Την ώρα που η χώρα θα αποχαιρετά τον συγχωρεμένο Αρχιεπίσκοπο Χριστόδουλο, πιστεύω ότι αρκετοί άνθρωποι θα έχουν το μυαλό τους σε λιγότερο πνευματικά / υπαρξιακά ζητήματα, όπως η ζωή, ο θάνατος και η αξία των πράξεων, και περισσότερο σε πρακτικά ζητήματα τα οποία θα αφορούν τις πιθανές απαντήσεις στο ερώτημα: και μετά το Χριστόδουλο, τι; Και, αν νομίζετε ότι οι άνθρωποι αυτοί έχουν σχέση μόνο με το ιερατείο, σφάλλετε τα μάλλα.
Η "εκκοσμίκευση" της παρουσίας της Εκκλησίας που επιδίωξε και σε μεγάλο βαθμό πέτυχε ο Χριστόδουλος είχε μπόλικο "άγαρ" για να αναπτυχθεί, καθώς, σε αντίθεση με πολλά άλλα κράτη, στην Ελλάδα Κράτος κι Εκκλησία είναι σφιχταγκαλιασμένα σε μια περίεργη σχέση "διαπλοκής". Άλλωστε, δεν είναι τυχαίο ότι σε πολλά ρεπορτάζ για τους πιθανούς διαδόχους του Αρχιεπισκοπικού Θρόνου, διαβάζουμε για τις σχέσεις τους με το ένα ή το άλλο κόμμα και με τον τάδε ή το δείνα πολιτικό/οικονομικό/κοινωνικό παράγοντα.
Ως συνήθως, η συγκεκριμένη προσέγγιση είναι λάθος. Ο καθηγητής της Θεολογικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών Μάριος Μπέγζος λέει μερικά άκρως ενδιαφέροντα πράγματα σχετικά με τα ποιοτικά χαρακτηριστικά του διαδόχου του Χριστόδουλου σε συνέντευξή του στη City Press. Μου αρέσει πολύ η φράση του "η Eκκλησία θα πρέπει να αποφεύγει κάθε ανάμειξη στην πολιτική και να μη συγχέει την ευθύνη της για την κοινωνία με την ανάμειξή της στην πολιτική", διότι δίνει ακριβώς το στίγμα της κατάστασης που επικρατεί αυτή την ώρα στην Ιεραρχία της Εκκλησίας της Ελλάδος.
Αυτό που με τρομάζει δεν είναι η άνοδος στον Αρχιεπισκοπικό Θρόνο κάποιου Ιεράρχη που μπορεί να είναι το ίδιο ή και περισσότερο ακραίος με το Χριστόδουλο. Αντιθέτως, με τρομάζει ένας Αρχιεπίσκοπος "πολιτικάντης", έτοιμος για συναλλαγή με την εκάστοτε κυβέρνηση, πρόθυμος για συμφωνίες "κάτω από το τραπέζι". Εν ολίγοις, ένας Αρχιεπίσκοπος παράγωγο της εποχής που διανύουμε. Θεωρώ ότι ένας τέτοιος αρχιερέας θα είναι πολύ πιο επικίνδυνος, διότι θα βάλει την Εκκλησία σε μια διαδικασία "δούναι και λαβείν" με τον οιοδήποτε είναι πρόθυμος να κάνει μια προσφορά.
Η Εκκλησία, πιστεύω, μπορεί να παίξει σημαντικό ρόλο, αρκεί να αποδεχθεί την πνευματικότητά της και να απεκδυθεί του πολιτικαντισμού που έχει κυριαρχήσει στο εσωτερικό της τα τελευταία χρόνια. Πολύ φοβάμαι, ωστόσο, ότι μάλλον βαίνουμε προς τα χειρότερα. Μακάρι να βγω Κασσάνδρα...
Η "εκκοσμίκευση" της παρουσίας της Εκκλησίας που επιδίωξε και σε μεγάλο βαθμό πέτυχε ο Χριστόδουλος είχε μπόλικο "άγαρ" για να αναπτυχθεί, καθώς, σε αντίθεση με πολλά άλλα κράτη, στην Ελλάδα Κράτος κι Εκκλησία είναι σφιχταγκαλιασμένα σε μια περίεργη σχέση "διαπλοκής". Άλλωστε, δεν είναι τυχαίο ότι σε πολλά ρεπορτάζ για τους πιθανούς διαδόχους του Αρχιεπισκοπικού Θρόνου, διαβάζουμε για τις σχέσεις τους με το ένα ή το άλλο κόμμα και με τον τάδε ή το δείνα πολιτικό/οικονομικό/κοινωνικό παράγοντα.
Ως συνήθως, η συγκεκριμένη προσέγγιση είναι λάθος. Ο καθηγητής της Θεολογικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών Μάριος Μπέγζος λέει μερικά άκρως ενδιαφέροντα πράγματα σχετικά με τα ποιοτικά χαρακτηριστικά του διαδόχου του Χριστόδουλου σε συνέντευξή του στη City Press. Μου αρέσει πολύ η φράση του "η Eκκλησία θα πρέπει να αποφεύγει κάθε ανάμειξη στην πολιτική και να μη συγχέει την ευθύνη της για την κοινωνία με την ανάμειξή της στην πολιτική", διότι δίνει ακριβώς το στίγμα της κατάστασης που επικρατεί αυτή την ώρα στην Ιεραρχία της Εκκλησίας της Ελλάδος.
Αυτό που με τρομάζει δεν είναι η άνοδος στον Αρχιεπισκοπικό Θρόνο κάποιου Ιεράρχη που μπορεί να είναι το ίδιο ή και περισσότερο ακραίος με το Χριστόδουλο. Αντιθέτως, με τρομάζει ένας Αρχιεπίσκοπος "πολιτικάντης", έτοιμος για συναλλαγή με την εκάστοτε κυβέρνηση, πρόθυμος για συμφωνίες "κάτω από το τραπέζι". Εν ολίγοις, ένας Αρχιεπίσκοπος παράγωγο της εποχής που διανύουμε. Θεωρώ ότι ένας τέτοιος αρχιερέας θα είναι πολύ πιο επικίνδυνος, διότι θα βάλει την Εκκλησία σε μια διαδικασία "δούναι και λαβείν" με τον οιοδήποτε είναι πρόθυμος να κάνει μια προσφορά.
Η Εκκλησία, πιστεύω, μπορεί να παίξει σημαντικό ρόλο, αρκεί να αποδεχθεί την πνευματικότητά της και να απεκδυθεί του πολιτικαντισμού που έχει κυριαρχήσει στο εσωτερικό της τα τελευταία χρόνια. Πολύ φοβάμαι, ωστόσο, ότι μάλλον βαίνουμε προς τα χειρότερα. Μακάρι να βγω Κασσάνδρα...
(η φωτό είναι από την εφημερίδα "Το Βήμα")
3 σχόλια:
Μεγάλε χάσαμε...
Το έλλειμα πολιτικής και η συνεχιζόμενη αναξιοπιστία των κομμάτων συσπειρώνει τον πιο συντηριτικό κόσμο γύρω απο "θεσμούς" όπως η εκκλησία.
Θα συνεχίσεις να ακούς παπάδες να μιλάνε για εξωτερική πολιτική!
Μωρ' το ξέρω. Απλώς, ελπίζω ότι, μέσα στο γενικότερο έλλειμμα, θα την πληρώσουν και οι ρασοφόροι. Τι να κάνω, είμαι εκ θέσεως, όχι εκ φύσεως, αισιόδοξος...
Δυστυχώς Ανέστη! Δεν γινότνα να συσπειρο8ούν γύρω από την προστασία του Περιβάλλοντος καλύτερα?
Κhlysty, τζάμπα ελπίζεις! τα 8κατά και οι φελλοί πάντα επιπλέουν! Εδω επέπλευσε της Τουρκοκρατίας το παπαδαριό κι εσύ ελπίζεις μέσα στο γενικό έλλειμα να την πληρώσουν κι αυτοί? "οχι πως δεν το εύχομαι! Αλλά δεν είμαι αισιόδοξη στο 8έμα αυτό! Χάσαμε! Όπως ανεφώνησε κι ο Ανέστης
Δημοσίευση σχολίου