Μάλιστα... Κατά της συμμαχικής επίθεσης εναντίον του Καντάφι τάσσεται η πλειοψηφία των ερωτηθέντων σε πρόσφατη δημοσκόπηση στην Ελλάδα. Όπως και κατά της συμμετοχής της Ελλάδας στις επιχειρήσεις αυτές. Τέλεια.Έπρεπε, λοιπόν, η διεθνής κοινότητα να αφήσει τον Καντάφι να αιματοκυλίσει τη χώρα του, μόνο και μόνο για να διατηρηθεί στην εξουσία, αυτός και η οικογένειά του. Διότι, δεν πιστεύω ότι υπάρχει εχένους άνθρωπος που να πιστεύει ότι ο Καντάφις θα έλεγε "α, σκοτώνω όποιον βρω μπροστά μου και η διεθνής κοινότητα έχει θυμώσει μαζί μου! Τι κακός που είμαι! Ας παραιτηθώ και ας παραδώσω την εξουσία -και τα πλούτη μου- ως αντιστάθμισμα για τις σφαγές που έχω κάνει"...
Το τραγικό στην όλη ιστορία είναι ότι, τη στιγμή που σοβαρά γερμανικά ΜΜΕ κράζουν άγρια τη Μέρκελ που αποφάσισε η Γερμανία να μη συμμετάσχει στις επιχειρήσεις, στην Ελλάδα θεωρούμε κακό που η διεθνής κοινότητα προσπαθεί να αποτρέψει μια δυνάμει γενοκτονία στη Λιβύη. Και, για να προσθέσω στα όσα γράφει ο Ανέστης, η Αριστερά ξύπνησε από τον ύπνο του δικαίου μόνο όταν ΟΗΕ και ΝΑΤΟ αποφάσισαν να παρέμβουν για να αποτρέψουν τη σφαγή των εξεγερθέντων από τις δυνάμεις του Καντάφι.
Το άρθρο αυτό του Τάκη Μίχα λέει πολύ περισσότερα απ' όσα θα μπορούσα να γράψω εγώ. Οπότε θα αρκεστώ στα βασικά: ναι, στο παρελθόν ο ΟΗΕ και το ΝΑΤΟ και οι ΗΠΑ έχουν κινηθεί πέραν της διεθνούς νομιμότητας. Ναι, αν η Λιβύη δεν είχε πετρέλαιο, οι αντιδράσεις θα ήταν πολύ λιγότερο έντονες και δραστικές, ενώπιον της σφαγής που πάει να συντελεστεί εκεί. Ναι, ιμπεριαλισμός και μιλιταρισμός και καταπάτηση και ο Καντάφι ως χθες ήταν σύμμαχος και όλα αυτά. Ωστόσο, σύντροφοι, πρώτα απ' όλα ο ανθρωπισμός.
Αυτό που με χαλάει, δε, περισσότερο είναι ότι, αντί οι Έλληνες να θυμηθούν το Ναυαρίνο -όταν η Επανάσταση σώθηκε χάρη στη διεθνή κοινότητα-, επιδεικνύουν για άλλη μια φορά τα πλέον αντιδραστικά αντανακλαστικά τους. Τι διάλο συμβαίνει σε αυτή τη χώρα, ρε παιδιά, μπορεί να μου εξηγήσει κάποιος;...
6 σχόλια:
Απο το σημερινό άρθρο του Μανδραβέλλη:
"Ο αναπληρωτής καθηγητής του Αριστοτελείου Πανεπιστήμιου Θεσσαλονίκης (και χρόνια ταγμένος στην Αριστερά) Νικόλας Σεβαστάκης απορούσε: «Εδώ και εβδομάδες προσδοκούσα κάτι περισσότερο από ενδιαφέρουσες θεωρητικές αναλύσεις των αραβικών εξεγέρσεων. Περίμενα μια κινητοποίηση εναντίον της σφαγής στη Λιβύη, μια κινηματική παρουσία έξω από την πρεσβεία της Τζαμαχιρίας, του Μπαχρέιν, της Υεμένης. Θα ήθελα το αριστερό πάθος για την αφύπνιση των λαών της Βόρειας Αφρικής και της Μέσης Ανατολής με την ίδια ένταση που έχει η ευαισθητοποίησή μας για τις στρατοκρατικές πρακτικές του Ισραήλ. Θα ήθελα να τονιστεί καθαρότερα η ηθική-πολιτική συμπαράταξη με μια λαϊκή δημοκρατική δυναμική που ακόμα και αν δεν ανταποκρίνεται στις προσφιλείς στον χώρο ταξικές και ιδεολογικές αφηγήσεις για την επιθυμητή εξέγερση, αποδεικνύει ότι η Ιστορία διαθέτει ακόμα πολλές δυσάρεστες εκπλήξεις για τους ολιγαρχικούς της» («Η επικείμενη επέμβαση στη Λιβύη και η Αριστερά», RedNotebook 18.3.2011).
Επίσης το κομμάτι του Μίχα στο οποίο παραπέμπεις, σώζει αρκετή απο την αξιοπιστία των ανένταχτων αριστερών.
Ορθες οι αιτιασεις εναντι στην αριστερα. Και μενα με στεναχωρησαν για τους ιδιους λογους.
Αν και δεν νμζ να κινει ο ανθρωπισμος τους "δυτικους" αλλα το συμφερον. Το τελευταιο που θα ηθελε η Ευρωπη ειναι μια μπαχαλοποιημενη χωρα δίπλα στα συνορα της. Αν η Λιβυη ηταν "μακρυα" δεν θα ετρεχε καμία. Αλλα δεν παει στο καλο, η δουλεια γντ και ετσι
@ανέστης: ευχαριστώ για το tip.
@zaph: για τα της εισβολής έχεις δίκιο, αλλά, ακόμα κι έτσι, η στάση της Αριστεράς μπροστά στα όσα συμβαίνουν είναι απαράδεκτη και δείχνει έντονο αυτισμό, ρε παιδί μου.
Khlysty,
Συμφωνώ μαζί σου, και να συμπληρώσω - στο ηθικό κομμάτι - ότι η αριστερά έχει βραχυκυκλώσει γιατί με το μοντέλο ερμηνείας του κόσμου της, έχει στριμωχτεί σε μία ιδεολογική γωνία που ή θα υποστηρίξει έναν δικτάτορα ή θα υποστηρίξει το ΝΑΤΟ, οπότε βραχυκυλώνει.
Και για να προσθέσω, έχω κουραστεί να ακούω αυτό το περί συμφέροντως. Με δίκη προθέσεων βάσει του κριτιρίου της ηθικής όλες οι πράξεις μπορούν να κριθούν ανήθικες, ανεξαρτήτως αποτελέσματος, πόσω μάλλον εφόσον οι προθέσεις δεν είναι μετρήσημο μέγεθος. Εδώ προκύπτει και το εξής ερώτημα: αν οι επιχειρήσεις του ΝΑΤΟ είναι τελικά τελέσφορες, και έχουμε ένα θεμιτό αποτέλεσμα (π.χ. επικράτηση των επαναστατών), οι επικριτές θα την απορίψουν γιατί δεν πληρούσε ηθικά κριτήρια εξαρχής;
@all: το μόνο μου πρόβλημα με αυτή την ιστορία είναι ένα: άντε κι ο Καντάφης πέφτει. Αυτοί που θα ακολουθήσουν, θά'ναι καλύτεροι, για θα κάνουν κι αυτοί τα ίδια; Μην ξεχνάμε ότι μιλάμε για ένα "κράτος" που αποτελείται από φατρίες βεδουίνων, που, μάλιστα, δεν έχουν απαραίτητα και τις καλύτερες σχέσεις μεταξύ τους. Κατά τα λοιπά, η επέμβαση ΟΗΕ-ΝΑΤΟ μοιάζει ως η καλύτερη λύση για να αποφευχθεί μια κανονική σφαγή κι ας σκούζει η Αριστερά όσο θέλει.
@Khlysty έχεις δίκιο και αυτή είναι για μένα η σωστή προσέγγιση. Συν του ότι τώρα που οι σύμμαχοι έχουν επενδύσει κεφάλαιο και την αξιοπιστία τους στο αποτέλεσμα των επιχειρήσεων της Λιβύης, δεν ξέρω και πως θα απεμπλακούν αν τα πράγματα δεν πάνε κατ ευχήν. Δεν παύω όμως να είμαι υπέρ της παρέμβασης.
Δημοσίευση σχολίου