Χάντρες στους ιθαγενείς

Ενώ η Ισπανία μοιάζει έτοιμη (από καιρό...) να βγει εκτός αγορών, η Ολλανδία βρίσκεται σε πολιτική αναταραχή λόγω λιτότητας, η Γαλλία κρατά την ανάσα της για το τι θα συμβεί μετά το δεύτερο γύρο των προεδρικών εκλογών (όπου κατά πάσα βεβαιώτητα, ο συστημικός Ολάντ θα διαδεχθεί τον άχρηστο Σαρκοζί) και η Ιταλία προσπαθεί να κάνει την κουνέλα, μπας και γλυτώσει από τα χειρότερα, στην Ευρώπη έχει εφευρεθεί άλλη μια χίμαιρα, προκειμένου οι ιθαγενείς, που έχουν αλλαλιάσει από τη λιτότητα και σχεδόν αδιόρατα έχουν αρχίσει να ακονίζουν τα τομαχόκ του πολέμου, να ηρεμήσουν για ένα μικρό χρονικό διάστημα, μέχρις ότου, δηλαδής, εφευρεθεί άλλη μια χίμαιρα και συνεχιστεί το ίδιο βιολί.

Αναγνώστη μου, μιλώ, βεβαίως, για τη συζήτηση περί ανάπτυξης που (υποτίθεται ότι) θα συμπληρώσει το δημοσιονομικό σύμφωνο και θα οδηγήσει την Ευρώπη σε έξοδο από το βάλτο της ύφεσης και το βούρκο της διαρκώς αυξανόμενης ανεργίας και περιθωριοποίησης όλο και περισσότερων μαζών σε όλα τα μήκη και τα πλάτη της Ένωσης. Τό'πε ο Ντράγκης, τό'πε κι ο Μπαρόζος, τό'πε κι ο Ολάντ, το "συζητάει" και η Μέρκελ, οπότε... ιδού πεδίον δόξης λαμπρόν για τη σωτηρία της Ευρώπης. Μόλις, μάλιστα, ξεκαθαριστούν και οι λεπτομέρειες του συμφώνου ανάπτυξης, ουουουου, θα τρώμε με χρυσά κουτάλια, η ανεργία θα εξαφανιστεί και θα έχουμε οικονομίες πιο ισχυρές κι από της Κίνας και της Σαουδαραβίας μαζί.

Δηλαδή, παπάρια μέντολες.

Αναγνώστη μου, το σύμφωνο ανάπτυξης είναι πιο μεγάλο ψέμα κι από τα δύο μεγαλύτερα ψέματα, για το οποία έγραφε στο "Less Than Zero" ο Brett Easton Ellis. Είναι χειρότερο κι από ψέμα: είναι χίμαιρα. La grande illusion. Και παρακάτω θα εξηγήσω γιατί:

1) Είναι ψέμα, διότι ανάπτυξη χωρίς φράγκα και σχέδιο δεν γίνεται. Και η Ευρώπη δεν έχει τίποτε από τα δύο. Σκέψου: για να ενισχύσει το αεροπλανάκι του EFSF, έχει βγει στη γύρα να ζητιανεύει μερικά δισ. ευρώ και έχει φάει πόρτα σχεδόν από παντού. Πού θα βρει τα τρισ. που χρειάζονται για να βγει η Ευρώπη από την κρίση της αποβιομηχάνισης και για την επένδυση σε προϊόντα/υπηρεσίες που θα δημιουργήσουν δουλειές με υψηλή απόδοση; Αλλά, και ποιες είναι αυτές οι επενδύσεις; Μεγάλα έργα; ICTs; Εμπόριο; Γεωργική παραγωγή; Ουδείς μας έχει πει κάτι συγκεκριμένο, διότι... ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΑΤΙ ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΟ! Η Ε.Ε. για χρόνια βούλιαζε στο βούρκο της χρηματοπιστωτικής επέκτασης και οτιδήποτε παραγωγικό τό'χε του πεταματού. Πώς τώρα θα καταφέρει να αντιστρέψει την κατάσταση, χωρίς να προκαλέσει σεισμό στο ίδιο το οικοδόμημά της; Mε ευχολόγια και τα φράγκα από τα διαρθρωτικά ταμεία και την ΕΤΕπ; ΧΑ!

2) Είναι ψέμα, διότι η Γερμανία δεν το θέλει. Ξεκάθαρα. Η Γερμανία, παρά τα προβλήματά της, έχει αποκομίσει τεράστια οφέλη από την πολιτική λιτότητας, καθώς τα ελλείμματα των αλλονώνε γίνονται δικά της πλεονάσματα. Οπότε, γιατί να θελήσει να μοιραστεί τον πλούτο που η ίδια παράγει; Άσε που, τα ισχυρά λόμπι στη Γερμανία θεωρούν ότι, άμα η αγορά της Ευρώπης στερέψει γι' αυτά, υπάρχουν μερικές δεκάδες εκατομμύρια καταναλωτές στην αναδυόμενη μεσαία τάξη της Κίνας, έτοιμα να αγοράσουν Μερτσέντε και Μπεμβέ και Άουντι και κουζίνες Μίλε και ΑΕΓΚΕ και δεν ξέρω τι άλλο. Θα μου πεις, θα γίνει κάτι τέτοιο; Προσωπικά δεν το πιστεύω, αλλά το πιστεύουν οι Γερμανοί, οπότε από το Βερολίνο δεν περιμένω ούτε δεκάρα για ανάπτυξη των ψωριάριδων των λοιπών Ευρωπαίων. Ήδη, το νέο "όχι" στα ευρωομόλογα λέει πολλά και εκτιμώ ότι το Βερολίνο θα προτιμήσει να γυρίσει στο deutsche Mark, παρά να αποδεχθεί ότι το πράγμα έχει φθάσει στο μη παρέκει.

3) Είναι ψέμα, διότι, αφ' ης στιγμής η μεγάλη παργωγή έφυγε από την Ευρώπη και πήγε Ασία, οι αναπτυσσόμενες χώρες, που στηρίζουν το ΑΕΠ τους κατά κύριο λόγο σε εξαγωγές, δεν έχουν κανένα λόγο να συνδράμουν τους Ευρωπαίοι. Η Κίνα, η οικονομία της οποίας είναι πλήρως ελεγχόμενη από το κράτος, άμα δει ότι το ΑΕΠ παρουσιάζει τάσεις μείωσης, θα φροντίσει να ενισχύσει την ντόπια κατανάλωση προϊόντων που παράγονται από και στην Κίνα. ΟΚ, μπεμβέ δεν παράγουν, αλλά όλα τα άλλα τα παράγουν και θεωρώ σίγουρο ότι, προκειμένου να διατηρήσουν υψηλή την παραγωγή τους, θα κάνουν τα εισαγώμενα απλησίαστα, για να ενισχύσουν τις ντόπιες βιομηχανίες/επιχειρήσεις. Όσο για τους υπόλοιπους BRICS, περιορίζομαι να αναφέρω μόνο αυτό, κι όποιος κατάλαβε, κατάλαβε...

4) Τέλος, είναι ψέμα, διότι ο μοναδικός υπάρχον μηχανισμός που θα μπορούσε να ενισχύσει την ανάπτυξη, η ΕΚΤ, δεν μπορεί και δεν θέλει να το κάνει. Η ΕΚΤ ασχολείται και θα συνεχίσει να ασχολείται μόνο με τον πληθωρισμό ΚΑΙ ΤΙΠΟΤΕ ΑΛΛΟ! Εδώ, το ευρώ κινδυνεύει να εξαϋλωθεί και ο Ντράγκης συνεχίζει να μιλάει για διαρθρωτικές αλλαγές και για συγκρατημένη δημοσιονομική πολιτική (διάβαζε: λιτότητα). Τι να περιμένει, λοιπόν, κανείς από αυτούς; Τίποτα, βεβαίως.

Με αυτά και με εκείνα -υπάρχουν κι άλλα, αλλά τώρα ειλικρινά βαριέμαι να κάτσω να τα γράψω...-, καταλήγω στο συμπέρασμα ότι η όλη συζήτηση περί ανάπτυξης δεν είναι τίποτε άλλο εκτός από μια πολιτικάντικη τρίπλα που θα καταλήξει κι αυτή, όπως κι όλες οι άλλες, σε τοίχο. Και μετά θα έχουμε απορίες γιατί στην Ευρώπη οι άνεργοι είναι περισσότεροι από τους εργαζόμενους... Dystopia, babe!!!! Fuckin' dystopia!