Κερδίσαμε... αλλά τι;

ΟΚ, λοιπόν, υπό την απειλή του βέτο της Ελλάδας, το ΝΑΤΟ δεν προσκάλεσε τα Σκόπια να ενταχθούν στη Συμμαχία. Θεωρήτικά, λοιπόν, καταγάγαμε μια "περηφανή νίκη" και θα πρέπει να είμαστε χαρούμενοι, σωστά; Ωστόσο, έχω την αίσθηση ότι στην πραγματικότητα το μόνο που έγινε ήταν να δείξουμε πόσο δύσκολο είναι να ασκήσουμε ουσιαστική εξωτερική πολιτική και να πείσουμε για τα όποια δίκαιά μας.

Ναι, στα Σκόπια υπάρχουν αλυτρωτικές δυνάμεις που ονειρεύονται τη "Μεγάλη Μακεδονία". Ωστόσο, δεν προβληματίζεται κανένας από το γεγονός ότι η Αλβανία -στην οποία επίσης υπάρχουν αντίστοιχα όνειρα...- μπαίνει στο ΝΑΤΟ μετά βαϊων και κλάδων; Ότι η Ελλάδα -μια χώρα μέλος του ΝΑΤΟ και της Ε.Ε.- μοιάζει να τά'χει βάλει με ένα κρατίδιο μια σταλιά;

Μου αρέσει πολύ, τόσο αυτό το post του Ανέστη, όσο και αυτή η συνέντευξη στη "City Press": είναι δύο φωνές ήρεμες, ήπιες και προβληματισμένες για πολύ περισσότερα από ένα όνομα -που, στην τελική, θα είναι αυτό που οι Σκοπιανοί επιθυμούν, τουλάχιστον στις διμερείς τους σχέσεις. Τελικά, η Ελλάδα πόσο και τι κέρδισε;

Α, και κάτι άλλο: για όσους κινδυνολογούν για την επιδείνωση των σχέσεων Ελλάδας-ΗΠΑ, ας μην υπερβάλλουμε, ε; Το παράδειγμα της Κύπρου ίσως δείχνει ότι, τελικά, ένα καλοδιατυπωμένο "όχι", ίσως να είναι πολύ πιο αποτελεσματικό από ένα βιαστικό "ναι". Θα δούμε...