6 Οκτωβρίου 2009

Ένα τελευταίο post για τις εκλογές...

...Και μετά επιστρέφω στα καθ' ημάς και -με την ελπίδα ότι θα βρω τον απαραίτητο χρόνο...- θα σας μιλήσω για Corrupted, Cavity και άλλα εξωτικά.

Θέλω να πω δυο κουβέντες για τον Παπανδρέου. Έχουν υπάρξει στιγμές που θεωρούσα ότι το "alien" αυτό δεν θα μπορούσε να αντέξει πια τους Ελληναράδες και ότι σε κάποια φάση θα τα βρόνταγε όλα και θα σηκωνόταν να φύγει από αυτό τον κωλότοπο, να πάει κάπου, όπου θα εκτιμούσαν το πολιτικό μυαλό και την οραματική σκέψη του. Τελικά, όμως, ο Γιώργος Παπανδρέου απέδειξε ότι, εκτός από τα παραπάνω, διαθέτει υπομονή, επιμονή και cojones. Παρά τον άθλιο πόλεμο που υπέστη επί μακρόν, κατόρθωσε να κρατηθεί, να σηκώσει κεφάλι, να παλέψει γι' αυτά που πιστεύει και να κερδίσει, όχι μόνο τη ΝΔ και τον Καραμανλή, αλλά και όλες τις εναντίον του προκαταλήψεις στο ΠΑΣΟΚ και στην κοινωνία. Γι' αυτό και μπράβο του. Ελπίζω να παραμείνει "alien" και ως πρωθυπουργός, μπας και αρχίσουμε να αλλάζουμε κι εμείς.

Από την άλλη, δεν έχω καμία ελπίδα για το ΚΚΕ. Το οποίο συνεχίζει να ζει στη νιρβάνα του, περιμένοντας -νομίζω ότι το είπε ο Τσίπρας, αλλά fuck if I remember- τη Δευτέρα Παρουσία του Σοσιαλισμού και αγνοώντας επιδεικτικά όλα όσα συμβαίνουν σήμερα, τώρα. Όταν, όμως, υπό τις συνθήκες που φάνηκε ότι είχαν διαμορφωθεί στον κόσμο, κατορθώνεις να χάσεις ψήφους, όταν οι πολίτες αποφασίζουν να στρίψουν πιο αριστερά κι εσύ μένεις ακίνητος, όταν βγάζεις αυτή την ανακοίνωση για το εκλογικό αποτέλεσμα, τότε μην έχεις καμία απορία (ότ)αν θα συρρικνωθείς και πάλι σε ποσοστά τύπου 2000. Πλέον, το μόνο που μένει στο ΚΚΕ είναι ο μηχανισμός: αν αυτός αρχίσει να ρετάρει (αν, π.χ., δεν πάει καλά κάποιο "παιδομάζωμα"), τότε σύντροφοι τι θα κάνετε; Α, ναι, θα κατηγορείτε τους πολίτες ότι δεν σας καταλαβαίνουν (σάμπως εσείς τους καταλαβαίνετε;...), θα μοιρολογάτε ότι ο δικομματισμός συνθλίβει τη θέληση των εργαζομένων και άλλα τέτοια ξύλινα. Ξεχνώντας, για να παραφράσω τους παλιούς αναρχικούς, ότι ο κόσμος προχωρά χωρίς να νοιάζεται για τη δική σας μιζέρια.

Τέλος, απευθύνω έκκληση στους συντρόφους και φίλους στο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ: Guys, clean your act and get your shit together, okay? Δεν ξέρω αν το πήρατε χαμπάρι, αλλά για πολύ κόσμο οι προχθεσινές εκλογές ήταν η τελευταία σας ευκαιρία, το "Last Chance Saloon" σας πριν από την Κοιλάδα του Θανάτου. Δεν θέλουμε να συνεργαστείτε με το ΠΑΣΟΚ. Δεν θέλουμε να γίνετε ένα post-KKE. Δεν θέλουμε να ασχολείστε περί διαγραμμάτου. Θέλουμε ένα ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ που θα έχει λόγο, παρουσία, αξιοπρέπεια. Που θα παράγει πολιτική και όχι μόνο αντίδραση. Που θα αγαπά αυτό που είναι -άρα, θα πρέπει πρωτίστως να βρει ΤΙ είναι- και δεν θα επιχειρεί να μετατραπεί σε ένα χαμαιλέοντα της Αριστεράς, των Κινημάτων, της Οικολογίας, της Ζωολογίας, της Κηπουρικής, της Ιατρικής και άλλων τινών. Εν ολίγοις, θέλουμε ένα κόμμα της κυβερνώσας μη κομμουνιστικής Αριστεράς, κι ας μη γίνει ποτέ κυβέρνηση. Γι' αυτό και σας ψηφίσαμε, γι' αυτό και σας βάλαμε στη Βουλή, γι' αυτό και συνεχίζουμε να πιστεύουμε σε εσάς. Αν, όμως, τα μαμήσετε και πάλι, τότε your ass is grass and we're the lawnmower. 'Ντάξ';

Υ.Γ.: ευτυχώς που παραιτήθηκε ο Σουφλιάς και σώθηκε η τιμή και η υπόληψη του πολιτικού κόσμου και της ΝΔ. Χάρη σε αυτή την παραίτηση, γίνεται βουλευτής -Επικρατείας, παρακαλώ- ο Βαγγέλης "Σας Παραπέμπω Σε Παλαιότερη Δήλωσή Μου, και Σας Παραπέμπω Γενικώς" Αντώναρος. Καλώς τον δεχθήκαμε...

Δεν υπάρχουν σχόλια: