Βαριά φορτία

Ομολογώ ότι οι μουσικές μου κατευθύνσεις τα τελευταία χρόνια με έχουν οδηγήσει σε μονοπάτια από λίγο περίεργα (π.χ., να εκτιμώ τον post rock/post hardcore/post metal ήχο των Isis ή των Neurosis), έως πάρα πολύ παράξενα (Deathspell Omega ή Wolves In The Throne Room κανείς;...). Όλα αυτά είχαν ως αποτέλεσμα να ψιλοξεχάσω τι σημαίνει kick-in-the ass ροκ. Οπότε, ας ευχαριστήσω τους Acid King που μου το θύμησαν με το καταπληκτικό τους "ΙΙΙ" (2005, Small Stone Records).

Λοιπόν, έχουμε και λέμε: κιθάρες σούπερ-χαμηλά κουρδισμένες και παραμορφωμένες; ΟΚ. Μπάσο σχεδόν υποηχητικό, σαν μουγκρητό; Τό'χουμε. Ντραμς βαριά και κοδεϊνικά; Αμέ! Über-heavy γκρούβια, σαν μαστουρωμένοι (αλλά, ΠΟΛΥ μαστουρωμένοι) Black Sabbath; Μέσα είσαι! Φωνή -από γυναίκα, παρακαλώ, την Κυρία Lori S.- που παραπέμπει στις μεγάλες στιγμές του Ozzy; Με τα χίλια! Μουσική ψυχεδελοacidgroovydoom; Ακριβώς όπως πρέπει, και λίγο καλύτερα!

To "III" των Acid King είναι ακριβώς όπως οφείλει να είναι ένας καλός -στα όρια του κλασικού- stoner-doom δίσκος. Απολαύστε ένα κομμάτι δίπλα και απολαύστε και τη στιγμή: το πιθανότερο είναι ότι το επόμενο μουσικό μου post θα αφορά στους Sapthuran ή κάτι εξίσου άσχετο...