Εδώ ήρθαμε, πά' να φύγουμε...

Φίλος μπάρμαν (άρα, εκ των πραγμάτων, φιλόσοφος και θυμόσοφος) μου εκθείαζε τις προάλλες τα πλεονεκτήματα της Ζανζιβάρης, ως ενός ενδιαφέροντος προορισμού για όσους συμπατριώτες δεν αντέχουν άλλο εδώ. Έτερος φίλος το ίδιο βράδυ -όπως αντιλαμβάνεστε, μας έχουν πιάσει ισχυρές τάσεις φυγής...- υποστήριξε ότι ιδανικός τόπος είναι η Βενεζουέλα. Προσέξτε: η Ζανζιβάρη είναι μια συντηρητική Σουνιτική κοινωνία, ενώ η Βενεζουέλα βρίσκεται -λόγω Chavez- στο στόχαστρο των ΗΠΑ και, γενικώς, επικρατεί μια άλφα αναταραχή. Κι όμως, πιστέψτε με, υπάρχουν άνθρωποι που σκέφτονται πολύ σοβαρά να την κάνουν από Ελλάδα... Ακόμα και για Βενεζουέλα, ή Ζανζιβάρη...

Ώστε, προκαλεί θυμό στους πολίτες το σκηνικό και το γαϊτανάκι που έχει στηθεί το τελευταίο διάστημα στη χώρα, ε; Μάλιστα. Και τι κάνουμε γι' αυτό, ρε φίλοι και συμπολίτες; Τι θα γίνει, ας πούμε, αν πέσει η κυβέρνηση (που δε νομίζω ότι θα γίνει άμεσα...) και πάμε σε εκλογές; Πάλι δεν θα "προβατοποιηθούμε" και θα ψηφίσουμε ό,τι ορίσει το "μαντρί"; Πάλι ΝΔ και ΠΑΣΟΚ δε θα διατηρήσουν τα κεκτημένα τους; ΟΚ, θα χάσουν κάτι ψιλά, αλλά πάλι μπροστά δε θά' ναι; Ή, μήπως, θα υποχρεώσουμε με την ψήφο μας όλα αυτά τα "αστέρια" που μας κυβερνούν να προχωρήσουν σε ουσιαστικές αλλαγές στο πολιτικό σύστημα, π.χ., με συνεργασίες βάσει προγραμματικών συγκλίσεων και τα τοιαύτα;

Το μόνο καλό είναι ότι ο κόσμος έχει αρχίσει να καταλαβαίνει το δούλεμα, εξ ου και το 70% που λέει ότι ποτέ δε θα μάθουμε τι έγινε με την υπόθεση Ζαχόπουλου. Ακόμα και τα παραπετάσματα καπνού και οι προσπάθειες αποπροσανατολισμού δείχνουν ότι δεν πολυπιάνουν. Να ελπίζω και σε κάτι περισσότερο;... Μπα...