Το τελευταίο διάστημα, πολλοί σοβαροί συνιστολόγοι, όπως ο Zaphod εδώ, ο Ροϊδης εδώ κι εδώ, ο Φοίβος Καρζής εδώ και, κυρίως, το εξαιρετικό αυτό άρθρο του Jungle Report, ασχολήθηκαν με την ανοίκεια επίθεση που το ΛΑΟΣ και διάφορα άλλα υποείδη της ιδίας συνομοταξίας εξαπέλυσαν ενάντια στην ειδική γραμματέα διαπολιτισμικής εκπαίδευσης του υπουργείου Παιδείας και καθηγήτρια του Πανεπιστημίου Αθηνών, Θάλεια Δραγώνα. Θα σας παρακαλούσα, αν ενδιαφέρεστε, να μελετήσετε τα κείμενα στα οποία σας παραπέμπω, καθώς είναι εξαιρετικά και εξαιρετικά εμπεριστατωμένα. Δεν έχω να προσθέσω τίποτα σε αυτά, παρά μόνο να τα συνυπογράψω και να εκφράσω κι εγώ την αηδία μου για τον τρόπο με τον οποίο πολιτικοί και κοινωνικοί φορείς «αντιμετωπίζουν» τη διαφορετική από τη δική τους άποψη.Ωστόσο, έχω τη αίσθηση ότι πλέον μπαίνουμε σε μια περίοδο όπου παρόμοια φαινόμενα θα είναι και πιο συχνά, αλλά και πιο έντονα. Και, αν θέλετε να κατηγορήσετε κάποιον για όλα αυτά, ΚΑΤΗΓΟΡΗΣΤΕ ΤΟΝ ΑΝΤΩΝΑΚΗ ΤΟ ΣΑΜΑΡΑ, ΠΟΥ ΕΚΛΕΧΘΗΚΕ ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΤΗΣ ΝΔ. Βλέπετε, μπορεί να κάνω και λάθος, ωστόσο, από την ώρα που ο Σαμαράς πήρε την εκλογική διαδικασία ανάδειξης προέδρου της ΝΔ, η κατάσταση στο εσωτερικό της Δεξιάς έχει γίνει άκρως ενδιαφέρουσα, κατά την Κινέζικη έννοια. Θεωρώ ότι στο εσωτερικό της συγκεκριμένης παράταξης, όπου ποτέ δεν έχει διεξαχθεί πολιτικός διάλογος για την ιδεολογία και τις πολιτικές κατευθύνσεις που θα έπρεπε να ακολουθήσει προκειμένου να εκσυγχρονιστεί, αυτή τη στιγμή κυριαρχούν δύο πολύ παρόμοια ρεύματα προσεγγίσεων στα πράγματα.
