Η μύτη μ' σταζ...

"Εργάζομαι στο Δημόσιο αδιάλλειπτα από το 2005. Αυτό σημαίνει ότι έχω κλείσει τη διετία για να μονιμοποιηθώ"*.

Λάθος.

Αυτό σημαίνει ότι έχεις παρανομήσει (ψευδής καταδήλωση) και ότι το Κράτος μπορεί να κινηθεί νομικά εναντίον σου. Διότι, αν δεν το ξέρεις, τα Stage είναι συμβάσεις ΜΑΘΗΤΕΙΑΣ, έχουν συγκεκριμένη διάρκεια και ΔΕΝ ΕΠΙΤΡΕΠΕΤΑΙ ΝΑ ΑΝΑΝΕΩΘΟΥΝ! Κι αν τα βουλευτολαμόγια που σε έβαλαν στο Δημόσιο μέσω Stage σου είχαν πει άλλα, καλό είναι να πας σε αυτά και να κάνεις τα παράπονά σου, αλλά και να σκεφθείς τι ακριβώς έκανες όταν δέσμευες την ψήφο σου για μια τέτοια σύμβαση και για τα ΨΕΜΑΤΑ που σου έλεγαν.

Επίσης, καλό είναι να αρχίσεις να σκέφτεσαι τι ακριβώς γινόταν όλα αυτά τα χρόνια που εσύ "εργαζόσουν" στο Δημόσιο (...ίσως και να έκανες δουλειά. Ίσως και όχι. Ξέρω αρκετό κόσμο που αρκούνταν στο να πίνει καφέ και να λύνει σταυρόλεξα), πόσοι άνθρωποι με υψηλά προσόντα βρίσκονταν εκτός δουλειάς, μόνο και μόνο για να μπορεί ο κάθε Βερναδάκης να χώνει φράγκα για να συντηρεί μια παρανομία και ένα ψέμα για καθαρά ρουσφετολογικούς λόγους. Και μη μου πεις ότι δεν το ήξερες, διότι, τότε, εκτός από παράνομος είσαι και βλαξ.

Για τα Stage έχει γράψει πολύς κόσμος (και η esp0ir και ο Greek Rider κι άλλοι). Λυπάμαι που το λέω, αλλά αυτή η ιστορία αποτελεί ίσως τη χειρότερη μορφή ρουσφετιού και διαφθοράς που βαραίνει τη ΝΔ. Όχι μόνο επειδή είναι ρουσφέτι χειρίστου είδους, αλλά και επειδη στηριζόταν σε ένα ψέμα: ότι οι Stagieres θα αποκτούσαν δικαίωμα μονιμοποίησης. Και το χειρότερο όλων είναι ότι, όταν η κυβέρνηση επιχειρεί να εφαρμόσει τη νομιμότητα, όλοι το ρίχνουμε στην κλάψα για τα "καημένα τα παιδιά". Τόσο υποκριτές και διεφθαρμένοι είμαστε όλοι μας...

* δήλωση διαμαρτυρόμενης Stagiere.

Το Μάαστριχτ, τα ελλείμματα και το λουρί της μάνας

Μια κοινωνική προσφορά του Khlysty για τους αγχωμένους Έλληνες. Παρακαλούμε, απομακρύνετε τα παιδιά και τις ευαίσθητες ομάδες του πληθυσμού, το κάτωθι κείμενο είναι κολλητικό…

ΟΙ ΠΕΤΡΙΝΕΣ ΕΝΤΟΛΕΣ
Πριν από πολλά χρόνια, οι ηγέτες της Ε.Ε. αποφάσισαν ότι ένα από τα μείζονα ζητήματα που θα έπρεπε να αντιμετωπιστούν, προκειμένου να προχωρήσει η ευρωπαϊκή ενοποίηση, ήταν η καθιέρωση ενός κοινού ευρωπαϊκού νομίσματος, του Ευρώ. Στο πλαίσιο αυτό, έβαλαν διάφορους τεχνοκράτες να μελετήσουν πώς μπορεί να υπάρξει αυτό το κοινό νόμισμα, οι οποίοι και κατέληξαν σε μια σειρά μέτρων τα οποία αποτυπώθηκαν στο λεγόμενο «Σύμφωνο Σταθερότητας». Τα μέτρα αυτά ανταποκρίνονταν απόλυτα στις συνθήκες και τις παραμέτρους της εποχής στην οποία ελήφθησαν: η Ε.Ε. είχε πολλά και διάφορα νομίσματα, κάποια από αυτά ήταν σταθερά (μάρκο, γαλλικό φράγκο, κλπ), κάποια ήταν πιο αδύναμα (δραχμή), υπήρχαν πληθωρισμοί διαφόρων μεγεθών (η Ελλάδα τον είχε πολύ μεγάλο...) και οι εθνικές κυβερνήσεις ακολουθούσαν διάφορες δημοσιονομικές πολιτικές, οι οποίες είχαν ως αποτέλεσμα τα ελλείμματα να είναι αλλού μεγάλα και αλλού μικρά. Το «Σύμφωνο Σταθερότητας» επιχείρησε να καταπολεμήσει -εν είδη χορτοκοπτικής μηχανής ή οδοστρωτήρα- όλες αυτές τις διαφοροποιήσεις, θέτοντας μια σειρά κανόνων, οι οποίοι γράφτηκαν σε άσπαστη πέτρα και θα οδηγούσαν σε χρηματοοικονομική σταθερότητα, η οποία με τη σειρά της θα επέτρεπε την καθιέρωση ενός κοινού νομίσματος, το οποίο θα ήταν σταθερό, μη πληθωριστικό και δεν θα υπόκειτο εύκολα σε κερδοσκοπικές ή άλλες πιέσεις. Εξ ου και οι κανόνες που προέβλεπαν πληθωρισμό κάτω από 1,5%, δημοσιονομικό έλλειμμα κάτω από το 3% του ΑΕΠ και δημόσιο χρέος κάτω από το 60% του ΑΕΠ. Όποιος ήθελε να παίξει μπάλα στο γήπεδο της Οικονομικής και Νομισματικής Ένωσης (ΟΝΕ), θα έπρεπε να αποδεχθεί τους κανόνες αυτούς και να κάνει το παν για να ανταποκριθεί στα όσα προέβλεπαν. Οι άλλοι, ας κάνουν ό,τι τους φωτίσει ο Κθούλου… Still with me? Cool.

And you're just like all the rest

Απόψε ο Khlysty έχει όρεξη για μουσική, οπότε, ορίστε μερικές ιδέες:

THE GUN CLUB "The Fire Of Love"


JESU "We All Faulter"


KHANATE "Too Close Enough To Touch"


THE BACKBEAT BAND "Money/Long Tall Sally"


THE AFGHAN WHIGS w. MARCY MAYS "My Curse"


NEUROSIS "Given To The Rising"


BURNING WITCH "Stillborn"



TOOL "Prison Sex"

Magistrates Dream Of Plague

Στις 22 Νοεμβρίου έρχονται και πάλι (η τελευταία, εξαιρετικά ιδρωμένη, συναυλία τους στο ΑΝ φαίνεται ότι δεν τους αποθάρρυνε. Μάγκες). Θα μετράω κεφάλια και θα πάρω απουσίες.

Κι άλλη μια δόση, πάλι από ΑΝ (ο Khlysty βρίσκεται από τη μεριά του Mike Gallagher και αγωνίζεται να κρατήσει την ψυχραιμία του...).

Έλεος!!!!!!!!

"Άκουσα για το μαύρο χρήμα, το πολιτικό χρήμα κ.λπ.. Μην κοροϊδευόμαστε. Ο Βουλευτής δεν τα πιάνει. Και να ήθελε να τα πιάσει, δεν του δίνει κανείς σημασία. Λεφτά δίνονται στην υπογραφή. Όποιος υπογράφει, παίρνει λεφτά. Και βρήκατε άλλοθι τώρα, όπως βρήκατε τότε τον Δαφέρμο για τις ταυτότητες και το θρήσκευμα, ότι θα κάνουμε μονοεδρικές τις περιφέρειες, για να μην λαδώνονται, να μην τα πιάνουν, να μην έχουν ανάγκη οι Βουλευτές. Μα, ουδέποτε πήγε κανείς σε ένα Βουλευτή μιας περιφέρειας. Θα πάει κάποιος στον Βουλευτή των Ιωαννίνων ή της Λευκάδας, να του πει "πάρε τόσα", για να του κάνει τι; Τα χρήματα πάνε στα κόμματα. Και πάνε στα κόμματα εξουσίας. Να δώσει λεφτά στο ΣΥ.ΡΙΖ.Α. ή σε εμένα για ποιο λόγο; Τι να του κάνω; Κοροϊδευόμαστε; Πιστεύει κανείς ότι κάνατε εκλογές όλα αυτά τα χρόνια μόνο από τη χρηματοδότηση;".

Χαρείτε πολιτικό λόγο, σοβαρή επιχειρηματολογία και αντικειμενική αντιμετώπιση της πραγματικότητας. Απολαύστε τον άνθρωπο που θέλει να είναι η "πραγματική αντιπολίτευση" και που απαιτεί Εξεταστικές Επιτροπές και κάθαρση. Και, μετά, αφού απολαύσετε και ευφρανθεί η ψυχή σας, μπορείτε να χτυπάτε το κεφάλι σας στον τοίχο για αυτά που -ενδεχομένως- ψηφίσατε. ΕΛΕΟΣ, ΠΙΑ!!!!!

Η επανάσταση θα γίνει σε κλειστό χώρο...

Πρέπει να ήταν το 1999, όταν φίλος συνδικαλιστής από το χώρο της εξωκοινοβουλευτικής Αριστεράς και μέλος της διοίκησης μεγάλου συνδικάτου μου έλεγε τον πόνο του, καθώς πίναμε καφεδάκι. "Ρε μαλάκα", μουρμούραγε με απόλυτη πίκρα, "είναι φοβερό αυτό που συμβαίνει! Ό,τι και να προτείνουμε, ό,τι και να πούμε, τα πάντα τα μπλοκάρει η ΔΑΚΕ και, κυρίως, το ΚΚΕ. Τα βρίσκουμε με ΠΑΣΟΚους και Συνασπισμένους για απεργία; Ε, το ΚΚΕ θα μας τη μπλοκάρει, είτε ως μη αρκούντως επαναστατική, είτε ως άκαιρη, είτε ως, ξέρω 'γω, μη κόκκινη. Προτείνουμε να κάνουμε κάτι δυναμικό; Μπα, το ΚΚΕ διαφωνεί. Καταφέρνουμε τελικά να περάσει κάτι; Το ΚΚΕ το μποϋκοτάρει ανοιχτά".

"Δεν ξέρω τι να πω, ρε φίλε", κατέληξε. "Μακάρι να διαψευστώ, αλλά νομίζω ότι ΔΑΚΕ και ΚΚΕ τα έχουν βρει και μπλοκάρουν τα πάντα". Γιατί τα λέω όλα αυτά; Διότι, ήθελα να γράψω για κάποια πράγματα, αλλά με πρόλαβαν με εξαιρετικό τρόπο, τόσο το Οξύ, όσο κι ο Μανδραβέλης στην "Καθημερινή", με τους οποίους συμφωνώ ΑΠΟΛΥΤΑ! Ταυτόχρονα, σας παραπέμπω στο δημοσίευμα αυτό της "Ελευθεροτυπίας", το οποίο αποτελεί συνέχεια δημοσιεύματος της περασμένης Κυριακής, για να διαβάσετε το ύφος της ανακοίνωσης του τιμημένου, με την οποία διαψεύδει τις πληροφορίες του συντάκτη. Μπράβο, παιδιά, μια χαρά τα πάτε. Άλλωστε, φέτος δεν φροντίσατε να αποκαταστήσετε και το Σταλιν, οπότε γιατί να αποστείτε των μεθόδων του;...

(σιγά μη βάλω φωτό για τέτοια ξεφτίλα...)

Το μπάχαλο της ΝΔ και το "ζουμί"

Πολλά λέγονται, ακούγονται και γράφονται αυτές τις μέρες σχετικά με το χαμό που επικρατεί στη ΝΔ, γύρω από την κατ' ευφημισμό συζήτηση για τη διαδικασία εκλογής του προέδρου του κόμματος. Επειδή, λοιπόν, ως Khlysty διαθέτω τηλεπαθητική επαφή με τα μυαλά των στελεχών της ΝΔ που εμπλέκονται σε αυτή την ιστορία, θα επιχειρήσω σήμερα να σας κάνω μια ανάλυση του τι συμβαίνει και πού θα καταλήξει το πράμα.

Μια πρώτη σημείωση
Προσωπικά, θεωρώ ότι η όλη συζήτηση γύρω από το πώς θα γίνει το συνέδριο της ΝΔ, αν θα γίνει κουβέντα για τα αίτια της ήττας, αν θα υπάρξει αναδόμηση/αναδιάρθρωση/επανίδρυση του κόμματος και τα συναφή είναι ιστορίες του κώλου της πλάκας. Οι λόγοι της ήττας είναι γνωστοί σε όλους και μπορούν να συνοψισθούν στη φράση: τα κάναμε μπάχαλο στη διακυβέρνηση της χώρας, διότι ουδείς επιχείρησε να ελέγξει την κυβέρνηση και ο καθένας έκανε ό,τι του γούσταρε. Άλλωστε, αυτό φάνηκε και από τα αποτελέσματα των εκλογών, όπου οι πολίτες "μαύρισαν" το μισό υπουργικό συμβούλιο, αλλά και από το γεγονός ότι ο Καραμανλής ήδη αποκαθηλώνεται στα μάτια ακόμα και των Νεοδημοκρατών. Ναι, αλλά τότε γιατί γίνεται η όλη κουβέντα;...

Ζητούμενο η εντροπία
Ο καυγάς στη ΝΔ γίνεται αποκλειστικά και μόνο για λόγους Φυσικής: τουλάχιστον οι δύο (Αβραμόπουλος, Σαμαράς) από τους διάφορους πιθανούς υποψηφίους προέδρους γνωρίζουν ότι σε ένα σώμα χαμηλής εντροπίας, όπως το κλειστό συνέδριο, είναι πολύ δύσκολο να χάσει αυτός ο υποψήφιος (βλ. Ντόρα) που έχει την καλύτερη οργάνωση και τη μεγαλύτερη διείσδυση στους συνέδρους. Φυσικά, η Ντόρα δεν έχει την απόλυτη πλειοψηφία στο συνέδριο, όμως έχει σαφές προβάδισμα έναντι όλων των υπολοίπων και, ως εκ τούτου, μεγαλύτερη παράσταση νίκης. Έτσι, οι υπόλοιποι επιδιώκουν να ανοίξουν όσο το δυνατόν περισσότερο το παιχνίδι, να αυξήσουν, δηλαδή, την εντροπία, με στόχο να βραχυκυκλώσουν αυτόν που τον συμφέρει η κλειστή διαδικασία. Όμως, αυτό έχει κάποια ουσία;

Αδύναμοι υποψήφιοι
Η απάντηση είναι ένα μεγαλοπρεπές "όχι". Κι αυτό, κατά την άποψή μου, διότι στην παρούσα φάση, σε αντίθεση με το 1981 (Αφέρωφ), το 1984 (Μητσοτάκης) και το 1997 (Καραμανλής), δεν υπάρχει ένας υποψήφιος που να εμπνέει και να μπορεί να λειτουργήσει ως UHU για τη ΝΔ. Η Ντόρα μπορεί να έχει ισχυρή παρουσία στα στελέχη της ΝΔ, ωστόσο δεν διαθέτει την "καλή έξωθεν μαρτυρία", ιδίως μεταξύ των καραμανλικών, ενώ μεγάλο μέρος του κόσμου του κόμματος δεν πιστεύει ότι μπορεί να δώσει στη ΝΔ το απαραίτητο ύφος και ήθος για να αντιμετωπίσει τον Παπανδρέου. Ο Αβραμόπουλος δεν έχει μεγάλη διείσδυση (σ.σ. δεν τον πολυπιστεύει ο κόσμος), ο Σαμαράς τα ίδια, συν το γεγονός ότι πάντα θα τον βαραίνει η πτώση της κυβέρνησης Μητσοτάκη, ο Μεϊμαράκης είναι καλός στα οργανωτικά, αλλά δεν έχει προεδρικό προφίλ, ο Πανίκας είναι πολύ ακραίος και χωρίς ουσιαστική στήριξη και οι "σαραντάρηδες" (Στυλιανίδης, Σπηλιωτόπουλος), ε, όσο και να το κάνεις, δεν έχουν να επιδείξουν και κάτι, μάλλον φθορά υπέστησαν από την παρουσία τους στην κυβέρνηση. Τότε, γιατί;...

Κάντο όπως ο Γιώργος
Διότι όλοι αυτοί -πλην Ντόρας- πιστεύουν ότι μέσα από μια διευρυμένη διαδικασία , όχι μόνο μπορούν να πετύχουν την έκπληξη, αλλά, κυρίως, ακόμα και σε περίπτωση ήττας θα μπορούν να αποτελούν μια θεσμοθετημένη "τάση", ένα "δουκάτο" εντός της ΝΔ που θα έχει ρόλο και λόγο. Σου λέει, είδες πώς τα κατάφερε ο Γιώργος στο ΠΑΣΟΚ, γιατί όχι κι εμείς; Διότι, αστέρια μου, η ΝΔ έχει τόση σχέση με το ΠΑΣΟΚ όση κι ο Stockhausen με τους Mayhem: και οι δύο θεωρούνται ότι παίζουν μουσική και... ΤΕΛΟΣ. Στο ΠΑΣΟΚ, ακόμα και σε extreme συνθήκες, μπορούν να έχουν συλλογικές διαδικασίες και να αποδέχονται τα αποτελέσματά τους, ενώ στη ΝΔ των γόνων, των τζακιών και των βαρόνων, πώς μπορεί να διασφαλιστεί κάτι τέτοιο; Έλα μου, ντε...

Μας ζάλισες!!!!
Εγώ; Καλά, λοιπόν, σας λέω πού το πάω. Όλα τα παραπάνω τα γράφω για να πω ότι δεν υπάρχει ζήτημα ουσίας στο σκυλοκαυγά στη συζήτηση εντός της ΝΔ για την εκλογή νέου προέδρου του κόμματος. Είτε με ανοιχτή, είτε με κλειστή διαδικασία, ο πρόεδρος που θα προκύψει θα είναι αδύναμος, τόσο γιατί οι υποψηφιότητες δεν εμπνέουν, όσο και γιατί η ΝΔ ποτέ δεν ασχολήθηκε με τον εκδημοκρατισμό της παράταξης και τη συλλογικότητα των διαδικασιών. Αποκορύφωμα αυτής της κατάστασης ήταν το 1997, όταν ο Καραμανλής, ελέω βαρόνων, ήλθε από το πουθενά και έγινε επί 12 χρόνια μονάρχης του κόμματος, μόνο και μόνο λόγω ονόματος. Στην ουσία, η φυγή του Καραμανλή δείχνει τη γύμνια της ΝΔ, όχι μόνο σε ιδεολογικό αλλά και σε στελεχιακό επίπεδο, καθώς και την αδυναμία της να εκφράσει σοβαρή πολιτική/οικονομική/κοινωνική ατζέντα. Η χρεωκοπία της, που αποτυπώθηκε στις εκλογές, συνεχίζει να αποκαλύπτεται σε όλα τα επίπεδα και, πολύ φοβάμαι, δεν πρόκειται να τελειώσει, ακόμα κι αν εκλεγεί -όπως εκλεγεί- νέος πρόεδρος.

Και πρόταση!
Κι επειδή ο Khlysty έχει και προτάσεις, η άποψή μου είναι ότι το κλειστό συνέδριο θα πρέπει να συμφωνήσει να εκλέξει έναν πρόεδρο μεταβατικού χαρακτήρα, ο οποίος θα έχει "ημερομηνία λήξης" (π.χ. τα τρία χρόνια) και ο οποίος θα αναλάβει να ανασυνθέσει το ιδεολογικό στίγμα και τον κομματικό μηχανισμό της ΝΔ. Παράλληλα, θα πρέπει ο ίδιος να λειτουργεί στο πλαίσιο κομματικών οργάνων και συλλογικών διαδικασιών, ώστε οι αποφάσεις του να έχουν την ευρύτερη δυνατή νομιμοποίηση και να προχωρήσει σε άμεση "κάθαρση" του κόμματος από διάφορους περίεργους που μαζεύτηκαν εκεί τα τελευταία χρόνια. Επίσης, στα τρία χρόνια θα γίνει τακτικό αξιολογικό συνέδριο, το οποίο θα κρίνει τι έχει επιτευχθεί και, παράλληλα, θα εκλέξει πρόεδρο -ίσως τον ίδιο, ίσως κάποιο άλλο στέλεχος- ο οποίος θα οδηγήσει το νέο κόμμα στις εκλογές (τις οποίες, εξαιρόντας κάποιο σημαντικό γεγονός, θα χάσει, αλλά αυτό έχει λίγη σημασία). Γι' αυτό το ρόλο, ο καλύτερος απ' όσους φέρονται ως υποψήφιοι είναι ο Βαγγέλας ο Μεϊμαράκης (το οργανωτικό τό'χει), αν και δεν ξέρω αν θα δεχόταν μια τέτοια φάση. Πάντως, από τα υπόλοιπα που ακούγονται και γίνονται μου μοιάζει πολύ καλύτερη ως λύση.

Υ.Γ.: για μια άλλη προσέγγιση, δείτε εδώ τι λέει ο Zaphod...

Ποιος φταίει, τελικά;...

Διαβάζω αυτό το ρεπορτάζ από την "Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία" και ομολογώ ότι πέφτω από τα σύννεφα. Όχι τόσο επειδή αποκαλύπτει ότι και στο ΚΚΕ υπάρχουν στελέχη τα οποία αντιλαμβάνονται κάτι παραπάνω από τη "γραμμή", αλλά, κυρίως, λόγω των τρόπων τους οποίους μελέτησε το Πολιτικό Γραφείο του κόμματος για την αντιμετώπιση της κριτικής. Έχουμε και λέμε, λοιπόν: έκτακτο συνέδριο για να επιβεβαιωθεί η "γραμμή" (απορρίφθηκε). Συνέδριο διαδοχής (τρελλός είσαι;;;!!! Απορρίφθηκε!). Η Αλέκα στο λαό (εγκρίθηκε, διότι μόνο έτσι ξέρει να επικοινωνεί το ΚΚΕ με το "λαό" του). Και το ερώτημα που γεννάται είναι: ποιο λαό, ρε παιδιά;

Εκτός τους σκληρούς συνδικάλες του ΠΑΜΕ, εκτός από τους οργανωμένους της ΚΝΕ, εκτός από τους (ανέκαθεν εκ του ΚΚΕ εκπορευόμενους) "συνεργαζόμενους", ποιος σας ακούει; Μια βδομάδα μετά τις εκλογές με τις μεγαλύτερες μετακινήσεις ψηφοφόρων από το 1981, στις οποίες, όχι μόνο δεν κερδίσατε κάτι, αλλά χάσατε και κάτι ψιλα, και εσείς θέλετε να μιλήσετε στο λαό; Να του πείτε, τι, αυτό; Και μετά να απορείτε γιατί δεν σας ακούει κανείς; Ποιον πείθουν οι νέοι αφορισμοί, οι νέες κινδυνολογίες, τα νέα τσιτάτα, οι νέες κατηγορίες κατά των συνδικάτων; Πώς μπορείτε να πιστεύετε ότι μόνο έτσι μπορείτε να απεγκλωβιστείτε από το φαύλο κύκλο στον οποίο έχετε οι ίδιοι μπει;...

Απαντήσεις, βεβαίως, δεν περιμένω. Όπως ποτέ δεν περίμενα...

Ο Διάβολος και οι λεπτομέρειες

Η εικόνα που συνοδεύει αυτή την ανάρτηση προέρχεται από εδώ. Δείτε με προσοχή την καρτέλα που έχω βάλει σε κύκλο και πείτε μου τι καταλαβαίνετε. Διότι, όπως σημείωσαν κι άλλοι φίλοι ιστολόγοι, το πράγμα δεν μου αρέσει καθόλου. Τι πα' να πει "κοινωνική και πολιτική δραστηριότητα"; Και πώς αυτή μπορεί να προσμετρηθεί στα αντικειμενικά στοιχεία και κριτήρια για την πρόσληψη ενός στελέχους της νέας κυβέρνησης; Οι πρόσκοποι πιάνονται; Η συμμετοχή σε ποιητικές ομάδες; Σε λογοτεχνικούς κύκλους; Ως πολιτική δραστηριότητα αναγνωρίζεται, τι ακριβώς; Αφισοκολλητής; Κλακαδόρος; Whaddafuck?

Παιδιά, εκεί στην κυβέρνηση, σας το λένε κι άλλοι: ΠΡΟΣΟΧΗ!!! Μην αρχίσετε με λάθη και μην πέσετε τόσο νωρίς σε πειρασμούς. Εγώ λέω ότι αυτό που ζητάτε είναι απολύτως αθώο. Όμως, ο Διάβολος βρίσκεται στις λεπτομέρειες. Γι' αυτό μαζέψτε αυτή την τσαπασουλιά και φροντίστε να ξεκαθαρίζετε τι εννοείτε. Μπορεί το Internet να αποδείχθηκε πολύ χρήσιμο στην προεκλογική εκστρατεία, όμως -κι εδώ δεν συμφωνώ με τον Σ. Χαϊκάλη- παραμένει απλώς ένα Μέσο για την άσκηση της πολιτικής και όχι πανάκεια. Αν το κάνετε κάτι παραπάνω από αυτό, φοβάμαι ότι σύντομα θα έχετε πολλά προβλήματα.

UPDATE: από αντανακλαστικά, πάντως, πάμε καλά: η "πολιτική δραστηριότητα" αφαιρέθηκε ήδη. Πάλι καλά...

Και ένα ωραίον τραγουδάκι...

...Για να ευθυμίσωμεν...

Αφήστε με να φύγω, ρε!!!!!

