Και σιγά μη μιλήσω τώρα για εκλογές και τέτοια. Άλλωστε, όλη μέρα γι' αυτά είμαστε καταδικασμένοι να ακούμε σήμερα. Οπότε, λέω να κάνω το πρώτο βήμα, να αλλάξω την ατζέντα και να μιλήσω για ένα δισκάκι που άκουγα πριν από λίγο. Ο δίσκος λέγεται "Deleted Scenes From The Transition Hospital" και είναι του βρετανικού συγκροτήματος The Axis Of Perdition. Κυκλοφόρησε πριν από δύο χρόνια και, ομολογώ ότι τους τελευταίους έξι μήνες που τον απέκτησα, μπαίνει πολύ συχνά στο playlist μου.
Τώρα, για να μην έχουμε προβλήματα, να ξεκαθαρίσω ότι ο δίσκος είναι ένα παράξενο μείγμα black metal, industrial, κινηματογραφικής ατμόσφαιρας και παράξενου noise-ambient. Εν ολίγοις, δεν είναι μουσική για πολύ κόσμο, ούτε είναι και μουσική που κάθεσαι και την ακούς για να χαλαρώσεις. Στα 56 λεπτά που διαρκεί ο δίσκος, καθίσταται σαφές ότι το ντουέτο των Axis Of Perdition (Brooke Johnson και Mike Blenkarn) έχουν ως βασικό στόχο να δημιουργήσουν μια εφιαλτική ατμόσφαιρα διαρκούς απειλής και κινδύνου: σαν το soundtrack για μια ταινία τρόμου που παίζει μόνο μέσα στο μυαλό του ακροατή του δίσκου.
Οι Axis προσδιορίζουν ως βασικές επιρροές για τη μουσική τους το βιντεοπαιχνίδι "Silent Hill" και τον μέγα συγγραφέα τρόμου H.P. Lovecraft. Αν γνωρίζετε κάτι από τα δύο (...η δική μου γνώση περιορίζεται στον Lovecraft), μπορείτε να αντιληφθείτε για τι είδους ατμόσφαιρες μιλάμε... Πολύ περισσότερο, που η βάση της μουσικής τους είναι το black metal, ένα ούτως ή άλλως ατμοσφαιρικό μουσικό είδος (που βεβαίως στόχο έχει να δημιουργήσει ατμόσφαιρα κάθε άλλο παρά φιλική...). Μιλάμε, εν ολίγοις, για έναν εξαιρετικά παράξενο, ενίοτε απρόσιτο, θορυβώδη και πειραματικό δίσκο. Δεν λέω ότι είναι αριστούργημα, γιατί δεν είναι. Ωστόσο, ως ένα πείραμα λειτουργεί πολύ καλά (την πρώτη φορά που τον άκουσα, μου προκάλεσε μεγάλη ένταση και πέρασα όλο το βράδυ μου ακούγωντας διάφορους θορύβους που, βεβαίως, δεν υπήρχαν...).
Το ξαναλέω: το "Deleted Scenes..." δεν είναι για όλους. Ωστόσο, είναι αρκετά ενδιαφέρον για όσους "ψάχνονται" και δε φοβούνται και λίγο θόρυβο παραπάνω. Αν θέλετε, μπορείτε εδώ να πάρετε μια ιδέα για το πώς ακούγωνται οι Axis.
Τώρα, για να μην έχουμε προβλήματα, να ξεκαθαρίσω ότι ο δίσκος είναι ένα παράξενο μείγμα black metal, industrial, κινηματογραφικής ατμόσφαιρας και παράξενου noise-ambient. Εν ολίγοις, δεν είναι μουσική για πολύ κόσμο, ούτε είναι και μουσική που κάθεσαι και την ακούς για να χαλαρώσεις. Στα 56 λεπτά που διαρκεί ο δίσκος, καθίσταται σαφές ότι το ντουέτο των Axis Of Perdition (Brooke Johnson και Mike Blenkarn) έχουν ως βασικό στόχο να δημιουργήσουν μια εφιαλτική ατμόσφαιρα διαρκούς απειλής και κινδύνου: σαν το soundtrack για μια ταινία τρόμου που παίζει μόνο μέσα στο μυαλό του ακροατή του δίσκου.
Οι Axis προσδιορίζουν ως βασικές επιρροές για τη μουσική τους το βιντεοπαιχνίδι "Silent Hill" και τον μέγα συγγραφέα τρόμου H.P. Lovecraft. Αν γνωρίζετε κάτι από τα δύο (...η δική μου γνώση περιορίζεται στον Lovecraft), μπορείτε να αντιληφθείτε για τι είδους ατμόσφαιρες μιλάμε... Πολύ περισσότερο, που η βάση της μουσικής τους είναι το black metal, ένα ούτως ή άλλως ατμοσφαιρικό μουσικό είδος (που βεβαίως στόχο έχει να δημιουργήσει ατμόσφαιρα κάθε άλλο παρά φιλική...). Μιλάμε, εν ολίγοις, για έναν εξαιρετικά παράξενο, ενίοτε απρόσιτο, θορυβώδη και πειραματικό δίσκο. Δεν λέω ότι είναι αριστούργημα, γιατί δεν είναι. Ωστόσο, ως ένα πείραμα λειτουργεί πολύ καλά (την πρώτη φορά που τον άκουσα, μου προκάλεσε μεγάλη ένταση και πέρασα όλο το βράδυ μου ακούγωντας διάφορους θορύβους που, βεβαίως, δεν υπήρχαν...).
Το ξαναλέω: το "Deleted Scenes..." δεν είναι για όλους. Ωστόσο, είναι αρκετά ενδιαφέρον για όσους "ψάχνονται" και δε φοβούνται και λίγο θόρυβο παραπάνω. Αν θέλετε, μπορείτε εδώ να πάρετε μια ιδέα για το πώς ακούγωνται οι Axis.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου