Τελικά, ό,τι σε δηλώσουν, είσαι...

Νομίζω ότι το κακό ξεκίνησε από τον -συμπαθέστατο στα μάτια μου- πρόεδρο του ΣΥΝ, τον Αλέκο Αλαβάνο, ο οποίος σε πολλές ομιλίες, δηλώσεις, τοποθετήσεις του, εκεί που έλεγε για το σε ποιους στάθηκε δίπλα ο ΣΥΝ, κότσαρε και το "κίνημα των bloggers". Ειλικρινά, πιο άστοχη από αυτή τη φράση δεν νομίζω ότι έχω ακούσει στη ζωή μου. Επειδή, δηλαδή, π.χ., ο Ανέστης και ο Δείμος συμφωνούν σε κάποια πράγματα ή, πάλι π.χ., το Κουνούπι και η Γητεύτρια έχουν αντίστοιχες απόψεις για κάποια ζητήματα, άιντε, γινήκανε "κίνημα", σύντροφε Αλέκο; Και, επειδή τα blogs χρησιμοποιήθηκαν -και σώστα χρησιμοποιήθηκαν- ως μέσο κινητοποίησης πολιτών, π.χ. για την καταστροφή που υπέστη ο Εθνικός Δρυμός της Πάρνηθας, τώρα οι bloggers έγιναν "ρεύμα" (...που λέει κι ο Βενιζέλος) και θα πάνε να καταλάβουν τη Βαστίλλη; Ώπα, παιδιά, γιατί εμένα σ' όλα αυτά κάτι δε μου αρέσει...

Και το πράγμα δε μου αρέσει ακόμα περισσότερο όταν βλέπω σε μεγάλη εφημερίδα τρεις ανθρώπους να καταθέτουν επωνύμως την άποψή τους για τις επετειακές εκδηλώσεις για την εξέγερση του Πολυτεχνείου και η μια από αυτούς να την καταθέτει με την ιδιότητα του blogger (οι άλλοι δύο ήταν ένας συγγραφέας και μια φοιτήτρια). Δεν ξέρω αν η κυρία συμφωνεί με την ιδιότητα που της αποδίδεται από την εφημερίδα, ωστόσο, εμένα μου γεννάται μια απορία: τελικά τι είναι ο "blogger"; Είναι μια ιδιότητα, όπως λέμε, π.χ. γιατρός, οικονομολόγος, ελαιοχρωματιστής, φαναρτζής, καθηγητής πανεπιστημίου, ή περιπτεράς; Ή είναι απλώς μια extracurricular απασχόληση και, αντί να γράφουμε επιστολές σε εφημερίδες, γράφουμε κείμενα στο Διαδίκτυο και τα συζητάμε;

Στην εκδήλωση για τα blogs και την πολιτική που είχε οργανώσει ο Στάθης Χαϊκάλης, και μπράβο του, ο νυν υπουργός Μεταφορών Κωστής Χατζηδάκης -από τους πολιτικούς που από καιρό είχαν blog- είπε ότι τα ιστολόγια του θυμίζουν λιγάκι τα "πηγαδάκια" της Ομόνοιας. Χωρίς να θέλω να υποτιμήσω κανέναν και τίποτα -άλλωστε, κι εγώ ιστολογώ αυτή τη στιγμή, έστω κι αν είμαι πολύ "νέος" στο άθλημα...-, συμφωνώ απόλυτα με τον κ. Χατζηδάκη. Οι bloggers είμαστε όλοι άνθρωποι που έχουν βρει ένα πολύ ωραίο και βολικό μέσο για να εκφράζουν τις απόψεις τους και να τις συζητούν και με άλλους ανθρώπους. Αν σε κάποια σημεία συμφωνούμε, ΟΚ. Αν, πάλι, διαφωνούμε και κατορθώνουμε να κάνουμε μια ωραία κουβέντα με λογικά και σοβαρά επιχειρήματα, πάλι ΟΚ, ακόμα κι αν δεν τα βρούμε. Κι αν, σε κάποια φάση, για κάποιο κοινό σκόπο -βλέπε Πάρνηθα- μπορέσουμε να χρησιμοποιήσουμε το συγκεκριμένο Μέσο, ώστε να συντονιστούμε σε μια κοινή δράση, τέλεια.

Πρέπει, επίσης, να πω ότι, χάρη σε blogs, ανακάλυψα πολλά και ενδιαφέροντα πράγματα, π.χ. για την περίφημη ομιλία του Αχμαντινετζάντ στο Πανεπιστήμιο Κολούμπια. Πράγματα τα οποία δεν άλλαξαν άρδην την άποψή μου για τον άνθρωπο αυτό (θεωρώ ότι είναι ένας φανατικός φονταμενταλιστής), αλλά που μου επιβεβαίωσαν ότι οι Αμερικάνοι παραμένουν στη βάση τους απαίδευτοι και αγενείς και ότι τα ΜΜΕ τους είναι απολύτως αναξιόπιστα. Ή, για παράδειγμα, με παρακίνησαν να ψάξω λίγο παραπάνω την υπόθεση της Μυανμάρ (thanx, Ανέστη), ή να συζητήσω περί εκπαίδευσης και Παιδείας (και θα συνεχίσω να το κάνω, ευκαιρίας δοθείσης). Όμως, το ότι έγιναν όλα αυτά, δεν με έκαναν να αλλάξω αυτό που είμαι. Ούτε τον επαγγελματικό μου προσανατολισμό άλλαξαν, ούτε τα μουσικά μου γούστα, ούτε τα αναγνώσματά μου. Μπορεί κάποια πράγματα να τα σκέφθηκα περισσότερο ή αλλιώς, όμως δεν με έκαναν "blogger", αντί αυτό που είμαι...

Και, θέλω να πιστεύω, δεν το έκαναν και σε κανέναν άλλο. Τα social media, κατά την άποψή μου, είναι αυτό που στο παρελθόν ήταν οι "samizdat", οι "επιστολές αναγνωστών", τα "πηγαδάκια της Ομόνοιας". Έχουν πολλά θετικά -ένα εκ των οποίων είναι και το ότι μας ξανακάνουν να γράφουμε και να γράφουμε κατά το δυνατόν σωστά και καλά- και έχουν και κάποια αρνητικά. Όμως, από τη στιγμή που υποκύπτουμε στην Μακλουανική λογική ("το Μέσο είναι το Μήνυμα"), τότε, νομίζω, χάνουμε και την ουσία αυτού που κάνουμε, δίνοντας μεγαλύτερη υπόσταση στο "φαίνεσθαι" αντί του "είσθαι". Θυμίζω στους παλαιότερους το τι γινόταν κατά τις πρώτες "ημέρες ραδιοφώνου" και πού βρίσκεται το Μέσο αυτό σήμερα... κι όχι μόνο στην Ελλάδα.


Υ.Γ.: κάποια άλλη στιγμή θα αναφερθώ και στο ζήτημα των "ανώνυμων" και "επώνυμων" blogs...