Επειδή σήμερα είμαι ολίγον τι άκεφος, θα σας γράψω για ένα συγκρότημα κι ένα δίσκο που ταιριάζει στη διάθεσή μου. Θα μιλήσω, λοιπόν, για τους Comsat Angels και για το δίσκο τους "Sleep No More" (1981). Και θα μιλήσω για αυτούς, ως μια ακόμα απόδειξη του πόσο άσχετοι με τη μουσική είναι οι ιθύνοντες των δισκογραφικών, αλλά και πόσο ατυχείς είναι οι επιλογές του κοινού, ιδίως όταν βρίσκεται μπροστά σε ένα αριστούργημα.
Διότι, φίλοι μου, το "Sleep No More" είναι ένα αριστούργημα της post-punk σκοτεινής μουσικής, στο ίδιο επίπεδο με το "Closer" των Joy Division, το "Secondhand Daylight" των Magazine, το "Juju" των Siouxsie & The Banshees και το "Pornography" των Cure. Μάλιστα, το "Sleep No More" διαθέτει μερικές αρετές που σε ορισμένα σημεία του το κάνει καλύτερο από τους προαναφερθέντες δίσκους: μια συγκρατημένη χάρη, μια σχεδόν ντροπαλή διάθεση "υποτίμησης" του αποπνικτικού κλίματος που η μουσική δημιουργεί και -κυρίως- έναν απίστευτο μινιμαλισμό στη χρήση των οργάνων, ο οποίος καθιστά το δίσκο σπαζοκεφαλία, σε σχέση, π.χ. με τον λασπώδη όγκο του "Pornography" ή τη μισανθρωπική παγωνιά του "Daylight".
Ακόμα και τα πλέον αδιαπέραστα κομμάτια του δίσκου (όπως το "Diagram" και το "Light Years" και, πιστέψτε με, είναι αδιαπέραστα...) μέσα στο concept του δίσκου ακούγωνται ταιριαστά και απολύτως λογικά. Από τις μεγάλες δυνάμεις του δίσκου είναι τα ντραμς του Mik Glaisher, τα οποία ακούγωνται σαν μέσα σε σπηλιά (ο μύθος λέει ότι ηχογραφήθηκαν μέσα σε "πηγάδι" ασανσέρ με μικρόφωνα τοποθετημένα σε διάφορα ύψη...) και κατευθύνουν τα περισσότερα κομμάτια -έστω κι αν τα τραγούδια κατά βάση κινούνται σε αργό ρυθμό. Κατά τα λοιπά, το κλίμα του δίσκου είναι τόσο κλειστοφοβικό που διατρυπά το μυαλό, ενώ η προστακτική του τίτλου -τουλάχιστον έτσι τη βλέπω εγώ- είναι μια από τις πιο εφιαλτικές εντολές που θα μπορούσα να φανταστώ...
Και για να επιστρέψω στα προλεγόμενά μου, οι Comsat Angels αρχικά έχασαν το συμβόλαιό τους με την εταιρεία τους -η οποία δεν ήξερε τι να τους κάνει- και η επόμενη εταιρεία τους υποχρέωσε να το ρίξουν στη synthpop, που τότε ήτο της μοδός. Φυσικά, απέτυχαν παταγωδώς και λίγο μετά διαλύθηκαν ησύχως και ξεχασμένοι. Και κάποιοι μιλούν για ελιτισμό...
Διότι, φίλοι μου, το "Sleep No More" είναι ένα αριστούργημα της post-punk σκοτεινής μουσικής, στο ίδιο επίπεδο με το "Closer" των Joy Division, το "Secondhand Daylight" των Magazine, το "Juju" των Siouxsie & The Banshees και το "Pornography" των Cure. Μάλιστα, το "Sleep No More" διαθέτει μερικές αρετές που σε ορισμένα σημεία του το κάνει καλύτερο από τους προαναφερθέντες δίσκους: μια συγκρατημένη χάρη, μια σχεδόν ντροπαλή διάθεση "υποτίμησης" του αποπνικτικού κλίματος που η μουσική δημιουργεί και -κυρίως- έναν απίστευτο μινιμαλισμό στη χρήση των οργάνων, ο οποίος καθιστά το δίσκο σπαζοκεφαλία, σε σχέση, π.χ. με τον λασπώδη όγκο του "Pornography" ή τη μισανθρωπική παγωνιά του "Daylight".
Ακόμα και τα πλέον αδιαπέραστα κομμάτια του δίσκου (όπως το "Diagram" και το "Light Years" και, πιστέψτε με, είναι αδιαπέραστα...) μέσα στο concept του δίσκου ακούγωνται ταιριαστά και απολύτως λογικά. Από τις μεγάλες δυνάμεις του δίσκου είναι τα ντραμς του Mik Glaisher, τα οποία ακούγωνται σαν μέσα σε σπηλιά (ο μύθος λέει ότι ηχογραφήθηκαν μέσα σε "πηγάδι" ασανσέρ με μικρόφωνα τοποθετημένα σε διάφορα ύψη...) και κατευθύνουν τα περισσότερα κομμάτια -έστω κι αν τα τραγούδια κατά βάση κινούνται σε αργό ρυθμό. Κατά τα λοιπά, το κλίμα του δίσκου είναι τόσο κλειστοφοβικό που διατρυπά το μυαλό, ενώ η προστακτική του τίτλου -τουλάχιστον έτσι τη βλέπω εγώ- είναι μια από τις πιο εφιαλτικές εντολές που θα μπορούσα να φανταστώ...
Και για να επιστρέψω στα προλεγόμενά μου, οι Comsat Angels αρχικά έχασαν το συμβόλαιό τους με την εταιρεία τους -η οποία δεν ήξερε τι να τους κάνει- και η επόμενη εταιρεία τους υποχρέωσε να το ρίξουν στη synthpop, που τότε ήτο της μοδός. Φυσικά, απέτυχαν παταγωδώς και λίγο μετά διαλύθηκαν ησύχως και ξεχασμένοι. Και κάποιοι μιλούν για ελιτισμό...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου