Αχ, κύριε Δημαρχούκο μου...

Χθες, βρέθηκα σε μια εκδήλωση που αφορούσε στο Ενιαίο Δικτυακό Περιβάλλον για τους Δήμους της χώρας. Αυτό το ενιαίο πράγμα είναι μια προσπάθεια που κάνει η ΚΕΔΚΕ ώστε όλοι οι Δήμοι της χώρας να αναπτύξουν ένα κοινό πλαίσιο ψηφιακών και πιο "φυσικών" υπηρεσιών εξυπηρέτησης του πολίτη, ώστε να εφαρμόσουν εν τοις πράγμασι αυτό που ονομάζεται ηλεκτρονική διακυβέρνηση και να καταπολεμήσουν σε μεγάλο βαθμό τη γραφειοκρατία, τη σπατάλη πόρων και τη διαφθορά.

Το να υποστηρίξω ότι η προσπάθεια αυτή δεν είναι αξιέπαινη, είναι βλακεία. Σε όλο τον πολιτισμένο κόσμο, το Κράτος επιχειρεί να αναπτύξει σημαντικές εφαρμογές ψηφιακής διακυβέρνησης, ώστε να μειώσει σημαντικά τη σχέση πολίτη-γκισέ και τα αποτελέσματα αυτών των εφαρμογών είναι εντυπωσιακά, καθώς, π.χ., κάπου διάβασα ότι στη Βρετανία, η ηλεκτρονική διακυβέρνηση κατόρθωσε να μειώσει το ετήσιο κόστος στο υπουργείο Εργασίας κατά 9 εκατομμύρια λίρες. Ταυτόχρονα, η σοβαρή ανάπτυξη αυτών των υπηρεσιών λύνει τα χέρια των πολιτών που βασανίζονται καθημερινά από το "ανώμαλο" flowchart της γραφειοκρατίας.

Ωστόσο, δεν είμαι καθόλου σίγουρος ότι στην Ελλάδα θα γίνει εφικτή η ηλεκτρονική διακυβέρνηση. Η απαισιοδοξία μου αυτή δεν οφείλεται σε Κασσανδρισμό, όσο στην αίσθηση ότι ουδείς αντιμετωπίζει αυτό το πράγμα με τη δέουσα σοβαρότητα. Έτσι, παρακάτω, θα θέσω μια σειρά ερωτημάτων, η απάντηση των οποίων ίσως εξηγήσει σε μεγάλο βαθμό γιατί δεν πιστεύω ότι η χώρα μπορεί να περάσει σε ουσιαστική εφαρμογή της ηλεκτρονικής διακυβέρνησης, επικεντρώνοντας τες στην πρωτοβουλία της ΚΕΔΚΕ:

1. Είναι οι δήμαρχοι της χώρας έτοιμοι να "απαρνηθούν" την κομματική τους ταυτότητα και να υιοθετήσουν προγράμματα τα οποία ενδεχομένως να "ευνοούν" την Α ή τη Β κυβέρνηση ή θα έχουμε πάλι τα γνωστά ("σιγά μη ρίξω εγώ νερό στο μύλο της κυβέρνησης" και τα τοιαύτα...);

2. Είναι οι δήμαρχοι έτοιμοι να αντιμετωπίσουν με τη δέουσα σοβαρότητα το πρόγραμμα αυτό ή θα το βλέπουν μόνο ως ακόμα ένα "έργο" η αξία του οποίου λήγει με την επανεκλογή τους;

3. Είναι οι δήμαρχοι έτοιμοι να συγκρουστούν με τις νοοτροπίες των δημοτικών υπαλλήλων -πολλούς από τους οποίους έχουν οι ίδιοι προσλάβει με ρουσφετολογικά κριτήρια- οι οποίοι, ως νέοι "Λουδίτες", αρνούνται πεισματικά να δεχθούν τον οιοδήποτε εκσυγχρονισμό της διοικητικής μηχανής;

4. Είναι έτοιμοι οι δήμαρχοι να σπρώξουν κονδύλια και χρόνο για προγράμματα ηλεκτρονικής διακυβέρνησης που θα χρειαστούν περίοδο επώασης και δοκιμών πριν γίνουν πλήρως εφαρμόσιμα;

5. Είναι οι δήμαρχοι έτοιμοι να ενημερώσουν (και όχι "ενημερώσουν") τους πολίτες για τις εφαρμογές αυτές και να τους σπρώξουν προς τις ηλεκτρονικές συναλλαγές (υπενθυμίζω ότι μεγάλο μέρος των πολιτών της χώρας είναι "ψηφιακά αγράμματο");

6. Είναι έτοιμοι οι δήμαρχοι να εφαρμόσουν διαφάνεια στις προμήθειες hardware και software για την ηλεκτρονική διακυβέρνηση;

7. Είναι έτοιμοι οι δήμαρχοι να αποδεχθούν σημαντικό αριθμό εφαρμογών στηριγμένων αποκλειστικά σε ανοιχτό και ελεύθερο λογισμικό;

8. Είναι έτοιμοι οι δήμαρχοι να ακούσουν τους πολίτες, τόσο για τις εφαρμογές ηλεκτρονικής διακυβέρνησης, όσο και για τα όποια προβλήματα ανακύψουν;

Αυτά και αργότερα θα επανέλθω...