Μάλλον γερνάω... Δεν μπορώ να εξηγήσω, πώς αλλιώς κόντεψα να βάλω τα κλάματα από τη συγκίνηση όταν έμαθα ότι ξαναβγαίνει στις αίθουσες η ταινία του Bruce Robinson "Ο Φίλος μου κι Εγώ" ("Withnail & I", 1986). Και, παιδιά, μιλάω σοβαρά, η ταινία δεν είναι για κλάματα. Αντιθέτως, σας ορκίζομαι ότι θα τρελάθείτε στα γέλια από αυτή την ταινία. Έχει ΑΝΕΠΑΝΑΛΗΠΤΗ πλάκα! Μπέσα μιλάμε τώρα!
Όταν την είχα πρωτοδεί πριν από καμιά 20αριά χρόνια -και γι' αυτό ευθύνεται ένας κολλητός, τρελλαμένος cinefile, που την είχε πάρει είδηση και με τραβολόγησε να τη δούμε- είχα μείνει έκπληκτος από το πόσο εύκολα μπορείς να στήσεις μια κωμωδία: το μόνο που αρκούσε ήταν ένα ευφυές σενάριο, βαθειά γνώση του θέματος με το οποίο καταπιάνεσαι, πειστική σκηνοθεσία και δύο καλαπληκτικοί ηθοποιοί στους βασικούς ρόλους (ο Hugh Grant και ο Paul McCann, όχι ότι και οι δεύτεροι ρόλοι δεν "σκίζουν"...). Τέλεια ταινία, να τη δείτε ΑΣΥΖΗΤΗΤΙ!!!
Όταν την είχα πρωτοδεί πριν από καμιά 20αριά χρόνια -και γι' αυτό ευθύνεται ένας κολλητός, τρελλαμένος cinefile, που την είχε πάρει είδηση και με τραβολόγησε να τη δούμε- είχα μείνει έκπληκτος από το πόσο εύκολα μπορείς να στήσεις μια κωμωδία: το μόνο που αρκούσε ήταν ένα ευφυές σενάριο, βαθειά γνώση του θέματος με το οποίο καταπιάνεσαι, πειστική σκηνοθεσία και δύο καλαπληκτικοί ηθοποιοί στους βασικούς ρόλους (ο Hugh Grant και ο Paul McCann, όχι ότι και οι δεύτεροι ρόλοι δεν "σκίζουν"...). Τέλεια ταινία, να τη δείτε ΑΣΥΖΗΤΗΤΙ!!!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου