Η "κατάρρευση" του νεοφιλελευθερισμού και η αμηχανία της Αριστεράς

Μετά και την κατάρρευση της Washington Mutual, είναι πλέον προφανές ότι το νεοφιλελεύθερο ευαγγέλιο δεν περιέχει ανάσταση: τα κόλπα, τα σύνθετα προϊόντα, τα τεράστια bonus στους CEOs κάπου εδώ αρχίζουν να χάνουν τη λάμψη τους και η παγκοσμιοποιημένη αγορά κεφαλαίων διέρχεται έναν πολύ στενό και δύσβατο δρόμο -και το ομοσπονδιακό κράτος των ΗΠΑ μετατρέπεται σιγά-σιγά στον μεγαλύτερο τραπεζίτη του κόσμου. Όλα αυτά είναι πολύ ενδιαφέροντα και, κατά πάσα πιθανότητα, αξίζουν ανάλυσης από ανθρώπους πιο ειδικούς από εμένα.

Αυτό που με προβληματίζει περισσότερο είναι ότι, ενώπιον της κρίσης, η Αριστερά -γενικώς, αλλά και ειδικότερα στην Ελλάδα- δείχνει αμήχανη και σοκαρισμένη. Μέχρι στιγμής, το μόνο που έχω ακούσει από αυτή την πλευρά της πολιτικής ανάλυσης είναι ένα ξερό "σας τα λέγαμε εμείς, πού θα καταλήξει το πράγμα". ΟΚ, δεν έχουν άδικο, αλλά αυτό το βρίσκω εντελώς αντιπαραγωγικό. Και με ανησυχεί ακόμα περισσότερο: από τον Αλογογκούφη δεν περιμένω κάτι καλύτερο από ψελίσματα χωρίς ουσία. Από την Αριστερά, όμως, περιμένω παραγωγή -ιδεών, προτάσεων, ουσίας.

Η Αριστερά έχει στα χέρια της ένα εξαιρετικό όπλο, έναντι της παραφροσύνης των νεοφιλελευθέρων (όποιος πιστεύει ειλικρινά ότι η αγορά, ιδίως όταν είναι απολύτως ελεύθερη -διάβαζε ανεξέλεγκτη-, έχει την τάση να ισορροπεί, είναι επιεικώς άσχετος), την Μαρξιστική θεωρία και ανάλυση. Αν, μάλιστα, αυτό συνδυαστεί με την βασικά ανθρωπιστική φιλοσοφία της, μπορεί να κάνει θαύματα, ακόμα και εν τω μέσω μιας κρίσης όπως η σημερινή. Βεβαίως, από το ΚΚΕ δεν περιμένω τίποτα: ο δογματισμός του το κάνει εντελώς ακατάλληλο για την ουσιαστική κριτική και ανάλυση της κατάστασης.

Όμως, ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ με απογοητεύει όταν καταφεύγει στα στερεότυπα. Και, για να μην μακρυγορώ, μια απλή έκκληση: εδώ και πολύ καιρό, ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ κατηγορείται ότι δεν έχει κυβερνητικό πρόγραμμα. Μια ουσιώδης ανάλυση και παρέμβαση -ξέρετε, με προβολές, εξηγήσεις και, κυρίως, με μέτρα- για την χρηματοπιστωτική κρίση θα μπορούσε να είναι μια σαφής απάντηση σε όλους όσοι το υποστηρίζουν αυτό. Ειδάλλως, σύντροφοι, μη λέτε τίποτα: μας φθάνει ένα ΚΚΕ...

You have the right to remain silent...

Πολύ γουστάρω όταν βγαίνω αληθινός κι όταν αποδεικνύεται ότι οι ικανότητες του Στυλιανίδη και των τριγύρω του είναι αντιστρόφως ανάλογες της δημοσιότητας που λαμβάνει αυτό το διάστημα ο υπουργός Παιδείας: ξαναπαραπέμπεται η Ελλάδα στο ΔΕΚ για την Οδηγία για τα επαγγελματικά δικαιώματα των πτυχιούχων. Προσοχή, τη ΝΕΑ Οδηγία (36/2005) και όχι την παλιά (89/46), για την οποία αναμένεται καταδίκη.

Άντε, λοιπόν, τώρα, ο κ. Στυλιανίδης να μας πει ξανά τους λόγους για τους οποίους εδώ και ένα χρόνο δεν ενσωματώνει την Οδηγία στο εθνικό Δίκαιο. Α, ναι, και να απαντήσει και σε όλους όσοι του έλεγαν ότι οι εξυπνάδες (δηλαδή, ο νόμος για τα κολέγια) και η μπάλα στην εξέδρα θα βγουν σε κακό στην Ελλάδα και εκείνος έλεγε ότι "η κυβέρνηση ξέρει τι κάνει". Τώρα, καλά ξεμπερδέματα, καθώς η Οδηγία θα ενσωματωθεί κακήν κακώς και μαθαίνω ότι και ο νόμος θα ζοριστεί να σταθεί αν (όταν) γίνει προσφυγή από κολεγιάδες στο ΔΕΚ...

Το "παράδοξο του Καραμανλή"

Μου κάνει εντύπωση το γεγονός ότι, όσο περνά ο καιρός, τόσο στα μάτια μου φαίνεται όλο και πιο εμφανές ότι η κυβέρνηση δεν είχε ποτέ σχεδιάσει ένα "plan B", που λένε και στο χωριό του Αλογοσκούφη (φίλος μου επιχειρηματίας υποστηρίζει ότι ποτέ δεν είχε και "plan A", αλλά αυτό είναι μια άλλη ιστορία...). Στην πραγματικότητα, πάντοτε έμοιαζε να στηρίζεται στη λογική του "βλέπουμε και κάνουμε", αλλά και στη δημοφιλία του πρωθυπουργού Κ. Καραμανλή, ο οποίος "έπαιζε μόνος του".

Έχω, λοιπόν, την αίσθηση ότι η κατάσταση αυτή οδήγησε την κυβέρνηση σε αδιαφορία για τον κόσμο και το πώς την έβλεπε, με αποτέλεσμα, τώρα που οι δημοσκοπήσεις έχουν αρχίσει και "γυρίζουν", η κυβέρνηση να παρουσιάζει συμπτώματα διάλυσης. Χειρότερα, να μοιάζει να μην μπορεί να βγει από το αδιέξοδο που η ίδια έχει μπει. Το "παράδοξο του Καραμανλή", για το οποίο μιλώ στον τίτλο, θα μπορούσε να περιγραφεί ως εξής, όσον αφορά τουλάχιστον στιν κινήσεις που μπορεί να κάνει ο πρωθυπουργός για να "αλλάξει την ατζέντα".

ΚΙΝΗΣΗ ΠΡΩΤΗ: άμεσος δομικός ανασχηματισμός, εκδίωξη όλων των "προκλητικών" υπουργών, νέα πρόσωπα στην κυβέρνηση. Αυτόματα, ο κ. Καραμανλής θα κατηγορηθεί ότι χρειάστηκε σχεδόν πέντε χρόνια για καταλάβει ότι κάτι δεν πάει καθόλου καλά. Ακόμα χειρότερα, θα μοιάζει σαν να φτύνει εκεί που έως σήμερα έγλυφε και να απορρίπτει την πολιτική που έως σήμερα στήριξε σθεναρά.

ΚΙΝΗΣΗ ΔΕΥΤΕΡΗ: άμεσος ανασχηματισμός, με μετακινήσεις των "επίμαχων" προσώπων σε υπουργεία "οπισθοφυλακής" και προώθηση άλλων (νέων;) στο μέτωπο. Αυτόματα, ανοίγει ο δρόμος για να κατηγορηθεί ότι είναι δέσμιος των υπουργών εκείνων που έφεραν την κυβέρνηση στο σημερινό αδιέξοδο. Συν το γεγονός ότι η ΝΔ θα φανεί ότι δεν έχει "πάγκο", καθώς και ότι συνεχίζει την ίδια πολιτική που, όλοι είδαμε πού οδήγησε.

ΚΙΝΗΣΗ ΤΡΙΤΗ: ανασχηματισμός μετά τον Προϋπολογισμό. Μιλάμε για διάστημα σχεδόν τριών μηνών, κατά το οποίο, μόνο ο Κύριος οίδε τι άλλο θα "σκάσει" για το τρέχον κυβερνητικό σχήμα (Βατοπέδι, κάτι άλλο, κλπ). Παράλληλα, η φθορά από τα υπάρχοντα πρόσωπα και η κρτιική γι' αυτά θα συνεχίζονται αμείωτες και θα δίδονται λαβές στο ΠΑΣΟΚ για να λέει ό,τι θέλει.

ΚΙΝΗΣΗ ΤΕΤΑΡΤΗ: προώθηση των μεταρρυθμίσεων. Τα πρόσωπα που θα κληθούν να υλοποιήσουν αυτό το σχέδιο είναι φθαρμένα στα μάτια ακόμα και των ψηφοφόρων της ΝΔ. Επίσης, οι ίδιες οι μεταρρυθμίσεις έχουν μετατραπεί σε "κουρελόχαρτα", χάρη στους εσφαλμένους χειρισμούς της κυβέρνησης, αλλά και στο γεγονός ότι από νωρίς φάνηκε ότι οι μεταρρυθμίσεις δεν γίνονται με κάποιο σχεδιασμό, αλλά ανάλογα με τα ζόρια που αντιμετώπιζε η κυβέρνηση.

Κατά τη γνώμη μου, αυτές είναι οι βασικές κινήσεις του κ. Καραμανλή (όλα τα άλλα, συνέδρια, ψήφος εμπιστοσύνης, ομαδικές ψυχαναλύσεις σε ΚΕ και ΚΟ, είναι μόνο για εσωτερική κατανάλωση). Και, κατά την άποψή μου, όλες καταλήγουν σε αντίθετο από το προσδοκόμενο αποτέλεσμα. Γιατί; Διότι, "όποιος ζει με τις δημοσκοπήσεις, πεθαίνει από αυτές"...

(τη φωτο την "έκλεψα" από το flickr)

Και τώρα, τι κάνουμε;...

Για όσους έχουν απορίες για το τι συμβαίνει στις χρηματαγορές, τους παραπέμπω σε αυτό το άρθρο του Χρίστου Χαραλαμπόπουλου, ενός από τους σημαντικότερους δημοσιογράφους του καιρού μας. Ο Χρίστος τα λέει μια χαρά και όποιος επιχειρήσει να προσθαφαιρέσει στοιχεία και λεπτομέρειες, μάλλον το κάνει εκ του πονηρού...

Συμπληρώνοντας, απλώς, να πω ότι ισοπεδωτικές απόψεις τύπου "να πουληθεί ο ΟΤΕ, ούτως ή άλλως τον λυμαίνονται τα κοράκια του Δημοσίου", "ναι, ρε, ιδιωτική ΔΕΗ, να ησυχάσουμε επιτέλους" και τα τοιαύτα, πεθαίνουν βίαιο θάνατο με τον πρώτο λογαριασμό, την πρώτη Enron, τις πρώτες απολύσεις "διότι η κερδοφορία έχει πέσει". Α, ναι, να μην το ξεχάσω: ανεξέλεγκτη αγορά σημαίνει ζούγκλα. Δείτε τη Lehman Bros.

Ο Βουλγαράκης φεύγει, η νύχτα έρχεται...

Πέραν από αυτή καθαυτή την αποπομπή Βουλγαράκη από την κυβέρνηση -η οποία αποτελεί από μόνη της ολόκληρο κεφάλαιο αδεξιότητας και πολιτικού καιροσκοπισμού του χειρίστου είδους...-, το ότι ο Γιώργαρος έφυγε δεν αποτελεί σε καμία περίπτωση εγγύηση ηρεμίας για την κυβέρνηση: αντιθέτως, κατά την άποψή μου, η ιστορία αυτή έχει κάμποσες "ουρές", που αν αρχίσουν να μεγαλώνουν (κάτι που θεωρώ πολύ πιθανό) θα γελάσει ο κάθε πικραμένος. Έχουμε και λέμε:

- Ο Καραμανλής εμφανίστηκε να άγεται και να φέρεται ως φτερό στον άνεμο. Δύο δημοσκοπήσεις ήταν αρκετές για να άρει την εμπιστοσύνη του στο πρόσωπο του Βουλγαράκη. Ωραία εικόνα για άνθρωπο, ο οποίος καλείται να λάβει αποφάσεις για μια ολόκληρη χώρα...

- Οι "βαρόνοι" είναι εδώ. Παρά τις άοκνες προσπάθειες του Καραμανλή για το "ξεδόντιασμά" τους, τα παλιά στελέχη της ΝΔ, όχι μόνο σήκωσαν κεφάλι, αλλά, επί της ουσίας επέβαλλαν την αποπομπή Βουλγαράκη. Κεφαλογιάννης, Έβερτ, Βαρβιτσιώτης, Σουφλιάς, όλοι αυτοί επέδρασαν καταλυτικά στις εξελίξεις και, έχει κανείς αμφιβολία ότι θα συνεχίσουν να το κάνουν; Ιδίως τώρα, που το "σύστημα Καραμανλή" έχει αρχίσει να παραπαίει;...

- Ο Ρουσόπουλος -πρωτίστως- και διάφοροι άλλοι -δευτερευόντως- νομίζω ότι πλέον να βρεθούν στο στόχαστρο και, άλλος δύσκολα, άλλος εύκολα, θα υποστούν κανονικό auto da fe. Δεδομένου ότι η αποτελεσματικότητά τους πλέον έχει τεθεί εν αμφιβόλω, έχουν καταστεί ευάλωτοι σε εκ των έσω και εκ των έξω επιθέσεις και δεν έχω τον παραμικρό ενδοιασμό να προβλέψω ότι σε περίπτωση ανασχηματισμού θα υπάρξουν κάμποσα "όπα, τι έγινε εδώ, ρε παιδιά;".

- Επί του πρακτέου, όλα αυτά σηματοδοτούν στα μάτια μου μια απότομα καθοδική πορεία για την κυβέρνηση από τούδε. Αυτό σημαίνει ότι τίποτα δεν θα περνά αναίμακτα (όταν ο Μιχαλολιάκος δηλώνει ότι υπερψήφισε το φορολογικό νομοσχέδιο, κατόπιν "άνωθεν διαβεβαιώσεων"...) και πολλά πράγματα θα "παγώσουν" οριστικά, προκειμένου να αποφευχθεί περαιτέρω φθορά. Εν ολίγοις, η παραγωγή πολιτικού έργου από την κυβέρνηση θα αγγίξει το μηδέν και, μέχρι να γίνουν εκλογές, ο Ούμπο-σάθλα να βάλει το πλοκάμι του...

Hey, mr. taxman

Καταδιασκέδασα με το χθεσινό τηλεοπτικό overdose που πήραμε όλοι από τον Βουλγαράκη, ο οποίος πήρε σβάρνα τα κανάλια για να μας πείσει ότι όλα όσα του καταμαρτυρούνται είναι απλώς συκοφαντίες. Βεβαίως, όταν κάποια talking heads άρχισαν να του θέτουν άβολες ερωτήσεις, ο γίγαντας τα πήρε κι άρχισε να φωνάζει (ήταν απολαυστικός στο δελτίο της ΝΕΤ, με τη Χούκλη να θέτει ζητήματα ηθικής και αυτός να ωρύεται για την νομιμότητα των πράξεών του). Και, βέβαια, σήμερα το Έθνος δίνει μια νέα, ενδιαφέρουσα διάσταση στο θέμα, οπότε να περιμένουμε νέο μπαράζ εμφανίσεων του υπουργού;...

Πέραν της πλάκας, όμως, η λογική Βουλγαράκη είναι ενδεικτική της νοοτροπίας που κυριαρχεί στην ελληνική πολιτική: έχω φράγκα, είμαι πολιτικός, μπορώ να αξιοποιήσω τα φράγκα που έχω όπως νομίζω καλύτερα κι αν όσα κάνω βρίσκονται στα όρια της νομιμότητας, ακόμα καλύτερα. Βεβαίως, ο κ. Βουλγαράκης -και όλοι σαν αυτόν- δεν μοιάζουν να αντιλαμβάνονται ότι οι πολιτικοί οφείλουν να έχουν ένα βίο που θα λειτουργεί και ως παράδειγμα για τους πολίτες. Δε βαριέσαι, όμως... Τι να περιμένεις από ανθρώπους που το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι η επανεκλογή τους και η διασφάλιση μιας εξαιρετικής βουλευτικής σύνταξης...

I wanna go home

Καλόγεροι που κάνουν χοντρές business... Υπουργοί που το παίζουν κτηματομεσίτες, μέσω των συζύγων τους... Άλλοι υπουργοί που κατηγορούνται για χρηματισμό των πιο στενών χρηματοδοτών τους... Μια αντιπολίτευση που την παλεύει, αλλά δεν της πολυβγαίνει... Αεριτζήδες με Cayenne και Lexus... Αισθητική σκυλάδικου και dealing... Μαλάκες που θεωρούν ότι οι πολιτικοί θα μας σώσουν... Φορολογικά μέτρα που γαμούν δίκαιους και άδικους... Αλογογκούφης (thanx Στάθη...) που δε γουστάρει και θέλει να την κάνει... Βασσάρες και γκρίνιες από μια ομάδα που επί 90 λεπτά έκανε μίση ευκαιρία... Η ΑΕΚ εκτός Ευρώπης... Κρετίνοι σκαφάτοι που κάνουν τις πιο ωραίες παραλίες σαν τα μούτρα τους... ΜΜΕ που είναι κατάπτυστα... Τατούληδες που έχουν δίκιο, αλλά δεν κάνουν την τελική κίνηση... Κρεαταγορά της Μυκόνου... Μπάχαλο με παιδικούς σταθμούς και νηπιαγωγεία... Η εκπαίδευση σε κώμα...

Δε με παρατάτε όλοι! Κάτι καινούργιο έχετε να μου πείτε; Αλλιώς, σκασμός και "υποβρύχιο"...