Ουαί, υμίν...

Με το ΔΝΤ intra portas πλέον, λίγα είναι τα πράγματα που μπορεί κάποιος να πει. Η κατάσταση είναι πολύ στριμόκωλη, και θα γίνει ακόμα περισσότερο, όσο θα περνά ο καιρός. Μια χώρα όπως η Ελλάδα, που επί δεκαετίες αγνοούσε επιδεικτικά τη λογική και είχε σηκώσει -ακόμα και ως μέλος της Ευρωζώνης- τα δικά της μπαϊράκια, είναι πολύ δύσκολο να μπει σε μια σειρά τέτοια που θα της επιτρέψει να ξεφύγει εύκολα από τους κινδύνους που οι ασωτίες της (μας) την έχουν βάλει. Λυπάμαι, αλλά δεν είμαι και πολύ αισιόδοξος: μια χώρα που είχε επί μακρόν κάνει τη Μερτσέντε, τη τζιπάρα, τη λαμογιά και τα πούρα σύμβολα κοινωνικού status, θεωρώ ότι είναι πολύ δύσκολο να "υποταχθεί" σε σκληρά και επώδυνα μέτρα ελέγχου της καταναλωτικής μας μανίας...

Ωστόσο, για άλλο πράγμα γράφω σήμερα: εδώ και αρκετό καιρό διαβάζω και ακούω διάφορες αναλύσεις που προσπαθούν να με πείσουν ότι, τελικά, η ένταξη της Ελλάδας στη Ζώνη του Ευρώ δεν ήταν και το καλύτερο πράγμα που συνέβη στη χώρα. Ότι το Σύμφωνο Σταθερότητας και η Συνθήκη της Λισαβόνας, επί της ουσίας, δεν δημιουργούσαν ένα κοινό νόμισμα για την Ευρώπη, αλλά ένα Deutsche Mark με άλλο όνομα, δηλαδή ένα νόμισμα που εξυπηρετούσε τα συμφέροντα των μεγάλων και κυρίως εξαγωγικών ευρωπαϊκών οικονομιών και απομυζούσε των πλούτων των λιγότερο ανεπτυγμένων χωρών της Ευρωζώνης, όπως της Ελλάδας. Κι ότι οι σκληρές προϋποθέσεις του Συμφώνου Σταθερότητας ήταν αυτές που οδήγησαν εν πολλοίς τη χώρα στο χείλος της χρεοκοπίας.

Τι με λέτε, ωρέ παλικάρια!!! Πού είσασταν, ωρέ, τότε που η Ελλάδα πανηγύριζε που γινότουνε μέλος του "σκληρού πυρήνα της Ευρώπης"; Γιατί, ωρέ, τότε δεν τα λέγατε αυτά, παρά μόνο θριαμβολογούσατε και λοιδορούσατε όποιον τολμούσε να φέρει την παραμικρή αντίρρηση (όχι ότι ήσαντε και πολλοί: το ΚΚΕ είχε αντιρρήσεις βάσει ιδεολογίας, χωρίς ποτέ να τις εξηγεί επί της ουσίας, και μόνο κάτι λίγοι ΣΥΝασπισμαίοι έβγαιναν κι έλεγαν κάτι ψιλά. Α, ναι, αν θυμάμαι καλά, και οι Ανδριανοπουλομάνοι έλεγαν ότι, καλό το ευρώ, αλλά χωρίς την κατάλληλη ανταγωνιστικότητα, η Ελλάδα δεν θα τα βγάλει πέρα...); Τώρα, ωρέ, ανακαλύψατε τις "παρενέργειες" του ευρώ και της ΟΝΕ; Και πριν, τίποτα; Μούγκα; Όλα καλά, όλα ανθηρά;

Λοιπόν, που λέτε, μου τη δίνει αγρίως αυτή η υποκρισία. Τότε, όλα ήσαντε μια χαρά και ο Σημίτης ήτανε η πρωθυπουργάρα με το μεγάλο Όραμα για τη χώρα. Σήμερα, όλοι αυτοί οι πανηγυρτζίδες ανακάλυψαν ότι το ευρώ έχει δυσλειτουργείες και ότι από την ΟΝΕ λείπει το πολιτικό background που θα την έκανε ουσιαστική ολοκλήρωση. Σώπα, ρε μάγκα, πώς το κατάλαβες; Κι όταν, παλιότερα, κάποιοι τά'λεγαν αυτά, εσύ τι έκανες; Α, ναι, θυμάμαι, τους δούλευες, τους έλεγες μίζερους και τους κατηγορούσες ότι, μπροστά στα άλματα που κάνει η χώρα, αυτοί κοιτούν το παρελθόν και αντιδρούν φοβικά, έτσι δεν είναι; Και τώρα, μας κάνεις τον αναλυτή και έχεις και υφάκι "τά'λεγα εγώ".

Δυστυχώς, (και) αυτά τα φαινόμενα είναι που με κάνουν απαισιόδοξο για το μέλλον της χώρας. Μακάρι να διαψευστώ, αν και δεν το πολυβλέπω...