ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ, ΡΕΕΕΕΕΕΕ!!!!

Ενεός και ενδεής έχω μείνει μπροστά στη σφοδρή αντίδραση της Διαρκούς Ιεράς Συνόδου, σχετικά με την απόφαση της κυβέρνησης για αύξηση του ΕΤΑΚ από το 1 στο 3 τοις χιλίοις, γεγονός που σημαίνει ότι η Εκκλησία της Ελλάδος -ένας από τους μεγαλύτερους ιδιοκτήτες ακίνητης περιουσίας στην Ελλάδα, αν όχι Ο μεγαλύτερος- θα πληρώσει περισσότερο φόρο. Και είμαι σε φάση ασκαρδαμυκτί, διότι, την ίδια στιγμή, ο πρόεδρος του ΣΕΒ ξεκαθαρίζει ότι ο επιχειρηματικός κόσμος είναι έτοιμος να πληρώσει κάτι παραπάνω, μπας και καταφέρει η χώρα να κλείσει μερικές από τις "μαύρες τρύπες" της οικονομίας.

Έτσι, βλέπουμε ένα "σκληρό" καπιταλιστή να δείχνει μεγαλύτερη ευαισθησία από τον φορέα που θεωρείται ως ο κατ' εξοχήν αρμόδιος για την έκφραση κοινωνικής ευαισθησίας και αλληλεγγύης. Θα μου πείτε, σιγά μην έχει κρίση ευαισθησίας ο Δασκαλόπουλος. Ωστόσο, ο πρόεδρος τους ΣΕΒ αντιλαμβάνεται ότι τα πράγματα είναι δύσκολα και ότι αν δεν βάλει κι αυτός πλάτη, θα γίνουν ακόμα πιο δύσκολα και τελικά ουδείς πρόκειται να αποκομίσει το παραμικρό κέρδος: μια εξαθλιωμένη κοινωνία έχει την τάση να κινείται εντελώς απρόβλεπτα (θυμίζω ότι ο Μουσολίνι και ο Χίτλερ είχαν εκλεγεί δημοκρατικά από λαούς βυθισμένους στην ανέχεια. Ο Zaphod φέρνει άλλο ένα παράδειγμα εδώ).

Αντιθέτως, η Εκκλησία για άλλη μια φορά επιδεικνύει την πνευματική της πενία και την αδυναμία της να κατανοήσει τις βασικές παραμέτρους και συγκυρίες. Εντελώς έξω από την κοινωνία, εντελώς αποκομμένη από τη συγκυρία, εντελώς αυτιστική και απομονωμένη, η Εκκλησία της Ελλάδος δείχνει να ενδιαφέρεται αποκλειστικά και μόνο για τη διατήρηση των κεκτημένων της και ει δυνατόν την αύξησή τους. Η νευρωτική αντίδραση της Ιεράς Συνόδου δείχνει, όμως, και κάτι παραπάνω: δείχνει το μέγεθος της διαφθοράς του πνευματικού ρόλου της Εκκλησίας. Αντί η Ιερά Σύνοδος να δεχθεί τη δυσκολία της κατάστασης και να προθυμοποιηθεί να συνεισφέρει, κάνει σαν μικρό παιδί σε παιδικό πάρτι που έχει κρύψει το μπολ με τα γαριδάκια, τρώει τα δρακουλίνια των άλλων και όταν άλλο παιδάκι πάει να φάει κανένα γαριδάκι, αρχίζει να ουρλιάζει ότι του τρώνε το φαγητό.

Συγχαρητήρια Ιεράρχες μας. Και εις κατώτερα. Κάποια στιγμή ελπίζω να πιάσετε πάτο, μπας και ξυπνήσουν τα μοσκάρια που σας πιστεύουν...

*το σκίτσο είναι του Σπύρου Δερβενιώτη από τη City Press*

P.S.: για τα χάλια των "ανεξάρτητων/αυτόνομων/πολυσυλλεκτικών Εξαρχείων" θα γράψω κάποια άλλη στιγμή. Για την ώρα, δείτε Estarian και Ανέστη για να καταλάβετε σε τι καφριλίκι ζούμε...