Ποιος φταίει, τελικά;...

Διαβάζω αυτό το ρεπορτάζ από την "Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία" και ομολογώ ότι πέφτω από τα σύννεφα. Όχι τόσο επειδή αποκαλύπτει ότι και στο ΚΚΕ υπάρχουν στελέχη τα οποία αντιλαμβάνονται κάτι παραπάνω από τη "γραμμή", αλλά, κυρίως, λόγω των τρόπων τους οποίους μελέτησε το Πολιτικό Γραφείο του κόμματος για την αντιμετώπιση της κριτικής. Έχουμε και λέμε, λοιπόν: έκτακτο συνέδριο για να επιβεβαιωθεί η "γραμμή" (απορρίφθηκε). Συνέδριο διαδοχής (τρελλός είσαι;;;!!! Απορρίφθηκε!). Η Αλέκα στο λαό (εγκρίθηκε, διότι μόνο έτσι ξέρει να επικοινωνεί το ΚΚΕ με το "λαό" του). Και το ερώτημα που γεννάται είναι: ποιο λαό, ρε παιδιά;

Εκτός τους σκληρούς συνδικάλες του ΠΑΜΕ, εκτός από τους οργανωμένους της ΚΝΕ, εκτός από τους (ανέκαθεν εκ του ΚΚΕ εκπορευόμενους) "συνεργαζόμενους", ποιος σας ακούει; Μια βδομάδα μετά τις εκλογές με τις μεγαλύτερες μετακινήσεις ψηφοφόρων από το 1981, στις οποίες, όχι μόνο δεν κερδίσατε κάτι, αλλά χάσατε και κάτι ψιλα, και εσείς θέλετε να μιλήσετε στο λαό; Να του πείτε, τι, αυτό; Και μετά να απορείτε γιατί δεν σας ακούει κανείς; Ποιον πείθουν οι νέοι αφορισμοί, οι νέες κινδυνολογίες, τα νέα τσιτάτα, οι νέες κατηγορίες κατά των συνδικάτων; Πώς μπορείτε να πιστεύετε ότι μόνο έτσι μπορείτε να απεγκλωβιστείτε από το φαύλο κύκλο στον οποίο έχετε οι ίδιοι μπει;...

Απαντήσεις, βεβαίως, δεν περιμένω. Όπως ποτέ δεν περίμενα...