28 Μαρτίου 2011

Γιατί χαίρεται ο κόσμος;

Τελικά, αδυνατώ να καταλάβω γιατί έγινε τόση βαβούρα σχετικά με τα αποτελέσματα της τελευταίας Συνόδου Κορυφής της Ε.Ε. και γιατί οι Ευρωπαίοι ηγέτες ήσαντε όλο γελάκια και χαχαχούχα και ιστορίες. Αναγνώστα μου, εγώ, μετά που διάβασα τα συμπεράσματα της Συνόδου, κάθε άλλο παρά χαρούμενος ήμανε. Διότι, άμα, ας πούμε, έχει κοπεί το πόδι σου και έρχεται η Σύνοδος και σου λέει "να, ρε μάγκα, αποφασίσαμε να σου δώσουμε και τραυμαπλάστ και κόκκινο ιώδιο κι όλα καλά", ε, δε νομίζω ότι λύθηκε το πρόβλημά σου.

Νομίζω ότι τά'χω ξαναγράψει: όσοι οι Ευρωπαίοι βαυκαλίζονται ότι με μικρές παρεμβάσεις και άτολμες αποφάσεις θα συμμαζέψουν τα ασυμμάζευτα, τόσο οι αγορές θα κάνουν πάρτι. Και θα μας δουλεύουν κιόλας. Ο γερμανικός μονεταρισμός και η σαφής αδυναμία της Ευρωπαϊκής Δεξιάς να συγκρουστεί με το νεοφιλελεύθερο κομμάτι της οδηγούν σε ξεκάθαρη επιδείνωση της κρίσης χρέους στην Ευρωζώνη. Και κανένα πρόγραμμα λιτότητας δεν πρόκειται να λύσει το πρόβλημα, καθώς το σύστημα έχει μετατραπεί, πλέον, σε πίθο των Δαναΐδων.

Πολλώ, δε, μάλλον, όταν οι οριστικές αποφάσεις μετατίθενται από τρίμηνο σε τρίμηνο και δίνεται επαρκές διάστημα στα κοράκια να ανασυνταχθούν και να στήσουν τα νέα κολπάκια τους. Το ζήτημα δεν είναι αν θα μπει η Πορτογαλία στο μηχανισμό στήριξης, αλλά το ποιος θα ακολουθήσει: η Ισπανία; το Βέλγιο; η Σλοβακία; Και στο βάθος, ποιοι; η Ιταλία; η Γαλλία; Στην ουσία, τίποτα δεν μπορεί να σώσει ο μηχανισμός στήριξης, παρά μόνο μερικές τράπεζες, οι οποίες θα έχουν χρόνο να ξεφορτωθούν ομόλογα κρατών με μεγάλα δημόσια χρέη (γιατί, άμα μπούμε στο ζήτημα των συνολικών χρεών, η εικόνα αλλάζει άρδην. By the way, πάντα ήθελα να λινκάρω τη CIA...).

Στην ουσία, έχω την αίσθηση ότι όλα αυτά απλώς καθυστερούν τις ουσιαστικές αποφάσεις, δηλαδής, τα γενναία haircuts χρεών και το ελεγχόμενα πληθωριστικό ευρώ, δηλαδής, όπως έλεγα και παλιότερα, την αναθεώρηση του Συμφώνου Σταθερότητας. Προσωπικά, θεωρώ ότι αυτά γίνονται διότι οι τράπεζες έχουν πιάσει απ'τα αχαμνά τους Ευρωπαίους και απαιτούν μέτρα που δεν θα τις βλάψουν περισσότερο απ'όσο έχουν οι ίδιες βλάψει τους εαυτούς τους με τις απατεωνιές που έχουν κάνει και συνεχάνε να κάνουν, λέγοντας ότι "άμα δε μας στηρίξετε, θα καταρρεύσουν κάποιες από μας και τότε να δείτε τι έχει να γίνει...", χωρίς, όμως, ποτέ να μας λένε τι θα γίνει.

Γι' αυτό κι εγώ δηλώνω ότι έχω χεσμένο και το Σύμφωνο για το Ευρώ και το μόνιμο Ευρωπαϊκό Μηχανισμό Σταθερότητας και το Σύμφωνο και τη Συνθήκη. Και προσθέτω ότι όταν ο κόσμος συνειδητοποιήσει τα αισχρά παιχνιδάκια που παίζονται εις βάρος του, τότε η Μέρκελ κι ο Σαρκοζής και ο Μπαρόζος κι ο φαν Ρομπούης και όλοι αυτοί δε θά'χουν πού να κρυφτούν...

Υ.Γ.: για τα της Ελλάδας δε θα πω τίποτες, διότι αρκετά συγχίστηκα ήδη κι έχω και δουλειά να κάνω...

Δεν υπάρχουν σχόλια: