Ομολογώ ότι η απόφαση του Αλέκου Αλαβάνου να αποσυρθεί από τη θέση του προέδρου του ΣΥΝ -και, φοβάμαι, ότι θα αποσυρθεί σιγά-σιγά και από την πολιτική- με στεναχώρησε. Παρά τα όποια λάθη του, παρά τις υπερβολές του, παρά την πόλωση που κάποιες φορές προκαλούσε ακόμα και στο κόμμα που ηγείται (με "δυσκόλεψε" ο τρόπος με τον οποίο ενίοτε συμπεριφέρθηκε στον πρώην "Διόσκουρό" του στην Ευρωβουλή, Μιχάλη Παπαγιαννάκη), είναι αναμφισβήτητο ότι ο κ. Αλαβάνος κατόρθωσε να φέρει ένα νέο πνεύμα και μια νέα δυναμική σε ένα κόμμα που, για να παραφράσω τον Frank Zappa, "δεν ήταν νεκρό, απλώς μύριζε περίεργα".
Παραλαμβάνοντας από τον Νίκο Κωνσταντόπουλο, ο κ. Αλαβάνος είχε στα χέρια του μια κατάσταση που δεν πήγαινε άλλο. Χειρότερα, που αναπαρήγαγε τον ημιθανή εαυτό της και, κάθε φορά που έρχονταν εκλογές, έβγαινε στη γύρα "ζητιανεύοντας" οίκτο και ψήφους. Τα "ηλεκτροσόκ" στα οποία ο Αλαβάνος υπέβαλλε το ΣΥΝ ήταν συχνά οδυνηρά, ωστόσο έφεραν αποτελέσματα: μπορεί ο Τσίπρας ακόμα και να χλευάστηκε ως επιλογή, όμως η επιμονή του Αλαβάνου, το συμπαθές προφίλ του Αλέξη και η συστηματικότατη δουλειά που έκανε τον έφεραν τρίτο και άνετο στο Δήμο Αθηναίων, πάνω από τον Χαλβατζή, ένα προβεβλημένο στέλεχος του ΚΚΕ.
Τα ίδια περίπου έκανε ο Αλαβάνος και στο διάστημα ως τις εκλογές της 16ης Σεπτεμβρίου -κι ας τον έβριζαν διάφοροι για λαϊκιστή, που τά'χωνε στον Καραμανλή. Γιατί, ρε παιδιά, οι άλλοι που αλληλοξεχέζονται εντός Βουλής σε καθημερινή βάση είναι πιο μάγκες; Και, στο κάτω-κάτω, ο Αλαβάνος δικαίως έλεγε ότι ο ΣΥΝ είναι η μόνη αντιπολίτευση προς τη ΝΔ, αφού το ΠΑΣΟΚ περί τα αλλότρια ετύρβαζε. Και τώρα, σε μια στιγμή που το κόμμα τα πηγαίνει καλά, η στάση του Αλαβάνου συνεχίζει να είναι αξιοπρεπής, με αρχές και ήθος.
Το μόνο που με ανησυχεί είναι μήπως κάποιοι δεν καταλάβουν τι πρέπει να γίνει, και μετατρέψουν το ΣΥΝ σε ΠΑΣΟΚ -με ομάδες, προτεκτοράτα, σέχτες και πάει λέγοντας. Ειλικρινά, χωρίς να είμαι ψηφοφόρος του ΣΥΝ, θεωρώ ότι το κόμμα αυτό μπορεί να αποτελέσει μια σοβαρή ελπίδα για την Αριστερά στην Ελλάδα. Με όλα τα στραβά και τα ανάποδά του, ο ΣΥΝ -και μερικώς ο ΣΥΡΙΖΑ- κατά τη γνώμη μου μπορεί να γίνει μια καλή "βάση" για ένα σύγχρονο αριστερό ρεύμα στη χώρα. Όχι "κυβερνώσα Αριστερά" και λοιπές παπαρδέλες, αλλά ένα χώρο νεωτερισμού, ιδεών, ανθρωπισμού, νέων προτάσεων καί ήθους και πάνω απ' όλα υγείας μέσα στην αρρώστια του πολιτικού συστήματος.
Γι' αυτό, σύντροφοι, το νου σας: ο Αλέκος σας αφήνει σπουδαία μαγιά. Κανονίστε να την αφήσετε να ξυνίσει...
Παραλαμβάνοντας από τον Νίκο Κωνσταντόπουλο, ο κ. Αλαβάνος είχε στα χέρια του μια κατάσταση που δεν πήγαινε άλλο. Χειρότερα, που αναπαρήγαγε τον ημιθανή εαυτό της και, κάθε φορά που έρχονταν εκλογές, έβγαινε στη γύρα "ζητιανεύοντας" οίκτο και ψήφους. Τα "ηλεκτροσόκ" στα οποία ο Αλαβάνος υπέβαλλε το ΣΥΝ ήταν συχνά οδυνηρά, ωστόσο έφεραν αποτελέσματα: μπορεί ο Τσίπρας ακόμα και να χλευάστηκε ως επιλογή, όμως η επιμονή του Αλαβάνου, το συμπαθές προφίλ του Αλέξη και η συστηματικότατη δουλειά που έκανε τον έφεραν τρίτο και άνετο στο Δήμο Αθηναίων, πάνω από τον Χαλβατζή, ένα προβεβλημένο στέλεχος του ΚΚΕ.
Τα ίδια περίπου έκανε ο Αλαβάνος και στο διάστημα ως τις εκλογές της 16ης Σεπτεμβρίου -κι ας τον έβριζαν διάφοροι για λαϊκιστή, που τά'χωνε στον Καραμανλή. Γιατί, ρε παιδιά, οι άλλοι που αλληλοξεχέζονται εντός Βουλής σε καθημερινή βάση είναι πιο μάγκες; Και, στο κάτω-κάτω, ο Αλαβάνος δικαίως έλεγε ότι ο ΣΥΝ είναι η μόνη αντιπολίτευση προς τη ΝΔ, αφού το ΠΑΣΟΚ περί τα αλλότρια ετύρβαζε. Και τώρα, σε μια στιγμή που το κόμμα τα πηγαίνει καλά, η στάση του Αλαβάνου συνεχίζει να είναι αξιοπρεπής, με αρχές και ήθος.
Το μόνο που με ανησυχεί είναι μήπως κάποιοι δεν καταλάβουν τι πρέπει να γίνει, και μετατρέψουν το ΣΥΝ σε ΠΑΣΟΚ -με ομάδες, προτεκτοράτα, σέχτες και πάει λέγοντας. Ειλικρινά, χωρίς να είμαι ψηφοφόρος του ΣΥΝ, θεωρώ ότι το κόμμα αυτό μπορεί να αποτελέσει μια σοβαρή ελπίδα για την Αριστερά στην Ελλάδα. Με όλα τα στραβά και τα ανάποδά του, ο ΣΥΝ -και μερικώς ο ΣΥΡΙΖΑ- κατά τη γνώμη μου μπορεί να γίνει μια καλή "βάση" για ένα σύγχρονο αριστερό ρεύμα στη χώρα. Όχι "κυβερνώσα Αριστερά" και λοιπές παπαρδέλες, αλλά ένα χώρο νεωτερισμού, ιδεών, ανθρωπισμού, νέων προτάσεων καί ήθους και πάνω απ' όλα υγείας μέσα στην αρρώστια του πολιτικού συστήματος.
Γι' αυτό, σύντροφοι, το νου σας: ο Αλέκος σας αφήνει σπουδαία μαγιά. Κανονίστε να την αφήσετε να ξυνίσει...
Υ.Γ.: Σύντροφε Γιάννη Δραγασάκη, σύντροφε Φώτη Κουβέλη, σύντροφε Μιχάλη Παπαγιαννάκη, εσείς οφείλετε να βρεθείτε στην "προμετωπίδα" της συνέχισης της ανάπτυξης του ΣΥΝ. Έχετε τα εχέγγυα, φροντίστε να τα μετατρέψετε σε έργο...
2 σχόλια:
Φοβάμαι οτι ο ΣΥΝ θα πέσει στην παγίδα της επικοινωνίας και θα αντιμετωπίσει τον Τσίπρα ως μεσσία, τη στιγμή που στελέχη με προυπηρεσία, καρα-βιογραφικό και μεστές ιδέες σαν τον Παπαγιαννάκη παραμένουν στο παρασκήνιο.
Ελπίζω να διαψευστείς. Πάντως, κάτι μου λέει ότι κι ο ίδιος ο Τσίπρας δεν θα αφήσει να τον κάνουν "μεσσία". Νομίζω ότι δεν θα είναι καν υποψήφιος για την προεδρία, αφήνοντας κάποια άλλα, πιο "έμπειρα" στελέχη να διαχειριστούν τη "μετάβαση". Τέλος πάντων, ίδωμεν...
Δημοσίευση σχολίου