Ας μιλήσουμε για "μπλονγκζ" και ανωνυμία

Πρώτα απ' όλα καλό μήνα σ' όλοι! Και καλή άνοιξη! Και καλό κουράγιο!

Δεύτερον, η συζήτηση που άνοιξε για τα blogs, με αφορμή την υπόθεση του press-gr, είναι πολύ ενδιαφέρουσα. Πρωτίστως, διότι έδειξε το μέγεθος της άγνοιας που έχουν ακόμα και ταγοί της εξουσίας (πολιτικοί, ΜΜΕ, Δικαιοσύνη) για τη λειτουργία του social networking και των εργαλείων του και, σε δεύτερο επίπεδο, διότι απέδειξε για άλλη μια φορά ότι ο λύκος στην αντάρα χαίρεται. Δεν υπερασπίζομαι το Γ. Παπανδρέου, αλλά κάποια στιγμή θα πρέπει να μπει ένα φρένο στη χυδαιότητα με την οποία αντιμετωπίζεται ένας από τους λίγους Έλληνες που κατανοεί και χρησιμοποιεί λειτουργικά την τεχνολογία στην καθημερινότητά του.

Τρίτον, και ενδεχομένως, πιο σημαντικό είναι ότι η ιστορία ανέδειξε πόσο ανοχύρωτη είναι η εξουσία απέναντι στην κριτική -δίκαιη ή και άδικη, δεν έχει και τόση σημασία- των πολιτών, μέσα από τα ιστολόγια. Η πρώτη αντίδραση ήταν η απόπειρα ελέγχου, η οποία, φυσικά, έπεσε στο κενό. Φοβάμαι ότι θα ακολουθήσουν κι άλλες προσπάθειες να ελεγχθεί η "μπλογκόσφαιρα", η οποία πλέον αποτελεί clear and present danger για όλους όσοι κρύβονται πίσω από την Εξουσία. Σε αυτό το ενδεχόμενο, οι bloggers, δηλαδή, όσοι εξ ημών θεωρούν εαυτούς Πολιτές πρέπει να είμαστε έτοιμοι να αντιδράσουμε. Η κίνηση αυτή είναι μια καλή αρχή, όμως θα πρέπει να υπάρξουν κι άλλες.

Τέταρτον, όσον αφορά στο ζήτημα της ανωνυμίας των bloggers, στο οποίο έχει αναφερθεί με πολύ ενδιαφέροντα τρόπο και ο Στάθης Χαϊκάλης, έχω να πω ότι ουδείς είναι ανώνυμος: π.χ., εγώ είμαι ο Khlysty και όσοι επισκέπτονται αυτό το blog ξέρουν ποιος είμαι, έστω και μέσα από τα κείμενά μου. Το ίδιο ισχύει και για όλους τους bloggers, είτε υπογράφουν με το όνομά τους, είτε με την "ιστολογική" τους (άτσα, και λεξιπλάστης ο νέος!...) ταυτότητα. Παράλληλα, και οι αναγνώστες/σχολιαστές των blogs, ακόμα κι αν δεν υπογράφουν, δείχνουν σεβασμό στο ύφος και ήθος που το κάθε ιστολόγιο αποπνέει. Κι αυτό είναι μια αληθινή νίκη, σε μια κοινωνία που η χυδαιότητα και τα one-liners έχουν γίνει κανόνας.

Ο Ανέστης καλά τα λέει και εγώ απλώς θα ήθελα να συμπληρώσω ότι, αν και δεν αισθάνομαι μέρος ενός "κινήματος", οπότε και δεν μου αρέσουν τα μανιφέστα, στηρίζω κάθε κίνηση που οδηγεί σε αυτό που αποτελεί, άλλωστε, και το λόγο ύπαρξης των blogs: στην ανάπτυξη ενός σοβαρού και πολιτισμένου διαλόγου για θέματα που απασχολούν όλους μας και που δύσκολα συζητιούνται, είτε σε επίπεδο πολιτικής, είτε σε επίπεδο "παραδοσιακών" ΜΜΕ.