22 Απριλίου 2012

Εκλογικό πανηγυράκι

Υπό νορμάλ συνθήκες, ούτε που θα ασχολιώμανε με τις εκλογές: είμαι πηγμένος, εκνευρισμένος, απογοητευμένος και εξαιρετικά ανήσυχος για να κάθομαι και να ασχολιέμαι με την κάθε παπαριά που τα κόμματα εκτοξεύουν αδιακρίτως προς το μέρος μου, σε μια προσπάθεια να με πείσουν ότι θα με σώσουν άμα τα ψηφίσω. Ωστόσο, πολιτικό ον είμαι, το χέρι μου με τρώει, άσε που έχω ακούσει ένα κάρο αηδίες τον τελευταίο καιρό, οπότε λέω να γράψω κάτι, έτσι για να μου φύγει η διάθεση τελείως και να ασχοληθώ και με καμιά γκόμενα.

Το πρώτο πράμα που θέλω να ξεκαθαρίσω, είναι ότι παρά τις αγωνιώδεις προσπάθειες όλων να με πείσουν ότι αυτές οι εκλογές είναι οι κρισιμότερες για το μέλλον το δικό μου, της γκόμενάς μου και του χρυσόψαρού μου, λυπάμαι, guys, αλλά δεν... Οι εκλογές αυτές έχουν την ίδια σημασία που έχει κάθε εκλογική αναμέτρηση σ' αυτό τον τόπο και τίποτα παραπάνω. Το γιατί θα το εξηγήσω παρακάτω, όπου θα ασχοληθώ με την κατά Κλύστυ περιγραφή του πολιτικού σκηνικού και θα δώκω και την πρόβλεψή μου για το τι θα γίνει τελικά. Όσοι, πάντως, περιμένετε εκπλήξεις, προτείνω να φύγετε να πάτε αλλού: φοβάμαι ότι οι εκτιμήσεις μου δεν είναι και πολύ avant-garde.

Σε μια προσπάθεια να αποφύγω το ποστ να λάβει μέγεθος ραψωδίας, θα ομαδοποιήσω τα κόμματα και θα εξηγήσω τι πιστεύω για την κάθε περίφτωσης ξεχωριστά, 'νταξ'; 'Νταξ'... Φύγαμε!


ΤΑ "ΜΕΓΑΛΑ" ΚΟΜΜΑΤΑ
Που ούδεις μπορεί να πει μετά βεβαιώτητας πόσο μεγάλα παραμένουν. Ωστόσο, προσωπικά θεωρώ ότι είναι αρκετά μεγάλα, ώστε να συγκεντρώσουν μαζί ένα 50-55% των ψήφων και να κάνουν αυτό που είναι το πλέον αναμενόμενο, δηλαδή, μια κυβέρνηση συνεργασίας. Εκτιμώ ότι -εξαιρώντας κά'να χοντρό απρόοπτο- η κυβέρνηση αυτή θα έχει χρόνο ζωής ως το 2015, δηλαδή, ώσπου να λήξει η τρέχουσα δανειακή σύμβαση. Το μόνο που με προβληματίζει είναι η μορφή της. Τι θέλω να πω: αν η ΝΔ βγει πρώτη κι έχει μια αξιόλογη διαφορά από το ΠΑΣΟΚ (από 5% και πάνω...), τότε πρωθυπουργάρα θα γίνει μετά βαΐων και κλάδων ο Αντωνάκης ο μάγκας και καραμπουζουκλής. Αν η διαφορά είναι μικρότερη, τότε δεν αποκλείω μια λύση Αντωνάκης πρωθυπουργός - Μπένι αντιπρόεδρος, ενώ αν το ΠΑΣΟΚ βγει πρώτο κόμμα, κάτι που δεν έχω αποκλείσει τελείως, τότε... μην παραξενευτούμε αν δούμε μια διευρυμένη κυβέρνηση συνεργασίας με πρωθυπουργό τύπου Παπαδήμου και διάφορες τεχνοκρατικές "χρυσές εφεδρείες": μην ξεχνάμε ότι τον Ιούνιο η τροίκα θέλει τα μέτρα για το 2013 και 2014 και είναι προβληματικό κατά πόσο ο Βατζέλης θα θέλει να τα χρεωθεί ως πρωθυπουργάρα. Προφανώς, αποκλείω το σενάριο των επαναληπτικών εκλογών: Ευρωζώνη και ΔΝΤ δεν νομίζω ότι θα δώσουν τέτοια περιθώρια, επικαλούμενα την κρίσιμη κατάσταση της οικονομίας και απειλώντας ευθέως με αναστολή πληρωμών. Οπότε, κατά τη γνώμη μου τα περιθώρια για τα κόλπα που ονειρεύεται ο Σαμαράς είναι κάτω του μηδενός.


Η ΔΕΞΙΑ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ...
Νομίζω ότι αποτελεί το πλέον ενδιαφέρον κομμάτι του πολιτικού σκηνικού, καλύπτοντας για πρώτη φορά όλα τα γούστα: είσαι φιλελεύθερος/libertarian/θατσεροfan; Να και η Δράση, να και η Δημοκρατική Συμμαχία, να και η Δημιουργία Ξανά, να ικανοποιήσουν τις άνομες ορέξεις σου. Είσαι -ή νομίζεις ότι είσαι- Άρειος; Επιτέλους, μπορείς να περιφέρεις απροβλημάτιστα την ανεγκεφαλοσύνη σου και να δηλώνεις ότι ψηφίζεις Χρυσή Αυγή. Είσαι γέρος, μίζερος, ψιλοακροδεξιός και δήθεν-τάχα μ' σοβαρός; Ο Κύρτσος σου δίνει την άνεση να ψηφίσεις για άλλη μια φορά -με λιγότερες ενοχές, μάλιστα- τον κυρ Καρατζαφέρη. Είσαι αναντάμ-παπαντάμ κάργα δεξιός και μνημονιοκαμμένος; Υπάρχει για σένα ο Καμμένος! Σόρι άμα ξεχνάω και κανέναν, αλλά για πρώτη φορά εδώ και πολλά χρόνια (από την εποχή των δεινοσαύρωνε, δηλαδής...) η δεξιά έχει κάτι για τον καθένα. Τώρα, για το ποιοι θα μπούνε στη Βουλή, αυτό είναι μια περίεργη ιστορία. Θεωρώ ότι ο Καμμένος και -πιο δύσκολα- ο κυβιστιστής Καρατζαφέρης θα πετύχουν να ξεπεράσουν το 3% και να τρουπώσουν. Για τους άλλοι, πιστεύω ότι Ντόρα και Μάνος παραείναι αντιπαθητικοί (για διαφορετικούς λόγους ο καθένας) για να μπορέσουν να πείσουν αρκετό κόσμο να τους ψηφίσει, αν και δεν αποκλείω ο ένας από τους δύο να μπει για να κάνει προσκόλληση σε κυβερνητικό σχήμα συνεργασίας των μνημονιακών δυνάμεων (μιλώ για πριμοδότηση από ΝΔ και ΠΑΣΟΚ, έτσι;...). Όσο για τους Χρυσαυγίτες, θέλω να πιστεύω ότι το ρεύμα που παρουσιάζουν ως τα σήμερα θα κοπεί όσο η ώρα της κάλπης πλησιάζει, χωρίς, πάντως, να αποκλείω, αν πάρουν δυνατά ποσοστά στα μεγάλα αστικά κέντρα, να πετύχουν το στόχο του 3% και μετά... ο Νυαρλαθοτέπ να βάλει το χέρι του. Ειδικά για τη Χρυσή Αυγή, αν μπει στη Βουλή, όποιος πολίτης δεν είναι φασίστας θα πρέπει να τσακίσει στο ξύλο όλους τους υπουργούς Δημόσιας Τάξης και τους δημάρχους σε Αθήνα, Πειραιά, Θεσσαλονίκη, Πάτρα κλπ της τελευταίας 20ετίας: αυτοί κατόρθωσαν να στρέψουν τον κόσμο προς τους φασίστες.


ΠΑΡ'ΤΟ ΑΡΙΣΤΕΡΑ
Αντίθετα με τη Δεξιά, η Αριστερά μοιάζει με κάθε εκλογική αναμέτρηση να γίνεται όλο και πιο προβλέψιμη. Με το μονόλιθο του μπετοναρισμένου 8-9% του ΚΚΕ στο κέντρο της και την πλήρη αδυναμία κυβερνητικής προοπτικής που ο μονόλιθος αυτός διασφαλίζει (τελικά, το ΚΚΕ είναι πιο συστημικό ακόμα κι απ' το βαθύ ΠΑΣΟΚ και τη βαθιά ΝΔ...), όλα τα άλλα μοιάζουν γύρω-γύρω μικρά κι ασήμαντα. 'Νταξει, η ΔΗΜΑΡ θα πάρει ένα αξιοπρεπές ποσοστό (παρότι τα περισσότερα στελέχη της θα πουλούσαν κάθε αριστεροσύνη τους για μια γενική γραμματεία...). 'Ντάξει, ο ΣΥΡΙΖΑς θα είναι δυνατότερος απ' όσο το 2009, άσε που η πρόταση Τσίπρα για κοινή κάθοδο στις μονοεδρικές έδειξε ότι μπορεί να υπάρξει ευφυία σε αυτό το κόμμα. 'Ντάξει, οι Οικολόγοι Πράσινοι δείχνουν πιο ώριμοι παρά ποτέ, άσχετα αν ο ΣΚΑΪς δεν τους παίζει όσο παλιότερα. 'Ντάξει, η ΑΝΤΑΡΣΥΑ είναι αυτό που πάντα ήταν: εξωκοινοβουλευτική, θορυβώδης, τίμια και τελείως εκτός πραγματικότητας. 'Ντάξει, το ΜΛ ΚΚΕ και το ΚΚΕ (μλ) ενώθηκαν εις σάρκαν μίαν κι έγιναν ΜΛ ΚΚΕ (μλ). 'Ντάξει, όλα ωραία και καλά, αλλά όσο το ΚΚΕ θα αρνείται να δώσει μια προοπτική εξουσίας στην ελληνική Αριστερά, μέσα από συμμετοχικές διαδικασίες, όσο, δηλαδή, το ΚΚΕ θα παίζει το δεκανίκι του δικομματισμού, όλα αυτά θα έχουν ελάχιστη αξία, καθώς το κρίσιμο ποσοστό και η κρίσιμη μάζα θα παραμένει αναμένουσα τη Δευτέρα Παρουσία του Σοσιαλισμού. Δυστυχώς, με το ΚΚΕ αναχωρητή, όλοι οι υπόλοιποι μαζί αδυνατούν να πείσουν για μια κυβερνώσα Αριστερά στον τόπο, κάνοντας τους προοδευτικούς ψηφοφόρους να σιχτιρίζουν, ακόμα κι όταν τους ψηφίζουν. Κρίμα και πάλι κρίμα...


ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΟΙ ΜΕΜΟΝΩΜΕΝΟΙ
Υπάρχουν, κάποιοι απ' αυτούς μου είναι και συμπαθείς (π.χ. η Κατσέλη, για να πω την αμαρτία μου), κάποιοι άλλοι (π.χ. Καζάκης) μου είναι αντιπαθείς, όλοι οι υπόλοιποι μου είναι πλήρως αδιάφοροι και θεωρώ ότι η ύπαρξή τους είναι τελείως ανούσια και άνευ στόχευσης. Θα πάρουν τα γνωστά και θα πάνε σπίτια τους, κατηγορώντας το σύστημα που δεν τους επέτρεψε να αποδείξουν την αξία τους. Χεστήκαμε, με το συμπάθιο...


ΟΠΟΤΕ;...
Οπότε, δυστυχώς, είμαστε dans la merde, που έλεγε και μια ψυχή. Για να μην μακρυγορώ, εγώ θα ψηφίσω ΣΥΡΙΖΑ, τον οποίο ήδη σιχτιρίζω, αλλά έτσι είναι. Μεταξύ της φρίκης των δύο "μεγάλων", της παράνοιας της Δεξιάς και της χωλώτητας της Αριστεράς, δυστυχώς ο ΣΥΡΙΖΑς, με όλα τα στραβά του, αποτελεί για μένα τη μόνη λογική επιλογή. Παρεπιπτόντως, η μαλακία της αποχής/άκυρου/λευκού κάποια στιγμή θα πρέπει να τελειώσει και να αναλάβουμε όλοι τις ευθύνες μας. Αυτά και... τα ξαναλέμε εν ευθέτω χρόνω, ε; Φιλιά στη μαμά...

Υ.Γ.: δείτε εδώ τι λέει κι ο Ζάφοδας, που καταλήγει στο ίδιο συμπέρασμα μ' εμένα. Μπράβο μας και των δυονώνε μας!!!

UPDATE: δείτε και μια ανάλυση στην Καλύβα... Όπως και στον Έλικα...

4 σχόλια:

Zaphod είπε...

Εμ, τα μεγαλα μυαλα συναντιώνται!!!
:)

Ανώνυμος είπε...

άντε και στη μεγάλη συγκυβέρνηση με τον καμμένο. με τις υγείες σας. καθείς το δρόμο του και τις ευθύνες του. η πλατεία των αγανακτισμένων πλέον μπορεί να δώσει όχι μόνο αντιπολίτευση αλλά και κυβέρνηση. αγαπητοί μου με πολλούς από εσάς κατά καιρούς βρεθήκαμε μαζί. σήμερα δεν σας έχω καμία εμπιστοσύνη. ήρθε η ώρα να αποφασίσουμε όλοι με ποιους θα πάμε και ποιους θα αφήσουμε. ευχαριστώ για τη φιλοξενία

Khlysty είπε...

Παρακαλώ, χαρά μου. Εγώ, πάντως, αποφάσισα -έστω και σιχτιρίζοντας- με ποιους θα πάω και το λέω και δημόσια. Εσείς;...

Khlysty είπε...

Α, ναι, καλό θα είναι πριν αναπαράγουμε κάτι, να φροντίζουμε να επιβεβαιώνουμε την ακρίβεια του: ο Τσίπρας δεν είπε ποτέ ότι θα συνεργαστεί με τον Καμμένο: είπε ότι σε περίπτωση που για να σχηματιστεί αριστερή κυβέρνηση ο Καμμένος δώσει στη Βουλή και πέντε ψήφους στήριξης ή ανοχής, δεν θα πει όχι. Δυστυχώς, υπάρχει μεγάλη διαφορά του ενός από το άλλο...