Πρίν από κά'να δύο μέρες, σε παρέα, μεταξύ μπύρας και ουισκιού (sic), η κουβέντα ήρθε και στη νέα επίσκεψη του Καραμανλή στη Μόσχα και τις συναντήσεις του με Πούτιν και Μεντβέντεφ (ο πρόεδρος τό'χει κάνει το Αθήνα-Μόσχα, Μαξίμου-Ραφήνα...).Το γενικό consensus ήταν ότι "καλά κάνει ο Καραμανλής και τά'χει τακιμιάσει με τους Ρώσους, έτσι, να την μπούμε και λίγο των αμερικάνων, άσε που βοηθάν και την οικονομία μας αυτά τα κόλπα με τον Πούτιν, που είναι γατόνι" (σας μεταφέρω το κεντρικό νόημα της συζήτησης: ακούστηκαν πολύ πιο προσεγμένες αναλύσεις, καθώς και πιο μεγάλα καφριλίκια).
Για να είμαι ειλικρινής, δεν πολυμίλησα: δεν είμαι καθόλου βέβαιος αν ο "έρως" Μόσχας και Αθήνας είναι αληθινός, ούτε και για το πόσο συμφέρουσες είναι όλες αυτές οι οικονομικές και άλλες συμφωνίες για την Ελλάδα. Δεν πάσχω από αντιαμερικανισμό, ούτε, όμως, και βλέπω εχθρικά τη Ρωσία. Απλώς, έχω την αίσθηση ότι τα περισσότερα από αυτά που βλέπουμε είναι θέατρο και ότι Καραμανλής και Πούτιν "εκμεταλλεύονται" ο ένας τον άλλο, ο καθένας για τους δικούς του λόγους.
Παράλληλα, με προβληματίζει αυτή η μεγάλη δημοσιότητα που δίδεται στις "καλές σχέσεις" Ελλάδας και Ρωσίας και, κυρίως, στο ρόλο που έπαιξε για την "εμπέδωσή" τους ο Καραμανλής και η κυβέρνησή του. Θέλω να πω, θυμάται κανείς πώς ήταν η Ρωσία επί εποχής Γιέλτσιν; Με ποιον να συνεννοηθεί κανείς τότε και τι άκρη να βγάλει. Τώρα, με τον Πούτιν πανίσχυρο (μερικοί θιασώτες των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και των ελευθεριών θεωρούν πολύ πανίσχυρο...) και με μια στρωμένη κυβέρνηση, τι πρόβλημα νά'χει ο Κωστάκης;
Επίσης, μια σχέση η οποία στηρίζεται στη λογική "ένας πουλάει (Πούτιν) κι ένας αγοράζει (Καραμανλής)", ε, δεν μπορώ να πω ότι με γεμίζει και με ασφάλεια. Δηλαδή, αν πούμε "όχι" σε κάποια πρόταση των Ρώσων, τι θα γίνει; Όλα μέλι-γάλα, ή μήπως υπάρξουν και συνέπειες; (δεν ξέρω, ρωτάω). Εν κατακλείδι, θα ήθελα, να θέλετε κι εσείς, να το συζητήσουμε λίγο το πράγμα. Εγώ, τουλάχιστον, είμαι "ψιλοκρύος", χωρίς να θεωρώ ότι η προηγούμενη πολιτική (του Σημίτη) προς τη Ρωσία ήταν και η καλύτερη...
3 σχόλια:
Καλησπέρα σύντροφε
Para siempre, σύντροφε! Θα μου πεις πού ήσουν, ή θα σκάσω από τη ζήλια μου;...
Ημουν στην "πίσω" μεριά των Σπετσών που βλέπει προς Λεωνίδιο. Αγιοι Ανάργυροι λέγεται και είναι απο τα πιο ήσυχα μέρη στον Αργοσαρωνικό.
Έχει και ένα καλό ξενοδοχείο όπου έμενα (acrogiali.com)
Μην το κυκλοφορήσεις όμως, για να παραμείνει ήσυχο.
Δημοσίευση σχολίου