Pills 'n' Thrills 'n' Bellyaches...

Μερικές φορές χρειάζεται μια ειδησούλα όπως αυτή για να πάρει κάποιος ανάποδες. 'Ντάξει, δε λέω, η Κομισιόν έχει πολλά άπλυτα και ακόμα περισσότερες αμαρτίες στην καμπούρα της, όμως, ακόμα κι έτσι, τα όσα λέει για την περίπτωση του "ανοίγματος" του επαγγέλματος των δικηγόρων (και πού να δείτε τι θα λέει, μόλις ασχοληθεί με τους φορτηγατζήδες ή τους φαρμακοποιούς...) μοιάζουν σωστά, τουλάχιστον στο πλαίσιο του "ή ανοίγουμε ένα επάγγελμα ή όχι". Και, από τη στιγμή που η Ελλάδα καλείται -υπό την πίεση του μνημονίου, διότι παλίοτερα, που ήταν πιο παχιές οι αγελάδες, εμείς κάναμε τους κινέζους κάθε φορά που η Ευρώπη μας υπενθύμιζε τις σχετικές Οδηγίες και Κανονισμούς της- να άρει τους περιορισμούς σε όλα τα ρυθμιζόμενα επαγγέλματα, κάθε συζήτηση είναι τουλάχιστον ως μη γενόμενη: θα το κάνουμε, κανονικά και με το νόμο, θέμε δε θέμε.

Προσωπικά, ως φανατικός αναγνώστης του Τέκι, συμφωνώ μαζί του σχετικά με τους κομπογιαννητισμούς του ΙΟΒΕ για την θαυμαστή επίδραση που το άνοιγμα των επαγγελμάτων θα έχει στην ελληνική οικονομία. Ωστόσο, πρόσφατα είχα ένα σάτορι. Έπαθα μια μόλυνση στο αυτί και πήγα στον ΩΡιΛά, φοβούμενος τα χειρότερα. Αυτός με εξέτασε, μου είπε ότι είναι μια μολυνσούλα και μου έγραψε ένα φάρμακο που έπρεπε να πάρω για να μη γίνει μολυνσάρα. Πήρα λοιπόν τη συνταγή, πήγα στο φαρμακείο, την έδωσα στο φαρμακοποιό, μου έδωσε το φάρμακο, πλήρωσα τη συμμετοχή μου και, όλος χαρά που η μολυνσούλα δε θα γινόταν μολυνσάρα, πήγα σπίτι μου. Κι εκεί είχα το σάτορι που λέγαμε. Διότι, είπα στον εαυτό μου, "ωρέ Κλύστυ, δεν θα μπορούσες κι εσύ να κάνεις τη δουλειά του φαρμακοποιού; Ωραίο παιδί είσαι, μορφωμένο, ξέρεις να αποκρυπτογραφείς τη σφηνοειδή γραφή των γιατρών... δε θα μπορούσες κι εσύ να ανοίξεις ένα μαγαζί που θα πουλάει συσκευασμένα φάρμακα;".

Διότι, επί της ουσίας, αυτό κάνουν πλέον οι φαρμακοποιοί: λιανικό εμπόριο συσκευασμένων φαρμάκων. Παλιότερα, που οι ίδιοι εκτελούσαν τις συνταγές των γιατρών (δηλαδής, έφκιαναν τα φάρμακα), να το καταλάβω να είναι κλειστό και ρυθμιζόμενο το επάγγελμα. Όμως τώρα, γιατί; Λιανοπωλητές δεν είναι, μη χέσω μέσα; (Για να μην πω ότι συχνά είναι και πιο dealers φαρμακευτικών εταιρειών ακόμα και σε σύγκριση με τους γιατρούς...) Δηλαδή, για να πουλάς ρούχα ή καφέδες, πρέπει να έχεις σχετικό δίπλωμα; Ξαναλέω: ΠΟΥΛΑΝ ΣΥΣΚΕΥΑΣΜΕΝΑ ΠΡΟΪΟΝΤΑ. Και, μάλιστα, ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΦΕΡΟΥΝ ΚΑΜΙΑ ΕΥΘΥΝΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΠΙΔΡΑΣΗ ΤΟΥΣ ΠΑΝΩ ΣΟΥ, ΑΦΟΥ Ο ΓΙΑΤΡΟΣ ΕΙΝΑΙ ΕΚΕΙΝΟΣ ΠΟΥ ΤΑ ΕΧΕΙ ΠΡΟΤΕΙΝΕΙ ΣΤΟΝ ΑΣΘΕΝΗ! Γιατί, λοιπόν, να μη μπορεί να ανοίξει φαρμακείο ένας πτυχιούχος του Πολιτικού της Νομικής ή του ΠΑΠΕΙ;

Θέλετε να το πάω και πιο πέρα; Ας υπάρχουν δύο ειδών φαρμακεία: αυτά που θα πουλάνε φάρμακα ευρείας κατανάλωσης και άλλα που θα πουλάν εξειδικευμένα φάρμακα (ξέρω 'γω, οπιούχα ή κάτι αντίστοιχο). Αδυνατώ να κατανοήσω γιατί ο ίδιος άνθρωπος πρέπει να πουλά από ασπιρίνες μέχρι αντιρετροϊικά φάρμακα, άσε που τα τελευταία χρόνια τα φαρμακεία θυμίζουν κάτι μεταξύ ψιλικατζήδικου και μαγαζιού καλλυντικών (τις καραμέλλες για το λαιμό Fisherman's Friend τις βρίσκω πιο φτηνά σε περίπτερο παρά σε φαρμακείο...). Και, μάλιστα, να τα πουλά με συγκεκριμένο υψηλότατο ποσοστό κέρδους και χωρίς ανταγωνισμό. Αυτό, στα δικά μου μάτια δεν είναι επάγγελμα, αλλά νταβατζηλίκι.

Το ίδιο ακριβώς μπορώ να πω και για τους ταριφάτσι, τους συμβολαιογράφοι, τους φορτηγατζήδες και πάει λέγοντας. ΟΚ, γιατρός ή πολιτικός μηχανικός για να γίνεις πρέπει να το κατέχεις το αντικείμενο (αν και πολλές περιπτώσεις μας έχουν αποδείξει το αντίθετο). Αλλά, αναρωτιέμαι γιατί θα πρέπει το επάγγελμα του λιανοπωλητή συσκευασμένων φαρμακευτικών ουσιών να είναι κλειστό. Εγώ, ως άθρωπος και ως Κλύστυ τι κερδίζω από αυτό; Άσε που, άμα πάμε σε φάση αλυσίδων drugstores, υπάρχει και η πιθανότητα να μην πληρώνουμε τον κούκο αηδόνι στον κάθε κερατά που δεν έπιασε τα μόρια για την ιατρική και μας κατσικώθηκε ως φαρμακοποιός και μας το παίζει και "επιστημονικό επάγγελμα", μην τρελλαθώ κιόλα...