Όλα κράτει!

Ο Justin K. Broadrick είναι από τους καλλιτέχνες που θαυμάζω ασμένως: για το γεγονός ότι "εφηύρε" και εξέλιξε δύο σημαντικά μουσικά είδη (το grindcore με τους Napalm Death και το industrial metal και κάμποσα άλλα με τους Godflesh), για το γεγονός ότι ταυτόχρονα πειραματίστηκε με πολλά άλλα είδη, από την free jazz ως το gabba και από το dub ως το hip-hop, μέσω ων ουκ έστιν αριθμός projects, συνεργασιών ή "φιλικών συμμετοχών", για το γεγονός ότι κοντά στα 40 του άλλαξε ύφος (με τους Jesu που είναι το βασικό του project σήμερα παίζει μια μουσική που μοιάζει να συνταιριάζει τους Black Sabbath με τους My Bloody Valentine, με "κυριάρχο στοιχείο" τους δεύτερους...), για το ότι δεν σταματά να ψάχνεται και να πειραματίζεται.

Όμως, μάγκα μου, η παραγωγικότητά του έχει αρχίσει και με εκνευρίζει: μέσα στο 2007 κυκλοφόρησε επισήμως ένα L.P., τρία E.P.s, μια συλλογή με outtakes και ένα split με τους Eluvium. Ταυτόχρονα, ανήγγειλε κά'να-δυο ακόμα projects και άλλες τόσες συνεργασίες (σημαντικότερη αυτή με την Jarboe). Και, λυπάμαι που το λέω, αλλά η ποιότητα της δουλειάς του είναι πλέον αμφίβολη στα μάτια μου. Είμαι της άποψης ότι είναι λάθος να κυκλοφορείς ό,τι ηχογραφείς (...δείτε τι έχουν πάθει στο παρελθόν οι Fall ή οι Metallica) και ότι πρέπει να γίνεσαι και editor του εαυτού σου. Άσε που τα περισσότερα πράγματα που κυκλοφορεί, τα κάνει μόνος του, χωρίς input από άλλους μουσικούς (όπως συνέβαινε στο παρελθόν, π.χ. με τον τρομερό Kevin Martin), με αποτέλεσμα να ακούγωνται λίγο, εχμ, κουρασμένα. Justin, βάλε φρένο. Θα σ' αγαπάμε και με λιγότερους δίσκους το χρόνο!