Για να είμαι ειλικρινής, τον Αρχιεπίσκοπο Αθηνών Χριστόδουλο δεν τον πολυσυμπαθώ, για λόγους που θα ήθελα να συζητήσω αναλυτικά σε κάποιο άλλο post. Από την άλλη, δεν μπορώ να μην αισθανθώ άσχημα για το δράμα που περνά αυτό το διάστημα ο κ. Παρασκευαϊδης (το κατά κόσμον όνομα του Αρχιεπισκόπου...) και στην Ελλάδα και στο Μαϊάμι. Και, προφανώς, μπορώ να αντιληφθώ το σοκ από τις χθεσινές, όχι και τόσο καλές, εξελίξεις στο ζήτημα της μεταμόσχευσης ήπατος που, τελικά, δεν έγινε. Είναι ανθρώπινο και φυσιολογικό να λέει κανέις "κρίμα, ο άνθρωπος...".
Όμως, με έχει κάνει έξαλλο ο τρόπος με τον οποίο η δημοσιογραφική και ιατρική κοινότητα της χώρας αντιμετωπίζει αυτές τις εξελίξεις. Και, αν οι δημοσιογράφοι, στην αγωνία τους να μη χάσουν έστω και μια τοσοδούλα λεπτομέρεια, προβαίνουν σε υπερβολές, αυτό είναι ασυγχώρητο για τους εκπροσώπους των γιατρών που έχουν κατακλύσει τα ΜΜΕ και λένε το μακρύ και το κοντό τους για το αν έπρεπε να πάει ο κ. Χριστόδουλος στο Μαϊάμι ή όχι, για το αν ο Τζάκης είναι ο "μάγος των μεταμοσχεύσεων" ή όχι, για το τι θα έκαναν αυτοί που θα ήταν καλύτερο...
Η όλη κατάσταση μου φέρνει στο μυαλό μια από τις πλέον ανατριχιαστικές ιστορίες που έχει γράψει ποτέ ο Ray Bradbury, το "The Crowd". Kαι, ειλικρινά, απορώ γιατί ο ΙΣΑ δεν έχει παρέμβει ακόμα, απαγορεύοντας στα μέλη του να βγαίνουν σωρηδόν στα τηλεπαράθυρα και, επί της ουσίας, να παραβαίνουν το ιατρικό απόρρητο και να λένε ό,τι θέλει ο καθένας, δημιουργώντας ένα απαράδεκτο κλίμα γύρω από το κρεβάτι του πόνου του κ. Χριστόδουλου. Το τι μέλλει γενέσθαι με το ασθενή αφορά αποκλειστικά τον ίδιο και τους θεράποντες γιατρούς του, όπως και το τι θα δημοσιοποιείται και τι όχι.
Κύριοι, μαζευτείτε! Ο ανθρώπινος πόνος δεν είναι, ούτε θέαμα, ούτε ζήτημα δημοσίων και εντελώς άτυπων ιατρικών συμβουλίων. Ακόμα κι αν η προτεραία άποψή σας δικαιώνεται εκ των γεγονότων, δεν έχετε κανένα δικαίωμα να εμφανίζεστε με ύφος "τά' λεγα εγώ". Αντιθέτως, οφείλετε να προστατεύσετε τον ασθενή σας, ακόμα κι αν αυτός είναι ο Αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος. Ειδάλλως, όχι μόνο δεν κάνετε καλά τη δουλειά σας, αλλά και παραβιάζετε βασικές της αρχές, εν ονόματι δεν ξέρω κι εγώ ποιας λογικής.
Όμως, με έχει κάνει έξαλλο ο τρόπος με τον οποίο η δημοσιογραφική και ιατρική κοινότητα της χώρας αντιμετωπίζει αυτές τις εξελίξεις. Και, αν οι δημοσιογράφοι, στην αγωνία τους να μη χάσουν έστω και μια τοσοδούλα λεπτομέρεια, προβαίνουν σε υπερβολές, αυτό είναι ασυγχώρητο για τους εκπροσώπους των γιατρών που έχουν κατακλύσει τα ΜΜΕ και λένε το μακρύ και το κοντό τους για το αν έπρεπε να πάει ο κ. Χριστόδουλος στο Μαϊάμι ή όχι, για το αν ο Τζάκης είναι ο "μάγος των μεταμοσχεύσεων" ή όχι, για το τι θα έκαναν αυτοί που θα ήταν καλύτερο...
Η όλη κατάσταση μου φέρνει στο μυαλό μια από τις πλέον ανατριχιαστικές ιστορίες που έχει γράψει ποτέ ο Ray Bradbury, το "The Crowd". Kαι, ειλικρινά, απορώ γιατί ο ΙΣΑ δεν έχει παρέμβει ακόμα, απαγορεύοντας στα μέλη του να βγαίνουν σωρηδόν στα τηλεπαράθυρα και, επί της ουσίας, να παραβαίνουν το ιατρικό απόρρητο και να λένε ό,τι θέλει ο καθένας, δημιουργώντας ένα απαράδεκτο κλίμα γύρω από το κρεβάτι του πόνου του κ. Χριστόδουλου. Το τι μέλλει γενέσθαι με το ασθενή αφορά αποκλειστικά τον ίδιο και τους θεράποντες γιατρούς του, όπως και το τι θα δημοσιοποιείται και τι όχι.
Κύριοι, μαζευτείτε! Ο ανθρώπινος πόνος δεν είναι, ούτε θέαμα, ούτε ζήτημα δημοσίων και εντελώς άτυπων ιατρικών συμβουλίων. Ακόμα κι αν η προτεραία άποψή σας δικαιώνεται εκ των γεγονότων, δεν έχετε κανένα δικαίωμα να εμφανίζεστε με ύφος "τά' λεγα εγώ". Αντιθέτως, οφείλετε να προστατεύσετε τον ασθενή σας, ακόμα κι αν αυτός είναι ο Αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος. Ειδάλλως, όχι μόνο δεν κάνετε καλά τη δουλειά σας, αλλά και παραβιάζετε βασικές της αρχές, εν ονόματι δεν ξέρω κι εγώ ποιας λογικής.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου