Οι τελευταίες εξελίξεις στην ΑΕΚ δεν μου αρέσουν καθόλου. Και δεν μου αρέσουν, κυρίως, διότι δείχνουν ότι -τελικά και παρά τις όποιες αγαθές προθέσεις υπήρξαν- η ΠΑΕ δεν κατόρθωσε να ξεφύγει από τη λογική που μαστίζει το ελληνικό ποδόσφαιρο και που λέει ότι οι ομάδες είναι ενός ανδρός αρχή. Κατά την άποψή μου, μάλιστα, το χάρβαλο που σήμερα είναι η ομάδα μου είναι η καλύτερη απόδειξη ότι, τελικά, ο δρόμος για την Κόλαση είναι στρωμένος με καλές προθέσεις.(Μια διευκρίνηση, για να είμαστε καθαροί: συμπαθώ την ΑΕΚ, αλλά εκ του μακρόθεν. Έχω είκοσι χρόνια να βρεθώ σε γήπεδο, δεν αγόρασα διαρκείας για να στηρίξω τη νέα προσπάθεια, δεν κάθομαι να τη δω ούτε στην τηλεόραση, αν έχω τίποτα καλύτερο να κάνω. Από την άλλη, δεν παθαίνω και κατάθλιψη που δεν παίρνει πρωταθλήματα, ούτε που δεν παρουσιάζει καλό θέαμα. Λυπάμαι, αλλά ως εκεί...).
Κατά την άποψή μου, η κύρια αιτία που η ΑΕΚ αυτή τη στιγμή είναι στην κατάσταση που είναι και που, ενδεχομένως, θα χειροτερέψει οφείλεται αποκλειστικά στον άνθρωπο που την έσωσε από την καταστροφή και που την οδηγούσε έως και σήμερα: στον κ. Ντέμη Νικολαϊδη. Κυρίως, δε, στη συμπεριφορά του τον τελευταίο χρόνο. Και εξηγούμαι...
Κατά την άποψή μου, τα στραβά άρχισαν από τη στιγμή που ο κ. Νικολαϊδης αποφάσισε να κάνει τετραετές συμβόλαιο στον κ. Φερέρ. Η απόφασή του εκείνη, που ανατράπηκε λίγους μήνες αργότερα με την απόλυση του Ισπανού τεχνικού και η συνακόλουθη συνέντευξη του τότε προέδρου της ΑΕΚ, ο οποίος έκανε λόγο για "αποτυχία" της χρονιάς ήταν μια πολιτική κίνηση απίστευτης βιασύνης. Εν συνεχεία, οι παράνοιες περί "ηθικών πρωταθλητών", τα πήγαιν'-έλα με τα play-off, οι συγκρούσεις με τους παίκτες, όλα αυτά οδήγησαν σε μια ατμόσφαιρα που μόνο καλό δεν έκανε στην ομάδα.
Ωστόσο, ο κ. Νικολαϊδης παρέμενε το "πρώτο βιολί" στα διοικητικά της ΠΑΕ. Απόδειξη; Επέλεξε το νέο προπονητή της ΑΕΚ, τον κ. Γιώργο Δώνη, από τον οποίο και ζήτησε να σχεδιάσει την νέα ομάδα. Και, λίγο μετά, διέρρευσε στον Τύπο -από τον ίδιο; από άλλους; από "σκοτεινές δυνάμεις που θέλουν το κακό της ομάδας";- η απόφασή του να αποχωρήσει στο τέλος του πρωταθλήματος. Υπέροχο,ε; Βάζεις νέο γενικό διευθυντή στην επίχειρηση και λες "ok, τώρα εγώ να την κάνω σιγά-σιγά". Βλέπετε, αν ο κ. Νικολαϊδης επιθυμούσε να φύγει, ας έκανε όπως κάνουν όλοι οι αντίστοιχοι πρόεδροι: ας παραιτείτο και ας διευκόλυνε τη διαδικασία επιλογής νέου προέδρου.
Εκτός αν, και ελπίζω να μη συμβαίνει κάτι τέτοιο, ο κ. Νικολαϊδης περίμενε ότι η vox populi θα του ζητούσε να μείνει και να συνεχίσει το έργο του. Πάντως, η αποχώρησή του συνοδεύτηκε από ορισμένα δημοσιεύματα μεσσιανικού χαρακτήρα, τα οποία, όμως, παρέλειπαν να σημειώσουν ότι οι στρατηγοί δεν μπορούν να αφήνουν τους λοχαγούς τους ακάλυπτους, όταν πηγαίνουν στη μάχη. Δεν μπορούν "απλώς να προεδρεύουν". Δεν μπορούν να δηλώνουν άγνοια, ούτε, βέβαια, και να αναζητούν δικαιολογίες για να "την κάνουν". Μένουν, αναλαμβάνουν την ευθύνη των επιλογών τους, τις στηρίζουν και, αν κάτι δεν πάει καλά, φροντίζουν να εκτελέσουν και τις διορθωτικές κινήσεις.
Είναι φανερό -στα δικά μου μάτια, τουλάχιστον- ότι ο κ. Δώνης αποτελεί ένα "θύμα" μιας απόφασης του κ. Νικολαϊδη η οποία ελήφθη ερήμην του τέως πλέον προπονητή της ΑΕΚ και που τον άφησε ολίγον τι "επί ξύλου κρεμάμενο". Μπορεί οι παίκτες του να τον συμπαθούσαν, μπορεί να τον εκτιμούσαν, όμως, όπως και να το κάνεις, λοχαγός χωρίς στρατηγό, δύσκολα μπορεί να κουμαντάρει ολόκληρο στρατό. Δεν ξέρω τι θα γίνει στο τέλος, ωστόσο, πιστεύω ότι οι συνθήκες που δημιούργησε η αποχώρηση του κ. Νικολαϊδη από την προεδρία της ΑΕΚ -ιδίως, δε, με τον τρόπο που έγινε- είναι δύσκολο πλέον να διορθωθούν. Κι αυτό είναι το μεγαλύτερο κρίμα της υπόθεσης... Α, ναι, να συμφωνήσω και με τον Τατούλη που λέει ότι "η εποχή του επικοινωνισμού έχει τελειώσει. Ώρα για πραγματική πολιτική".
Υ.Γ: τα λάθη και δικαιολογούνται και συγχωρούνται και απ' όλα. Η άρνηση παραδοχής τους, όμως,...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου