Άνθρωπέ μου, τι ξεφτίλα!

Αφήνω κατά μέρος τους λεονταρισμούς του Χρυσοχοϊδη, ο οποίος έχει αρχίσει να μου θυμίζει επικίνδυνα τον γιγαντάκια Βύρωνα, και πάω αμέσως στο ζουμί. Ειλικρινά, αδυνατώ να καταλάβω πώς σκέφτεται ο μέσος Έλληνας. Δηλαδή, πρέπει ένα παιδάκι, το οποίο φυτοζωεί σε αυτή χώρα, να χάσει τη ζωή του κι ένα άλλο να κινδυνεύει να μείνει ες αεί ανάπηρο, για να καταλάβουμε ότι η τρομοκρατία, είτε με τη χθεσινή της, πιο "ιδεολογικοποιημένη" μορφή, είτε με τη σημερινή της, επί της ουσίας απολύτως απολιτίκ έκφανση, είναι εξίσου χυδαία και απεχθής;

Δηλαδή, χρειαζόμαστε κάθε λίγο και λιγάκι έναν "Αξαρλιάν" για να καταλάβουμε ότι τα κουμπουροφόρα κωλόπαιδα και οι καθόλα οργανωμένοι "καθοδήγες" τους είναι χαμερπή σκουλίκια που, ως μοναδικό λόγο ύπαρξης έχουν να ψάχνουμε να τους βρούμε και να τους λιώνουμε το κεφάλι; Διότι, και σας το λέω από προσωπική εμπειρία, όταν έγινε η επίθεση στο Α.Τ. Αγίας Παρασκευής, άκουσα ατάκα τύπου "ε, τι να γίνει, μπάτσοι είναι, κίνδυνοι του επαγγέλματος" από -θεωρητικά- "αριστερό" και "προοδευτικό" άτομο. Βεβαίως, το ίδιο άτομο τώρα λούφαξε, αλλά...

(ΣΗΜΕΙΩΣΗ: στην Ελλάδα -και αλλού- η συνήθης συμπεριφορά των μπάτσων είναι από αχαρακτήριστη ως κτηνώδης. Ωστόσο, αυτό σε καμία των περιπτώσεων δε δικαιολογεί την εν ψυχρώ δολοφονία τους. Οι τρόποι αντιμετώπισής τους είναι πολλοί, υπάρχουν και μπορούν ανά πάσα στιγμή να αξιοποιηθούν... αν ο αξιοποιών τους τρόπους αυτούς είναι άνθρωπος και όχι πρωτόζωο, αν και τι μου φταιν τα πρωτόζωα;...)

Συνιστολόγοι όπως η esp0ir, η Φοράδα στ' Αλώνι ή ο Ανέστης ανέδειξαν διάφορες πτυχές της ιστορίας αυτής, που κατά την άποψή μου αποτελεί "μαύρη μέρα" στην ιστορία της Ελλάδας. Συμφωνώ απόλυτα μαζί τους. Το μόνο που θέλω να επισημάνω είναι ότι θεωρώ υποχρέωσή μου σε κάθε ευκαιρία -κι αν δεν υπάρχουν ευκαιρίες, να τις δημιουργώ- να προσπαθώ να επαναλαμβάνω συνεχώς ότι, στ' @ρχιδι@ μου για τις προκηρύξεις, τα νοήματα και τις στάσεις: όποιος βάζει μια βόμβα, όποιος παίρνει ένα όπλο και βγαίνει να καθαρίσει κάποιο "λακέ του καπιταλισμού/ιμπεριαλισμού/μονοπωλίου, κλπ" είναι απλώς και μόνο ένας ανεγκέφαλος κατσαπλιάς, ίδιος ακριβώς με τους -πιθανά προγόνους του- ταγματασφαλίτες και γερμανοτσολιάδες.

Δε με νοιάζει αν είναι ακροαριστερός, ακροδεξιός, προβοκάτορας, πράκτορας της αστυνομίας, της CIA, της KGB, της ΜΙ6 ή οιασδήποτε άλλης μυστικής υπηρεσίας, "μαχητής της δημοκρατίας/αναρχίας/αυτοδιάθεσης" και πάει λέγοντας. Για μένα είναι ένα κάθαρμα, χωρίς καμία ιδεολογία, χωρίς καμία συνείδηση, χωρίς τίποτα που να του επιτρέπει να εντάσσεται, έστω και υπό προϋποθέσεις, στην κατηγορία των "ανθρώπων". Είναι απλώς ένα παράσιτο που πρέπει πάση θυσία να εξουδετερωθεί και, ει δυνατόν, να εξαφανιστεί από προσώπου γης.

Και, για να καταλάβω τα παραπάνω, ΔΕΝ μου χρειάζεται το διαμελισμένο κορμί ενός 15χρονου Αφγανού που, ψάχνοντας στα σκουπίδια για τροφή, τράβηξε κακό χαρτί... Γιατί, όταν φθάνουμε στο σημείο να χρειαζόμαστε ένα πτώμα για να καταλάβουμε τα αυτονόητα -όπως χρειάστηκε με τον Αξαρλιάν ή τον Γρηγορόπουλο...- τότε κάτι πολύ σάπιο υπάρχει μέσα μας.

Δώστε, ρε, τα λεφτά, να πάμε διακοπές!

Τελικά, τι κατάλαβα από τη Σύνοδο Κορυφής και την απόφαση για "τη δημιουργία μηχανισμού στήριξης" της Ελλάδας και άλλων χωρών-μελών της Ε.Ε. που αντιμετωπίζουν δημοσιονομικά-οικονομικά προβλήματα; Λίγα πράγματα, αν θέλω να είμαι απολύτως ειλικρινής. Δεν κάτάλαβα ούτε κάποιες θριαμβολογίες, αλλά ούτε και την (όποια) μηδενιστική κριτική διατυπώθηκε. Στην ουσία, κατάλαβα ότι έγιναν κάποια πράματα που είναι θετικά και κάποια που είναι αρνητικά.

ΘΕΤΙΚΑ
Κατά την άποψή μου, το πλέον θετικό συμπέρασμα από τη Σύνοδο και τα γύρω-γύρω της είναι ότι η Ένωση, έστω και υπό ασφυκτική πίεση, έστω και εντελώς κουτσά-στραβά, έστω και χωρίς κάτι το συγκλονιστique, κατόρθωσε να δράσει πολιτικά. Να ξεφύγει, έστω λίγο, από τους μονεταρισμούς και την "μπακαλική" των Συνθηκών και να λάβει μια σειρά πολιτικών αποφάσεων (το σχέδιο στήριξης, η απόφαση της ΕΚΤ για τα ομόλογα). Δεν είναι μεγάλες και δεν είναι "θαυματουργές", αλλά δείχνουν ότι μπορεί στην Ε.Ε. να αναπτυχθεί ένας πολιτικός διάλογος για το μέλλον και τη μορφή της.

Επίσης, θετικό είναι ότι, έστω και με δυσκολία, έγινε εμφανής μια μορφή αλληλεγγύης μεταξύ των χωρών-μελών της. Ναι, οι όροι της στήριξης είναι επαχθείς, ναι, ουσιαστικά ικανοποιούν περισσότερο την "ορθοδοξία" της Γερμανίας, αλλά, πλέον, υπάρχουν, ενώ πριν από τη Σύνοδο δεν υπήρχε ούτε αυτό το "σωσίβιο". Θεωρώ, δε, ότι, αν στη Γερμανία παρατηρηθούν εκλογικά "στραπάτσα" για την κυβερνητική συμμαχία, είναι πιθανόν να ανοίξει στην Ευρώπη ακόμα περισσότερο ο διάλογος για τέτοιους μηχανισμούς -πάντα υπό σκληρούς όρους, βεβαίως.

Το τρίτο θετικό είναι ότι, επιτέλους, εστάλη ένα ενδιαφέρον μήνυμα στην Ελλάδα: ναι, την ώρα της κρίσης, η Ευρώπη θα βάλει πλάτη. Αλλά, μόνο αφότου η Ελλάδα θα έχει κάνει ό,τι πρέπει για να δείξει ότι αντιλαμβάνεται την κατάστασή της και τη θέση της. Αυτό σημαίνει ότι η κυβέρνηση, θέλει δεν θέλει, θα πρέπει ΚΑΙ το Πρόγραμμα Σταθερότητας να εφαρμόσει κατά γράμμα ΚΑΙ να δημιουργήσει συνθήκες ανάπτυξης της χώρας (το ζήτημα δεν είναι μόνο η μείωση των ελλειμμάτων, αλλά και η παραγωγή πλούτου για την αποπληρωμή του χρέους). Μικρή ελπίδα, λοιπόν, για ένα νέο αναπτυξιακό μοντέλο.

ΑΡΝΗΤΙΚΑ
Τίποτα απ' όσα έγιναν στη Σύνοδο και γύρω από αυτή δεν ήταν αληθινά μεγάλο. Ακόμα και το σχέδιο στήριξης μοιάζει περισσότερο με αποτέλεσμα κοπτοραπτικής και λιγότερο με "παιδί" ισχυρής πολιτικής βούλησης. Δεν είναι τυχαίο ότι μεγαλύτερη σημασία είχε η ανακοίνωση Τρισέ για τα ομόλογα, παρά αυτό καθαυτό το σχέδιο στήριξης. Η πρώτη έδειχνε σαφή πολιτική βούληση -και ένα αρκετά δυνατό "fuck you" στους διάφορους οίκους αξιολόγησης-, ενώ το δεύτερο, απ' όσο μπορούμε να ξέρουμε, ήταν αχαμνό και δύστροπο.

Η επιμονή της Γερμανίας για παρουσία του ΔΝΤ μόνο ως θετική δεν μπορεί να χαρακτηριστεί. Διότι δείχνει ότι, παρά τα μύρια όσα προβλήματα έχουν προκληθεί, η Γερμανία δεν μπορεί να απαγκιστρωθεί, έστω και λίγο, από τη δημοσιονομική "ορθοδοξία" της. Όμως, το ευρώ, όσο παραμένει εγκλωβισμένο στο "ζουρλομανδύα" των Συνθηκών, τόσο θα χάνει ισχύ έναντι των ανταγωνιστικών του νομισμάτων. Μερικές φορές, είναι καλύτερο να οπισθοχωρείς για να ανασυνταχθείς, παρά να συνεχίζεις την επιθετική πολιτική η οποία εμφανώς σου κοστίζει.

Τέλος, πολύς κόσμος στην Ελλάδα δείχνει να μην καταλαβαίνει ότι το αποτέλεσμα της Συνόδου δεν αίρει τις δικές μας αμαρτίες. Οι δηλώσεις των πολιτικών κομμάτων μετά τη συμφωνία για το σχέδιο στήριξης μου δείχνουν απέραντο λαϊκισμό και απροσμέτρητη βλακεία. Ούτε κερδίσαμε, ούτε χάσαμε. Απλώς, οι κανόνες έγιναν λίγο -ελάχιστα- πιο ευνοϊκοί για εμάς. Ωστόσο, ακόμα είμαστε πίσω στο σκορ. Και, όπως λένε και οι παλιοί ποδοσφαιριστές, άμα δε βάλεις γκολ, χάνεις το παιχνίδι. Περιμένω, λοιπόν, να δω πώς θα βάλουμε το γκολ...

Oh, Lord, won't You buy a Mercedes Benz?...*

Ωραίαααααα... Μετά τη Siemens, άλλο ένα status symbol του γνήσιου Ελληναρά, η Daimler AG, δηλαδή η εταιρεία που κατασκευάζει τη Mercedes (ή Μερτσέντα, επί το ελληναραδικότερον) εμφανίζεται αναμεμειγμένη σε σκάνδαλο με μίζες. Για μια περίοδο δέκα ετών (1998-2008). Σε 22 χώρες, μεταξύ των οποίων και η Ελλάδα (...οποία έκπληξις!!!). Το οποίο αποκαλύφθηκε επειδής οι Αμερικανοί, που είναι γατόνια όταν το πράγμα έρχεται σε υποθέσεις αθέμιτου ανταγωνισμού, έψαξαν το θέμα και βρήκαν τις ματσαγκανιές.

Δύο σχόλια ειδικού ενδιαφέροντος:
α) Τελικά, οι Γερμανοί είναι μπουνταλάδες. Ποιος ο λόγος να δωροδοκήσουν Έλληνες, ώστε η Mercedes να αποκτήσει δεσπόζουσα θέση στην Ελλάδα; Ο Έλληνας κυριολεκτικά ζει και αναπνέει με το όνειρο να αποκτήσει μια Μερτσέντα...
β) Πολύ τιμητικό για την Ελλάδα, να βρίσκεται για άλλη μια φορά σε μια λίστα χωρών, μαζί με την την Τουρκία, τη Νιγηρία, το Ιράκ, την Κίνα, τη Ρωσία, την Ουγγαρία, τη Λετονία, τη Σερβία, το Μαυροβούνιο, την Αίγυπτο, κλπ. Κατά τα λοιπά, ανήκομεν εις την Δύσιν...

Κι ένα γενικού: καταλαβαίνετε, τώρα, γιατί η Γερμανία λυσσάει να τηρηθεί κατά γράμμα το Σύμφωνο Σταθερότητας; Καταλαβαίνετε γιατί η σκληρή στάση Μέρκελ και λοιπών; Καταλαβαίνετε πώς πάει το πράγμα; Καταλαβαίνετε γιατί δεν θα βγει τίποτα από την εξεταστική για τη Siemens; Καταλαβαίνετε πώς κατορθώνει να έχει τα εμπορικά πλεονάσματα (προφανώς όχι μόνο με, αλλά ΚΑΙ με μίζες, όπου αυτό είναι εφικτό...); Κατά τα λοιπά, επιδιώκεται η οικονομική διακυβέρνηση της Ε.Ε. Και, μετά, ξυπνήσαμε...

(*: ο τίτλος από εδώ)

Αυτή η σούπεν είναι πολύ νόστιμος...

Μάλιστα. Μετά από ούτε κι εγώ ξέρω πόσες συζητήσεις, μελέτες, διαβουλεύσεις, γράψε-σβύσε, υπολογισμούς και κόντρα υπολογισμούς, οι βασικές αρχές -προσέξτε, οι ΒΑΣΙΚΕΣ ΑΡΧΕΣ, όχι το τελικό κείμενο...- του φορολογικού νομοσχεδίου είδαν το αρρωστιάρικο φως της μέρας. Και, η πρώτη μου αντίδραση; Σούπα, ελαφρά και ανάλατος, μη μας πειράξει κιόλα.

Έχουμε και κλαίμε: όξω από τη "διεύρυνση της φορολογικής βάσης" -τρομάρα μας- ταξί, φορτηγά, λεωφορεία ΚΤΕΛ, ενοικιαζόμενα, κάμπινγκ, μηχανικοί-αρχιτέκτονες, λιανοπωλητές, πρακτορεία ΠΡΟΠΟ, βενζινάδικα, περίπτερα, κλπ για το 2010. Επίσης, αποδείξεις ταμειακής μηχανής θα εκδίδουν ταξί, βενζινάδικα (από 1ης Απριλίου, σαν ψέμα μοιάζει...), περίπτερα, λιανοπωλητές, πρακτορεία ΠΡΟ-ΠΟ, ενοικιαζόμενα δωμάτια, κάμπινγκ κλπ από φέτος.

Τι πα' να πει αυτό; Ότι ΠΑΛΙ ΕΜΕΙΣ θα γίνουμε οι κακοί της υπόθεσης. Πάλι εμείς θα πλακωνόμαστε με όλους αυτούς για να μας κόψουν απόδειξη, διότι όλοι τούτοι θά'χουν στο πίσω μέρος του μυαλού τους ότι, άμα φέτος κόψω πολλές αποδείξεις, μήπως έρθει το κράτος του χρόνου και μου πει, για φέρε να δούμε τι έκανες, οπότε καλό είναι να κρύψω ό,τι μπορώ. Όποιος αμφιβάλλει, ας μου τα πει σε μερικούς μήνες.

Επίσης, λέει, καθιερώνεται φορολογικός συντελεστής 20% σε έσοδα από εκμετάλλευση ακίνητης περιουσίας Εκκλησίας και ιερών μονών, 5% για δωρεές ακινήτων και 10% μετρητών. Προσοχή, από "εκμετάλλευση ακινήτων", διότι ποιος τολμά να φορολογήσει το σύνολο της ακίνητης περιουσίας της "Εκκλησίας της Ελλάδος"© & ™, ε; Επίσης, ερώτηση: τα κέρδη της "Εκκλησίας της Ελλάδος"© & ™ από μετοχές και λοιπές επενδύσεις θα φορολογηθούν και, αν ναι, πόσο;

Κατά τα λοιπά, η κυβέρνηση ελπίζει ότι έτσι θα καταπολεμήσει τη φοροδιαφυγή και θα επιφέρει τη φορολογική δικαιοσύνη στη χώρα (όχι ότι οι άλλοι ήσαντε καλύτεροι, όσο θυμάμαι τα φορολογικά μέτρα του Αλογογκούφη, τόσο πιο κοντά στο εγκεφαλικό έρχομαι...).

Just the facts...

Περιστατικό α: Σάββατο βράδυ, σε νυχτερινό λαϊβάδικο. Πληρώνουμε εισιτήριο εισόδου -οι τρεις από τους τέσσερις, ο τέταρτος ήρθε αργότερα και μπήκε by-, καθόμαστε, παραγγέλνουμε, βλέπουμε το πρόγραμμα, τελειώνει κάποια στιγμή, έρχεται ο σερβιτόρος, μας λέει τη "λυπητερή", πληρώνουμε και ζητάμε απόδειξη. Μας κοιτά σαν να είμαστε ούφο και με τα πολλά μας φέρνει απόδειξη στο ένα τρίτο του ποσού, την πετά σαν μολυσμένη με άνθρακα επιστολή στο τραπεζάκι και φεύγει επιδεικτικά.

Περιστατικό β: πηγαίνω σε μεγάλο κατάστημα ηλεκτρονικών για να πάρω φορτιστή για το κινητό μου. Η τιμή στο ταμείο διαφέρει από την τιμή στο ράφι κατά τρία ευρώ. Φυσικά, ρωτάω γιατί αυτή η διαφορά. Απάντηση; "Ε, η σωστή τιμή είναι αυτή του ταμείου". Επιστρέφω τον φορτιστή και ζητώ να μιλήσω με κάποιον υπεύθυνο για το περιστατικό. Μετά από ένα τέταρτο αναμονής ("είναι απασχολημένος τώρα, θα έρθει σε λίγο να σας μιλήσει") αποχωρώ, καθώς έχω ήδη αργήσει για δουλειά.

Περιστατικό γ: πηγαίνω σε εστιατόριο-στέκι, όπου τρώω κατά καιρούς και μου αρέσει πολύ. Διαπιστώνω ότι στον κατάλογο, στο χώρο των τιμών, έχει επικολληθεί ταινία που τις έχει αλλάξει ΟΛΕΣ -προς τα πάνω. Σε φάση χαχαχούχα ρωτάω τον σερβιτόρο τι έπαιξε. "Ε, ξέρετε τώρα...", μου απαντά μασημένα. Ο λογαριασμός έρχεται και είναι αρκετά τσιμπημένος.

Βαριέμαι να γράψω άλλα. Λίγο-πολύ, όλοι τα ξέρετε. Και, το ερώτημά μου είναι απλό: ρε γαμώτο, ακούει/βλέπει/παρακολουθεί κανείς καργιόλης από τους ανευθυνοϋπεύθυνους ή, απλώς, αρκούνται να πομφολυγούν στα λόγια και να μας γαμούν ασάλιωτα;;;;;;

(Συγνώμη για τη γλώσσα, αλλά, πλεόν, έχω φθάσει στα όριά μου. Διότι, όλοι ξέρουν τι παίζει κι όλοι κάνουν την κορόιδα...)

Το πήραν χαμπάρι, ή ακόμα τίποτα;...

"Το τρίτο θέμα είναι εάν θα υπάρχει ένα μονιμότερο εργαλείο, όπως ένα Ευρωπαϊκό Νομισματικό Ταμείο, το οποίο βεβαίως έχει σχέση με σημαντικές αλλαγές της Συνθήκης, αλλά δεν είναι της ώρας. Προφανώς είναι κάτι που θα πρέπει να δούμε, αλλά δεν είναι της ώρας". Αυτό είναι ένα από τα πραγματάκια που είπε χθες ο Παπανδρέου στην κοινή συνέντευξή του με τον Σαρκοζί, το οποίο ψιλοπέρασε στο ντούκου. Ωστόσο, το γεγονός ότι ο Σαρκοζί, όχι μόνο δεν το σχολίασε, αλλά, μάλλον, το άφησε να περάσει χωρίς αντίκρουση, με κάνει να πιστεύω ότι η Ευρώπη έχει αρχίσει σιγά-σιγά να αποδέχεται το γεγονός ότι η Συνθήκη του Μάαστριχτ και το Σύμφωνο Σταθερότητας χρειάζονται make-over. Γρήγορα.
Μπορεί οι Γερμανοί, λάτρεις της μονεταριστικής ορθοδοξίας, να αρνούνται επί του παρόντος ακόμα και να συζητήσουν ένα τέτοιο ενδεχόμενο, ωστόσο, ψυχανεμίζομαι ότι, ακόμα κι έτσι, δεν αποκλείεται να αρχίσουν να πολλαπλασιάζονται οι φωνές προς αυτή την κατεύθυνση. Διότι -ας μην ξεχνάμε- τα προβλήματα χρέους και ελλειμμάτων τα αντιμετωπίζουν πολύ περισσότερες χώρες απ' όσες ίσως θα ήθελαν κάποιοι να παραδεχθούν. Επίσης, τα σκληρά περιοριστικά μέτρα που το Σύμφωνο επιβάλλει στις χώρες που εκτρέπονται από τη δημοσιονομική τάξη, αρχίζει να γίνεται εμφανές ότι επιδρούν σε γενικές γραμμές αρνητικά στις οικονομίες και, σχεδόν χωρίς εξαίρεση, οδηγούν σε ύφεση.

Ειλικρινά, δεν ξέρω αν και πότε αναμένεται να αρχίσει να συζητείται το ζήτημα των αλλαγών στη Συνθήκη, ωστόσο, έχω την αίσθηση ότι αυτό δε θα αργήσει, καθώς, όποιος μηχανισμός προστασίας της Ευρωζώνης από τους κερδοσκόπους κι αν προκριθεί, θεωρώ ότι θα πρέπει εκ των πραγμάτων να συνοδευτεί και από μηχανισμό οικονομικής ανάπτυξης. Αν, μάλιστα, κάποια από τις μεγάλες ευρωπαϊκές οικονομίες παρουσιάσει επιβράδυνση, τότε το πράγμα θα γίνει ακόμα πιο πιεστικό. Τέλος πάντως, νομίζω ότι κοντός ψαλμός αλληλούια...

*photo via flickr*