Η χθεσινή απεργία και διαδήλωση στο κέντρο της Αθήνας ήταν -τουλάχιστον στα δικά μου μάτια- απολύτως επιτυχημένη. Ο κόσμος ήταν πολύς -πολύ περισσότερος από την συγκέντρωση του Δεκεμβρίου, ενώ κάποιοι φίλοι έκαναν συγκρίσεις με το 2001 και τις κινητοποιήσεις κατά του "νόμου Γιαννίτση". Οι συγκεντρωμένοι δεν φάνηκαν να κατέβηκαν για να κάνουν πλάκα ή επειδή τους το επέβαλλε κάποιος κομματικός μηχανισμός: ήταν εμφανώς ανήσυχοι και θυμωμένοι με την κυβέρνηση, η οποία, κατά την άποψή μου, διαχειρίζεται ένα σημαντικότατο θέμα όπως το ασφαλιστικό με καθαρά επικοινωνιακούς όρους, προσπαθώντας να ανασυντάξει το "τσαλακωμένο" πρόσωπό της μετά τη "Ζαχοπουλειάδα". Το ΚΚΕ, ως συνήθως, επέδειξε τη γνωστή του άρνηση, κάνοντας χωριστή συγκέντρωση και πορεία (και μετά, οι σύντροφοι στον Περισσό αναρωτιούνται για το "ρεύμα" του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ και του Τσίπρα...). Όμως, τελικά, επετεύχθει κάτι;Ειλικρινά, δεν ξέρω. Νομίζω ότι όλα θα εξαρτηθούν από τις "βουλές" της κυβέρνησης (τα εισαγωγικά είναι, νομίζω, απολύτως δικαιολογημένα...). Δηλαδή, από το πόσο πολύ θα θελήσει να πραγματοποιήσει τα όσα προβλέπονται στο νομοσχέδιο για το ασφαλιστικό (ενοποιήσεις ταμείων, αύξηση των "ειδικών" ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης, μείωση των επικουρικών συντάξεων, κλπ). Ήδη, και νομίζω ότι στην κυβέρνηση το ξέρουν καλά, υπάρχει "πολιτικό κόστος". Θα το τραβήξουν, λοιπόν, κι άλλο ή, μήπως, μετά την ψήφιση του νομοσχεδίου θα έχουμε κάποιες κινήσεις τύπου "σιωπηρή παράταση" και τα τοιαύτα; Θα τα δούμε, νομίζω, όλοι.
Κατά τη γνώμη μου, το σημαντικό της όλης ιστορίας είναι ότι, για άλλη μια φορά, ένα σημαντικό θέμα αντιμετωπίστηκε απ' όλα τα κόμματα και τους φορείς με μονολιθικότητα, έλλειψη συνεννόησης και διάθεση επιβολής. Ο όρος "συναίνεση", που όλοι μεταχειρίζονται με τόσο άνεση, παραμένει "κενό γράμμα". Ο "διάλογος", άγνωστη λέξη. Η διαβούλευση μεταφράζεται ως "πείτε ό,τι θέ'τε, εγώ θα κάνω ό,τι γουστάρω". Η μικροπολιτική, για άλλη μια φορά, κυριάρχησε της πολιτικής. Και μετά αναρωτιόμαστε γιατί τίποτα δεν πάει καλά στη χώρα όπου "ανθεί η φαιδρά πορτοκαλέα"...
2 σχόλια:
Δυστυχώς δεν θα βγει τίποτα.
Αυτό το θέμα για να αντιπαλευτεί θέλει απεργίες διαρκείας, να μη σου πω κόλας οτι θέλει εξεγερση.
Και που να τρέχεις τώρα... Θα κάνουμε ιδιωτικές ασφαλίσεις όπως καταφεύγουμε σε ιδιωτικά νοσοκομεία και ιδιωτικά εκπαιδευτήρια.
Ξέρεις, το μόνο που δεν με απογοητεύει τελείως είναι ότι το πρόβλημα αφορά τόσο πολύ κόσμο, που, ίσως, να κάνει πολλούς να τρέξουν, ακόμα και πέρα από τα κομματικά στεγανά του ο καθένας. Κατά τα λοιπά, έχεις δίκιο...
Δημοσίευση σχολίου