Two minutes to midnight...

Τόσες μέρες και λόγω δουλειάς, αλλά και για λόγους βαρεμάρας, δεν θέλησα να γράψω κάτι στο blog. Άλλωστε, τι να πει κανείς για αυτή την κατ' επίφαση προεκλογική περίοδο, τους ατέρμονους παράλληλους μονολόγους ανθρώπων που -υπό νορμάλ συνθήκες- ούτε για καφέ δε θα τους καλούσαμε, αλλά που ανά (...μάλλον άτακτα, εξαρτώμενα απόκλειστικά από τις διαθέσεις του εκάστοτε πρωθυπουργού*) χρονικά διαστήματα στους στέλνουμε στη Βουλή να μας εκπροσωπήσουν (ΧΑ!!!!), για τους βρώμικους από τα προεκλογικά φυλλάδια δρόμους, για τις συγκεντρώσεις - υπερπαραγωγές για την TV, για τα sms από υποψήφιους στους οποίους ΠΟΤΈ δεν έδωσα του κινητό μου... Χάλι μαύρο, κι ακόμα πιο μαύρο, από τον τρόπο με τον οποίο τα περισσότερα κόμματα αντιμετώπισαν το body politic, το εκλογικό σώμα: σαν αμνήμωνες, σας πρόβατα, σαν ηλίθιους. Με παντελή έλλειψη έστω και στοιχειώδους πολιτικού λόγου. Με μια συνθηματολογία τόσο παλιά που μύριζε μούχλα και ναφθαλίνη (από το χάλι αυτό εξαιρώ μερικώς τον ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος επιχείρησε να μιλήσει λίγο παραπάνω για ζητήματα πολιτικής ουσίας, αλλά που στο τέλος εξετράπη κι αυτός...). Χάλι μαύρο, σας λέω...

Τώρα που φθάσαμε στο τέλος, θά' θελα να μιλήσουμε λίγο για ένα-δυο ζητηματάκια που μου ήλθαν στο μυαλό όλο αυτό το διάστημα:
1) Ο κ. Καραμανλής απέδειξε από μόνος του αυτό για το οποίο τον κατηγορούσε σχεδόν σύσσωμη η αντιπολίτευση, ότι, δηλαδή, ήταν πρωθυπουργός "παρών-απών". Διότι, ρε φίλε, δε γίνεται να μας λες ότι σου πήρε 3,5 χρόνια για να καταλάβεις το αυτονόητο, ότι, δηλαδή, το Κράτος και ως δομή και ως μηχανισμός είναι μπάχαλο! Πού είναι η διαβόητή σου "επανίδρυσή" του; Και μη μας πεις ότι φταίνε οι ΠΑΣΟΚοι, διότι οι υπουργοί σου φρόντισαν να μη μείνει ρουθούνι...

2) Ο κ. Παπανδρέου απέτυχε. Ίσως ο πιο νεωτεριστικός πολιτικός του καιρού μας, άνθρωπος με ιδέες, προτάσεις, κουλτούρα διαλόγου, κατόρθωσε να (αυτο;)παγιδευτεί σε μια εντελώς παλιομοδίτικη διαλεκτική και αντιπαράθεση, με αποτέλεσμα όλες οι ιδέες του να χαθούν κάτω από το βάρος της φθηνής και παλιάς συνθηματολογίας. Το έχω ξαναπεί, ότι αντί ο Παπανδρέου να αλλάξει το ΠΑΣΟΚ, το ΠΑΣΟΚ "άλλαξε" τον Παπανδρέου. Κι αυτό, μόνο καλό δεν μου φαίνεται...

3) Το ΚΚΕ σύσσωμο απέδειξε ότι διεκδικεί το "αλάθητο" στην Αριστερά, κατακεραυνώνοντας όποια άλλη φωνή διεκδικούσε χώρο, και κάνοντας σφοδρώτατη και ενίοτε ανοίκεια επίθεση στο ΣΥΡΙΖΑ. Ωστόσο, ο πολιτικός του λόγος έμοιαζε τόσο, μα τόσο αρνητικός που μου προκάλεσε πραγματική αποστροφή σε κάποιες φάσεις -ίσως να έφταιγε και η κούραση... Σύντροφοι, ειλικρινά, πείτε μας τι θα κάνετε, πρώτα, και μετά τσακίστε όποιον θέλετε. Διότι, εγώ φράσεις - κλισέ όπως "φράγμα στη λαίλαπα που έρχεται" δεν τις χάφτω, και συγνώμη, ε;...

4) Ο κ. Αλαβάνος, ενώ ξεκίνησε πολύ καλά -ήταν ο μοναδικός πολιτικός αρχηγός και ο ΣΥΡΙΖΑ ο μοναδικός πολιτικός σχηματισμός που επιχείρησε να "ανοίξει" την ατζέντα της προεκλογικής περιόδου και να μιλήσει αμιγώς πολιτικά-, στο τέλος μπήκε κι αυτός στο τριπάκι της συνθηματολογικής κόντρας με τους άλλους, κάτι που νομίζω ότι μάλλον του έκανε κακό. Αντιλαμβάνομαι το άγχος για την είσοδο στη Βουλή, το βάρος της "κληρονομιάς Τσίπρα" και της ξεκάθαρης στάσης στα ζητήματα της Παιδείας, όμως, παιδιά, η διαφορά σας από τους άλλους είναι που σας κάνει ενδιαφέροντες. Think about it...

5) Ακούγωντας τον κ. Καρατζαφέρη να μιλά, συνειδητοποίησα γιατί η ΝΔ αγχώνεται τόσο πολύ με το ΛΑΟΣ: το κόμμα αυτό ζητά να λάβει τη θέση της λαϊκής Δεξιάς, θέση που η ΝΔ του κ. Καραμανλή μοιάζει να είχε εγκαταλείψει. Ο κ. Καρατζαφέρης πολλές φορές μου θύμισε τον κ. Έβερτ την περίοδο 1995-1996, ο οποίος συχνά χρησιμοποιούσε εκφράσεις που πολύ θα ταίριαζαν στο ΚΚΕ (π.χ. "το ψωμί δεν έχει χρώμα"), αν αυτό λέει κάτι. Δεν ξέρω τι θα κάνει τελικά ο ΛΑΟΣ, αλλά έχω την αίσθηση ότι πλέον αποτελεί μια σαφώς οριοθετημένη πολιτική δύναμη, και, ως εκ τούτου άξια παρατήρησης.

Όλα αυτά ενδεχομένως δε σημαίνουν και πολλά πράγματα. Απλώς, τα αναφέρω διότι πολλά ακούστηκαν, ειπωθηκαν και γράφτηκαν, χωρίς ουδείς εκ των εκτιθέμενων στη "λαϊκή βούληση" να πει κάτι το αληθινά ουσιώδες. Εν κατακλείδι... άντε και καλό βόλι!!!

*: κάποιος θα πρέπει να υπενθυμίσει στους πολιτικούς μας ότι, εκ του Συντάγματος, ο χρόνος διεξαγωγής των εκλογών ΔΕΝ ΑΠΟΤΕΛΕΙ προνόμιο του πρωθυπουργού, 'ντάξει; Έτσι, για όσους υπερασπίζονται τους θεσμούς (ΧΑ!!! δις).