"Το τρίτο θέμα είναι εάν θα υπάρχει ένα μονιμότερο εργαλείο, όπως ένα Ευρωπαϊκό Νομισματικό Ταμείο, το οποίο βεβαίως έχει σχέση με σημαντικές αλλαγές της Συνθήκης, αλλά δεν είναι της ώρας. Προφανώς είναι κάτι που θα πρέπει να δούμε, αλλά δεν είναι της ώρας". Αυτό είναι ένα από τα πραγματάκια που είπε χθες ο Παπανδρέου στην κοινή συνέντευξή του με τον Σαρκοζί, το οποίο ψιλοπέρασε στο ντούκου. Ωστόσο, το γεγονός ότι ο Σαρκοζί, όχι μόνο δεν το σχολίασε, αλλά, μάλλον, το άφησε να περάσει χωρίς αντίκρουση, με κάνει να πιστεύω ότι η Ευρώπη έχει αρχίσει σιγά-σιγά να αποδέχεται το γεγονός ότι η Συνθήκη του Μάαστριχτ και το Σύμφωνο Σταθερότητας χρειάζονται make-over. Γρήγορα.
Μπορεί οι Γερμανοί, λάτρεις της μονεταριστικής ορθοδοξίας, να αρνούνται επί του παρόντος ακόμα και να συζητήσουν ένα τέτοιο ενδεχόμενο, ωστόσο, ψυχανεμίζομαι ότι, ακόμα κι έτσι, δεν αποκλείεται να αρχίσουν να πολλαπλασιάζονται οι φωνές προς αυτή την κατεύθυνση. Διότι -ας μην ξεχνάμε- τα προβλήματα χρέους και ελλειμμάτων τα αντιμετωπίζουν πολύ περισσότερες χώρες απ' όσες ίσως θα ήθελαν κάποιοι να παραδεχθούν. Επίσης, τα σκληρά περιοριστικά μέτρα που το Σύμφωνο επιβάλλει στις χώρες που εκτρέπονται από τη δημοσιονομική τάξη, αρχίζει να γίνεται εμφανές ότι επιδρούν σε γενικές γραμμές αρνητικά στις οικονομίες και, σχεδόν χωρίς εξαίρεση, οδηγούν σε ύφεση.
Ειλικρινά, δεν ξέρω αν και πότε αναμένεται να αρχίσει να συζητείται το ζήτημα των αλλαγών στη Συνθήκη, ωστόσο, έχω την αίσθηση ότι αυτό δε θα αργήσει, καθώς, όποιος μηχανισμός προστασίας της Ευρωζώνης από τους κερδοσκόπους κι αν προκριθεί, θεωρώ ότι θα πρέπει εκ των πραγμάτων να συνοδευτεί και από μηχανισμό οικονομικής ανάπτυξης. Αν, μάλιστα, κάποια από τις μεγάλες ευρωπαϊκές οικονομίες παρουσιάσει επιβράδυνση, τότε το πράγμα θα γίνει ακόμα πιο πιεστικό. Τέλος πάντως, νομίζω ότι κοντός ψαλμός αλληλούια...
*photo via flickr*
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου