Μήπως ήλθε η ώρα να σχίσουμε τας φρένας μας στα δύο;;;;;

Τελικά, εκεί πλατεία Κουμουνδούρου μεριά, πρέπει νά'χουν κάψει φλάντζα (προς Θεού, η έκφραση δεν περιέχει ουδένα ψόγο για τον γνωστό δρα. Φλάντζα!). Δεν μπορώ να εξηγήσω αλλιώς την ιστορία με τη Νομική και τους μετανάστες και τα παρεπόμενά της. Ειλικρινά, παιδιά του τιμίου ΣΥΝ, καμιά άλλη λαμπρή ιδέα έχετε; Όχι τίποτ' άλλο, αλλά αν είναι να το βυθίσετε το κόμμα, κάντε το σωστά: μη μείνει τίποτα όρθιο.

Εντάξει, το ζήτημα των παράνομων μεταναστών είναι χαίνουσα πληγή κι άλλο ένα καρφί στην κατ' επίφαση δημοκρατία που βιώνουμε σε αυτή τη χώρα. Και, προφανώς, κάθε ΣΟΒΑΡΗ ΚΑΙ ΣΥΝΤΟΝΙΣΜΕΝΗ προσπάθεια ανάδειξης του προβλήματος αποτελεί όαση μέσα στις φραχτολαλακίες του Παπουτσή, στις θέλει-η-πουτάνα-να-κρυφτει-κι-η-χαρά-δεν-την-αφήνει ρατσιστοεξυπνάδες του ΛΑΟΣ και του Αντωνάκη και στις ΚΔΟΑ θέσεις της Χρυσής Αυγής. Όμως, σοβαρά τώρα, όποιος σκέφθηκε το "σχέδιο Νομική" αξίζει να τιμωρηθεί με εικοσιτετράωρη τιμωρία ακρόασης τοποθετήσεων της σ. Αλέκας στην Κ.Ε. του ΚΚΕ, να μάθει!

Τι κατάφερε, λοιπόν, το κίνημα με το να καταλάβουν οι μετανάστες τη Νομική; Άλφον, με τα υπερμαξιμαλιστικά αιτήματα, να γίνει απολύτως σαφές ότι η όλη κίνηση είναι κατευθυνόμενη. Βήτον, η κυβέρνηση να κατηγορείται πανταχόθεν ότι "δεν υπάρχει κράτος" και, για να δείξει ότι έχει @@, να σκληραίνει ακόμα περισσότερο τη στάση της έναντι των μεταναστών. Γάμον, ο Αντωνάκης να επαναφέρει θέμα κατάργησης του ακαδημαϊκού ασύλου και αυτή τη φορά να ελπίζει βάσιμα ότι θα βρει υποστηρικτές. Δέλτον, το Πανεπιστήμιο Αθηνών να έχει γίνει κανονικό τουρλουμπούκι και να γίνεται της αρκούδας με φήμες για άλλες καταλήψεις και λοιπούς δράκους. Έψιλον, το ΚΚΕ να βρει νέα ευκαιρία να την πέσει στο ΣΥΝ και να δείξει ποιο είναι το "σοβαρό" κόμμα της Αριστεράς. Ζήτον, τα ΜΜΕ να βρουν νέα ευκαιρία να ξεσαλώσουν. Ήτον δεν έχει ή, εν πάση περιπτώσει, τώρα δε μού'ρχεται.

Βάλτε μέσα σε αυτό και την κίνηση Άδωνι-Θάνου και η εικόνα είναι σαφής, ja? Όσο για το ΣΥΝ, από κει που λέγαμε ότι κάτι πάει να στρώσει, πάλι βρέθηκε αμυνόμενος, με τις εντυπώσεις απολύτως χαμένες και χωρίς να έχει πετύχει τίποτα για το μεταναστευτικό ζήτημα. Ωρέ, πάτε καλά, ωρέ;;;;;

(η φωτο από "Ελευθεροτυπία")

When the shit hit the fan*

Της ανοησίας και παπαρολογίας το ανάγνωσμα, πρόσχωμεεεεεεεεν!

Την ίδια ώρα, πάπαλα τα Ειδικά Δικαστήρια για το Βατοπέδι...

Την ίδια ώρα, προς πάπαλα τα Ειδικά Δικαστήρια και για τη Siemens...

Και ακολουθούν:

Το σκάνδαλο της οικονομίας...

Το σκάνδαλο του Χρηματιστηρίου...

Το σκάνδαλο των δομημένων ομολόγων...

Το σκάνδαλο των εξοπλισμών (διαχρονικό στανταράκι)...

Και κανείς -ΜΑ ΚΑΝΕΙΣ- δεν πηγαίνει φυλακή.

Ποιος θα τον βάλει, οι φίλοι και γνωστοί του;

Ρε, δεν μας χέζετε, όλοι! Άχρηστοι, ε άχρηστοι!!!

*

Τι λε' ρε παιδάκι μου!!!

Το σημερίνο άρθρο έγκριτου σχολιογράφου σε μεγάλη εφημερίδα αποκαλύπτει για άλλη μια φορά τους λόγους για τους οποίους τα έντυπα έχουν πάρει την κατιούσα και θα συνεχίσουν, όσο τα αφεντικά τους προτιμούν τη μικροπολιτική από την ενημέρωση.

Ο σχολιογράφος, αναλύοντας την πρόσφατη υποβάθμιση της πιστοληπτικής ικανότητας της Ελλάδας από τη Fitch, μας λέει μερικούς ενδιαφέροντες αφορισμούς, οι οποίοι, ωστόσο, εκπίπτουν με μια σχεδόν βιαστική έρευνα στο Διαδίκτυο. Για παράδειγμα, μας λέει ότι "ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ άραγε σκοπιµότητες σε αυτού του τύπου τις αξιολογήσεις; ∆εν εµπεριέχουν σφάλµατα και αστοχίες; Ασφαλώς. Αλλά η κεντρική λογική τους είναι υπεράνω σοβαρής αµφισβήτησης". Σοβαρά; Εδώ, ένας αρθρογράφος, που μάλλον γνωρίζει καλύτερα τα των οίκων αξιολόγησης απ' όσο ο σχολιογράφος, μας λέει, ούτε λίγο ούτε πολύ, ότι οι οίκοι αυτοί λειτουργούν εξ υπαρχής εντός "conflict of interest" ("The ratings agencies business model is based on a flagrant conflict of interest — they’re paid by the firms whose credit they evaluate"). Έτσι είναι οι "υπεράνω σοβαρής αμφισβήτησης"; Τότε να φκιάσω κι εγώ έναν οίκο αξιολόγησης.

Ο ίδιος αρθρογράφος μας υπενθυμίζει το ρόλο των οίκων στη "φούσκα των ακινήτων" στις ΗΠΑ, η οποία, θυμίζω, οδήγησε στη χρηματοπιστωτική κρίση/κρίση ρευστότητας/οικονομική κρίση που βιώνουμε ως σήμερα, ενώ ένα ρεπορτάζ των NY Times λέει πολλά περισσότερα απ' όσο ίσως ο σχολιογράφος θα ήθελε για την αξιοπιστία των οίκων αυτών. Ωστόσο, χωρίς κανένα πρόβλημα, ο σχολιογράφος διερωτάται "Υπάρχει σοβαρός άνθρωπος που θα συνιστούσε στους άλλους να ρισκάρουν τα λεφτά τους σε µια τέτοια χώρα; ΑΠΑΝΤΗΣΗ. Ούτε ο Παπακωνσταντίνου! Γιατί, λοιπόν, να το κάνουν οι Φιτς και οι Μούντις και οι υπόλοιποι;". Η απάντηση, βέβαια, είναι εύκολη: αυτοί ρισκάρουν τα λεφτά τους στην ελληνική οικονομία. Μήπως αυτοί δεν είναι αρκούντως σοβαροί; Διότι, αν κάποιος ρωτήσει την Citigroup, μάλλον άλλη απάντηση θα λάβει.

Θα μου πείτε, βέβαια, γιατί όλα αυτά; Όσοι, μάλιστα, έχετε διαβάσει αυτό το ποστάκι του Χασοδίκη, μπορείτε εύκολα να αντιληφθείτε το επίπεδο αξιοπιστίας του εν λόγω σχολιογράφου. Ναι, ρε παιδιά. Όμως, ειλικρινά, αυτός ο τύπος, που το παίζει κήνσορας των πάντων, είναι ένας από τους λόγους που αισθάνομαι ότι αυτή η χώρα δεν πρόκειται ποτέ να βγει -όχι από την κρίση χρέους και τα τοιαύτα, αλλά- από τη μίζερη και κοντόθωρη αντίληψή της για τα πράγματα...