Tyros, baby, just tyros...

Προσωπικώς, εάν ήμανε κάποιος σημαίνων αξιωματούχος της Ε.Ε. και μάθαινα τι έπαιξε το βράδυ στην Ελλάδα με το ζήτημα σχηματισμού κυβέρνησης, θα είχα τηλεφωνήσει αμέσως στην σ. Αλέκα και θα απαιτούσα από τούδε να συνεννοούμαι μόνο μαζί της για οτιδήποτε σχετίζεται με την Ελλάδα, από το χρέος και το έλλειμμα, μέχρι τις κουτσομούρες. Διότι, πλέον έχει γίνει απολύτως προφανές ότι η "πολιτική τάξις" της χώρας, με την οποία συνδιαλέγεται η Ευρώπη δεν είναι ικανή ούτε ένα μίνι coup να κάνει, όχι να διοικήσει την Ελλάδα και να υλοποιήσει το μνημόνιο.

Λοιπόν, για να τα κάνουμε όλα λιανά: από τη στιγμή που αρχίσανε οι συζητήσεις των αρχηγών υπό τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας έγινε φανερό ότι το Τσιπράκι δεν επρόκειτο να λυγίσει ενώπιον του αγωνιστή και παππού Παπούλια και να συμμετάσχει σε μια κυβέρνηση που το μόνο που θα κατάφερνε θα ήταν να "κάψει" και τις τελευταίες ελπίδες πολιτικής και κοινωνικής αναγέννησης της χώρας -σε κάποιο μακρινό μέλλον, βεβαίως, αλλά υπαρκτές. Παράλληλα, κατέστη σαφές ότι ο κυρ-Φώτης τα έβαλε κάτω, τα υπολόγισε και είδε ότι συμμετοχή του σε μια κυβέρνηση ΝΔΣΟΚ μόνο κακό (έως καταστροφικό...) θα του έκανε, οπότε άρχισε τις γυριστές, επιμένοντας στο ανέφικτο (συμμετοχή ΣΥΡΙΖΑς στην κυβέρνηση).

Τι σημαίναν όλα αυτά; Μα, φυσικά ότι οι νέες εκλογές ήταν μπροστά μας και ότι οι ΝΔΣΟΚ θα πέρναγαν ΠΟΛΥ ΔΥΣΚΟΛΕΣ στιγμές, με τους Ευρωπέη να πιέζουν για μέτρα εδώ και τώρα και την εσωτερική δυναμική να είναι σαφώς εναντίον τους, ιδίως όταν η προπαγάνδα τύπου "ο Τσίπρας θα μας πάρει τις καταθέσεις, θα μας βγάλει από το ευρώ/την Ευρώπη/το σύμπαν, θα σκοτώσει τις γυναίκες μας, θα βιάσει τα σκυλιά μας" φάνηκε ότι δεν πιάνει και πολύ. Έτσι, έβγαλαν από το σεντούκι το χαρτί "Καμμένος". Προφανώς χθες βράδι ο Παπούλιας τους είπε ότι ο Καμμένος (ο οποίος μπορεί να λέει ό,τι θέλει, αλλά στην πραγματικότητα είναι κι αυτός μέρος του συστήματος) του είχε ψελλίσει και ένα-δυο λογάκια ενθαρρυντικά, ότι, να, μωρέ, εγώ τους ΝΔΣΟΚ τους φτύνω, αλλά άμα είναι να κινδυνεύσει η Ελλάς, κάνω την καρδιά μου πέτρα και στηρίζω, άμα λάχει, και μια κυβέρνηση με τους ακατονόμαστοι. Τώρα, τι κυβέρνηση θά'ναι αυτή, εκ προσωπικοτήτων, εξ εξωκοινοβουλευτικών, από τον Άρη, ουδείς γνωρίζει, αλλά πάντως μια άλφα διάθεση συνεργασίας ήτο εμφανής.

Το σενάριο αυτό είχε μερικά ενδιαφέροντα στοιχεία: α) Έδινε την κυβέρνηση που επιθυμούν οι Ευρωπέη. β) Απήλλασε τον κυρ-Φώτη από την ανάγκη να γίνει δεκανίκι του ΝΔΣΟΚ, αλλά και του έδινε ένα άλλοθι (ορίστε, ολοινοί συμμετέχουν, μόνο οι ψωριάρηδες χώρια...) για να βάλει πλάτη σε μια κυβέρνηση. γ) Ο ΣΥΡΙΖΑς εμφανιζότουνε ως ο κακός και επικίνδυνος της υπόθεσης, αφού η κυβέρνηση συγκροτείται για εθνικούς σκοπούς (π.χ. κίνδυνος κατάρρευσης μιας τράπεζας, LOL LOL!!!) κι αυτός δε σέβεται τίποτις. δ) Άρχιζαν τα πίτσι-πίτσι με τους Ευρωπέη για, να μωρέ, μια μικρή παρατασούλα εδώ, ένα μέτρο να πάει πίσω έξι μήνες εκεί, κι όλα αυτά παρουσιάζονταν στον κοσμάκη ως "επαναδιαπραγμάτευση του μνημονίου" και "περιφανής στάση του πολιτικού κόσμου της χώρας" και άλλα τέτοια ορέα. ε) Έδινε χρόνο σε ΝΔΣΟΚ για ανακατασκευή της προεκλογικής τους καμπάνιας, ώστε να βρουν ακόμα περισσότερα ψέματα και λάσπη και τρομοκρατία για τον κόσμο, αλλά και για να λύσουν τα εσωτερικά... προβληματάκια τους.

Ωστόσο, για να στηθεί αυτό το σενάριο, χρειαζότουνε καλούς ηθοποιοί, εχεμύθια, οργάνωση, μυαλό και τακτική και, κυρίως, το στοιχείο της έκπληξης, τύπου, ορίστε βρε που ολοινοί μας βρίζετε, τα βρήκαμε και ως καλοί φίλοι προχωράμε μαζί και σώζουμε και τη χώρα, ως υπεύθυνοι πολιτικοί που ήμεθα. Και, φυσικά, ουδείς μπορεί να κατηγορήσει τους εμπλεκόμενους για τις παραπάνω ιδιότητες. Αποτέλεσμα; Το πράμα διέρρευσε, και, όπως ήταν φυσικό, έγινε ο κακός χαμός: ο Ζώης στη Στάη ήταν έξαλλος και μίλαγε για ψέμματα, μετά βγήκε ότι το έγγραφο τό'χε στείλει η Προεδρία κι ο Ζώης έχασε τη μιλιά του, ο Καμμένος άρχισε να λέει ότι δεν υπάρχει τίποτα το επίσημο, ο Χατζηνικολάου έκανε λόγο για non-paper, ο Καμμένος δεν τον διέψευσε ακριβώς, η Προεδρία βρέθηκε εκτεθημένη και η Στάη άρχισε να λέει ότι η διαρροή έγινε από κάποιο κόμμα. Μύλος...

Η ουσία είναι ότι κάποιος "έκαψε" τη λύση Καμμένου. Ποιος; Δεν ξέρω. Ωστόσο, η όλη κατάσταση που δημιουργήθηκε με κάνει να πιστεύω ότι το πλάνο κατέρρευσε από ανικανότητα και όχι εσκεμμένα, άλλωστε μια τέτοια λύση βόλευε τους πάντες, πλην ημών βεβαίως, αλλά ας μην το κάνουμε θέμα. Εν ολίγοις, η ιστορία μου μυρίζει ερασιτεχνισμό του μεγίστου είδους και αποδεικνύει για άλλη μια φορά την ανικανότητα του πολιτικού συστήματος. Εξ ου και η συμβουλή μου προς τους Ευρωπέη: παιδιά, μιλάτε μόνο με Αλέκα (δεν σας λέω να μιλάτε μόνο με Αλέξη για να μην κατηγορηθώ για bias...).