Από όλα τα μουσικά είδη που έχω "εξερευνήσει" -έστω και περιστασιακά- το black metal αποτελούσε πάντα ένα μεγάλο αίνιγμα για μένα: συνδεδεμένο με έναν καρτουνίστικο "σατανισμό" και μια άνευ λόγου και αιτίας βία (ειδικά στη Νορβηγία, τα μέλη των βασικών black metal συγκροτημάτων έχουν συνήθως μακρύτερο ποινικό μητρώο απ' όσο δισκογραφία), πάντα μου προκαλούσε μεγάλες απορίες: οι τύποι που ασχολούνται με αυτό το είδος τα πιστεύουν αυτά που λένε και κάνουν, ή μας κάνουν πλάκα; Ξέρουν μουσική ή, απλώς, ρίχνουν εδώ κι εκεί μερικά ακκόρντα και βάζουν τον ντράμερ να κοπανάει με όλη του τη δύναμη και όλη του την ταχύτητα τα δέρματα, κι αυτό το ονομάζουν "μουσική"; Εγώ δεν καταλαβαίνω ή αυτοί είναι ηλίθιοι;
Ωστόσο, τα τελευταία χρόνια, έχω αποκτήσει μια μεγαλύτερη εκτίμηση στο black metal, και βασικοί υπεύθυνοι γι' αυτό είναι οι Blut Aus Nord. Προσωπικό Καλλιτεχνικό (με κάπα Κεφαλαίο) όχημα του κυρίου Vindsval, το συγκρότημα αυτό, αν και ξεκίνησε παίζοντας εντελώς πρωτόγονο black metal, τα τελευταία 3-4 χρόνια έχει κάνει μια στροφή που, πραγματικά, έχει αφήσει έκπληκτους όχι μόνο τους φίλους του είδους, αλλά ακόμα και mainstream μέσα που ασχολούνται με τη μουσική. Από το δίσκο τους "The Work Which Transforms God" και δώθε, οι Blut Aus Nord παίζουν ένα απίστευτο υβρίδιο black metal, ambient και avant-garde ηχητικού και συνθετικού πειραματισμού.
(Οι ειδήμονες του είδους, τα τελευταία χρόνια έχουν ανακαλύψει μια εξαιρετικά παραγωγική black metal σκηνή στη Γαλλία (!), απ' όπου έχουν ξεπηδήσει εξαιρετικά και εξαιρετικά πειραματικά συγκροτήματα του είδους, όπως οι Blut Aus Nord, οι Spektr, οι Antaeus, οι Deathspell Omega, και κάμποσοι ακόμα. Βασικό χαρακτηριστικό όλων είναι η ρεβιζιονιστική προσέγγιση στο είδος και -για ορισμένους- η ιδιαιτέρως καλλιεργημένη και ενδιαφέρουσα "φιλοσοφία" που εκφράζουν μες από τους δίσκους τους...).
Έχοντας αποκτήσει το "Work..." και το "MoRT" των Blut Aus Nord (πρόσφατα έβγαλαν και νέο δίσκο με τίτλο "Odinist"), είχα αποκτήσει μια πολύ καλή εντύπωση για τον τρόπο με τον οποίο προσεγγίζουν το black metal και τη μουσική γενικότερα (το "MoRT" είναι επί της ουσίας μια άσκηση ύφους και ατμόσφαιρας, καθώς τα οκτώ ανώνυμα "κεφάλαιά" του ακούγωνται σαν ένα κομμάτι διάρκειας περίπου 45 λεπτών, στο οποίο κυριαρχούν τα ηχητικά τοπία και η εύηχη κακοφωνία). Όμως, τίποτα δεν με είχε προετοιμάσει για το E.P. τους με τίτλο "Thematic Emanations Of Archetypal Multiplicity": θέλω να πω, πόσα black metal συγκροτήματα γνωρίζετε, τα οποία συμπεριλαμβάνουν σε ένα σημαντικό έργο τους σχεδόν οκτώ λεπτά illbient dub; Πόσα black metal συγκροτήματα γνωρίζετε που καθ' όλη τη διάρκεια ενός έργου δεν επιταχύνουν σχεδόν καθόλου; Πόσα black metal συγκροτήματα γνωρίζετε, τα οποία αρνούνται να περιοριστούν στο πλαίσιο που η μουσική τους ταυτότητα ορίζει και ξεφεύγουν σε ενδιαφέροντες και μελωδικότατους -και, ενίοτε, κακόφωνους, αλλά πάντα έξυπνους- πειραματισμούς;
Δεν νομίζω ότι οι Blut Aus Nord απευθύνονται στον περιστασιακό μουσικόφιλο. Ούτε θα αρέσουν σε όσους αναζητούν ομαλές μουσικές εμπειρίες. Ωστόσο, για τις περιπετειώδεις ψυχές, ο Vindsval και η παρέα του προσφέρουν εξαιρετικά σκοτεινές και προκλητικές απολαύσεις. Αρκεί να μη φοβάστε να χάσετε κι ένα κομματάκι της ψυχής σας...
Ωστόσο, τα τελευταία χρόνια, έχω αποκτήσει μια μεγαλύτερη εκτίμηση στο black metal, και βασικοί υπεύθυνοι γι' αυτό είναι οι Blut Aus Nord. Προσωπικό Καλλιτεχνικό (με κάπα Κεφαλαίο) όχημα του κυρίου Vindsval, το συγκρότημα αυτό, αν και ξεκίνησε παίζοντας εντελώς πρωτόγονο black metal, τα τελευταία 3-4 χρόνια έχει κάνει μια στροφή που, πραγματικά, έχει αφήσει έκπληκτους όχι μόνο τους φίλους του είδους, αλλά ακόμα και mainstream μέσα που ασχολούνται με τη μουσική. Από το δίσκο τους "The Work Which Transforms God" και δώθε, οι Blut Aus Nord παίζουν ένα απίστευτο υβρίδιο black metal, ambient και avant-garde ηχητικού και συνθετικού πειραματισμού.
(Οι ειδήμονες του είδους, τα τελευταία χρόνια έχουν ανακαλύψει μια εξαιρετικά παραγωγική black metal σκηνή στη Γαλλία (!), απ' όπου έχουν ξεπηδήσει εξαιρετικά και εξαιρετικά πειραματικά συγκροτήματα του είδους, όπως οι Blut Aus Nord, οι Spektr, οι Antaeus, οι Deathspell Omega, και κάμποσοι ακόμα. Βασικό χαρακτηριστικό όλων είναι η ρεβιζιονιστική προσέγγιση στο είδος και -για ορισμένους- η ιδιαιτέρως καλλιεργημένη και ενδιαφέρουσα "φιλοσοφία" που εκφράζουν μες από τους δίσκους τους...).
Έχοντας αποκτήσει το "Work..." και το "MoRT" των Blut Aus Nord (πρόσφατα έβγαλαν και νέο δίσκο με τίτλο "Odinist"), είχα αποκτήσει μια πολύ καλή εντύπωση για τον τρόπο με τον οποίο προσεγγίζουν το black metal και τη μουσική γενικότερα (το "MoRT" είναι επί της ουσίας μια άσκηση ύφους και ατμόσφαιρας, καθώς τα οκτώ ανώνυμα "κεφάλαιά" του ακούγωνται σαν ένα κομμάτι διάρκειας περίπου 45 λεπτών, στο οποίο κυριαρχούν τα ηχητικά τοπία και η εύηχη κακοφωνία). Όμως, τίποτα δεν με είχε προετοιμάσει για το E.P. τους με τίτλο "Thematic Emanations Of Archetypal Multiplicity": θέλω να πω, πόσα black metal συγκροτήματα γνωρίζετε, τα οποία συμπεριλαμβάνουν σε ένα σημαντικό έργο τους σχεδόν οκτώ λεπτά illbient dub; Πόσα black metal συγκροτήματα γνωρίζετε που καθ' όλη τη διάρκεια ενός έργου δεν επιταχύνουν σχεδόν καθόλου; Πόσα black metal συγκροτήματα γνωρίζετε, τα οποία αρνούνται να περιοριστούν στο πλαίσιο που η μουσική τους ταυτότητα ορίζει και ξεφεύγουν σε ενδιαφέροντες και μελωδικότατους -και, ενίοτε, κακόφωνους, αλλά πάντα έξυπνους- πειραματισμούς;
Δεν νομίζω ότι οι Blut Aus Nord απευθύνονται στον περιστασιακό μουσικόφιλο. Ούτε θα αρέσουν σε όσους αναζητούν ομαλές μουσικές εμπειρίες. Ωστόσο, για τις περιπετειώδεις ψυχές, ο Vindsval και η παρέα του προσφέρουν εξαιρετικά σκοτεινές και προκλητικές απολαύσεις. Αρκεί να μη φοβάστε να χάσετε κι ένα κομματάκι της ψυχής σας...
1 σχόλιο:
Καλή σου χρονιά φίλε.
Δημοσίευση σχολίου