(Πριν μπω στο κυρίως πιάτο, να υπενθυμίσω σε όλους τους ενδιαφερόμενους και κυρίως σε κομματικά στελέχη της ΝΔ ότι η κυρία (με κάπα κεφαλαίο) Μαριέττα Γιαννάκου περνά "γολγοθά" στο νοσοκομείο. Λίγη συμπαράσταση και συμπόνια δεν βλάπτει, έτσι, αστέρια μου;...)
Τον μητροπολίτη Θηβών και νυν Αρχιεπίσκοπο Αθηνών Ιερώνυμο δεν τον γνωρίζω, ούτε ως άνθρωπο, ούτε ως Ιεράρχη. Μαθαίνω από ανθρώπους που τον ξέρουν και τους οποίους εμπιστεύομαι ότι είναι σοβαρός, μορφωμένος, πιστός, ανοιχτό μυαλό, έξυπνος, ανθρωπιστής, ελάχιστα "μηντιακός", πολύ "θεσμικός", αδιάφθορος μέχρι κεραίας, ταπεινός και λιτός. Ότι αντιλαμβάνεται το ρόλο του Ιεράρχη με την βαθύτατα πνευματική/θρησκευτική του έννοια και ότι δε γουστάρει με τίποτα τις διάφορες ιστορίες που ο συγχωρεμένος ο Χριστόδουλος έκανε (ανέκδοτα, άποψη και θέση επί παντός του επιστητού, κλπ). Τον "πάει" και ο Ιωαννίνων Θεόκλητος, γεγονός που στα μάτια μου του δίνει μεγάλο bonus. Επίσης, γουστάρω πολύ τη στάση που κράτησε με την υπόθεση της κατηγορίας που δέχθηκε για οικονομικά σκάνδαλα: πήγε στα δικαστήρια και δεν έκανε πίσω, ούτε συμφωνία κάτω από το τραπέζι, πήγε μέχρι τέλους και αθωώθηκε από τη "λάσπη" που του ρίξανε διάφοροι, προκειμένου να μην εκλεγεί Αριχεπίσκοπος Αθηνών το 1998.
Στα συν του είναι και το γεγονός ότι η Μητρόπολη Θηβών έχει τους περισσότερους πτυχιούχους ιερείς, κάτι που δείχνει ότι ο Ιερώνυμος εκτιμά τα μυαλά που σκέφτονται και λίγο πέρα από τα Δόγματα και τους Ιερούς Κανόνες. Έχει τηρήσει και μια πολύ καλή στάση στο ζήτημα των επαφών της Ορθόδοξης με την Καθολική Εκκλησία, ήταν αντίθετος με τις λαοσυνάξεις για τις ταυτότητες, έχει ιδιαιτέρως προοδευτικές θέσεις για τις σχέσεις Εκκλησίας - Κράτους. Και άπαντες συμφωνούν ότι το έργο του στο πλαίσιο της Μητρόπολης Θηβών ήταν κάτι παραπάνω από φιλανθρωπικό: ήταν μια ειλικρινής προσπάθεια πραγματικής προσφοράς της Εκκλησίας προς ανθρώπους που είχαν ανάγκη, προς την κοινωνία. Ξέρετε, αυτό στα δικά μου μάτια λέγεται "προσέγγιση της Εκκλησίας με την Κοινωνία" κι όχι τα διάφορα "σας πάω", και τα ανέκδοτα.
Όλα αυτά, λοιπόν, συνθέτουν κατά τη γνώμη μου μια πολύ θετική εικόνα για το νέο Αρχιεπίσκοπο Αθηνών. Ωστόσο, δεν δίνουν απάντηση στο τι θα γίνει με την Εκκλησία. Μια Εκκλησία που έχει μια αμύθητη περιουσία, μια Εκκλησία που χρειάζεται βαθιά και ουσιαστική κάθαρση, μια Εκκλησία που η παρεμβατικότητά της σε τομείς που δεν την αφορούν -πάντα εν ονόματι του λαού. Κάτσε, ρε μάγκα, ποιου λαού; Σε εξέλεξε κανένας για να τον εκπροσωπείς;- έχουν προκαλέσει σημαντικά προβλήματα στην κοινωνία, μια Εκκλησία γεμάτη οργανώσεις που παίζουν έναν -τουλάχιστον- περίεργο ρόλο και στοιχεία που ξεπερνούν ακόμα και τον ορισμό του ακραίου. Μπορεί ο κ. Ιερώνυμος να προχωρήσει στις τομές που είναι απαραίτητες για την πνευματική αναγέννηση της Εκκλησίας;
Πολύ αμφιβάλλω. Η (δυσ)λειτουργία της Εκκλησίας της Ελλάδος ως οργανισμού δίνει ψωμί σε πολλά "παράσιτα", τα οποία πολύ δύσκολα θα αφήσουν το μπεζαχτά. Θεωρώ ότι λίαν συντόμως ο κ. Ιερώνυμος θα αρχίσει να δέχεται εκ νέου "πυρά" και "λάσπη", ενδεχομένως περιφερειακά. Λυπάμαι που δεν αισιοδοξώ, γιατί η εικόνα του νέου Αρχιεπισκόπου μου είναι εξαιρετικά συμπαθής. Μακάρι να βρει το κουράγιο και τις απαραίτητες συμμαχίες εντός και εκτός Εκκλησίας για να κάνει τη μεγάλη κάθαρση. Αν τα καταφέρει, θα έχει κάνει το μεγάλο άλμα για την πορεία της Εκκλησίας στο μέλλον.
(η φωτο είναι από την "Ελευθεροτυπία")
Τον μητροπολίτη Θηβών και νυν Αρχιεπίσκοπο Αθηνών Ιερώνυμο δεν τον γνωρίζω, ούτε ως άνθρωπο, ούτε ως Ιεράρχη. Μαθαίνω από ανθρώπους που τον ξέρουν και τους οποίους εμπιστεύομαι ότι είναι σοβαρός, μορφωμένος, πιστός, ανοιχτό μυαλό, έξυπνος, ανθρωπιστής, ελάχιστα "μηντιακός", πολύ "θεσμικός", αδιάφθορος μέχρι κεραίας, ταπεινός και λιτός. Ότι αντιλαμβάνεται το ρόλο του Ιεράρχη με την βαθύτατα πνευματική/θρησκευτική του έννοια και ότι δε γουστάρει με τίποτα τις διάφορες ιστορίες που ο συγχωρεμένος ο Χριστόδουλος έκανε (ανέκδοτα, άποψη και θέση επί παντός του επιστητού, κλπ). Τον "πάει" και ο Ιωαννίνων Θεόκλητος, γεγονός που στα μάτια μου του δίνει μεγάλο bonus. Επίσης, γουστάρω πολύ τη στάση που κράτησε με την υπόθεση της κατηγορίας που δέχθηκε για οικονομικά σκάνδαλα: πήγε στα δικαστήρια και δεν έκανε πίσω, ούτε συμφωνία κάτω από το τραπέζι, πήγε μέχρι τέλους και αθωώθηκε από τη "λάσπη" που του ρίξανε διάφοροι, προκειμένου να μην εκλεγεί Αριχεπίσκοπος Αθηνών το 1998.
Στα συν του είναι και το γεγονός ότι η Μητρόπολη Θηβών έχει τους περισσότερους πτυχιούχους ιερείς, κάτι που δείχνει ότι ο Ιερώνυμος εκτιμά τα μυαλά που σκέφτονται και λίγο πέρα από τα Δόγματα και τους Ιερούς Κανόνες. Έχει τηρήσει και μια πολύ καλή στάση στο ζήτημα των επαφών της Ορθόδοξης με την Καθολική Εκκλησία, ήταν αντίθετος με τις λαοσυνάξεις για τις ταυτότητες, έχει ιδιαιτέρως προοδευτικές θέσεις για τις σχέσεις Εκκλησίας - Κράτους. Και άπαντες συμφωνούν ότι το έργο του στο πλαίσιο της Μητρόπολης Θηβών ήταν κάτι παραπάνω από φιλανθρωπικό: ήταν μια ειλικρινής προσπάθεια πραγματικής προσφοράς της Εκκλησίας προς ανθρώπους που είχαν ανάγκη, προς την κοινωνία. Ξέρετε, αυτό στα δικά μου μάτια λέγεται "προσέγγιση της Εκκλησίας με την Κοινωνία" κι όχι τα διάφορα "σας πάω", και τα ανέκδοτα.
Όλα αυτά, λοιπόν, συνθέτουν κατά τη γνώμη μου μια πολύ θετική εικόνα για το νέο Αρχιεπίσκοπο Αθηνών. Ωστόσο, δεν δίνουν απάντηση στο τι θα γίνει με την Εκκλησία. Μια Εκκλησία που έχει μια αμύθητη περιουσία, μια Εκκλησία που χρειάζεται βαθιά και ουσιαστική κάθαρση, μια Εκκλησία που η παρεμβατικότητά της σε τομείς που δεν την αφορούν -πάντα εν ονόματι του λαού. Κάτσε, ρε μάγκα, ποιου λαού; Σε εξέλεξε κανένας για να τον εκπροσωπείς;- έχουν προκαλέσει σημαντικά προβλήματα στην κοινωνία, μια Εκκλησία γεμάτη οργανώσεις που παίζουν έναν -τουλάχιστον- περίεργο ρόλο και στοιχεία που ξεπερνούν ακόμα και τον ορισμό του ακραίου. Μπορεί ο κ. Ιερώνυμος να προχωρήσει στις τομές που είναι απαραίτητες για την πνευματική αναγέννηση της Εκκλησίας;
Πολύ αμφιβάλλω. Η (δυσ)λειτουργία της Εκκλησίας της Ελλάδος ως οργανισμού δίνει ψωμί σε πολλά "παράσιτα", τα οποία πολύ δύσκολα θα αφήσουν το μπεζαχτά. Θεωρώ ότι λίαν συντόμως ο κ. Ιερώνυμος θα αρχίσει να δέχεται εκ νέου "πυρά" και "λάσπη", ενδεχομένως περιφερειακά. Λυπάμαι που δεν αισιοδοξώ, γιατί η εικόνα του νέου Αρχιεπισκόπου μου είναι εξαιρετικά συμπαθής. Μακάρι να βρει το κουράγιο και τις απαραίτητες συμμαχίες εντός και εκτός Εκκλησίας για να κάνει τη μεγάλη κάθαρση. Αν τα καταφέρει, θα έχει κάνει το μεγάλο άλμα για την πορεία της Εκκλησίας στο μέλλον.
(η φωτο είναι από την "Ελευθεροτυπία")
1 σχόλιο:
Οι αλλαλές θέλουν χρόνο, ο δεινόσαυρος που λέγεται εκκλησία δεν αλλάζει απο τη μια μέρασ την άλλη, θα είναι χρήσιμη όμως για το μέλλον η σύγκριση Χριστόδουλου - Ιερώνυμου.
Δημοσίευση σχολίου