Το "άλλοθι"

Ειλικρινά, αδυνατώ να καταλάβω το χαμό που γίνεται στα ΜΜΕ, κάθε φορά που ο Παπούλιας αναφέρεται στην τρέχουσα πολιτική - κοινωνική - οικονομική πραγματικότητα."Ξέσπασμα Παπούλια", ο ένας. "Βαρυσήμαντη παρέμβαση", ο άλλος. "Μήνυμα αφύπνισης", ο τρίτος. Σιγά, παιδιά, θα σκίσετε κά'να καλτσόν, πού'λεγε κι ένας συμφοιτητής μου, μάγκας Γαλατσιώτης. Εκτός κι αν εσείς είδατε κανέναν να συγκλονίζεται από την ομιλία Παπούλια και, φωνάζοντας "βρήκα το φως μου", γονυπετής να ομολόγησε ότι διέπραξε ανομίες και διεφθάρει και διεπλάκει κι ότι μετανοεί για όλα αυτά και ορκίζεται και φιλάει σταυρό ότι από τούδε θα ακολουθήσει "the straight and narrow"...

Διότι, εγώ τουλάχιστον κανένα δεν είδα. Μάλιστα, τι αστείο, η "βαρύσήμαντη" ομιλία ήλθε ανήμερα της επιστροφής Κουκοδήμου στο "μαντρί", αλλά και ανήμερα της επικύρωσης των αυξήσεων των αποδοχών των δικαστικών... Διότι, οι δικαστικοί πρέπει να τα παίρνουν χοντρά για να μην υποκύπτουν στον πειρασμό του χρηματισμού (άλλωστε, γι' αυτό και στην Ελλάδα δεν υπάρχουν παραδικαστικά κυκλώματα...) και οι βουλευτές πρέπει να αποζημιώνονται καλά -και να ασκούν και το επάγγελμά τους-, ώστε να μην υπάρχει κίνδυνος να "λαδωθούν" από επιχειρήσεις προκειμένου να τις εξυπηρετήσουν (έτσι, η Siemens δεν μπόρεσε να διοχετεύσει "μαύρο πολιτικό χρήμα" στην Ελλάδα, όπως έκανε στη Νιγηρία)...

Το μόνο που έχω να πω είναι ότι οι κατά καιρούς "βαρυσήμαντες" ομιλίες Παπούλια -του κάθε Παπούλια- μου μοιάζουν όλο και περισσότερο με μεγάλα "άλλοθι" προς τους κυβερνώντες: "να, τα λέει και ο Πρόεδρος, είδατε, είμαστε ευαίσθητοι οι πολιτικοί". Ναι, ρε μάγκες, αλλά εκτός από το να τα λέτε, σκοπεύετε να κάνετε και τίποτα;... (ναι, είμαι βλάξ)...