25 Μαΐου 2011

Παράλληλο σύμπαν

Μερικές φορές αισθάνομαι ότι ζω σε ένα παράλληλο σύμπαν. Ότι γύρω μου συμβαίνουν πράγματα τα οποία αδυνατώ καν να αντιληφθώ. Ότι οι άνθρωποι γύρω μου βλέπουν αυτά τα πράγματα να συμβαίνουν και προσπαθούν να με κάνουν να τα κατανοήσω, αλλά εγώ είμαι αλλού.

Για παράδειγμα, πλέον ακούω όλο και περισσότερο κόσμο να μου λέει με απόλυτη βεβαιώτητα ότι "το μνημόνιο απέτυχε". Ο πρόεδρος της μείζονος αντιπολίτευσης το λέει όπου σταθεί κι όπου βρεθεί. Ακόμα και στελέχη του κυβερνόντος κόμματος έχουν καταλήξει σε αυτό το συμπέρασμα. Κι όμως, εγώ δεν μπορώ να το δω. Άλλωστε, εγώ αυτό που βλέπω είναι ότι το μνημόνιο δεν εφαρμόστηκε ποτέ.

Μα, οι μισθοί στο Δημόσιο που κόπηκαν; Οι συντάξεις; Οι υπηρεσίες που καταργήθηκαν; Ο "Καλλικράτης"; Οι αυξήσεις στους έμμεσους φόρους; Όλα αυτά δεν είναι μέτρα που ελήφθησαν βασει της δανειακής σύμβασης της Ελλάδα με την Ε.Ε. και το ΔΝΤ; Όλα αυτά δεν είναι το μνημόνιο;

Ε, ναι, είναι. Αλλά όλα αυτά δεν είναι παρά ένα απειροελάχιστο κομμάτι του μνημονίου. Το άλλο, το μεγάλο του κομμάτι παραμένει ως σήμερα όχι απλώς ανεφάρμοστο, αλλά πλήρως ανέγγιχτο.

Είδε κανείς ουσιαστικά μέτρα κατά της φοροδιαφυγής, για την καταπολέμηση της οποίας το μνημόνιο και οι ελεγκτές της εφαρμογής του κάνουν διαρκώς αναφορές και προγκάνε την κυβέρνηση; Είδε κανείς να μειώνεται το Κράτος με την κατάργηση άχρηστων και ρουσφετολογικών φορέων; Εδώ έχει ξεσηκωθεί το σύμπαν που το υπουργείο Παιδείας δεν έστειλε φέτος φοιτητές στην οικογενειακή επιχείρηση που άκουγε στο όνομα "Τμήμα Κοινωνικής Θεολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών"...

Είδε κανείς να ανοίγει κανένα από τα κλειστά επαγγέλματα; Ακόμα και σήμερα που μιλάμε, όχι μόνο δεν έχει ανοίξει κάποιο, αλλά ορισμένα έγιναν ακόμα πιο κλειστά. Είδε κανείς να μειώνονται σε λογικά όρια οι αποδοχές των εργαζομένων στις ΔΕΚΟ που σε ορισμένες λαμβάνουν 18 και 19 μισθούς ετησίως; Είδε κανείς κάποια ουσιαστική κίνηση για ξεκαθάρισμα του τρύπιου τραπεζικού συστήματος; Προχώρησε καθόλου ο περιορισμός στο πάρτι των υγειονομικών προμηθειών; Ελέγχθηκαν έστω και κατ' ελάχιστον οι δαπάνες συνολικά του Δημοσίου; Κόπηκαν οι στρατιές συμβούλων στα υπουργεία;

Σταμάτησαν οι Δήμοι να προσλαμβάνουν εκτός ΑΣΕΠ συμβασιούχους στον τομέα της καθαριότητας, οι οποίοι με την πρόσληψη στέλνονται σε γραφεία; Έκλεισε κανένα από τα νοσοκομεία που υπάρχουν μόνο και μόνο για να αξιοποιούν οι γιατροί τους της κλινικές για την εξυπηρέτηση των πελατών τους; Απολύθηκε ΕΝΑΣ (1) δημόσιος υπάλληλος που βρέθηκε να τα παίρνει; Αποκρατικοποιήθηκε έστω μία ΔΕΚΟ που δεν θα έπρεπε να είναι ΔΕΚΟ; Εξορθολογίστηκε έστω μία (1) υπηρεσία του Δημοσίου; Αυξήθηκαν έστω κατ' ελάχιστον τα έσοδα του Κράτους;

Πως διάλο, λοιπόν, απέτυχε το μνημόνιο αφού δεν έγινε τίποτα απ' όλα αυτά; Εφαρμόστηκε ποτέ για να κρίνουμε αν απέτυχε ή όχι; Και, έχει κανείς την αίσθηση ότι με τα νέα μέτρα που κανονικά θα έπρεπε ήδη να έχουν πάρει μπρος και ακόμα δεν έχουν καν αποφασιστεί, θα εφαρμοστεί; Πώς λοιπόν ζητάμε να αλλάξει το μνημόνιο; Το είδαμε ποτέ να εφαρμόζεται και είπαμε, α, χάλια είναι, να το αλλάξουμε; Το μόνο που είδαμε ήταν μερικά οριζόντια μέτρα, που σε μεγάλο βαθμό δεν εφαρμόστηκαν (π.χ., σε πολλές υπηρεσίες οι απώλειες από τις περικοπές αντισταθμίζονται με υπερωρίες και άλλες μόντες...), κάτι αυξήσεις στο ΦΠΑ που πονάνε, ένα ασφαλιστικό που μοιάζει με τέρας του φρανκενστάιν και που σε λίγο θα θέλει νέα αναθεώρηση, και μέτρα για τα εργασιακά που κι αυτά πονέσανε πολύ κόσμο. Και... τέρμα τα δίφραγκα.

Και μετά απορούμε που μας πιέζουν και μας λεν ότι δε θα μας δώσουν την δόση. Ε, κάποια στιγμή ξυπνήσαν και οι κουτόφραγκοι και δεν μας εμπιστεύονται σε τίποτα. Εδώ, ζητάμε να αλλάξει κάτι που ποτέ δεν είδαμε πώς θα είναι και τι θα κάνει. Κι όμως, "το μνημόνιο απέτυχε"... Παράλληλο σύμπαν, σου λέω...

Δεν υπάρχουν σχόλια: