεθος του λαϊκισμού της- διατύπωση. Το θέμα για τον Αντωνάκη ΔΕΝ είναι ότι κάποιοι πλήγωσαν τον κόσμο και τη χώρα, αλλά την Παράταξη. Έξυπνο. Διότι έτσι δεν χρειάζεται να απολογηθεί για τα έργα των κυβερνήσεων, μέλος των οποίων ήταν κι ο ίδιος. Επίσης, αποφεύγει το σκόπελο να αναφερθεί σε έργα και ημέρες ανθρώπων που ενδεχομένως μπορούν να του την κάνουν με μεγάλη άνεση.

2."δεν θα απολογούμαι για νοοτροπίες και συμπεριφορές": και γαμώ. Όχι για πράξεις και παραλήψεις, αλλά για νοοτροπίες και συμπεριφορές. Όχι για αντικειμενικά ζητήματα, αλλά για ζητήματα "ηθικής" και "αισθητικής". Όχι για το ότι επί 5,5 χρόνια έγινε κυριολεκτικό πάρτι εις βάρος της Ελλάδας, αλλά για νεφελώδεις έννοιες που αγγίζουν τα όρια της "φιλοσοφίας". Έτσι, αν κάποιος, π.χ., έκλεψε αλλά η νοοτροπία και συμπεριφορά του ήταν εντός των ηθικών πλαισίων που θέτει ο Αντωνάκης, όλα καλά, ε;...

3."έχω πάρει εντολή να χτίσω μια καινούργια ΝΔ. Δεν απολογούμαι για το χθες": επίσης και γαμώ. Η αναβάπτιση της "εκλογής από τη βάση" φαίνεται ότι διαγράφει, τόσο τις δύο κυβερνητικές θητείες του Αντωνάκη, όσο και την επιτυχημένη του απόπειρα της "Πολιτικής Άνοιξης", αλλά και τις όποιες ευθύνες ο ίδιος έχει για το σημερινό χάλι. Bravo, Antonis!!!

4."δεν θα απολογούμαι για νοοτροπίες και συμπεριφορές τύπου Παυλίδη ή Βουλγαράκη ή Ρουσόπουλου.": excelsior!!! Ο Αντωνάκης, εν είδη δικαστή Ντρεντ, δικάζει, καταδικάζει και εκτελεί την καταδίκη ανθρώπων που οι πράξεις τους τελούν υπό πολιτική/δικαστική διερεύνηση. Αγνοόντας κανονικότατα το τεκμήριο της αθωότητας, αγνοόντας κανονικότατα κάθε εσωκομματική δημοκρατική διαδικασία, πετάει στα λιοντάρια -και, μάλιστα, αποκλειστικά και μόνο για "νοοτροπίες και συμπεριφορές" (βλ. 2)- τρία στελέχη της παράταξής του, τα οποία, ωστόσο, η ΝΔ είχε σπεύσει να αθωώσει όταν ήταν κυβέρνηση. Πού ήταν τότε ο Αντωνάκης; Εεεεεεεε;

Κλείνοντας, θα ήθελα να πω ότι μου είναι παντελώς αδιάφορο το τι θα κάνει η ΝΔ με τα εσωτερικά της, αν ο Αντωνάκης θα διαγράψει τους πάντες, αν οι πάντες θα διαγράψουν τον Αντωνάκη, κλπ. Όμως, φθάνει πια με την υποκρισία και την ξεφτίλα. Άει σιχτίρ, που λέει εν τη σοφία του κι ο Ζάφοδας.

27 Μαΐου 2010

Τίτλοι τέλους

Κατά την ταπεινή μου άποψη, η χθεσινή παραδοχή από τον Τάσο Μαντέλη στην Εξεταστική Επιτροπή της Βουλής για το σκάνδαλο Siemens, ότι τα πήρε κανονικά από την εταιρεία, αποτελεί τη χαριστική βολή στο πολιτικό σύστημα της χώρας.

Κι αυτό, όχι διότι ο Μαντέλης ομολόγησε με απόλυτο κυνισμό ότι χρηματίστηκε από τη Siemens, όταν, μάλιστα, ήταν υπουργός Μεταφορών και, άρα, καθ' ύλην αρμόδιος για προμήθειες σχετιζόμενες με τη συγκεκριμένη εταιρεία. Ούτε επειδή επέδειξε τρομακτική αδιαφορία για τις συνέπειες της ομολογίας του -όχι για τον ίδιο, άλλωστε, το ποινικό μέρος που τον αφορά έχει προ πολλού παραγραφεί, αλλά για την πολιτική και την εικόνα που δημιουργείται στους πολίτες.

Κυρίως, όμως, διότι, πλέον, αποκαλύπτεται με τον πλέον προφανή τρόπο ότι ο βασικός στόχος της πολιτικής πρακτικής στην Ελλάδα είναι η συγκάλυψη. Με την αθλιότητα που ονομάζεται νόμος περί ευθύνης υπουργών, η οποία φροντίζει, όχι να αποκαλύπτει, αλλά να καλύπτει. Με τη χειραγωγούμενη Δικαιοσύνη, η οποία κινείται με ρυθμούς που καθορίζονται από την εκάστοτε πολιτική ηγεσία. Με τις Επιτροπές της Βουλής, που καταλήγουν να είναι όργανα συνδιαλλαγής και όχι ουσιαστικής έρευνας και αποκάλυψης.

Κι έτσι, καταλήγουμε σε φαινόμενα Μαντέλη, ο οποίος, με απλά λόγια, πάει στην Εξεταστική, λέει, μάλιστα, κύριοι, τα πήρα κανονικά από τη Siemens και τώρα κλ@στε μου τα @ρχίδι@ και παρατήστε με ήσυχο να ξαναπάω στο Αζερμπαϊτζάν, να κάνω τις δουλίτσες μου και μη με πολυζαλίζετε κιόλα. Και σε φαινόμενα "ό,τι είναι νόμιμο, είναι και ηθικό" του Βουλγαράκη, και σε φαινόμενα "μαζευτείτε, κουνάω δάχτυλο" του Παυλίδη, και πάει λέγοντας. Ρε, δε γ@μιόμ@στε όλοι, λέω 'γω...

11 Μαΐου 2010

Να οργανωθούμε, παιδία...

Εδώ και δυο-τρεις μέρες, όλος ο πλανήτης κρέμεται από το Ecofin: "τι θα αποφασίσουν οι υπουργοί Οικονομικών της Ε.Ε.;", "πώς θα είναι ο μηχανισμός στήριξης του ευρώ;", "πώς θα κατατροπώσουμε τους κερδοσκόποι;", "πόσα φράγκα θα διατεθούν για τη σωτηρία των Νοτίων της Ευρωζώνης;", "πότε θα πάρει η ΑΕΚ πρωτάθλημα και κύπελλο και ευρωπαϊκό;" (καλά, αυτό το τελευταίο είναι δικό μου...). Κοντέψαν να μας σκάσουν, μέχρι να μας πουν τι θα κάνουν, τελικά, και μόλις μας ανακοίνωσαν το -αληθινά, φιλόδοξο- σχέδιό τους, μόνο που δεν ακούστηκαν χειροκροτήματα και πανηγυρισμοί, τύπου "έτσι γ@μ@ει η ΟΝΕ", "είναι βαριά, βαριά η π....α του ευρώ" και "εμείς τα hedge funds τά'χουμε για το black πέος" και άλλα τέτοια ωραία.

Τελικά, όμως, τι είναι αυτό το φοβερό όπλο που η Ευρώπη αντιπαρατάσσει στις εχθρικές κερδοσκοπικές δυνάμεις; Μμμμμμ, μπορεί να φανεί αστείο, αλλά εμένα μου κάνει λίγο ως ένας πιο μεγάλος "μηχανισμός στήριξης" της ελληνικής οικονομίας. Δηλαδής, πάλι διμερή δάνεια, πάλι επιτόκια ~5%, πάλι "έσχατες λύσεις", πάλι δυνατή "τσόντα" από το ΔΝΤ. Εντάξει, το πολιτικό -που λέει ο λόγος- σκέλος του σχεδίου έχει ενδιαφέρον, όμως σε πρακτικό επίπεδο λίγο διαφέρει από τη συμφωνία Ε.Ε.-ΔΝΤ για την Ελλάδα (τουλάχιστον με βάση όσα έχουμε μάθει ως τώρα...). Οπότε, sorry κιόλα, αλλά ούτε λόγους για πανηγυρισμούς βλέπω, αλλά ούτε και για κραυγές και οιμωγές. Διότι, το μόνο που κάνει τα σχέδιο είναι να επιτρέπει δανεισμό με μικρότερη κερδοσκοπία απ' αυτή που κάνουν οι αγορές.

Στην ουσία, από τα λίγα που μπορώ να καταλάβω, το πλάνο "διάσωσης" της ελληνικής οικονομίας αποτέλεσε το template (που λεν και στο χωριό του Αλογογκούφη...) για να συσταθεί αυτός ο μεγαλύτερος μηχανισμός, ο οποίος επιτρέπει, μεν, στις πιεσμένες χώρες να βγουν από τις αγορές, αλλά, ε, δεν κάνει ακριβώς και ελεημοσύνη... Πενταετή δάνεια με 5% επιτόκιο, δεν τα λες ακριβώς "καλή φάση", ιδίως αν μιλάς για οικονομίες που ούτως ή άλλως ζορίζονται (υψηλά ελλείμματα, υψηλά δημόσια χρέη, κλπ). Τώρα, δεν ξέρω αν οι κινήσεις της ΕΚΤ για τα ομόλογα θα έχουν καλύτερη επίδραση, ωστόσο, κι αυτές για ψιλο-ημίμετρα μου κάνουνε.

Βλέπετε, στην όλη φάση εγώ βλέπω δύο βασικά προβλήματα: πρώτον, ότι δεν γίνεται σοβαρή συζήτηση για την αναθεώρηση των Συνθηκών. Τό'χω πει και ξαναπεί. Το Σύμφωνο Σταθερότητας και η Λισαβόνα είναι ωραία και καλά για συνθήκες ζωηρής ανάπτυξης. Όμως, σε υφεσιακή περίοδο το πράμα μπορεί εύκολα να οδηγηθεί σε ανεξέλεγκτες καταστάσεις. Και, δεδομένου ότι, παρά τις μ@λ@κιές που ακούγονται εδώ κι εκεί για ανάκαμψη της παγκόσμιας οικονομίας, πιστεύω ότι ακόμα έχουμε πολλά ψωμιά να φάμε ως την ανάπτυξη, θεωρώ ότι ουδείς μηχανισμός μπορεί να προστατεύσει την οικονομία μιας χώρας, ή και το ίδιο το ευρώ, αν κάποιοι, για δικά τους γούστα αποφασίσουν να το γονατίσουν. Ο μόνος τρόπος αντιμετώπισης τέτοιων κρίσεων είναι η έκδοση χρήματος. Αυτό μπορεί να γίνει; ΟΧΙ αν δεν αλλάξουν οι Συνθήκες, οπότε...

Το δεύτερο πράμα που με προβληματίζει είναι τα κολλητιλήκια Ε.Ε.-ΔΝΤ. Και με προβληματίζει, διότι α) αν η Ε.Ε. δεν είναι φιλανθρωπικό ίδρυμα, το ΔΝΤ είναι συνδυασμός Σκρούτζ και Δικαστή Ντρεντ. Από το Jungle Report βρήκα αυτό το κείμενο του Epicurus2day το οποίο λέει πολλά κι ενδιαφέροντα. Δεν το κάνω "ευαγγέλιο", ωστόσο θεωρώ ότι είναι ένα αξιοποιήσημο αναλυτικό εργαλείο (όπως και όλα τα κείμενα του Epicurus2day, πρέπει να πω, καθώς ο άνθρωπος είναι προφανές ότι έχει κάνει πολλή δουλειά για να βγάλει το κάθε post). Και διότι β) ο συνολικός τρόπος με τον οποίο κινείται η Ε.Ε. έχει αρχίσει να με προβληματίζει. Δηλαδή, αν θες να βάλεις τα του οίκου σου σε τάξη, δεν καλείς με περισσή ευκολία να σε βοηθήσει κάποιος ο οποίος προκαλεί αντιδράσεις ακόμα και στον Τρισέ και που έχει συγκεκριμένες συνταγές για κάθε πρόβλημα.

Τι θέλω να πω με τα παραπάνω; Ότι φοβάμαι πολύ ότι, όπως ο μηχανισμός στήριξης της ελληνικής οικονομίας έφερε "άδικα" μέτρα για τους Έλληνες, έτσι και ο μηχανισμός στήριξης της Ευρωζώνης θα φέρει "άδικα" μέτρα για πολύ κόσμο ακόμα (το "άδικα" το βάζω σε εισαγωγικά μόνο και μόνο επειδή κι ο Παπανδρέου χρησιμοποίησε αυτή τη λέξη για να περιγράψει τα μέτρα. Για μένα είναι, στην τεράστια πλειοψηφία τους οριακά απάνθρωπα και, μακάρι να διαψευστώ, όσα θα έρθουν θα είναι ακόμα χειρότερα). Sorry, αλλά δεν έχω πλέον καμία εμπιστοσύνη σε ανθρώπους που, ενώ παραδέχονται ότι ένα σύστημα έχει σαραβαλιάσει, προσπαθούν ντε και καλά να το διασώσουν, αντί να σκεφτούν κάτι παραπάνω.

Υ.Γ.: στέλεχος του ΔΝΤ φέρεται να έφερε ως επιτυχημένα παραδείγμα Βραζιλία και Τουρκία. Βέβαια, ξέχασε να μας πει πόσο πέτυχαν οι οικονομίες αυτών των χωρών και με ποιο τίμημα...

8 Μαΐου 2010

Το Λυκόφως των Θεών...

Ίσως ο καλύτερος δίσκος του 2010. Οι Twilight έχουν χαρακτηριστεί ως σύνοδος κορυφής του αμερικανικού black metal, καθώς στον πρώτο δίσκο τους, του 2005, στο συγκρότημα συμμετείχαν ο Wrest (Leviathan, Lurker of Chalice), o Malefic (Xasthur), o N. Imperial (Krieg, N.I.L.), o Blake Judd/Azentrius (Nachtmystium) και ο Hildolf (Draugar) και με τη μουσική τους έμοιαζαν να αποτείουν φόρο τιμής στο trve, kvlt, nekro, grim, νορβηγικό black metal της δεκαετίας του '90.

Ωστόσο, things have changed μετά από πέντε χρόνια: ο πυρήνας των Twilight (Wrest, Judd, Imperial) παραμένει ο ίδιος, ωστόσο νέα πρόσωπα έχουν προστεθεί: ο Aaron Turner (Isis, Old Man Gloom, καμιά δεκαριά άλλα projects και offshots), ο Sanford Parker (Buried at Sea, Minsk, παραγωγός extaordinaire) και ο Stavros Giannopoulos (ναι, ΝΑΙ!!!, των Atlas Moth) οδηγούν το σχήμα σε μονοπάτια πέρα, πάνω και κάτω από το black metal.

Πώς ακούγεται ο νέος δίσκος των Twilight, με τίτλο "Μonument To Time End"; Όπως ακριβώς τον φαντάζεται όποιος ξέρει τη μουσική που παίζουν όλοι αυτοί οι τύποι. Δηλαδή, σαν ένα post-ψυχεδελικό μείγμα black, doom, slugde και ambient. Ή, αν θέλετε ένα πιο απλό παράδειγμα, σαν οι King Crimson να παίζουν Slayer με παραγωγό τον μακαρίτη Syd Barret στις πιο out-of-it στιγμές του.

'Ντάξει, τώρα θα μου πείτε, σιγά μην κάτσω εγώ ν' ακούσω τις παράνοιες που μας προτείνει ο τρελλός ο Khlysty. Δεν πειράζει, μην τις ακούσετε, εσείς θα χάσετε. Ο πιο heavy, πειραματικός, ψυχεδελοπαρανοϊκός δίσκος του 2010 είναι εδώ. Άμα τολμάτε, αγνοείστε τον...

(το παραπάνω post δείτε το ως μια προσπάθεια αποσυμπίεσης, 'νταξ';... Ειδάλλως, τα σοβαρά θα μας φάνε ΚΑ-ΝΟ-ΝΙ-ΚΑ...)

7 Μαΐου 2010

Πέστα χρυσόστομε!!!

Μαγκιά μεγάλη του Zaphodίου το κειμενάκι του αυτό, να το διαβάσετε όλοι και να το διαδώσετε. Επίσης, μέγιστη μαγκιά του που αναδημοσιεύει την Ε-ΞΑΙ-ΡΕ-ΤΙ-ΚΗ ομιλία του Γρηγόρη, που, όμως, είναι και λίγο μαλάκας, γιατί δεν λέει και πέντε ονόματα, να τις γαμήσει ξεράνει όλες τις κότες εκεί μέσα (όχι όλους, υπάρχουν κι έντιμοι άνθρωποι που, θες από μαλακία, θες από ιδεολογία, θες από ψώνιο, είναι σήμερα υπουργοί, βουλευτές και γενικότερα πολιτικοί). Φτάνει πια με την προπαγάνδα, δεν θα μας κάνετε Καθολικούς, ρε πούστη, νά'χουμε όλοι ενοχές για το Προπατορικό Αμάρτημα. Κάποιοι φταίνε και ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΠΛΗΡΩΣΟΥΝ -ΥΛΙΚΑ ΚΑΙ ΗΘΙΚΑ. Τέρμα η μαλακία του "όλοι φταίμε"!!!! Ονόματα-διευθύνσεις-το λογαριασμό στους κυρίους, να τελειώνουμε επιτέλους κι οποιανού δεν του αρέσει... tough, μάγκα μου... Α, ναι, και οι παραγραφές κομμένες, έτσι;...

Υ.Γ.: αυτά, για όσους πιστεύουν ότι ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ δεν χρειάζεται... Αλλά, τόσα ξέρουν, τόσα λεν. Ή, ακόμα χειρότερα, τόσα τους λεν...

UPDATE: η ομιλία του Ψαριανού εδώ...

5 Μαΐου 2010

Αναρωτιέμαι...

Αναρωτιέμαι τι είχε στο μυαλό του ο πρώτος, εκείνος που έριξε το μπουκάλι με τη βενζίνη -ή ό,τι άλλο περιείχε- μέσα στο υποκατάστημα της Marfin.