Δε γουστάρω άλλο! Σας βαρέθηκα! Σας σιχάθηκε η ψυχή μου! Δεν θέλω να σας ξαναδώ στα μάτια μου! Δε μπορώ άλλο! ΔΕ ΜΠΟΡΩ ΑΛΛΟ!!! ΔΕ ΜΠΟΡΩ ΑΛΛΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟ!!!!! Φύγε, ρε Μεϊμαράκη, άσε με ήσυχο, όχι, δεν ακούω, δεν ακούω, να, έχω κλείσει τ' αυτιά μου, τραγουδάω, "ΜΙΑ ΩΡΑΙΑ ΠΕΤΑΛΟΥΔΑΑΑΑΑΑΑ", "ΠΕΡΝΑ-ΠΕΡΝΑ Η ΜΕΛΙΣΣΑΑΑΑΑΑΑ", "ΤΙ ΗΜΟΥΝΑ ΓΙΑ ΣΕΝΑΝΕ, ΤΙ ΗΣΟΥΝΑ ΓΙΑ ΜΕΝΑΝΕΕΕΕΕΕΕ", "I WANNA GO HOME, TAKE OFF THIS UNIFORM AND LEAVE THE SHOW", δε σ' ακούω, ΔΕ Σ' ΑΚΟΥΩ, φύγε, θα σε χτυπήσω, μα το Θεό, φύγε, μη με ζαλίζεις άλλο, δώδεκα χρόνια με πιλατεύεις κι εσύ και όλοι σας, ΟΛΟΙ ΣΑΣ, φύγε, άσε με ήσυχο, ναι, ρε, μια μέρα συνέδριο θα κάνω, να βγει καινούργιος πρόεδρος, να ησυχάσω, κι αύριο αν μπορούσα θα τό'κανα το γαμημένο το συνέδριο, να βγάλετε καινούργιο πρόεδρο και να μ' αφήσετε στην ησυχία μου και στο playstation μου και στα δίδυμά μου και στα φαγιά μου και στα κρασά μου και σ' όλα μου, δεν σας αντέχω άλλο, τι σκατά, δεν ακούς, κουφός είσαι, ΔΕΝ ΘΕΛΩ ΝΑ ΣΥΖΗΤΗΣΩ ΤΙΠΟΤΑ, μόνο πρόεδρο θέλω να βγάλετε, βγάλτε τη Ντόρα, βγάλτε τον Αβραμόπουλο, βγάλτε τον Πανίκα, βγάλτε το Μανώλη, βγάλτε το Μανόλο το Μαυρομμάτη, βγάλτε εσένα, βγάλτε τον Μπάγεβιτς, δε με νοιάζει, εγώ να μην είμαι και βγάλτε όποιον θέλει η ψυχούλα σας και μετά, χωρίς εμένα, κάντε ό,τι θέλετε, κάντε νέο, τακτικό, έκτακτο, άτακτο συνέδριο, μιλήστε, βγάλτε τα σώψυχά σας, κάντε ομαδική ψυχοθεραπεία, θυσιάστε το Λούλη στους θεούς της ΝΔ, πετροβολήστε το Σουφλιά, κάντε ό,τι γουστάρετε, δε με νοιάζει, εγώ να μην είμαι εκεί, εγώ να μην σας ακούω και ό,τι γουστάρετε, δε θέλω άλλο, δε μπορώ, δε με νοιάζει, δε γουστάρω, ΑΚΟΥΣ, ΔΕ ΓΟΥΣΤΑΡΩ, δε θέλω να μάθω τι έφταιξε και χάσαμε, το ξέρω τι έφταιξε και χάσαμε, οι κουμπάροι, ο Βουλγαράκης, ο Αλογοσκούφης, ο Ρουσόπουλος, ο Εφραίμ, ο Σουφλιάς, τα ομόλογα, ο Τσιτουρίδης, ο Μπασάκος, η Παπακώστα, η οικονομία, η κρίση, ο Δούκας, ο Ζαγορίτης, οι υποκλοπές, ο Παυλίδης, οι εξεταστικές που έγιναν, οι εξεταστικές που ΔΕΝ έγιναν, το αναψυκτήριο του Μαγγίνα, ο Χριστοφοράκος, ο Σανιδάς, ο Πάκης, ο Γρηγορόπουλος, τα σταζ, η Μαριέττα, ο Βλαστός, το σχέδιο Ανάν, ο Καρατζαφέρης, ο Μαρκοζανάτσης, χέσε με, ρε Βαγγέλη, θες να τα συζητήσεις αυτά σε συνέδριο, όχι, δε θες αγάπη μου, κι αν θες, κάντο αλλά ΧΩ-ΡΙΣ Ε-ΜΕ-ΝΑ, Ε-ΓΩ ΠΑ-Ω ΣΠΙ-ΤΙ ΜΟΥ, ΔΕ ΜΕ ΝΟΙΑ-ΖΕΙ ΤΙ-ΠΟ-ΤΑ, την κάνω, έχω ήδη φύγει και του φευγάτου η μάνα δεν έκλαψε ποτέ, μείνε εσύ και οι υπόλοιποι να κλαίτε τον πεθαμένο, εγώ είμαι πολύ νέος για να συνταξιοδοτηθώ κι έτσι όπως τά'κανε η Φάνη, σκατά σύνταξη θα πάρω, σιγά μην κάτσω να ασχοληθώ, σιγά μην κάτσω να σκάσω, αρκετά έσκασα, βλέπεις πώς έχω γίνει, έχω πρηστεί, ούτε ένα κοστούμι δε μου μπαίνει, έχω βραχνιάσει, σαν τραγουδιστής death metal έχω γίνει, που θά'λεγε κι ο φίλος μου ο Khlysty, και όλα αυτά γιατί, για να ακούω τον κάθε τυχάρπαστο να λέει ότι φταίω εγώ που χάσαμε, ότι φταίει ο ένας, ότι φταίει ο άλλος, ότι φταίει ο Κθούλου, ότι φταίνε τα άστρα, ρε, δε με χέζετε όλοι, εγώ έφυγα και καθήστε εσείς να δείτε τι έφταιξε, και τώρα φύγε, ΦΥΓΕ ΒΑΓΓΕΛΗ, ΚΡΑΤΑΩ ΜΑΧΑΙΡΙ, ΦΥΓΕ ΣΟΥ ΛΕΩ, ΡΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕ!!!!

Μπράβο Άρη!!!

Ωραίο πολιτικό ήθος έδειξες, εσύ ο νέος, ο "προοδευτικός", ο "σύγχρονος", ο "πέρα από κομματικές ταυτότητες" πολιτικός: τέσσερις ημέρες πριν τις εκλογές νομιμοποίησες τα κολέγια, υπογράφοντας τις άδειες λειτουργίας τους. Αλήθεια, εκείνη η γαμο-επιτροπή του υπουργείου, που θα εξέταζε τις άδειες ίδρυσης των κολεγίων και θα αποφαινόταν για την τελική τους αδειοδότηση, τι έγινε; Ολοκλήρωσε επιτυχώς το έργο της; Τα είδε και τα εξέτασε όλα; Ή, μήπως, στα παλιά σου τα παπούτσια η επιτροπή, το όλο ζήτημα ήταν να ικανοποιήσεις τους ψηφοφόρους σου και να προσθέσεις άλλο έναν πονοκέφαλο στην κυβέρνηση που θα παραλάμβανε από σένα;

Μετά κάποιοι απορούν με τις αντιδράσεις της X-Psilikatzous και άλλων πολιτών (ΣΗΜΕΙΩΣΗ: δεν υπάρχει μεγαλύτερη λαλακία από τη φράση "ενεργός πολίτης". Ο πολίτης ή είναι ενεργός ή δεν είναι πολίτης, αλλά υποκείμενο...) έναντι της Δεξιάς. Μα, παιδιά, αυτό, δυστυχώς, είναι το ήθος και το ύφος άσκησης της εξουσίας από αυτούς: εν κρυπτώ, μέσα στην τούρλα του Σαββάτου, πονηρά και χαζά. Και μετά, θα έρχεται ο εκάστοτε Πρόεδρας Γαρδούμπας και θα λέει "δε σηκώνω μύγα στο σπαθί μου", "όλα τα στείλαμε στη Δικαιοσύνη" και τα τοιαύτα. Και άσε τους λαλάκες τους ΠΑΣΟΚους να βγάλουν τα κάστανα από τη φωτιά.

Κρίμα Άρη και δυο φορές κρίμα, γιατί αν εσύ είσαι έτσι, τι, αλήθεια, μπορεί κανείς να περιμένει από τους υπόλοιπους του συναφιού σου;...

Ένα τελευταίο post για τις εκλογές...

...Και μετά επιστρέφω στα καθ' ημάς και -με την ελπίδα ότι θα βρω τον απαραίτητο χρόνο...- θα σας μιλήσω για Corrupted, Cavity και άλλα εξωτικά.

Θέλω να πω δυο κουβέντες για τον Παπανδρέου. Έχουν υπάρξει στιγμές που θεωρούσα ότι το "alien" αυτό δεν θα μπορούσε να αντέξει πια τους Ελληναράδες και ότι σε κάποια φάση θα τα βρόνταγε όλα και θα σηκωνόταν να φύγει από αυτό τον κωλότοπο, να πάει κάπου, όπου θα εκτιμούσαν το πολιτικό μυαλό και την οραματική σκέψη του. Τελικά, όμως, ο Γιώργος Παπανδρέου απέδειξε ότι, εκτός από τα παραπάνω, διαθέτει υπομονή, επιμονή και cojones. Παρά τον άθλιο πόλεμο που υπέστη επί μακρόν, κατόρθωσε να κρατηθεί, να σηκώσει κεφάλι, να παλέψει γι' αυτά που πιστεύει και να κερδίσει, όχι μόνο τη ΝΔ και τον Καραμανλή, αλλά και όλες τις εναντίον του προκαταλήψεις στο ΠΑΣΟΚ και στην κοινωνία. Γι' αυτό και μπράβο του. Ελπίζω να παραμείνει "alien" και ως πρωθυπουργός, μπας και αρχίσουμε να αλλάζουμε κι εμείς.

Από την άλλη, δεν έχω καμία ελπίδα για το ΚΚΕ. Το οποίο συνεχίζει να ζει στη νιρβάνα του, περιμένοντας -νομίζω ότι το είπε ο Τσίπρας, αλλά fuck if I remember- τη Δευτέρα Παρουσία του Σοσιαλισμού και αγνοώντας επιδεικτικά όλα όσα συμβαίνουν σήμερα, τώρα. Όταν, όμως, υπό τις συνθήκες που φάνηκε ότι είχαν διαμορφωθεί στον κόσμο, κατορθώνεις να χάσεις ψήφους, όταν οι πολίτες αποφασίζουν να στρίψουν πιο αριστερά κι εσύ μένεις ακίνητος, όταν βγάζεις αυτή την ανακοίνωση για το εκλογικό αποτέλεσμα, τότε μην έχεις καμία απορία (ότ)αν θα συρρικνωθείς και πάλι σε ποσοστά τύπου 2000. Πλέον, το μόνο που μένει στο ΚΚΕ είναι ο μηχανισμός: αν αυτός αρχίσει να ρετάρει (αν, π.χ., δεν πάει καλά κάποιο "παιδομάζωμα"), τότε σύντροφοι τι θα κάνετε; Α, ναι, θα κατηγορείτε τους πολίτες ότι δεν σας καταλαβαίνουν (σάμπως εσείς τους καταλαβαίνετε;...), θα μοιρολογάτε ότι ο δικομματισμός συνθλίβει τη θέληση των εργαζομένων και άλλα τέτοια ξύλινα. Ξεχνώντας, για να παραφράσω τους παλιούς αναρχικούς, ότι ο κόσμος προχωρά χωρίς να νοιάζεται για τη δική σας μιζέρια.

Τέλος, απευθύνω έκκληση στους συντρόφους και φίλους στο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ: Guys, clean your act and get your shit together, okay? Δεν ξέρω αν το πήρατε χαμπάρι, αλλά για πολύ κόσμο οι προχθεσινές εκλογές ήταν η τελευταία σας ευκαιρία, το "Last Chance Saloon" σας πριν από την Κοιλάδα του Θανάτου. Δεν θέλουμε να συνεργαστείτε με το ΠΑΣΟΚ. Δεν θέλουμε να γίνετε ένα post-KKE. Δεν θέλουμε να ασχολείστε περί διαγραμμάτου. Θέλουμε ένα ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ που θα έχει λόγο, παρουσία, αξιοπρέπεια. Που θα παράγει πολιτική και όχι μόνο αντίδραση. Που θα αγαπά αυτό που είναι -άρα, θα πρέπει πρωτίστως να βρει ΤΙ είναι- και δεν θα επιχειρεί να μετατραπεί σε ένα χαμαιλέοντα της Αριστεράς, των Κινημάτων, της Οικολογίας, της Ζωολογίας, της Κηπουρικής, της Ιατρικής και άλλων τινών. Εν ολίγοις, θέλουμε ένα κόμμα της κυβερνώσας μη κομμουνιστικής Αριστεράς, κι ας μη γίνει ποτέ κυβέρνηση. Γι' αυτό και σας ψηφίσαμε, γι' αυτό και σας βάλαμε στη Βουλή, γι' αυτό και συνεχίζουμε να πιστεύουμε σε εσάς. Αν, όμως, τα μαμήσετε και πάλι, τότε your ass is grass and we're the lawnmower. 'Ντάξ';

Υ.Γ.: ευτυχώς που παραιτήθηκε ο Σουφλιάς και σώθηκε η τιμή και η υπόληψη του πολιτικού κόσμου και της ΝΔ. Χάρη σε αυτή την παραίτηση, γίνεται βουλευτής -Επικρατείας, παρακαλώ- ο Βαγγέλης "Σας Παραπέμπω Σε Παλαιότερη Δήλωσή Μου, και Σας Παραπέμπω Γενικώς" Αντώναρος. Καλώς τον δεχθήκαμε...

Τι λε', ρε φίλε,...

...Ώστε η παραίτηση Καραμανλή είναι πράξη θάρρους; Σοβαρά; Δηλαδή, μετά τα χθεσινά, αλλά και μετά τα χρόνια της διακυβέρνησης της χώρας, τι άλλο θα μπορούσε να κάνει; Να πει, 'ντάξει, χάσαμε, τι χάσαμε, δηλαδή, καταποντιστήκαμε, μας φτύνουν μέχρι και τα τασάκια, αλλά εγώ παραμένω πρόεδρος και εγγυητής της ενότητας της παράταξης; Κατόρθωσα μέσα σε πεντέμιση χρόνια να εξαφανίσω μια τεράστια διαφορά από το ΠΑΣΟΚ, να ζμπρώξω προς άλλα κόμματα εκατοντάδες χιλιάδες ψηφοφόρους, να κάνω το ΛΑΟΣ συνιδιοκτήτη της κεντροδεξιάς πολυκατοικίας, να κατουρήσω πάνω σε κάθε θεσμό, να μετατρέψω διάφορα κενοκρόταλα αγγεία και κολλητούς σε στελεχάρες με μισθούς που θα ζήλευαν και οι CEO μεγάλων εταιρειών στο εξωτερικό, να εξαφανίσω κάθε ίχνος αξιοπιστίας και ισχύος της Ελλάδας στην Ε.Ε. και τους άλλους διεθνείς οργανισμούς, να εκχωρήσω την ουσιαστική εξουσία που μου έδωσε ο λαός σε διάφορους περίεργους, να κάνω την πρωθυπουργία αστείο συνοδευόμενο με σχόλια για το playstation, να διαλύσω κάθε ομαλή λειτουργία του Δημοσίου -σήμερα, μόλις, κάποιοι έκλεψαν τον κινητήρα ενός Super Puma μες από στρατόπεδο!!!-, να παραχωρήσω "φιλέτα" γης του Δημοσίου σε ένα real estate μοναστήρι, να μειώσω δραστικά ΟΛΑ τα κονδύλια για κοινωνικές δράσεις (παιδεία, υγεία, εργασία, κλπ), να ξεφτιλίσω την έννοια της λέξης "μεταρρύθμιση", να διαλύσω το κόμμα που με ανέδειξε σε πρόεδρο και πρωθυπουργό, να πολλαπλασιάσω τους νεόπτωχους στην Ελλάδα, να αποδιαρθρώσω την αγροτική παραγωγή, να κάνω κι άλλα πολλά που τώρα δεν θυμάμαι, αλλά παραμένω αρχηγός; Προκήρυξα εκλογές για να τις χάσω, είπα ό,τι ψέμα μπορεί να ειπωθεί, αποδεχόμουν τις διάφορες λαλακίες που μου έλεγαν οι σφουγγοκωλάριοί μου, ότι τάχα μου μειώνω την απόσταση από το ΠΑΣΟΚ διότι είμαι σούπερ-μάγκας, πίστευα μέχρι τέλους ότι θα κερδίσω, αλλά δεν τρέχει μία, θα συνεχίσω να οδηγώ την παράταξη σε δρόμους δόξας;

Παιδιά, ιδίως εκεί στα ΜΜΕ, σοβαρευτείτε και αφήστε τις λαλακίες: η χθεσινή αποχώρηση του Καραμανλή είναι μια νομοτελειακή κίνηση, απολύτως συμβατή με τα προηγούμενα έργα και ημέρες του. Μια κίνηση δειλίας και παραίτησης και, ταυτόχρονα, μια κουτοπόνηρη πράξη, η οποία, κατά την άποψή μου, μεγαλύτερα προβλήματα προκαλεί στη ΝΔ από αυτά που λύνει. Αν ήταν μάγκας, όφειλε να παραιτηθεί άμεσα από πρόεδρος της ΝΔ και από βουλευτής, ώστε η παρουσία του να μην επηρεάσει τη διαδικασία της διαδοχής. Τώρα, υπάρχει άνθρωπος που πιστεύει ότι δεν θα επιχειρήσει να ανακατευτεί, κυρίως στην κατεύθυνση διασφάλισης του ατιμώρητου των ανθρώπων του; Γι' αυτό σας λέω, σιγά το θάρρος...

Άμα δε σε θέλει...

Και να που το τελευταίο χτύπημα στη "σοβαρότητα και υπευθυνότητα" του Καραμανλή ήλθε από εκεί που δεν το περίμενε: από το ECOFIN, το οποίο, επί της ουσίας παραδέχθηκε ότι στην παρούσα φάση, το μείζον είναι να αναθερμανθεί η οικονομία και, αν αυτό συνεπάγεται την αύξηση των ελλειμμάτων και του χρέους, ε, μπορούμε να κάνουμε και τα "στραβά μάτια", αν τα σχέδια είναι βιώσιμα.

Έτσι, καταρρέει και το επιχείρημα της ΝΔ για την ανάγκη νέας, ακόμα πιο σκληρής λιτότητας, ώστε η χώρα να βγει από την κρίση. Στην ουσία, το ECOFIN μοιάζει να υιοθετεί απόψεις Obama για την αναθέρμανση της οικονομίας: μεγάλες δημόσιες επενδύσεις, καταπολέμηση της ανεργίας, στροφή σε νέες οικονομικές δραστηριότητες που δεν θα περιορίζονται μόνο σε κεφαλαιακά "παιχνίδια", κλπ.

Ο Καραμανλής επί μακρόν ήταν ένας πολύ τυχερός άνθρωπος: χώρις επί της ουσίας να κάνει κάτι, κατόρθωσε να κερδίσει την εξουσία. Στηριζόμενος μόνο και μόνο σε μια άθλια λαϊκίστικη ρητορική και στην απέχθεια μεγάλου μέρους των πολιτών προς το εκσυγχρονιστικό ΠΑΣΟΚ, κέρδισε δύο εθνικές εκλογές. Ωστόσο, ρόδα είναι και γυρίζει.

Όταν επί 5,5 χρόνια αρνείσαι να κυβερνήσεις, αργά ή γρήγορα, ο κόσμος θα σου γυρίσει την πλάτη και θα στραφεί προς αυτόν που φαίνεται διατεθημένος να κάνει και κάτι. Και τότε είναι που καταλαβαίνεις ότι τα επιχειρήματά σου είναι γυμνά. Και τότε είναι που αντιλαμβάνεσαι ότι ουδείς είναι πρόθυμος να σε υποστηρίξει, ούτε καν αυτοί, στις επιταγές των οποίων -θεωρητικά, τουλάχιστον- στήριξες την όποια πολιτική σου. Γι' αυτό και το ECOFIN πονάει τόσο πολύ...

"Reality's bitch, mofo"...