Acta est fabula

Κι έτσι, ξανά-μανά συζητά η κυβέρνηση για το εξεταστικό. Και, απ' ό,τι φαίνεται, ο Καραμανλής το θεωρεί ως σημαντικό κομμάτι της κυβερνητικής πολιτικής και "ατού" στην προεκλογική μάχη που έχει ήδη αρχίσει και είναι άγνωστο ακόμα πότε θα τελειώσει. Εξ ου και απέσυρε από το υπουργείο Παιδείας τον Στυλιανίδη και στη θέση του έβαλε τον εντελώς άσχετο με τα της εκπαίδευσης, αλλά πολύ "επικοινωνιακό" (α, Orwell, πόσο περήφανος θα ήσουν για την τρέχουσα χρήση του NewSpeak σου...) Άρη, προκειμένου να διαχειριστεί με το βέλτιστο τρόπο ένα διάλογο που στόχο -έστω και ανομολόγητο- έχει να ανοίξει η κάνουλα ροής υποψηφίων από το Λύκειο στα πανεπιστήμια και τα ΤΕΙ.

Πέραν του ότι η λογική του διαλόγου - tabula rasa είναι απίστευτη (είναι ποτέ δυνατόν μια κυβέρνηση να μην δημοσιοποιεί τις προθέσεις της;), πρέπει να πληροφορήσω τους φωστήρες του υπουργείου Παιδείας, αλλά και του ΚΚΕ και του ΣΥΝ, ότι πλήρως "ελεύθερη πρόσβαση" των αποφοίτων των Λυκείων στα πανεπιστήμια και ΤΕΙ είναι απλώς αδύνατη και δεν υφίσταται σε κανένα πολιτισμένο κράτος του κόσμου, τουλάχιστον που να γνωρίζω εγώ. Επίσης, σε κανένα κράτος δεν μπορούν όλοι οι υποψήφιοι να γίνουν γιατροί, δικηγόροι, δάσκαλοι ή όποιο άλλο επάγγελμα είναι κατά την τρέχουσα περίοδο "της μόδας".

Παντού, σε όλο τον κόσμο, υπάρχουν συστήματα επιλογής των υποψηφίων για τα ανώτατα εκπαιδευτικά ιδρύματα. Σε άλλες χώρες (π.χ., Γαλλία, Γερμανία, Ιαπωνία), το σύστημα αυτό είναι ιδιαιτέρως δύσκολο και απαιτητικό, καθώς ο στόχος είναι η επιλογή των "καλύτερων". Αλλού (Βρετανία, Ιταλία, κλπ) το σύστημα είναι πιο "εύκολο", καθώς ο στόχος είναι η τροφοδότηση των πανεπιστημίων με όσο το δυνατόν περισσότερο φοιτητικό δυναμικό. Όμως, το σύστημα επιλογής υπάρχει και, ταυτόχρονα, υπάρχει και σύστημα διαρκούς αξιολόγησης των φοιτητών κατά τη διάρκεια των σπουδών τους -όχι μόνο με εξετάσεις, αλλά και με εργασίες, παρουσία των φοιτητών, κλπ.

Τα συστήματα αυτά έχουν σχεδιαστεί με βάση μελέτες και πολιτικές και όχι στη βάση του τι συμφέρει την εκάστοτε κυβέρνηση, προκειμένου να αντλήσει ψήφους από τους τρελλαμένους γονείς που πληρώνουν ένα χέρι κι ένα πόδι για τα φροντιστήρια και τους πιτσιρικάδες που κυριολεκτικά τζογάρουν κάθε φορά που δίνουν εξετάσεις, καθώς για μαθηματικοί ξεκινάν και τελικά δασοπόνοι σπουδάζουν... Το ενδιαφέρον είναι ότι στην Ελλάδα όλοι συμφωνούν ότι το Λύκειο θα πρέπει να απαλλαγεί από το βραχνά των εξετάσεων και να αποκτήσει την αυτοτέλειά του, χωρίς, ωστόσο, να νοιάζονται αν με τις προτάσεις τους θα επιβαρυνθεί μια άλλη βαθμίδα της εκπαίδευσης -π.χ. η ανώτατη.

Επίσης, στις άλλες χώρες το Κράτος φροντίζει πρώτα να διορθώνει τα κακώς κείμενα στις διάφορες εκπαιδευτικές βαθμίδες, να παρέχει τα μέσα και τα χρήματα για τη βελτιστοποίηση της εκπαιδευτικής διαδικασίας και μετά να δημιουργεί το σύστημα πρόσβασης από τη δευτεροβάθμια στην τριτοβάθμια εκπαίδευση. Ομοίως, φροντίζει να εξηγεί στα παιδιά ότι δεν είναι δυνατόν να γίνουν όλα ένα συγκεκριμένο επάγγελμα και ότι, ναι μεν, μπορούν να σπουδάσουν ότι θέλουν, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι θα εργαστούν ντε και καλά στον κλάδο που σπούδασαν. Αντιθέτως, τους εξηγεί ότι υπάρχουν σπουδές που οδηγούν σε άμεση και καλά αμειβόμενη εργασία, τις οποίες ούτε καν γνωρίζουν.

Όμως στη χώρα όπου ανθεί η φαιδρά πορτοκαλέα, όλα αυτά είναι λεπτομέρειες. Η ουσία είναι να φανεί ότι η κυβέρνηση κάνει κάτι και ότι αυτό το κάτι θα είναι "καλό για τα παιδιά". Γι’ αυτό κι ο Άρης λέει τα όσα λέει και γι’ αυτό κι ο Καραμανλής ζητά προ ημερησίας για την Παιδεία στη Βουλή: για να βγουν, να καταδικάσουν το σύστημα που οι ίδιοι συνετέλεσαν για να φτιαχτεί και να μας πουν ότι τώρα θα φτιάξουν ένα νέο πιο καλό, αξιοκρατικό, δίκαιο και πάει λέγοντας. Και για να μας πείσουν πόσο δημοκρατικοί είναι, προαναγγέλλουν διάλογο – tabula rasa, κι άμα τον δεις –το διάλογο, ντε- να μου σφυρίξεις… Α, ρε, Μαριέττα και Αρσένης που μας χρειάζονται…

*η εικόνα είναι από το κόμικ "Batman: The Killing Joke" των Alan Moore & Brian Bolland*