Αναρωτιέμαι πώς αισθάνονται οι υπόλοιποι "σύντροφοί" του, εκείνοι που πέταξαν τις μολότοφ, απ' όταν έμαθαν τα αποτελέσματα του "χτυπήματός" τους.

Αναρωτιέμαι αν ο Βγενόπουλος κατάλαβε τι έκανε χθες.

Αναρωτιέμαι αν οι πολιτικοί αρχηγοί έχουν συνειδητοποιήσει πραγματικά την κατάσταση στην οποία ταχέως βαίνει η χώρα. Όλοι, ανεξαιρέτως.

Αναρωτιέμαι για ποια δικαιώματα θα μιλάμε όταν οι μπάτσοι θα βουτήξουν κάποιον πιτσιρικά στην επόμενη διαδήλωση. Πώς θα τον υπερασπιστούμε.

Αναρωτιέμαι αν οι ομιλούσες κεφαλές της τηλεόρασης έχουν αντιληφθεί προς τα πού πάει το πράγμα και τι θα συμβεί και στους ίδιους.

Αναρωτιέμαι αν οι Ευρωπαίοι έχουν καταλάβει τι είδους τζίνι έβγαλαν από το μπουκάλι της "κρίσης χρέους και δανεισμού" της Ελλάδας.

Αναρωτιέμαι, όπως και η παλιά αφίσα του "Σχιζοφρενή Δολοφόνου με το Πριόνι", ποιος θα επιβιώσει και τι θα μείνει από αυτόν.

Αναρωτιέμαι γιατί θα πρέπει να έχουμε τέσσερις νεκρούς για να καταλάβουμε την έννοια του αιτίου και του αιτιατού.

Δεν έχω απαντήσεις. Μόνο θλίψη και αγωνία.

Καληνύχτα και καλή τύχη.

Basta!!!!

Λοιπόν, σύντροφοι και συναγωνιστές, νομίζω ότι ήρθε η ώρα να ξεκαθαρίσουμε μερικά πραγματάκια σε αυτή τη ζωή.

Έχουμε και λέμε:

-Δεν έχω κλέψει ποτές μου (αντιθέτως, κάτι αλητήριοι εργοδότες μου έχουν φάει σε κάποιες περιπτώσεις τα μιστά μου. Οι εν λόγω "κύριοι" συνεχίζουν να κυκλοφοράν ελεύθεροι κι ωραίοι και να το παίζουν και αφεντικά σε νέα κορόιδα).

-Δεν εργάζομαι στο Δημόσιο (παρότι είχα τη δυνατότητα. Επίσης, δεν πιστεύω σε καμία περίπτωση ότι οι δημόσιοι υπάλληλοι φταίνει αποκλειστικά και μόνο για το σημερινό χάος στο οποίο βυθίζεται γοργά η Ελλάδα).

-Δεν έχω κάνει ποτέ φοροδιαφυγή (τουναντίον, είμαι τόσο μαλάκας που, σε μια περίοδο που είχα εισοδήματα και από μια part-time δουλειά, αντί να τα κρύψω, τα δήλωσα όλα, με αποτέλεσμα να φορολογηθώ λες και ήμουν ο Αγά Χαν).

-Δεν έχω συμμετάσχει σε καμία διαπλοκή/ρεμούλα (παρότι, και πάλι, είχα τη δυνατότητα. Αντιθέτως, έχω την αμυδρά αίσθηση ότι, με την άρνηση της συμμετοχής μου, χάλασα και μια "δουλίτσα" που ετοίμαζαν κάτι "γνωστοί" μου).

-Ό,τι λεφτά βγάζω, τα βγάζω δουλεύοντας σα σκυλί στον ιδιωτικό τομέα, με ό,τι συνεπάγεται αυτό (εργασιακή ανασφάλεια, μαλάκες εργοδότες, κακές συνθήκες εργασίας, και άλλα πολλά).

-Από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου, η ελληνική οικονομία διέρχεται περίοδο λιτότητας.

-Τα νέα μέτρα, τα οποία μας επιβλήθηκαν ώστε η Ελλάδα να βρει δανεικά και να μη χρεοκοπήσει, σχεδόν νομοτελειακά οδηγούν σε ύφεση μεγάλης διάρκειας και έντασης και έχουν σχεδόν απειροελάχιστη επίδραση στο δημόσιο χρέος.

-Οι συνδικαλιστικοί μου εκπρόσωποι, όσοι δεν είναι πουλημένα τομάρια (σε κόμματα, εργοδοσίες, αλλότρια συμφέροντα, κλπ), είναι παντελώς ξεπερασμένοι και παλαιολιθικοί, χρήσιμοι μόνο για εκθέματα στο Smithsonian, μαζί με δεινοσαύρους και μαμούθ.

-Το πολιτικό σύστημα είναι κυριολεκτικά κουρέλι: δεν υπάρχει άνθρωπος αυτή τη στιγμή μέσα σε αυτό που να μην είναι, έστω και λίγο, βρώμικος, διεφθαρμένος, λαμόγιο, άρπαγας, αδιάφορος ή ανίκανος. Μάλιστα, όσο πιο νέο είναι ένα πολιτικό στέλεχος, τόσο πιο φρικαλέο είναι, καθώς μετά τη Μεταπολίτευση τα κόμματα έστησαν γαμάτα εργαστήρια, προκειμένου να βγάζουν κομματικά "παιδιά του σωλήνα", πλήρως αποκομμένα από αυτό που ονομάζεται "κανονική ζωή".

Τα παραπάνω δεν τα γράφω για να πω πόσο μάγκας ή πόσο βλαξ είμαι, ούτε για να γκρινιάξω: τα γράφω διότι πιστεύω ότι μια ΤΕΡΑΣΤΙΑ μερίδα του κόσμου ανταποκρίνεται πλήρως σε αυτά τα χαρακτηριστικά. Ότι όλοι οι άνθρωποι αυτοί πνιγόμαστε σε αυτό τον κωλότοπο, όπου η αξιοκρατία είναι ένα χοντρό αστείο (εις βάρος μας), το βύσμα είναι το "όπλο", η λαμογιά είναι ο κανόνας και η ανομία είναι η κολυμβήθρα του Σιλωάμ που ιαίνει πάσαν νόσον και πάσαν μαλακίαν ("αφού όλοι τα κάνουν, γιατί όχι κι εγώ;", "αφού όλοι τα κάνουν, εγώ που πιάστηκα γιατί να πληρώσω;", "μαζέψου γιατί έχω πολλά ράμματα για τη γούνα ολονώνε σας" και άλλα τέτοια φαιδρά).

Ο Παπανδρέου λέει ότι η κρίση μπορεί να γίνει ευκαιρία: ναι, αμέ, ευκαιρία για να γίνουμε ζούγκλα κανονική και να αφήσουμε στην άκρη τα προσχήματα. Βλέπεις, από το 1974 και δώθε, συνεπικουρούντος και του μακαρίτη του μπαμπά του, όλα οδηγούν στο σημερινό αδιέξοδο. Ο ελληνικός λαός, που ποτέ δεν είχε και την καλύτερη φήμη για team spirit, θεωρώ ότι θα φάει τις σάρκες του μόλις καταλάβει ότι το μεταπολιτευτικό όνειρο τελειώνει άγαρμπα και το rude awakening στην ωμή πραγματικότητα γίνει πλήρως αντιληπτό.

Μάλιστα, άμα η Ευρώπη δει ότι τα γάλατα σφίγγουν για σοβαρές οικονομίες, όπως της Ισπανίας ή της Ιταλίας, θεωρείτε ότι θα χύσει μαύρο δάκρυ αν απωλέσει το 2,6% του ΑΕΠ της Ευρωζώνης; Χέστηκε η Φατμέ στο Γενί Τζαμί για το Ελλαδιστάν. Να σαν σωθεί, να σαν μη σωθεί. Πολλώ δε μάλλον, όταν ακόμα κι ο Stiglitz (πού είχε χαθεί αυτή η ψυχή;) λέει ότι το ευρώ σιγά-σιγά πάει καλλιά του. Και, όσο πιο γρήγορα το πάρουμε χαμπάρι, τόσο το καλύτερο για όλους μας. Διότι, όπως με ξένα λεφτά κάναμε διάφορα ως τώρα, έτσι θα πρέπει να μάθουμε να πλερώνουμε και το λογαριασμό.

Τι θέλω να πω με όλα αυτά; Ότι ήρθε η ώρα, όλοι εμείς οι μάγκες ή μαλάκες να αρχίσουμε να απαιτούμε από αυτούς που -θεωρητικά, τουλάχιστον- κάνουν τα κουμάντα στην όλη Ιστορία να καταλάβουν ότι τα υποζύγια ξύπνησαν και έχουν πλέον απαιτήσεις: κάθαρση, διαφάνεια, αξιοκρατία, τιμωρίες, ξύλο σε όποιον πούστη μας οδήγησε ως εδώ. Ούτως ή άλλως, ο πάτος δεν είναι μακριά. Ας κάνουν, λοιπόν, για πρώτη φορά στη ζωή τους πράξεις αξιοπρέπειας και σεβασμού στο καθήκον τους. Αν θέλουν να μπορούν να κυκλοφορούν στους δρόμους. Διότι, αν δεν το έχουν πάρει χαμπάρι, the shit hit the fan και πολλή μαζεμένη οργή θα τινάξει το καπάκι.

Υ.Γ.: εξαιρετικά κείμενα για την κατάσταση έχουν ο Zaphodαιος, ο Ανέστης, η Καλύβα, η e-cynical και άλλοι πολλοί. Διαβάστε, με τα lexotanil, όμως, ανά χείρα...

3 Μαΐου 2010

Ανοιχτή επιστολή στον Γ. Παπανδρέου

Αγαπητέ κύριε Πρόεδρε,

Πριν από πολύ καιρό σου είχα γράψει άλλη μια ανοιχτή επιστολή. Ούτε και ξέρω -ούτε και με νοιάζει- αν τη διάβασες. Ωστόσο, υπό τις παρούσες συνθήκες, σκέφτηκα ότι δε χάνω και τίποτα να σου γράψω κι άλλη μια. Πού ξέρεις, σκέφθηκα, μπορεί σ' αυτή να πέσει το μάτι και κάτι να γίνει. Μπορεί κι όχι, αλλά δε βαριέσαι...

Η χθεσινή μέρα δεν πρέπει να ήταν από τις πιο ευχάριστες της ζωής σου. Σε έβλεπα στο Υπουργικό Συμβούλιο -έβγαλες κι έρπη, σημάδι άγχους...- και σκεφτόμουν πόσο δύσκολο θα πρέπει να σου ήταν να διαβάζεις την ομιλία με την οποία κατεδάφιζες οριστικά και αμετάκλητα το μεταπολιτευτικό όνειρο του Έλληνα, στη διαμόρφωση του οποίου, μεταξύ μας, έπαιξε μέγα ρόλο κι ο μακαρίτης ο πατέρας σου. Δεν είμαι πολιτικός, αλλά φαντάζομαι ότι θα πρέπει να είναι πολύ άσχημο για έναν πρωθυπουργό να ανακοινώνει στο λαό, μεγάλο κομμάτι του οποίου τον ψήφισε, ότι η ζωή του θα γίνει πολύ δύσκολη και ότι δύσκολα, αν όχι ποτέ, θα επανέλθει στα σημερινά της επίπεδα.

Τα επιχειρήματά σου γι' αυτή την άσχημη για όλους απόφαση είναι σεβαστά και, μεταξύ μας, σε μεγάλο βαθμο σωστά. Η χρεοκοπία της Ελλάδας, σήμερα, θα σήμαινε επιστροφή της χώρας στο 1950 και οριστικό τέλος της όποιας ελπίδας ανάκαμψής της μέσα στις ορατές μελλοντικές γενιές, οπότε, ως προοπτική ήταν απορριπτέα. Προφανώς, δε, έγινε μια προσπάθεια ώστε τα μέτρα που έλαβες, προκειμένου οι Ε.Ε.δες, οι ΕΚΤήδες και οι ΔΝΤούδες να μας βοηθήσουν, να είναι όσο πιο στρογγυλεμμένα γινόταν. Για να το πω απλά, αν και ξέρω ότι δεν μιλάς κατ' αυτό τον τρόπο, έγινε προσπάθεια ώστε το αγγούρι να μας μπει όσο λιγότερο οδυνηρά γινόταν. Οπότε, πόντος έστω και για την προσπάθεια. Φαντάζομαι, δε, ότι έτσι και στη θέση σου ήταν ο Πρόεδρας Γαρδούμπας, σήμερα θα γινόταν εδώ των Χειμερινών Ανακτόρων και του Τείχους των Θρήνων, μαζί.

Από κει και πέρα, όμως, θα πρέπει να το πάρεις απόφαση ότι, όπως ήρθες σε ρήξη με το όνειρο των πολλών, έτσι θα πρέπει να έρθεις σε ρήξη, οριστική μάλιστα, και με την πραγματικότητα των ολίγων. Τι θέλω να πω; Ότι, αφ' ης στιγμής έκοψες δύο χιλιάρικα από τη σύνταξη του πατέρα της καλής μου, ο οποίος την πήρε μετά από 45 χρόνια ένσημα, τώρα πρέπει να κόψεις και τον κώλο όλων όσοι πλούτισαν εις βάρος μας τα τελευταία 35 χρόνια. Και, για να το κάνω σαφές, ιδού και μερικά παραδείγματα:

-Αν δεν κάνεις νόμο που να ορίζει σαφώς ότι η φοροδιαφυγή είναι έγκλημα και τιμωρείται αναλόγως (δημεύσεις περιουσιών, φυλακίσεις, δημόσιοι εξευτελισμοί, κλπ),
-Αν δεν καθιερώσεις άμεσα "πόθεν έσχες" για το σύνολο των υπαλλήλων του δημοσίου και του ευρύτερου δημόσιου τομέα,
-Αν δώσεις έστω και ένα σεντ αύξηση σε διάφορες κατηγορίες "δημοσίων λειτουργών" (ναι, μιλάω ευθέως για τους δικαστικούς),
-Αν δεν κόψεις το κεφάλι οιουδήποτε πούστη πιαστεί να ζητά μίζα, φακελλάκι, κλπ,
-Αν μου ανακοινώσεις ότι προχωρούμε σε νέα εξοπλιστικά προγράμματα,
-Αν δεν φροντίσεις να απαλλάξεις το Δημόσιο από μερικές χιλιάδες αργόμισθων,
-Αν γίνει έστω και μία χαριστική ρύθμιση για χρέη προς το Δημόσιο σε οιαδήποτε ΠΑΕ ή ΚΑΕ,
-Αν δεν κατορθώσεις να μαζέψεις τουλάχιστον το 50% του μαύρου χρήματος που κυκλοφορεί σήμερα στην Ελλάδα,
-Αν δεν σπάσεις με Louisville slugger το κεφάλι οιουδήποτε μέλους της κυβέρνησης (από υπουργό ως ειδικό σύμβουλο) πιαστεί να κάνει τα στραβά μάτια σε παρανομία,
-Αν δεν πολεμήσεις την αρρώστια που λέγεται Ε.Σ.Υ.,
-Αν δεν πάει κάποιος φυλακή, ως υπεύθυνος για το χάλι που βρέθηκε η χώρα,
-Αν επιχειρήσεις κι εσύ να κρύψεις κάτω από το χαλί τις αμαρτίες του συναφιού σου (πολιτικοί, δημοσιογράφοι, επιχειρηματίες, αυτό, άλλωστε, δεν είναι η διαπλοκή;...),
-Αν δεν αλλάξεις άμεσα τον εκλογικό νόμο,
-Αν δε φορολογήσεις -σοβαρά, όμως- την Εκκλησία και τις τράπεζες,
-κλπ, κλπ, κλπ, τα ξέρεις άλλωστε καλύτερα, σου τά' πε και το ΔΝΤ,

τότε, Πρόεδρέ μου, θα περάσεις στην Ιστορία ως ο πολιτικός που οδήγησε τη χώρα στην εξαθλίωση για το απόλυτο ΤΙ-ΠΟ-ΤΑ! Ως ο πολιτικός που λύσσαξε να φτιάξει ένα όπλο, να το γεμίσει σφαίρες και μετά το χρησιμοποίησε to blow his fucking brains out.

Μην περιμένεις συναινέσεις και άλλες τέτοιες παπαριές. Όπως αποφάσισες για τις συντάξεις, για τους μισθούς, για τις απολύσεις, έτσι πρέπει να αποφασίσεις και για όλα αυτά που σου ανέφερα πιο πάνω και για πολλά άλλα που πρέπει να γίνουν. Όχι για να ικανοποιηθεί το κοινό περί δικαίου αίσθημα, αλλά για να αρχίσει αυτή η χώρα να γίνεται χώρα και να μην καταλήξει το 2014 να μοιάζει με συνδυασμό ζούγκλας και έρημης χώρας. Α, ναι, κι όλα αυτά θα πρέπει να γίνουν χθες. Δηλαδή, τώρα αμέσως, χωρίς διαλόγους, διαβουλεύσεις, συζητήσεις. Το πρώτο όπλο φτιάχτηκε και έπεσε στο τραπέζι, με την εκπυρσοκρότησή του να προκαλεί και κάμποσες "παράπλευρες απώλειες". Το επόμενο πρέπει να είναι μεγάλο, ικανό και ακριβές. Ειδάλλως, καλύτερα να ζητήσουμε όλοι να προσαρτηθούμε στη Γερμανία (είδες τι έκανε η Μέρκελ εν όψει των εκλογών της Ρηνανίας, ε;...).

Αυτά, και θα επανέλθω όταν υπάρξουν εξελίξεις...

UPDATE: α, ναι, τώρα που το θυμήθηκα, κάποια στιγμή η κυβέρνηση θα πρέπει να αποφασίσει ότι η φορολόγηση της περιουσίας την Εκκλησίας της Ελλάδας και όλων των συνακολούθων (μοναστήρια, επιχειρήσεις, μετοχές, κλπ) είναι αναπόφευκτη και πρέπει να γίνει.

Επίσης, διαβάστε και το κομμάτι της Μαρίας Νταλιάνη για τη Βουλή, διότι κι εκεί κάτι πρέπει να γίνει, ΤΩΡΑ!!!

ΚΙ ΑΛΛΟ UPDATE: Πρόεδρέ μου, δες και αυτά που έχουν να σου πουν ο Zaphod κι ο Ανέστης, είναι κοντά σε αυτά που λέω κι εγώ, άσε που συμπληρώνουν και κάμποσα άλλα πράματα που διέφυγαν της προσοχής μου...