Ούτε γλέντι, ούτε κηδεία...

Επειδή έχω παραξενευτεί πολύ από τις (εν πολλοίς ακραίες) αντιδράσεις που συνόδευσαν τη χθεσινή απόφαση της Συνόδου Κορυφής (και τα παρελκόμενά της, δες εδώ), προσπάθησα να μελετήσω όσο το δυνατόν καλύτερα το "ξύλινο" κείμενο που εξέδωσαν οι Ευρωπέη σχετικά με τον τρόπο αντιμετώπισης της κρίσης χρέους στην Ελλάδα και, ει δυνατόν, να καταλήξω σε κάποιο συμπέρασμα. Και το συμπέρασμα είναι ότι, ούτε για να πανηγυρίζουμε είμαστε, ούτε, όμως και για να πέσουμε σε βαθειά κατάθλιψη. Κι αυτό, διότι η απόφαση των Ευρωπέη έχει και καλά και κακά νέα.


ΤΑ ΚΑΛΑ
Α) Επιτέλους, οι Ευρωπέη κατόρθωσαν να καταλήξουν σε ένα αμιγώς Ευρωπαϊκό σχέδιο για την Ελλάδα. Η αίσθησή μου είναι ότι το ΔΝΤ μένει σε μεγάλο βαθμό στην απέξω, κι αυτό είναι καλό ως εικόνα, καθώς οι Ευρωπέη δείχνουν μια σχετική διάθεση να βάλουν οι ίδιοι σε τάξη τα του οίκου τους.

Β) Καλώς ή κακώς, οι Ευρωπέη δείχνουν να συνειδητοποιούν ότι τα έως τώρα ημίμετρα δεν λειτουργούν και να προχωρούν σε πιο ουσιαστικές λύσεις για την αντιμετώπιση της κρίσης χρέους: "κουρέματα" (τι άλλο είναι η μείωση των επιτοκίων ή η επαναγορά χρέους από τη δευτερογενή αγορά μέσω του EFSF;...), ρολόβερ (τι ωραίο που φαίνεται γραμμένο στα ελληνικά) και επενδυτικές πρωτοβουλίες, αντί μόνο για περικοπές.

Γ) Ακόμα κι αν δε φτιαχτεί ποτέ, το γεγονός ότι στην απόφαση περιλαμβάνεται και η πρόθεση ίδρυσης Ευρωπαϊκού οίκου αξιολόγησης αποτελεί κατά την άποψή μου θετικό βήμα και μήνυμα προς τους σπυριάρηδες γιάπηδες των αγγλοσαξωνικών οίκων, ότι κάποια στιγμή θα πρέπει να μαζευτούν και να σταματήσουν να είναι πουτάνες όσων τους πληρώνουν. Ή, τουλάχιστον, να το κάνουν πιο διακριτικά.

Δ) Η αποδοχή του ρίσκου να κηρυχθεί η Ελλάδα σε κατάσταση "selective default" από τους οίκους δείχνει, κατά την άποψή μου, ότι οι Ευρωπέη αποφάσισαν να αποδεχθούν το μότο "no pain, no gain" (ελληνιστί να δείξουν αν έχουν αρχίδια ή κρομμύδια). Επίσης, έστειλαν μήνυμα και στις τράπεζες ότι κι αυτές θα πρέπει να συμμαζευτούν κάπως.

ΤΑ ΚΑΚΑ
Α) Σε πρώτη ανάγνωση, το σχέδιο δεν δείχνει να μειώνει το χρέος σημαντικά. Ο Greek Rider το θέτει το ζήτημα σωστά εδώ. Μένει να φανεί αν κάναμε κάτι ή αν το σχέδιο είναι άτολμο.

Β) Η επιμονή ότι το σχέδιο είναι ΜΟΝΟ για την Ελλάδα, νομίζω ότι κάνει κακό. Οι Ευρωπέη θά'πρεπε να τονίσουν ότι αποτελεί τη βάση για την αντιμετώπιση των προβλημάτων και των άλλων υπερχρεωμένων χωρών της Ευρωζώνης. Ναι, το ρίσκο θα ήταν μεγαλύτερο, αλλά πιθανή επιτυχία του θα ήταν για να χορεύουν ο φαν Ρομπάι κι ο Μπαρόζος γυμνοί στην κεντρική πλατεία των Βρυξελλών.

Γ) Επίσης, νομίζω ότι του λείπει το όραμα: η παράγραφος 7 της απόφασης δείχνει εμμονή στα προγράμματα λιτότητας και αυτό δεν είναι καλό, καθώς οι καρχαρίες θα συνεχίσουν να γυρνούν γύρω-γύρω, περιμένοντας να μυρίσουν αίμα.

Δ) Μετά από τόσο και τέτοιο χαμό, ομολογώ ότι θα περίμενα κάτι πιο εντυπωσιακό. Αλλά, τι να περιμένει κανείς από τη γραφειοκρατική και δυσκίνητη Ευρώπη...

Κατά την άποψή μου αυτά είναι τα μαντάτα από τις Βρυξέλλες. Οπότε, ας ηρεμήσουμε κι ας δούμε πώς μπορεί η Ελλάδα και η Ευρώπη να make the best of it. Όλα τα άλλα είναι υπερβολές και, στην παρούσα φάση, μόνο καλό δεν κάνουν...