Κατ' αρχήν, θα ήθελα να πω ότι το όνομα «Υπουργείο Εθνικής Παιδείας & Θρησκευμάτων» μου τη σπάει τα μάλλα: πρώτον, διότι δεν έχει σχέση με την Παιδεία, αλλά με την εκπαίδευση και δεύτερον, διότι τι δουλειά έχουν τα θρησκεύματα με την εκπαίδευση; Έχουμε missio canonica και στην Ελλάδα και δεν τό'ξερα; Τέλος πάντων, πάμε παρακάτω…
«Δεν αφήνω κατ' αρχάς κανένα ενδεχόμενο αναστολής όλης αυτής της προσπάθειας που ξεκίνησε ανοιχτό. Αλλά λέμε ξεκάθαρα ότι προβλήματα που μπορεί να ανακύψουν στην πράξη, κενά ή παραλήψεις που συνήθως είναι φυσιολογικές όταν γίνεται μια νέα νομοθετική προσπάθεια, πρακτικά ζητήματα που μπορούν να αντιμετωπιστούν άμεσα, θα είναι η πρώτη μας φροντίδα να καλυφθούν και να αντιμετωπισθούν αποτελεσματικά. Ερχόμαστε να συμπληρώσουμε, ίσως σε ορισμένα σημεία κιόλας να διορθώσουμε λάθη και παραλείψεις».
Ευριπίδης Στυλιανίδης, υπουργός Παιδείας, 3/10/2007
Ωραία λέει ο κ. Στυλιανίδης. Ξέρετε, η κεντρική ιδέα αυτών που είπε μετά τη συνάντησή του με εκπροσώπους της «Πανσπουδαστικής» (αναρωτιέμαι αν θα τους έβλεπε αν ήταν από την ΕΑΑΚ, ή το ΔΙΚΤΥΟ…) είναι, κατά την ταπεινή μου άποψη, ότι, 'ντάξει, κάναμε ό,τι κάναμε έως τώρα, πλήρωσε ό,τι πλήρωσε η Μαριέττα, ώρα να αρχίσουμε να μαζευόμαστε, να «διορθώνουμε», να «βελτιώνουμε», να «καλύπτουμε κενά ή παραλείψεις». Εν ολίγοις, σα να ακούω τον κ. Ευθυμίου, λίγο μετά την ανάληψη της ηγεσίας του υπουργείου Παιδείας από τον κ. Αρσένη (κι όλοι μας θυμόμαστε τι έγινε επί Αρσένη, ε; Αλλά και τι έγινε ΜΕ τον κ. Αρσένη…).
Μόνο που, στην περίπτωση της μεταρρύθμισης Αρσένη είχαμε μια προσπάθεια αληθινής τομής στο εκπαιδευτικό σύστημα της χώρας, άσχετα αν κάποιος συμφωνούσε ή διαφωνούσε με τη «φιλοσοφία» της (κι εγώ σε πολλά σημεία διαφωνούσα). Ενώ, τώρα, μιλάμε απλώς και μόνο για ένα πακέτο ρυθμίσεων -και όχι μεταρρυθμίσεων, παρά τις άοκνες προσπάθειες της κυβέρνησης να μας πείσει για το αντίθετο-, το οποίο απλώς επιχειρεί να τακτοποιήσει μερικά πράγματα, ενίοτε, δε, με κατά το μάλλον ή ήττον αμήχανο τρόπο. Ο διαβότητος «νόμος - πλαίσιο» δεν ήταν τίποτα άλλο από μια σειρά ρυθμίσεων για δευτερεύοντα ζητήματα της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης, τα οποία θα μπορούσαν να είχαν αντιμετωπιστεί ακόμα και με υπουργικές αποφάσεις ή Προεδρικά Διατάγματα.
Στην ουσία του, ο νόμος - πλαίσιο δεν είχε μια συγκεκριμένη φιλοσοφία και κατεύθυνση, κάτι που, εν πάση περιπτώσει, να πεις, ναι, κάτι πάει να κάνει. Θέλετε παραδείγματα; Αιώνιοι φοιτητές: πέραν του ότι εδώ και χρόνια τα πανεπιστήμια ζητούσαν εκκαθάριση των μητρώων των φοιτητών τους, σύμφωνα με το νόμο αυτό, ένας φοιτητής μπορεί να σπουδάζει 8 χρόνια σε τετραετή και δέκα χρόνια σε πενταετή σχολή, τα οποία μπορούν να προσαυξηθούν κατά ένα έτος, αν ο φοιτητής κάνει χρήση του δικαιώματος διακοπής των σπουδών του για αυτό το διάστημα. Φυσικά, για part time φοιτητές, διαφοροποιήσεις στον τρόπο με τον οποίο διεξάγονται οι σπουδές, αλλαγές στα αναλυτικά προγράμματα σπουδών και άλλες τέτοιες ιδέες που εφαρμόζονται παντού στην Ευρώπη και τις ΗΠΑ, ούτε λόγος…
Για να μη γίνει ένα τεράστιο μακρυνάρι αυτό το post, θα συνεχίσω να μιλάω για την εκπαίδευση και σε άλλες αναρτήσεις, μπας και καταφέρουμε να «ανοίξουμε» -έστω από αυτό το ιστολόγιο- ένα διάλογο για αυτό το ζήτημα. Ελπίζω, απλώς, να συγχωρέσετε την πολυλογία μου…
«Δεν αφήνω κατ' αρχάς κανένα ενδεχόμενο αναστολής όλης αυτής της προσπάθειας που ξεκίνησε ανοιχτό. Αλλά λέμε ξεκάθαρα ότι προβλήματα που μπορεί να ανακύψουν στην πράξη, κενά ή παραλήψεις που συνήθως είναι φυσιολογικές όταν γίνεται μια νέα νομοθετική προσπάθεια, πρακτικά ζητήματα που μπορούν να αντιμετωπιστούν άμεσα, θα είναι η πρώτη μας φροντίδα να καλυφθούν και να αντιμετωπισθούν αποτελεσματικά. Ερχόμαστε να συμπληρώσουμε, ίσως σε ορισμένα σημεία κιόλας να διορθώσουμε λάθη και παραλείψεις».
Ευριπίδης Στυλιανίδης, υπουργός Παιδείας, 3/10/2007
Ωραία λέει ο κ. Στυλιανίδης. Ξέρετε, η κεντρική ιδέα αυτών που είπε μετά τη συνάντησή του με εκπροσώπους της «Πανσπουδαστικής» (αναρωτιέμαι αν θα τους έβλεπε αν ήταν από την ΕΑΑΚ, ή το ΔΙΚΤΥΟ…) είναι, κατά την ταπεινή μου άποψη, ότι, 'ντάξει, κάναμε ό,τι κάναμε έως τώρα, πλήρωσε ό,τι πλήρωσε η Μαριέττα, ώρα να αρχίσουμε να μαζευόμαστε, να «διορθώνουμε», να «βελτιώνουμε», να «καλύπτουμε κενά ή παραλείψεις». Εν ολίγοις, σα να ακούω τον κ. Ευθυμίου, λίγο μετά την ανάληψη της ηγεσίας του υπουργείου Παιδείας από τον κ. Αρσένη (κι όλοι μας θυμόμαστε τι έγινε επί Αρσένη, ε; Αλλά και τι έγινε ΜΕ τον κ. Αρσένη…).
Μόνο που, στην περίπτωση της μεταρρύθμισης Αρσένη είχαμε μια προσπάθεια αληθινής τομής στο εκπαιδευτικό σύστημα της χώρας, άσχετα αν κάποιος συμφωνούσε ή διαφωνούσε με τη «φιλοσοφία» της (κι εγώ σε πολλά σημεία διαφωνούσα). Ενώ, τώρα, μιλάμε απλώς και μόνο για ένα πακέτο ρυθμίσεων -και όχι μεταρρυθμίσεων, παρά τις άοκνες προσπάθειες της κυβέρνησης να μας πείσει για το αντίθετο-, το οποίο απλώς επιχειρεί να τακτοποιήσει μερικά πράγματα, ενίοτε, δε, με κατά το μάλλον ή ήττον αμήχανο τρόπο. Ο διαβότητος «νόμος - πλαίσιο» δεν ήταν τίποτα άλλο από μια σειρά ρυθμίσεων για δευτερεύοντα ζητήματα της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης, τα οποία θα μπορούσαν να είχαν αντιμετωπιστεί ακόμα και με υπουργικές αποφάσεις ή Προεδρικά Διατάγματα.
Στην ουσία του, ο νόμος - πλαίσιο δεν είχε μια συγκεκριμένη φιλοσοφία και κατεύθυνση, κάτι που, εν πάση περιπτώσει, να πεις, ναι, κάτι πάει να κάνει. Θέλετε παραδείγματα; Αιώνιοι φοιτητές: πέραν του ότι εδώ και χρόνια τα πανεπιστήμια ζητούσαν εκκαθάριση των μητρώων των φοιτητών τους, σύμφωνα με το νόμο αυτό, ένας φοιτητής μπορεί να σπουδάζει 8 χρόνια σε τετραετή και δέκα χρόνια σε πενταετή σχολή, τα οποία μπορούν να προσαυξηθούν κατά ένα έτος, αν ο φοιτητής κάνει χρήση του δικαιώματος διακοπής των σπουδών του για αυτό το διάστημα. Φυσικά, για part time φοιτητές, διαφοροποιήσεις στον τρόπο με τον οποίο διεξάγονται οι σπουδές, αλλαγές στα αναλυτικά προγράμματα σπουδών και άλλες τέτοιες ιδέες που εφαρμόζονται παντού στην Ευρώπη και τις ΗΠΑ, ούτε λόγος…
Για να μη γίνει ένα τεράστιο μακρυνάρι αυτό το post, θα συνεχίσω να μιλάω για την εκπαίδευση και σε άλλες αναρτήσεις, μπας και καταφέρουμε να «ανοίξουμε» -έστω από αυτό το ιστολόγιο- ένα διάλογο για αυτό το ζήτημα. Ελπίζω, απλώς, να συγχωρέσετε την πολυλογία μου…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου