Σχόλιο για τις εκλογές στη ΝΔ

Why the fuck not?

ΠΑΜΕ... αλλά πού;;;;;

Αν το ΚΚΕ είχε μυαλό, θα είχε πει στην κυβέρνηση τα παρακάτω πράγματα:

"Εντάξει, λοιπόν, διάλογος για το ασφαλιστικό. Μέσα κι εμείς. Ιδίως τώρα, που ο Λοβέρδος έχει δεσμευτεί ότι δεν αλλάζουν τα γενικά ηλικιακά όρια και το ύψος των συντάξεων, αλλά και το ΠΑΣΟΚ έχει ως προεκλογική δέσμευση ότι οι εργαζόμενοι δεν θα φορτωθούν τα βάρη της αναμόρφωσης. Οπότε ας συζητήσουμε, αλλά για τι πράγμα; Διαφωνεί κανείς ότι πρέπει να καταπολεμηθεί η εισφοροδιαφυγή και η μαύρη εργασία; Διαφωνεί κανείς ότι πρέπει να εκλογικευθούν οι υγειονομικές δαπάνες και να καταπολεμηθούν οι υπερχρεώσεις από τους προμηθευτές φαρμακευτικού και λοιπού υγειονομικού υλικού; Διαφωνεί κανείς ότι πρέπει να σταματήσει η λεηλασία των αποθεματικών των ταμείων με διάφορα δομημένα ομόλογα και άλλα τέτοια ληστρικά κόλπα; Διαφωνεί κανείς ότι οι άνθρωποι δεν μπορούν να εργάζονται ως το τέλος του βίου τους; Διαφωνεί κανείς ότι πρέπει να υπάρχει ειδική μέριμνα για τις μητέρες; Διαφωνεί κανείς ότι πρέπει οι αναπηρικές συντάξεις να δίδονται στους αληθινά ανάπηρους και όχι σε διάφορους ανάπηρους-μαϊμούδες;"


"Δεν διαφωνεί κανείς; ΟΚ, λοιπόν, ας νομοθετήσουμε με βάση αυτά που συμφωνούμε και ας δεσμευτούμε όλοι ότι ο νόμος που θα προκύψει θα τηρηθεί μέχρι κεραίας, καθώς και ότι όλοι θα φροντίσουμε να αποκαλύψουμε την όποια παρανομία βλέπουμε γύρω μας -και από εργοδότες και από εργαζόμενους. Και επίσης, ας δεσμευτούμε διά νόμου ότι το Κράτος -ο μεγαλύτερος εισφοροφυγάς απ' όλους- θα πληρώσει ό,τι οφείλει στα ταμεία εντός συγκεκριμένου και απαράβατου χρονοδιαγράμματος. Ας δεσμευτούμε ότι δεν πρόκειται ποτέ να ξαναγίνει χρυσή εθελούσια στο Δημόσιο ή σε ΔΕΚΟ, ότι θα υπάρξει κοινή ψηφιακή πλατφόρμα για όλα τα ταμεία, ότι θα απαγορευθεί διά νόμου η χρήση ανασφάλιστων εργαζομένων στο Δημόσιο, ότι θα καταπολεμηθεί ουσιαστικά η χρήση συμβασιούχων, ότι θα εφαρμοστεί αυστηρό πλαίσιο για τις απολύσεις και ενεργή καταπολέμηση της ανεργίας. Διότι, μόνο με τέτοιου είδους μέτρα μπορεί να διασφαλιστεί η βιωσιμότητα του ασφαλιστικού".

Κι όμως, αντ' αυτών, η σ. Αλέκα συνεχίζει να λαϊκίζει ασύστολα, σε μια γλώσσα τόσο ξύλινη που πονά τα αυτιά και τα μάτια όλων ημών που αληθινά θέλουμε η Αριστερά να παρέμβει ουσιαστικά στο ζήτημα του ασφαλιστικού. Και το ΠΑΜΕ συνεχίζει την "αδέσμευτη" και "μαχητική" πορεία του. Κρίμα, καπετάνιο...

Υ.Γ.: δείτε τι λέει και η esp0ir, αξίζει τον κόπο...

Υ.Γ.1: επίσης, δείτε το δημοσίευμα του "Βήματος", περί της αντίληψης που έχει το ΚΚΕ για το διάλογο... Βλέπετε καμία ομοιώτητα με το ΛΑΟΣ;...

Κοινωνικός φιλελευθερισμός και λασπόνερα...

Με πιάνουν τα γέλια όταν ακούω διάφορους νεοδημοκράτες πολιτικούς/πολιτευτές/στελέχη να λένε ότι το κόμμα τους είναι ο εκφραστής του κοινωνικού φιλελευθερισμού στην Ελλάδα. Ειλικρινά, αδυνατώ να μην αντιμετωπίσω τέτοιες δηλώσεις ως εντελώς σουρρεαλιστικές, καθώς η ΝΔ έχει τόση σχέση με το φιλοσοφικό/πολιτικό αυτό ρεύμα, όση έχω εγώ με το ΛΑΟΣ (...δηλαδή, καμία απολύτως). Δηλαδή, προσπαθώ να δω τους νεοδημοκράτες που το λεν αυτό ως "απόγονους" του Jeremy Bentham, του Emile Durkheim ή του John Maynard Keynes και καταλαβαίνετε ότι κοντεύω να πεθάνω από τα γέλια...

Βεβαίως, καταλαβαίνω το λόγο που ο κοινωνικός φιλελευθερισμός χρησιμοποιείται από κομμάτι της ΝΔ ως πολιτική/φιλοσοφική "βάση". Όπως, επίσης, αντιλαμβάνομαι ότι υπάρχουν και στελέχη που πραγματικά ανήκουν σε αυτό το ρεύμα σκέψης. Ωστόσο, το να υποστηρίζει κάποιος ότι η ΝΔ εκφράζει τον κοινωνικό φιλελευθερισμό στην Ελλάδα είναι, κατά την άποψή μου, άλλη μια απόδειξη της ένδειας στην οποία έχει περιπέσει ο συγκεκριμένος πολιτικός χώρος και της αδυναμίας του να βρει μια πολιτική/φιλοσοφική "άγκυρα" από την οποία θα πιαστεί για να ανακάμψει.

Λοιπόν, φίλοι νεοδημοκράτες, ο κοινωνικός φιλελευθερισμός είναι κάτι που ποτέ δεν σας απασχόλησε: είσασταν πάντα πολύ προσκολλημένοι στα τζάκια σας, στους κοτζαμπασισμούς σας, στο παρελθόν σας, στις εξαρτήσεις σας, για να ασχοληθείτε με τις όντως ριξηκέλευθες θέσεις και απόψεις που πρεσβεύει ο κοινωνικός φιλελευθερισμός και να διαπιστώσετε ότι πόρρω απέχετε από αυτόν. Άλλωστε, στη ΝΔ και στα προηγούμενα αυτής κομματικά σχήματα ποτέ δεν αναπτύχθηκε μια ουσιαστική συζήτηση και προβληματική γύρω από τον φιλελευθερισμό . Απλώς, παίρνατε ό,τι σας βόλευε από τις -κυρίως πιο "ακραίες"- εκφάνσεις του και το εφαρμόζατε εν είδη ευαγγελίου.

Οπότε, αφήστε τον κοινωνικό φιλελευθερισμό στην ησυχία του και ασχοληθείτε με τα δικά σας. Ούτως ή άλλως, ουδείς πιστεύει ότι μπορείτε να (απο)δεχθείτε μια ανοιχτή και αληθινά φιλελεύθερη κοινωνία...

Ο super τακτικιστής "κύριος Τίποτα"

Κατ' αρχάς, επειδής εδώ είναι το Ιντερνέτιον και όχι παίξε-γέλασε, σας παραπέμπω σε δύο εξαιρετικάς αναρτήσεις του προφήτου Ζαφόδ (εδώ και εκεί) περί ΝΔ και λοιπών δαιμονίων και σας καλώ να μελετήσετε μετ' επιτάσεως τα σχολιανά που περιλαμβάνονται εις αυτάς. Λέγει ωραίας κουβέντας και η διαβούλευσις είναι ζωντανός και έντονος.

Πάμ' τώρα σιακάτ'. Εγώ δεν θα ασχοληθώ με το ποιος θα είναι, τελικά, ο νέος αρχηγός της ΝΔ. Διότι α) λίγο με νοιάζει και β) αν οι ΠΑΣΟΚιοι δεν κάνουν καμιά χοντρή μαλακία πατατιά, θεωρώ ότι την οκταετία την έχουν καβατζωμένη κανονικά και με το νόμο. Αυτό που θα ήθελα να συζητήσω μαζί σας είναι ο "καγκελάκιος" κ. Αβραμόπουλος. Κι αυτό, διότι θεωρώ ότι ο τύπος αποδεικνύεται τελικά μέγας τακτικιστής και ικανότατος διαχειριστής καταστάσεων και ευκαιριών. Και εξηγούμαι:

Σε παλιότερη ανάρτηση είχα γράψει ότι, για να έχουν ελπίδα έναντι της κόρης "Εκείνου Που Δεν Πρέπει Να Ονομαστεί, Διότι Μαύρη Φιδούκλα Μας Έφαγε Έτσι Και Πούμε Το Όνομά Του", οι υπόλοιποι υποψήφιοι για την προεδρία της ΝΔ θα έπρεπε να αυξήσουν την εντροπία της διαδικασίας εκλογής. Ο Αβραμόπουλος, λοιπόν, το κατάφερε μια χαρά, επιμένοντας σε εκλογή από τη βάση και όχι από το έκτακτο συνέδριο της ΝΔ. Η επιμονή του, σε συνδυασμό με την επιχειρηματολογία του και την υποστήριξη που είχε από Αντωνάκη και Πανίκα, είχαν ως αποτέλεσμα και η κόρη του "ΕΠΔΠΝΟΔΜΦΜΕΕΚΠΤΟΤ" να υποχρεωθεί να υπαναχωρήσει (ειδάλλως θα φαινόταν ότι φοβάται τις ανοιχτές διαδικασίες), αλλά και ο Πρόεδρας Γαρδούμπας να την φάει κανονικά, καθώς και παρατάθηκε η παρουσία του στην προεδρία, αλλά και μπλόκαρε ο -φημολογούμενος- σχεδιασμός του για παράδοση του δακτυλιδίου στην κόρη.

Κατά τη γνώμη μου, όμως, η συνέχεια έχει πολύ ενδιαφέρον: ο Αβραμό, αφού τους γάμησε βραχυκύκλωσε τα αρχικά σχέδια, κάθησε και μέτρησε τις δυνάμεις του και είδε ότι, αν και δεν του βγαίνει με τίποτα η προεδρία, μπορεί να γίνει αυτός που, τελικά, θα "βγάλει πρόεδρο". Έτσι, αποσύρθηκε από τη διεκδίκηση της προεδρίας και περίμενε νά' ρθουν οι άλλοι δύο να του ζητήσουν στήριξη. Μεταξύ μας, θεωρώ ότι η συνεργασία του με τον Αντωνάκη ήταν εξ' αρχής νομοτελειακή, καθώς η κόρη δεν επρόκειτο σε καμία των περιπτώσεων να του εγγυηθεί αξιώματα και χάδια (δεν είναι στο DNA της). Αντιθέτως, ο Αντωνάκης θα ήθελε τον Αβραμό στο πλευρό του, ώστε να διαθέτει έστω και ως επίφαση πρόσβαση στο "κέντρο" (σημειώνω, εδώ, ότι μόλις ο Αβραμό αποχώρησε από τη φάση, τα δημοσκοπικά ποσοστά του Αντωνάκη πήραν την ανιούσα, πράγμα που σημαίνει ότι οι υποστηρικτές του γίγαντα Αβραμό δεν θέλουν με την καμία την κόρη για αρχηγό).

Ο Αβραμό, όμως, έδειξε την ικανότητά του σε τακτικισμούς καθόλη τη διάρκεια των διαπραγματεύσεων: δημοσιοποίησε τις συναντήσεις του με την κόρη και τον Αντωνάκη, έβγαλε και παραπολιτικά για το περιεχόμενο των συζητήσεων και, τελικά, υποχρέωσε τον Αντωνάκη να κινηθεί "θεσμικά" (κείμενο αρχών και θέσεων), προκειμένου να τον στηρίξει. Έτσι, τώρα, έχουμε την εξής κατάσταση: ακόμα κι αν ο Αντωνάκης χάσει τις εκλογές, η ΝΔ εμφανίζεται πλήρως διαιρεμένη, με την κόρη να έχει τη στήριξη του "μηχανισμού" και όλοι οι άλλοι να είναι απέναντί της. Αν, δε, ο Αντωνάκης κερδίσει την προεδρία, ο Αβραμό κατοχυρώνει δεσπόζουσα θέση μέσα στο κόμμα και μπορεί να το παίξει και "εγγυητής της ενότητας" και άλλες τέτοιες παπαριές αηδίες. Στην ουσία, χάσει-κερδίσει ο Αντωνάκης, ο Αβραμό "βγαίνει λάδι" και ενισχυμένος.

Είδατε ο "κύριος Τίποτα";...

Δασκαλάκος θα γενώ...

Χθες το υπουργείο Παιδείας ανακοίνωσε ότι αρχίζει διαβούλευση τριών μηνών, με στόχο νομοσχέδιο για τις προσλήψεις και την εξέλιξη των εκπαιδευτικών. Μερικά από τα πράγματα που είπε η κ. Διαμαντοπούλου τα έχει συμπεριλάβει ο υφυπουργός Γ. Πανάρετος στο blog του. Το παράδειγμα κακής διαχείρισης εκπαιδευτικού προσωπικού που χρησιμοποίησε η Διαμαντοπούλου είναι χαρακτηριστικό της επικρατούσας κατάστασης: οι εκπαιδευτικοί πλεονάζουν, ωστόσο, υπάρχουν λειτουργικά κενά στα σχολεία συγκεκριμένου νομού. Η ίδια κατάσταση, μαθαίνω, υπάρχει και σε πολλούς άλλους νομούς της χώρας.

Το ότι στο σύστημα βρίσκεται στα όρια της κατάρρευσης, δεν νομίζω ότι το αμφισβητεί κανείς. Το ότι το υπουργείο, με τα επτά σημεία που θέτει για διάλογο, επιχειρεί τον εξορθολογισμό της όλης διαδικασίας, επίσης νομίζω ότι δεν αμφισβητείται. Είναι πολλά τα παραδείγματα εκπαιδευτικών που διορίζονταν, π.χ., σε δυσπρόσιτα σχολεία, για τα οποία δεν υπήρχε μεγάλη ζήτηση, και αμέσως έπαιρναν ρουσφετολογική απόσπαση για την κεντρική υπηρεσία και τους εποπτευόμενους φορείς του υπουργείου Παιδείας (για να μην αναφερθώ στις αποσπάσεις σε γραφεία βουλευτών, μητροπολιτών, κλπ...).

Επίσης, είναι πολλά τα παραδείγματα εκπαιδευτικών που διορίζονταν σε σχολεία με υψηλά μόρια, αμέσως έπαιρναν απόσπαση για πιο "κεντρικές" υπηρεσίες (π.χ. διευθύνσεις εκπαίδευσης), αλλά διατηρούσαν την υψηλή μοριοδότησή τους. Όσον αφορά, δε, στους πίνακες των αναπληρώτών, κάθε λίγο και λιγάκι διαβάζαμε καταγγελίες για παραβιάσεις της σειράς, περίεργα "μαγειρέματα" και άλλα πολλά. Στην ουσία, το σύστημα λειτουργούσε διαβρωτικά, τόσο έναντι της εκπαιδευτικής διαδικασίας, όσο και έναντι της λογικής, καθώς, ενώ φαινόταν ότι η χώρα διαθέτει τεράστιο αριθμό εκπαιδευτικών, κάθε χρόνο τα λειτουργικά κενά στα σχολεία αποτελούν σχεδόν παράδοση.

Εγώ δεν θα υποστηρίξω ότι τα όσα προτείνει το υπουργείο Παιδείας θα θεραπεύσουν πάσα νόσο και πάσα μαλακία του συστήματος. Ωστόσο: α) είναι λογικά και β) κινούνται σε μια κατεύθυνση εξορθολογισμού του συστήματος. Προφανώς, κάποια πράγματα πρέπει να μελετηθούν, πριν προχωρήσει το νομοσχέδιο (π.χ., προϋπηρεσία αναπληρωτών και ωρομισθίων, πίνακες επιτυχώντων του ΑΣΕΠ -σ.σ. ρε γαμώτο, είναι ΤΟ ΑΣΕΠ και όχι Ο ΑΣΕΠ!!!!- και πάει λέγοντας), αλλά υπάρχουν τρεις μήνες διαλόγου για να βρεθούν οι καλύτερες δυνατές λύσεις. Και, στην τελική, το πράγμα έχει μια συγκεκριμένη φιλοσοφία, οπότε, όσο κι αν δεν μας αρέσει, τουλάχιστον στοχεύει κάπου (διαφάνεια, εξοικονόμηση ανθρωπίνων πόρων και χρημάτων, κατάργηση ανισοτήτων, κλπ).

Το ενδιαφέρον, δε, είναι ότι το σύστημα αυτό συνδυάζεται με δύο πολύ σημαντικά πράγματα για τους εκπαιδευτικούς: επιμόρφωση και αξιολόγηση. Δηλαδή, αει σιχτίρ, πια! Κάποια στιγμή και οι εκπαιδευτικοί θα πρέπει να αποδεχθούν ότι ΠΡΕΠΕΙ να αξιολογούνται με αντικειμενικό τρόπο και η αξιολόγησή τους να έχει αποτελέσματα (δεν μπορώ να καταλάβω γιατί θα πρέπει διάφορα άτομα εντελώς ακατάλληλα για διδασκαλία να μπαίνουν σε τάξεις...). Ο θεσμός του Δόκιμου Εκπαιδευτικού ίσως να είναι μια καλή αρχή και αν το υπουργείο κατορθώσει να τον εφαρμόσει, σε συνδυασμό με ουσιαστική επιμόρφωση και αδιάβλητο σύστημα αξιολόγησης, τότε τα πράγματα μπορούν να αλλάξουν.

Ξαναλέω ότι πανάκεια δεν υπάρχει. Όμως, αν διατηρηθεί η υφιστάμενη κατάσταση θα είναι κυριολεκτικά καταστροφικό, οπότε ας δούμε τι θα προκύψει από το διάλογο και το ξανασυζητάμε, ε;...

Υ.Γ.: και για να μην ξεχνάμε, δείτε εδώ ποιοι θέλουν να μην αλλάξει τίποτα...

*photo via Wikipedia*

Αχ, κύριε Δημαρχούκο μου...

Χθες, βρέθηκα σε μια εκδήλωση που αφορούσε στο Ενιαίο Δικτυακό Περιβάλλον για τους Δήμους της χώρας. Αυτό το ενιαίο πράγμα είναι μια προσπάθεια που κάνει η ΚΕΔΚΕ ώστε όλοι οι Δήμοι της χώρας να αναπτύξουν ένα κοινό πλαίσιο ψηφιακών και πιο "φυσικών" υπηρεσιών εξυπηρέτησης του πολίτη, ώστε να εφαρμόσουν εν τοις πράγμασι αυτό που ονομάζεται ηλεκτρονική διακυβέρνηση και να καταπολεμήσουν σε μεγάλο βαθμό τη γραφειοκρατία, τη σπατάλη πόρων και τη διαφθορά.

Το να υποστηρίξω ότι η προσπάθεια αυτή δεν είναι αξιέπαινη, είναι βλακεία. Σε όλο τον πολιτισμένο κόσμο, το Κράτος επιχειρεί να αναπτύξει σημαντικές εφαρμογές ψηφιακής διακυβέρνησης, ώστε να μειώσει σημαντικά τη σχέση πολίτη-γκισέ και τα αποτελέσματα αυτών των εφαρμογών είναι εντυπωσιακά, καθώς, π.χ., κάπου διάβασα ότι στη Βρετανία, η ηλεκτρονική διακυβέρνηση κατόρθωσε να μειώσει το ετήσιο κόστος στο υπουργείο Εργασίας κατά 9 εκατομμύρια λίρες. Ταυτόχρονα, η σοβαρή ανάπτυξη αυτών των υπηρεσιών λύνει τα χέρια των πολιτών που βασανίζονται καθημερινά από το "ανώμαλο" flowchart της γραφειοκρατίας.

Ωστόσο, δεν είμαι καθόλου σίγουρος ότι στην Ελλάδα θα γίνει εφικτή η ηλεκτρονική διακυβέρνηση. Η απαισιοδοξία μου αυτή δεν οφείλεται σε Κασσανδρισμό, όσο στην αίσθηση ότι ουδείς αντιμετωπίζει αυτό το πράγμα με τη δέουσα σοβαρότητα. Έτσι, παρακάτω, θα θέσω μια σειρά ερωτημάτων, η απάντηση των οποίων ίσως εξηγήσει σε μεγάλο βαθμό γιατί δεν πιστεύω ότι η χώρα μπορεί να περάσει σε ουσιαστική εφαρμογή της ηλεκτρονικής διακυβέρνησης, επικεντρώνοντας τες στην πρωτοβουλία της ΚΕΔΚΕ:

1. Είναι οι δήμαρχοι της χώρας έτοιμοι να "απαρνηθούν" την κομματική τους ταυτότητα και να υιοθετήσουν προγράμματα τα οποία ενδεχομένως να "ευνοούν" την Α ή τη Β κυβέρνηση ή θα έχουμε πάλι τα γνωστά ("σιγά μη ρίξω εγώ νερό στο μύλο της κυβέρνησης" και τα τοιαύτα...);

2. Είναι οι δήμαρχοι έτοιμοι να αντιμετωπίσουν με τη δέουσα σοβαρότητα το πρόγραμμα αυτό ή θα το βλέπουν μόνο ως ακόμα ένα "έργο" η αξία του οποίου λήγει με την επανεκλογή τους;

3. Είναι οι δήμαρχοι έτοιμοι να συγκρουστούν με τις νοοτροπίες των δημοτικών υπαλλήλων -πολλούς από τους οποίους έχουν οι ίδιοι προσλάβει με ρουσφετολογικά κριτήρια- οι οποίοι, ως νέοι "Λουδίτες", αρνούνται πεισματικά να δεχθούν τον οιοδήποτε εκσυγχρονισμό της διοικητικής μηχανής;

4. Είναι έτοιμοι οι δήμαρχοι να σπρώξουν κονδύλια και χρόνο για προγράμματα ηλεκτρονικής διακυβέρνησης που θα χρειαστούν περίοδο επώασης και δοκιμών πριν γίνουν πλήρως εφαρμόσιμα;

5. Είναι οι δήμαρχοι έτοιμοι να ενημερώσουν (και όχι "ενημερώσουν") τους πολίτες για τις εφαρμογές αυτές και να τους σπρώξουν προς τις ηλεκτρονικές συναλλαγές (υπενθυμίζω ότι μεγάλο μέρος των πολιτών της χώρας είναι "ψηφιακά αγράμματο");

6. Είναι έτοιμοι οι δήμαρχοι να εφαρμόσουν διαφάνεια στις προμήθειες hardware και software για την ηλεκτρονική διακυβέρνηση;

7. Είναι έτοιμοι οι δήμαρχοι να αποδεχθούν σημαντικό αριθμό εφαρμογών στηριγμένων αποκλειστικά σε ανοιχτό και ελεύθερο λογισμικό;

8. Είναι έτοιμοι οι δήμαρχοι να ακούσουν τους πολίτες, τόσο για τις εφαρμογές ηλεκτρονικής διακυβέρνησης, όσο και για τα όποια προβλήματα ανακύψουν;

Αυτά και αργότερα θα επανέλθω...

ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ, ΡΕΕΕΕΕΕΕ!!!!

Ενεός και ενδεής έχω μείνει μπροστά στη σφοδρή αντίδραση της Διαρκούς Ιεράς Συνόδου, σχετικά με την απόφαση της κυβέρνησης για αύξηση του ΕΤΑΚ από το 1 στο 3 τοις χιλίοις, γεγονός που σημαίνει ότι η Εκκλησία της Ελλάδος -ένας από τους μεγαλύτερους ιδιοκτήτες ακίνητης περιουσίας στην Ελλάδα, αν όχι Ο μεγαλύτερος- θα πληρώσει περισσότερο φόρο. Και είμαι σε φάση ασκαρδαμυκτί, διότι, την ίδια στιγμή, ο πρόεδρος του ΣΕΒ ξεκαθαρίζει ότι ο επιχειρηματικός κόσμος είναι έτοιμος να πληρώσει κάτι παραπάνω, μπας και καταφέρει η χώρα να κλείσει μερικές από τις "μαύρες τρύπες" της οικονομίας.

Έτσι, βλέπουμε ένα "σκληρό" καπιταλιστή να δείχνει μεγαλύτερη ευαισθησία από τον φορέα που θεωρείται ως ο κατ' εξοχήν αρμόδιος για την έκφραση κοινωνικής ευαισθησίας και αλληλεγγύης. Θα μου πείτε, σιγά μην έχει κρίση ευαισθησίας ο Δασκαλόπουλος. Ωστόσο, ο πρόεδρος τους ΣΕΒ αντιλαμβάνεται ότι τα πράγματα είναι δύσκολα και ότι αν δεν βάλει κι αυτός πλάτη, θα γίνουν ακόμα πιο δύσκολα και τελικά ουδείς πρόκειται να αποκομίσει το παραμικρό κέρδος: μια εξαθλιωμένη κοινωνία έχει την τάση να κινείται εντελώς απρόβλεπτα (θυμίζω ότι ο Μουσολίνι και ο Χίτλερ είχαν εκλεγεί δημοκρατικά από λαούς βυθισμένους στην ανέχεια. Ο Zaphod φέρνει άλλο ένα παράδειγμα εδώ).

Αντιθέτως, η Εκκλησία για άλλη μια φορά επιδεικνύει την πνευματική της πενία και την αδυναμία της να κατανοήσει τις βασικές παραμέτρους και συγκυρίες. Εντελώς έξω από την κοινωνία, εντελώς αποκομμένη από τη συγκυρία, εντελώς αυτιστική και απομονωμένη, η Εκκλησία της Ελλάδος δείχνει να ενδιαφέρεται αποκλειστικά και μόνο για τη διατήρηση των κεκτημένων της και ει δυνατόν την αύξησή τους. Η νευρωτική αντίδραση της Ιεράς Συνόδου δείχνει, όμως, και κάτι παραπάνω: δείχνει το μέγεθος της διαφθοράς του πνευματικού ρόλου της Εκκλησίας. Αντί η Ιερά Σύνοδος να δεχθεί τη δυσκολία της κατάστασης και να προθυμοποιηθεί να συνεισφέρει, κάνει σαν μικρό παιδί σε παιδικό πάρτι που έχει κρύψει το μπολ με τα γαριδάκια, τρώει τα δρακουλίνια των άλλων και όταν άλλο παιδάκι πάει να φάει κανένα γαριδάκι, αρχίζει να ουρλιάζει ότι του τρώνε το φαγητό.

Συγχαρητήρια Ιεράρχες μας. Και εις κατώτερα. Κάποια στιγμή ελπίζω να πιάσετε πάτο, μπας και ξυπνήσουν τα μοσκάρια που σας πιστεύουν...

*το σκίτσο είναι του Σπύρου Δερβενιώτη από τη City Press*

P.S.: για τα χάλια των "ανεξάρτητων/αυτόνομων/πολυσυλλεκτικών Εξαρχείων" θα γράψω κάποια άλλη στιγμή. Για την ώρα, δείτε Estarian και Ανέστη για να καταλάβετε σε τι καφριλίκι ζούμε...

Η μύτη μ' σταζ...

"Εργάζομαι στο Δημόσιο αδιάλλειπτα από το 2005. Αυτό σημαίνει ότι έχω κλείσει τη διετία για να μονιμοποιηθώ"*.

Λάθος.

Αυτό σημαίνει ότι έχεις παρανομήσει (ψευδής καταδήλωση) και ότι το Κράτος μπορεί να κινηθεί νομικά εναντίον σου. Διότι, αν δεν το ξέρεις, τα Stage είναι συμβάσεις ΜΑΘΗΤΕΙΑΣ, έχουν συγκεκριμένη διάρκεια και ΔΕΝ ΕΠΙΤΡΕΠΕΤΑΙ ΝΑ ΑΝΑΝΕΩΘΟΥΝ! Κι αν τα βουλευτολαμόγια που σε έβαλαν στο Δημόσιο μέσω Stage σου είχαν πει άλλα, καλό είναι να πας σε αυτά και να κάνεις τα παράπονά σου, αλλά και να σκεφθείς τι ακριβώς έκανες όταν δέσμευες την ψήφο σου για μια τέτοια σύμβαση και για τα ΨΕΜΑΤΑ που σου έλεγαν.

Επίσης, καλό είναι να αρχίσεις να σκέφτεσαι τι ακριβώς γινόταν όλα αυτά τα χρόνια που εσύ "εργαζόσουν" στο Δημόσιο (...ίσως και να έκανες δουλειά. Ίσως και όχι. Ξέρω αρκετό κόσμο που αρκούνταν στο να πίνει καφέ και να λύνει σταυρόλεξα), πόσοι άνθρωποι με υψηλά προσόντα βρίσκονταν εκτός δουλειάς, μόνο και μόνο για να μπορεί ο κάθε Βερναδάκης να χώνει φράγκα για να συντηρεί μια παρανομία και ένα ψέμα για καθαρά ρουσφετολογικούς λόγους. Και μη μου πεις ότι δεν το ήξερες, διότι, τότε, εκτός από παράνομος είσαι και βλαξ.

Για τα Stage έχει γράψει πολύς κόσμος (και η esp0ir και ο Greek Rider κι άλλοι). Λυπάμαι που το λέω, αλλά αυτή η ιστορία αποτελεί ίσως τη χειρότερη μορφή ρουσφετιού και διαφθοράς που βαραίνει τη ΝΔ. Όχι μόνο επειδή είναι ρουσφέτι χειρίστου είδους, αλλά και επειδη στηριζόταν σε ένα ψέμα: ότι οι Stagieres θα αποκτούσαν δικαίωμα μονιμοποίησης. Και το χειρότερο όλων είναι ότι, όταν η κυβέρνηση επιχειρεί να εφαρμόσει τη νομιμότητα, όλοι το ρίχνουμε στην κλάψα για τα "καημένα τα παιδιά". Τόσο υποκριτές και διεφθαρμένοι είμαστε όλοι μας...

* δήλωση διαμαρτυρόμενης Stagiere.

Το Μάαστριχτ, τα ελλείμματα και το λουρί της μάνας

Μια κοινωνική προσφορά του Khlysty για τους αγχωμένους Έλληνες. Παρακαλούμε, απομακρύνετε τα παιδιά και τις ευαίσθητες ομάδες του πληθυσμού, το κάτωθι κείμενο είναι κολλητικό…

ΟΙ ΠΕΤΡΙΝΕΣ ΕΝΤΟΛΕΣ
Πριν από πολλά χρόνια, οι ηγέτες της Ε.Ε. αποφάσισαν ότι ένα από τα μείζονα ζητήματα που θα έπρεπε να αντιμετωπιστούν, προκειμένου να προχωρήσει η ευρωπαϊκή ενοποίηση, ήταν η καθιέρωση ενός κοινού ευρωπαϊκού νομίσματος, του Ευρώ. Στο πλαίσιο αυτό, έβαλαν διάφορους τεχνοκράτες να μελετήσουν πώς μπορεί να υπάρξει αυτό το κοινό νόμισμα, οι οποίοι και κατέληξαν σε μια σειρά μέτρων τα οποία αποτυπώθηκαν στο λεγόμενο «Σύμφωνο Σταθερότητας». Τα μέτρα αυτά ανταποκρίνονταν απόλυτα στις συνθήκες και τις παραμέτρους της εποχής στην οποία ελήφθησαν: η Ε.Ε. είχε πολλά και διάφορα νομίσματα, κάποια από αυτά ήταν σταθερά (μάρκο, γαλλικό φράγκο, κλπ), κάποια ήταν πιο αδύναμα (δραχμή), υπήρχαν πληθωρισμοί διαφόρων μεγεθών (η Ελλάδα τον είχε πολύ μεγάλο...) και οι εθνικές κυβερνήσεις ακολουθούσαν διάφορες δημοσιονομικές πολιτικές, οι οποίες είχαν ως αποτέλεσμα τα ελλείμματα να είναι αλλού μεγάλα και αλλού μικρά. Το «Σύμφωνο Σταθερότητας» επιχείρησε να καταπολεμήσει -εν είδη χορτοκοπτικής μηχανής ή οδοστρωτήρα- όλες αυτές τις διαφοροποιήσεις, θέτοντας μια σειρά κανόνων, οι οποίοι γράφτηκαν σε άσπαστη πέτρα και θα οδηγούσαν σε χρηματοοικονομική σταθερότητα, η οποία με τη σειρά της θα επέτρεπε την καθιέρωση ενός κοινού νομίσματος, το οποίο θα ήταν σταθερό, μη πληθωριστικό και δεν θα υπόκειτο εύκολα σε κερδοσκοπικές ή άλλες πιέσεις. Εξ ου και οι κανόνες που προέβλεπαν πληθωρισμό κάτω από 1,5%, δημοσιονομικό έλλειμμα κάτω από το 3% του ΑΕΠ και δημόσιο χρέος κάτω από το 60% του ΑΕΠ. Όποιος ήθελε να παίξει μπάλα στο γήπεδο της Οικονομικής και Νομισματικής Ένωσης (ΟΝΕ), θα έπρεπε να αποδεχθεί τους κανόνες αυτούς και να κάνει το παν για να ανταποκριθεί στα όσα προέβλεπαν. Οι άλλοι, ας κάνουν ό,τι τους φωτίσει ο Κθούλου… Still with me? Cool.

And you're just like all the rest

Απόψε ο Khlysty έχει όρεξη για μουσική, οπότε, ορίστε μερικές ιδέες:

THE GUN CLUB "The Fire Of Love"


JESU "We All Faulter"


KHANATE "Too Close Enough To Touch"


THE BACKBEAT BAND "Money/Long Tall Sally"


THE AFGHAN WHIGS w. MARCY MAYS "My Curse"


NEUROSIS "Given To The Rising"


BURNING WITCH "Stillborn"



TOOL "Prison Sex"

Magistrates Dream Of Plague

Στις 22 Νοεμβρίου έρχονται και πάλι (η τελευταία, εξαιρετικά ιδρωμένη, συναυλία τους στο ΑΝ φαίνεται ότι δεν τους αποθάρρυνε. Μάγκες). Θα μετράω κεφάλια και θα πάρω απουσίες.

Κι άλλη μια δόση, πάλι από ΑΝ (ο Khlysty βρίσκεται από τη μεριά του Mike Gallagher και αγωνίζεται να κρατήσει την ψυχραιμία του...).

Έλεος!!!!!!!!

"Άκουσα για το μαύρο χρήμα, το πολιτικό χρήμα κ.λπ.. Μην κοροϊδευόμαστε. Ο Βουλευτής δεν τα πιάνει. Και να ήθελε να τα πιάσει, δεν του δίνει κανείς σημασία. Λεφτά δίνονται στην υπογραφή. Όποιος υπογράφει, παίρνει λεφτά. Και βρήκατε άλλοθι τώρα, όπως βρήκατε τότε τον Δαφέρμο για τις ταυτότητες και το θρήσκευμα, ότι θα κάνουμε μονοεδρικές τις περιφέρειες, για να μην λαδώνονται, να μην τα πιάνουν, να μην έχουν ανάγκη οι Βουλευτές. Μα, ουδέποτε πήγε κανείς σε ένα Βουλευτή μιας περιφέρειας. Θα πάει κάποιος στον Βουλευτή των Ιωαννίνων ή της Λευκάδας, να του πει "πάρε τόσα", για να του κάνει τι; Τα χρήματα πάνε στα κόμματα. Και πάνε στα κόμματα εξουσίας. Να δώσει λεφτά στο ΣΥ.ΡΙΖ.Α. ή σε εμένα για ποιο λόγο; Τι να του κάνω; Κοροϊδευόμαστε; Πιστεύει κανείς ότι κάνατε εκλογές όλα αυτά τα χρόνια μόνο από τη χρηματοδότηση;".

Χαρείτε πολιτικό λόγο, σοβαρή επιχειρηματολογία και αντικειμενική αντιμετώπιση της πραγματικότητας. Απολαύστε τον άνθρωπο που θέλει να είναι η "πραγματική αντιπολίτευση" και που απαιτεί Εξεταστικές Επιτροπές και κάθαρση. Και, μετά, αφού απολαύσετε και ευφρανθεί η ψυχή σας, μπορείτε να χτυπάτε το κεφάλι σας στον τοίχο για αυτά που -ενδεχομένως- ψηφίσατε. ΕΛΕΟΣ, ΠΙΑ!!!!!

Η επανάσταση θα γίνει σε κλειστό χώρο...

Πρέπει να ήταν το 1999, όταν φίλος συνδικαλιστής από το χώρο της εξωκοινοβουλευτικής Αριστεράς και μέλος της διοίκησης μεγάλου συνδικάτου μου έλεγε τον πόνο του, καθώς πίναμε καφεδάκι. "Ρε μαλάκα", μουρμούραγε με απόλυτη πίκρα, "είναι φοβερό αυτό που συμβαίνει! Ό,τι και να προτείνουμε, ό,τι και να πούμε, τα πάντα τα μπλοκάρει η ΔΑΚΕ και, κυρίως, το ΚΚΕ. Τα βρίσκουμε με ΠΑΣΟΚους και Συνασπισμένους για απεργία; Ε, το ΚΚΕ θα μας τη μπλοκάρει, είτε ως μη αρκούντως επαναστατική, είτε ως άκαιρη, είτε ως, ξέρω 'γω, μη κόκκινη. Προτείνουμε να κάνουμε κάτι δυναμικό; Μπα, το ΚΚΕ διαφωνεί. Καταφέρνουμε τελικά να περάσει κάτι; Το ΚΚΕ το μποϋκοτάρει ανοιχτά".

"Δεν ξέρω τι να πω, ρε φίλε", κατέληξε. "Μακάρι να διαψευστώ, αλλά νομίζω ότι ΔΑΚΕ και ΚΚΕ τα έχουν βρει και μπλοκάρουν τα πάντα". Γιατί τα λέω όλα αυτά; Διότι, ήθελα να γράψω για κάποια πράγματα, αλλά με πρόλαβαν με εξαιρετικό τρόπο, τόσο το Οξύ, όσο κι ο Μανδραβέλης στην "Καθημερινή", με τους οποίους συμφωνώ ΑΠΟΛΥΤΑ! Ταυτόχρονα, σας παραπέμπω στο δημοσίευμα αυτό της "Ελευθεροτυπίας", το οποίο αποτελεί συνέχεια δημοσιεύματος της περασμένης Κυριακής, για να διαβάσετε το ύφος της ανακοίνωσης του τιμημένου, με την οποία διαψεύδει τις πληροφορίες του συντάκτη. Μπράβο, παιδιά, μια χαρά τα πάτε. Άλλωστε, φέτος δεν φροντίσατε να αποκαταστήσετε και το Σταλιν, οπότε γιατί να αποστείτε των μεθόδων του;...

(σιγά μη βάλω φωτό για τέτοια ξεφτίλα...)

Το μπάχαλο της ΝΔ και το "ζουμί"

Πολλά λέγονται, ακούγονται και γράφονται αυτές τις μέρες σχετικά με το χαμό που επικρατεί στη ΝΔ, γύρω από την κατ' ευφημισμό συζήτηση για τη διαδικασία εκλογής του προέδρου του κόμματος. Επειδή, λοιπόν, ως Khlysty διαθέτω τηλεπαθητική επαφή με τα μυαλά των στελεχών της ΝΔ που εμπλέκονται σε αυτή την ιστορία, θα επιχειρήσω σήμερα να σας κάνω μια ανάλυση του τι συμβαίνει και πού θα καταλήξει το πράμα.

Μια πρώτη σημείωση
Προσωπικά, θεωρώ ότι η όλη συζήτηση γύρω από το πώς θα γίνει το συνέδριο της ΝΔ, αν θα γίνει κουβέντα για τα αίτια της ήττας, αν θα υπάρξει αναδόμηση/αναδιάρθρωση/επανίδρυση του κόμματος και τα συναφή είναι ιστορίες του κώλου της πλάκας. Οι λόγοι της ήττας είναι γνωστοί σε όλους και μπορούν να συνοψισθούν στη φράση: τα κάναμε μπάχαλο στη διακυβέρνηση της χώρας, διότι ουδείς επιχείρησε να ελέγξει την κυβέρνηση και ο καθένας έκανε ό,τι του γούσταρε. Άλλωστε, αυτό φάνηκε και από τα αποτελέσματα των εκλογών, όπου οι πολίτες "μαύρισαν" το μισό υπουργικό συμβούλιο, αλλά και από το γεγονός ότι ο Καραμανλής ήδη αποκαθηλώνεται στα μάτια ακόμα και των Νεοδημοκρατών. Ναι, αλλά τότε γιατί γίνεται η όλη κουβέντα;...

Ζητούμενο η εντροπία
Ο καυγάς στη ΝΔ γίνεται αποκλειστικά και μόνο για λόγους Φυσικής: τουλάχιστον οι δύο (Αβραμόπουλος, Σαμαράς) από τους διάφορους πιθανούς υποψηφίους προέδρους γνωρίζουν ότι σε ένα σώμα χαμηλής εντροπίας, όπως το κλειστό συνέδριο, είναι πολύ δύσκολο να χάσει αυτός ο υποψήφιος (βλ. Ντόρα) που έχει την καλύτερη οργάνωση και τη μεγαλύτερη διείσδυση στους συνέδρους. Φυσικά, η Ντόρα δεν έχει την απόλυτη πλειοψηφία στο συνέδριο, όμως έχει σαφές προβάδισμα έναντι όλων των υπολοίπων και, ως εκ τούτου, μεγαλύτερη παράσταση νίκης. Έτσι, οι υπόλοιποι επιδιώκουν να ανοίξουν όσο το δυνατόν περισσότερο το παιχνίδι, να αυξήσουν, δηλαδή, την εντροπία, με στόχο να βραχυκυκλώσουν αυτόν που τον συμφέρει η κλειστή διαδικασία. Όμως, αυτό έχει κάποια ουσία;

Αδύναμοι υποψήφιοι
Η απάντηση είναι ένα μεγαλοπρεπές "όχι". Κι αυτό, κατά την άποψή μου, διότι στην παρούσα φάση, σε αντίθεση με το 1981 (Αφέρωφ), το 1984 (Μητσοτάκης) και το 1997 (Καραμανλής), δεν υπάρχει ένας υποψήφιος που να εμπνέει και να μπορεί να λειτουργήσει ως UHU για τη ΝΔ. Η Ντόρα μπορεί να έχει ισχυρή παρουσία στα στελέχη της ΝΔ, ωστόσο δεν διαθέτει την "καλή έξωθεν μαρτυρία", ιδίως μεταξύ των καραμανλικών, ενώ μεγάλο μέρος του κόσμου του κόμματος δεν πιστεύει ότι μπορεί να δώσει στη ΝΔ το απαραίτητο ύφος και ήθος για να αντιμετωπίσει τον Παπανδρέου. Ο Αβραμόπουλος δεν έχει μεγάλη διείσδυση (σ.σ. δεν τον πολυπιστεύει ο κόσμος), ο Σαμαράς τα ίδια, συν το γεγονός ότι πάντα θα τον βαραίνει η πτώση της κυβέρνησης Μητσοτάκη, ο Μεϊμαράκης είναι καλός στα οργανωτικά, αλλά δεν έχει προεδρικό προφίλ, ο Πανίκας είναι πολύ ακραίος και χωρίς ουσιαστική στήριξη και οι "σαραντάρηδες" (Στυλιανίδης, Σπηλιωτόπουλος), ε, όσο και να το κάνεις, δεν έχουν να επιδείξουν και κάτι, μάλλον φθορά υπέστησαν από την παρουσία τους στην κυβέρνηση. Τότε, γιατί;...

Κάντο όπως ο Γιώργος
Διότι όλοι αυτοί -πλην Ντόρας- πιστεύουν ότι μέσα από μια διευρυμένη διαδικασία , όχι μόνο μπορούν να πετύχουν την έκπληξη, αλλά, κυρίως, ακόμα και σε περίπτωση ήττας θα μπορούν να αποτελούν μια θεσμοθετημένη "τάση", ένα "δουκάτο" εντός της ΝΔ που θα έχει ρόλο και λόγο. Σου λέει, είδες πώς τα κατάφερε ο Γιώργος στο ΠΑΣΟΚ, γιατί όχι κι εμείς; Διότι, αστέρια μου, η ΝΔ έχει τόση σχέση με το ΠΑΣΟΚ όση κι ο Stockhausen με τους Mayhem: και οι δύο θεωρούνται ότι παίζουν μουσική και... ΤΕΛΟΣ. Στο ΠΑΣΟΚ, ακόμα και σε extreme συνθήκες, μπορούν να έχουν συλλογικές διαδικασίες και να αποδέχονται τα αποτελέσματά τους, ενώ στη ΝΔ των γόνων, των τζακιών και των βαρόνων, πώς μπορεί να διασφαλιστεί κάτι τέτοιο; Έλα μου, ντε...

Μας ζάλισες!!!!
Εγώ; Καλά, λοιπόν, σας λέω πού το πάω. Όλα τα παραπάνω τα γράφω για να πω ότι δεν υπάρχει ζήτημα ουσίας στο σκυλοκαυγά στη συζήτηση εντός της ΝΔ για την εκλογή νέου προέδρου του κόμματος. Είτε με ανοιχτή, είτε με κλειστή διαδικασία, ο πρόεδρος που θα προκύψει θα είναι αδύναμος, τόσο γιατί οι υποψηφιότητες δεν εμπνέουν, όσο και γιατί η ΝΔ ποτέ δεν ασχολήθηκε με τον εκδημοκρατισμό της παράταξης και τη συλλογικότητα των διαδικασιών. Αποκορύφωμα αυτής της κατάστασης ήταν το 1997, όταν ο Καραμανλής, ελέω βαρόνων, ήλθε από το πουθενά και έγινε επί 12 χρόνια μονάρχης του κόμματος, μόνο και μόνο λόγω ονόματος. Στην ουσία, η φυγή του Καραμανλή δείχνει τη γύμνια της ΝΔ, όχι μόνο σε ιδεολογικό αλλά και σε στελεχιακό επίπεδο, καθώς και την αδυναμία της να εκφράσει σοβαρή πολιτική/οικονομική/κοινωνική ατζέντα. Η χρεωκοπία της, που αποτυπώθηκε στις εκλογές, συνεχίζει να αποκαλύπτεται σε όλα τα επίπεδα και, πολύ φοβάμαι, δεν πρόκειται να τελειώσει, ακόμα κι αν εκλεγεί -όπως εκλεγεί- νέος πρόεδρος.

Και πρόταση!
Κι επειδή ο Khlysty έχει και προτάσεις, η άποψή μου είναι ότι το κλειστό συνέδριο θα πρέπει να συμφωνήσει να εκλέξει έναν πρόεδρο μεταβατικού χαρακτήρα, ο οποίος θα έχει "ημερομηνία λήξης" (π.χ. τα τρία χρόνια) και ο οποίος θα αναλάβει να ανασυνθέσει το ιδεολογικό στίγμα και τον κομματικό μηχανισμό της ΝΔ. Παράλληλα, θα πρέπει ο ίδιος να λειτουργεί στο πλαίσιο κομματικών οργάνων και συλλογικών διαδικασιών, ώστε οι αποφάσεις του να έχουν την ευρύτερη δυνατή νομιμοποίηση και να προχωρήσει σε άμεση "κάθαρση" του κόμματος από διάφορους περίεργους που μαζεύτηκαν εκεί τα τελευταία χρόνια. Επίσης, στα τρία χρόνια θα γίνει τακτικό αξιολογικό συνέδριο, το οποίο θα κρίνει τι έχει επιτευχθεί και, παράλληλα, θα εκλέξει πρόεδρο -ίσως τον ίδιο, ίσως κάποιο άλλο στέλεχος- ο οποίος θα οδηγήσει το νέο κόμμα στις εκλογές (τις οποίες, εξαιρόντας κάποιο σημαντικό γεγονός, θα χάσει, αλλά αυτό έχει λίγη σημασία). Γι' αυτό το ρόλο, ο καλύτερος απ' όσους φέρονται ως υποψήφιοι είναι ο Βαγγέλας ο Μεϊμαράκης (το οργανωτικό τό'χει), αν και δεν ξέρω αν θα δεχόταν μια τέτοια φάση. Πάντως, από τα υπόλοιπα που ακούγονται και γίνονται μου μοιάζει πολύ καλύτερη ως λύση.

Υ.Γ.: για μια άλλη προσέγγιση, δείτε εδώ τι λέει ο Zaphod...

Ποιος φταίει, τελικά;...

Διαβάζω αυτό το ρεπορτάζ από την "Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία" και ομολογώ ότι πέφτω από τα σύννεφα. Όχι τόσο επειδή αποκαλύπτει ότι και στο ΚΚΕ υπάρχουν στελέχη τα οποία αντιλαμβάνονται κάτι παραπάνω από τη "γραμμή", αλλά, κυρίως, λόγω των τρόπων τους οποίους μελέτησε το Πολιτικό Γραφείο του κόμματος για την αντιμετώπιση της κριτικής. Έχουμε και λέμε, λοιπόν: έκτακτο συνέδριο για να επιβεβαιωθεί η "γραμμή" (απορρίφθηκε). Συνέδριο διαδοχής (τρελλός είσαι;;;!!! Απορρίφθηκε!). Η Αλέκα στο λαό (εγκρίθηκε, διότι μόνο έτσι ξέρει να επικοινωνεί το ΚΚΕ με το "λαό" του). Και το ερώτημα που γεννάται είναι: ποιο λαό, ρε παιδιά;

Εκτός τους σκληρούς συνδικάλες του ΠΑΜΕ, εκτός από τους οργανωμένους της ΚΝΕ, εκτός από τους (ανέκαθεν εκ του ΚΚΕ εκπορευόμενους) "συνεργαζόμενους", ποιος σας ακούει; Μια βδομάδα μετά τις εκλογές με τις μεγαλύτερες μετακινήσεις ψηφοφόρων από το 1981, στις οποίες, όχι μόνο δεν κερδίσατε κάτι, αλλά χάσατε και κάτι ψιλα, και εσείς θέλετε να μιλήσετε στο λαό; Να του πείτε, τι, αυτό; Και μετά να απορείτε γιατί δεν σας ακούει κανείς; Ποιον πείθουν οι νέοι αφορισμοί, οι νέες κινδυνολογίες, τα νέα τσιτάτα, οι νέες κατηγορίες κατά των συνδικάτων; Πώς μπορείτε να πιστεύετε ότι μόνο έτσι μπορείτε να απεγκλωβιστείτε από το φαύλο κύκλο στον οποίο έχετε οι ίδιοι μπει;...

Απαντήσεις, βεβαίως, δεν περιμένω. Όπως ποτέ δεν περίμενα...

Ο Διάβολος και οι λεπτομέρειες

Η εικόνα που συνοδεύει αυτή την ανάρτηση προέρχεται από εδώ. Δείτε με προσοχή την καρτέλα που έχω βάλει σε κύκλο και πείτε μου τι καταλαβαίνετε. Διότι, όπως σημείωσαν κι άλλοι φίλοι ιστολόγοι, το πράγμα δεν μου αρέσει καθόλου. Τι πα' να πει "κοινωνική και πολιτική δραστηριότητα"; Και πώς αυτή μπορεί να προσμετρηθεί στα αντικειμενικά στοιχεία και κριτήρια για την πρόσληψη ενός στελέχους της νέας κυβέρνησης; Οι πρόσκοποι πιάνονται; Η συμμετοχή σε ποιητικές ομάδες; Σε λογοτεχνικούς κύκλους; Ως πολιτική δραστηριότητα αναγνωρίζεται, τι ακριβώς; Αφισοκολλητής; Κλακαδόρος; Whaddafuck?

Παιδιά, εκεί στην κυβέρνηση, σας το λένε κι άλλοι: ΠΡΟΣΟΧΗ!!! Μην αρχίσετε με λάθη και μην πέσετε τόσο νωρίς σε πειρασμούς. Εγώ λέω ότι αυτό που ζητάτε είναι απολύτως αθώο. Όμως, ο Διάβολος βρίσκεται στις λεπτομέρειες. Γι' αυτό μαζέψτε αυτή την τσαπασουλιά και φροντίστε να ξεκαθαρίζετε τι εννοείτε. Μπορεί το Internet να αποδείχθηκε πολύ χρήσιμο στην προεκλογική εκστρατεία, όμως -κι εδώ δεν συμφωνώ με τον Σ. Χαϊκάλη- παραμένει απλώς ένα Μέσο για την άσκηση της πολιτικής και όχι πανάκεια. Αν το κάνετε κάτι παραπάνω από αυτό, φοβάμαι ότι σύντομα θα έχετε πολλά προβλήματα.

UPDATE: από αντανακλαστικά, πάντως, πάμε καλά: η "πολιτική δραστηριότητα" αφαιρέθηκε ήδη. Πάλι καλά...

Και ένα ωραίον τραγουδάκι...

...Για να ευθυμίσωμεν...

Αφήστε με να φύγω, ρε!!!!!

Δε γουστάρω άλλο! Σας βαρέθηκα! Σας σιχάθηκε η ψυχή μου! Δεν θέλω να σας ξαναδώ στα μάτια μου! Δε μπορώ άλλο! ΔΕ ΜΠΟΡΩ ΑΛΛΟ!!! ΔΕ ΜΠΟΡΩ ΑΛΛΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟ!!!!! Φύγε, ρε Μεϊμαράκη, άσε με ήσυχο, όχι, δεν ακούω, δεν ακούω, να, έχω κλείσει τ' αυτιά μου, τραγουδάω, "ΜΙΑ ΩΡΑΙΑ ΠΕΤΑΛΟΥΔΑΑΑΑΑΑΑ", "ΠΕΡΝΑ-ΠΕΡΝΑ Η ΜΕΛΙΣΣΑΑΑΑΑΑΑ", "ΤΙ ΗΜΟΥΝΑ ΓΙΑ ΣΕΝΑΝΕ, ΤΙ ΗΣΟΥΝΑ ΓΙΑ ΜΕΝΑΝΕΕΕΕΕΕΕ", "I WANNA GO HOME, TAKE OFF THIS UNIFORM AND LEAVE THE SHOW", δε σ' ακούω, ΔΕ Σ' ΑΚΟΥΩ, φύγε, θα σε χτυπήσω, μα το Θεό, φύγε, μη με ζαλίζεις άλλο, δώδεκα χρόνια με πιλατεύεις κι εσύ και όλοι σας, ΟΛΟΙ ΣΑΣ, φύγε, άσε με ήσυχο, ναι, ρε, μια μέρα συνέδριο θα κάνω, να βγει καινούργιος πρόεδρος, να ησυχάσω, κι αύριο αν μπορούσα θα τό'κανα το γαμημένο το συνέδριο, να βγάλετε καινούργιο πρόεδρο και να μ' αφήσετε στην ησυχία μου και στο playstation μου και στα δίδυμά μου και στα φαγιά μου και στα κρασά μου και σ' όλα μου, δεν σας αντέχω άλλο, τι σκατά, δεν ακούς, κουφός είσαι, ΔΕΝ ΘΕΛΩ ΝΑ ΣΥΖΗΤΗΣΩ ΤΙΠΟΤΑ, μόνο πρόεδρο θέλω να βγάλετε, βγάλτε τη Ντόρα, βγάλτε τον Αβραμόπουλο, βγάλτε τον Πανίκα, βγάλτε το Μανώλη, βγάλτε το Μανόλο το Μαυρομμάτη, βγάλτε εσένα, βγάλτε τον Μπάγεβιτς, δε με νοιάζει, εγώ να μην είμαι και βγάλτε όποιον θέλει η ψυχούλα σας και μετά, χωρίς εμένα, κάντε ό,τι θέλετε, κάντε νέο, τακτικό, έκτακτο, άτακτο συνέδριο, μιλήστε, βγάλτε τα σώψυχά σας, κάντε ομαδική ψυχοθεραπεία, θυσιάστε το Λούλη στους θεούς της ΝΔ, πετροβολήστε το Σουφλιά, κάντε ό,τι γουστάρετε, δε με νοιάζει, εγώ να μην είμαι εκεί, εγώ να μην σας ακούω και ό,τι γουστάρετε, δε θέλω άλλο, δε μπορώ, δε με νοιάζει, δε γουστάρω, ΑΚΟΥΣ, ΔΕ ΓΟΥΣΤΑΡΩ, δε θέλω να μάθω τι έφταιξε και χάσαμε, το ξέρω τι έφταιξε και χάσαμε, οι κουμπάροι, ο Βουλγαράκης, ο Αλογοσκούφης, ο Ρουσόπουλος, ο Εφραίμ, ο Σουφλιάς, τα ομόλογα, ο Τσιτουρίδης, ο Μπασάκος, η Παπακώστα, η οικονομία, η κρίση, ο Δούκας, ο Ζαγορίτης, οι υποκλοπές, ο Παυλίδης, οι εξεταστικές που έγιναν, οι εξεταστικές που ΔΕΝ έγιναν, το αναψυκτήριο του Μαγγίνα, ο Χριστοφοράκος, ο Σανιδάς, ο Πάκης, ο Γρηγορόπουλος, τα σταζ, η Μαριέττα, ο Βλαστός, το σχέδιο Ανάν, ο Καρατζαφέρης, ο Μαρκοζανάτσης, χέσε με, ρε Βαγγέλη, θες να τα συζητήσεις αυτά σε συνέδριο, όχι, δε θες αγάπη μου, κι αν θες, κάντο αλλά ΧΩ-ΡΙΣ Ε-ΜΕ-ΝΑ, Ε-ΓΩ ΠΑ-Ω ΣΠΙ-ΤΙ ΜΟΥ, ΔΕ ΜΕ ΝΟΙΑ-ΖΕΙ ΤΙ-ΠΟ-ΤΑ, την κάνω, έχω ήδη φύγει και του φευγάτου η μάνα δεν έκλαψε ποτέ, μείνε εσύ και οι υπόλοιποι να κλαίτε τον πεθαμένο, εγώ είμαι πολύ νέος για να συνταξιοδοτηθώ κι έτσι όπως τά'κανε η Φάνη, σκατά σύνταξη θα πάρω, σιγά μην κάτσω να ασχοληθώ, σιγά μην κάτσω να σκάσω, αρκετά έσκασα, βλέπεις πώς έχω γίνει, έχω πρηστεί, ούτε ένα κοστούμι δε μου μπαίνει, έχω βραχνιάσει, σαν τραγουδιστής death metal έχω γίνει, που θά'λεγε κι ο φίλος μου ο Khlysty, και όλα αυτά γιατί, για να ακούω τον κάθε τυχάρπαστο να λέει ότι φταίω εγώ που χάσαμε, ότι φταίει ο ένας, ότι φταίει ο άλλος, ότι φταίει ο Κθούλου, ότι φταίνε τα άστρα, ρε, δε με χέζετε όλοι, εγώ έφυγα και καθήστε εσείς να δείτε τι έφταιξε, και τώρα φύγε, ΦΥΓΕ ΒΑΓΓΕΛΗ, ΚΡΑΤΑΩ ΜΑΧΑΙΡΙ, ΦΥΓΕ ΣΟΥ ΛΕΩ, ΡΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕ!!!!

Μπράβο Άρη!!!

Ωραίο πολιτικό ήθος έδειξες, εσύ ο νέος, ο "προοδευτικός", ο "σύγχρονος", ο "πέρα από κομματικές ταυτότητες" πολιτικός: τέσσερις ημέρες πριν τις εκλογές νομιμοποίησες τα κολέγια, υπογράφοντας τις άδειες λειτουργίας τους. Αλήθεια, εκείνη η γαμο-επιτροπή του υπουργείου, που θα εξέταζε τις άδειες ίδρυσης των κολεγίων και θα αποφαινόταν για την τελική τους αδειοδότηση, τι έγινε; Ολοκλήρωσε επιτυχώς το έργο της; Τα είδε και τα εξέτασε όλα; Ή, μήπως, στα παλιά σου τα παπούτσια η επιτροπή, το όλο ζήτημα ήταν να ικανοποιήσεις τους ψηφοφόρους σου και να προσθέσεις άλλο έναν πονοκέφαλο στην κυβέρνηση που θα παραλάμβανε από σένα;

Μετά κάποιοι απορούν με τις αντιδράσεις της X-Psilikatzous και άλλων πολιτών (ΣΗΜΕΙΩΣΗ: δεν υπάρχει μεγαλύτερη λαλακία από τη φράση "ενεργός πολίτης". Ο πολίτης ή είναι ενεργός ή δεν είναι πολίτης, αλλά υποκείμενο...) έναντι της Δεξιάς. Μα, παιδιά, αυτό, δυστυχώς, είναι το ήθος και το ύφος άσκησης της εξουσίας από αυτούς: εν κρυπτώ, μέσα στην τούρλα του Σαββάτου, πονηρά και χαζά. Και μετά, θα έρχεται ο εκάστοτε Πρόεδρας Γαρδούμπας και θα λέει "δε σηκώνω μύγα στο σπαθί μου", "όλα τα στείλαμε στη Δικαιοσύνη" και τα τοιαύτα. Και άσε τους λαλάκες τους ΠΑΣΟΚους να βγάλουν τα κάστανα από τη φωτιά.

Κρίμα Άρη και δυο φορές κρίμα, γιατί αν εσύ είσαι έτσι, τι, αλήθεια, μπορεί κανείς να περιμένει από τους υπόλοιπους του συναφιού σου;...

Ένα τελευταίο post για τις εκλογές...

...Και μετά επιστρέφω στα καθ' ημάς και -με την ελπίδα ότι θα βρω τον απαραίτητο χρόνο...- θα σας μιλήσω για Corrupted, Cavity και άλλα εξωτικά.

Θέλω να πω δυο κουβέντες για τον Παπανδρέου. Έχουν υπάρξει στιγμές που θεωρούσα ότι το "alien" αυτό δεν θα μπορούσε να αντέξει πια τους Ελληναράδες και ότι σε κάποια φάση θα τα βρόνταγε όλα και θα σηκωνόταν να φύγει από αυτό τον κωλότοπο, να πάει κάπου, όπου θα εκτιμούσαν το πολιτικό μυαλό και την οραματική σκέψη του. Τελικά, όμως, ο Γιώργος Παπανδρέου απέδειξε ότι, εκτός από τα παραπάνω, διαθέτει υπομονή, επιμονή και cojones. Παρά τον άθλιο πόλεμο που υπέστη επί μακρόν, κατόρθωσε να κρατηθεί, να σηκώσει κεφάλι, να παλέψει γι' αυτά που πιστεύει και να κερδίσει, όχι μόνο τη ΝΔ και τον Καραμανλή, αλλά και όλες τις εναντίον του προκαταλήψεις στο ΠΑΣΟΚ και στην κοινωνία. Γι' αυτό και μπράβο του. Ελπίζω να παραμείνει "alien" και ως πρωθυπουργός, μπας και αρχίσουμε να αλλάζουμε κι εμείς.

Από την άλλη, δεν έχω καμία ελπίδα για το ΚΚΕ. Το οποίο συνεχίζει να ζει στη νιρβάνα του, περιμένοντας -νομίζω ότι το είπε ο Τσίπρας, αλλά fuck if I remember- τη Δευτέρα Παρουσία του Σοσιαλισμού και αγνοώντας επιδεικτικά όλα όσα συμβαίνουν σήμερα, τώρα. Όταν, όμως, υπό τις συνθήκες που φάνηκε ότι είχαν διαμορφωθεί στον κόσμο, κατορθώνεις να χάσεις ψήφους, όταν οι πολίτες αποφασίζουν να στρίψουν πιο αριστερά κι εσύ μένεις ακίνητος, όταν βγάζεις αυτή την ανακοίνωση για το εκλογικό αποτέλεσμα, τότε μην έχεις καμία απορία (ότ)αν θα συρρικνωθείς και πάλι σε ποσοστά τύπου 2000. Πλέον, το μόνο που μένει στο ΚΚΕ είναι ο μηχανισμός: αν αυτός αρχίσει να ρετάρει (αν, π.χ., δεν πάει καλά κάποιο "παιδομάζωμα"), τότε σύντροφοι τι θα κάνετε; Α, ναι, θα κατηγορείτε τους πολίτες ότι δεν σας καταλαβαίνουν (σάμπως εσείς τους καταλαβαίνετε;...), θα μοιρολογάτε ότι ο δικομματισμός συνθλίβει τη θέληση των εργαζομένων και άλλα τέτοια ξύλινα. Ξεχνώντας, για να παραφράσω τους παλιούς αναρχικούς, ότι ο κόσμος προχωρά χωρίς να νοιάζεται για τη δική σας μιζέρια.

Τέλος, απευθύνω έκκληση στους συντρόφους και φίλους στο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ: Guys, clean your act and get your shit together, okay? Δεν ξέρω αν το πήρατε χαμπάρι, αλλά για πολύ κόσμο οι προχθεσινές εκλογές ήταν η τελευταία σας ευκαιρία, το "Last Chance Saloon" σας πριν από την Κοιλάδα του Θανάτου. Δεν θέλουμε να συνεργαστείτε με το ΠΑΣΟΚ. Δεν θέλουμε να γίνετε ένα post-KKE. Δεν θέλουμε να ασχολείστε περί διαγραμμάτου. Θέλουμε ένα ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ που θα έχει λόγο, παρουσία, αξιοπρέπεια. Που θα παράγει πολιτική και όχι μόνο αντίδραση. Που θα αγαπά αυτό που είναι -άρα, θα πρέπει πρωτίστως να βρει ΤΙ είναι- και δεν θα επιχειρεί να μετατραπεί σε ένα χαμαιλέοντα της Αριστεράς, των Κινημάτων, της Οικολογίας, της Ζωολογίας, της Κηπουρικής, της Ιατρικής και άλλων τινών. Εν ολίγοις, θέλουμε ένα κόμμα της κυβερνώσας μη κομμουνιστικής Αριστεράς, κι ας μη γίνει ποτέ κυβέρνηση. Γι' αυτό και σας ψηφίσαμε, γι' αυτό και σας βάλαμε στη Βουλή, γι' αυτό και συνεχίζουμε να πιστεύουμε σε εσάς. Αν, όμως, τα μαμήσετε και πάλι, τότε your ass is grass and we're the lawnmower. 'Ντάξ';

Υ.Γ.: ευτυχώς που παραιτήθηκε ο Σουφλιάς και σώθηκε η τιμή και η υπόληψη του πολιτικού κόσμου και της ΝΔ. Χάρη σε αυτή την παραίτηση, γίνεται βουλευτής -Επικρατείας, παρακαλώ- ο Βαγγέλης "Σας Παραπέμπω Σε Παλαιότερη Δήλωσή Μου, και Σας Παραπέμπω Γενικώς" Αντώναρος. Καλώς τον δεχθήκαμε...

Τι λε', ρε φίλε,...

...Ώστε η παραίτηση Καραμανλή είναι πράξη θάρρους; Σοβαρά; Δηλαδή, μετά τα χθεσινά, αλλά και μετά τα χρόνια της διακυβέρνησης της χώρας, τι άλλο θα μπορούσε να κάνει; Να πει, 'ντάξει, χάσαμε, τι χάσαμε, δηλαδή, καταποντιστήκαμε, μας φτύνουν μέχρι και τα τασάκια, αλλά εγώ παραμένω πρόεδρος και εγγυητής της ενότητας της παράταξης; Κατόρθωσα μέσα σε πεντέμιση χρόνια να εξαφανίσω μια τεράστια διαφορά από το ΠΑΣΟΚ, να ζμπρώξω προς άλλα κόμματα εκατοντάδες χιλιάδες ψηφοφόρους, να κάνω το ΛΑΟΣ συνιδιοκτήτη της κεντροδεξιάς πολυκατοικίας, να κατουρήσω πάνω σε κάθε θεσμό, να μετατρέψω διάφορα κενοκρόταλα αγγεία και κολλητούς σε στελεχάρες με μισθούς που θα ζήλευαν και οι CEO μεγάλων εταιρειών στο εξωτερικό, να εξαφανίσω κάθε ίχνος αξιοπιστίας και ισχύος της Ελλάδας στην Ε.Ε. και τους άλλους διεθνείς οργανισμούς, να εκχωρήσω την ουσιαστική εξουσία που μου έδωσε ο λαός σε διάφορους περίεργους, να κάνω την πρωθυπουργία αστείο συνοδευόμενο με σχόλια για το playstation, να διαλύσω κάθε ομαλή λειτουργία του Δημοσίου -σήμερα, μόλις, κάποιοι έκλεψαν τον κινητήρα ενός Super Puma μες από στρατόπεδο!!!-, να παραχωρήσω "φιλέτα" γης του Δημοσίου σε ένα real estate μοναστήρι, να μειώσω δραστικά ΟΛΑ τα κονδύλια για κοινωνικές δράσεις (παιδεία, υγεία, εργασία, κλπ), να ξεφτιλίσω την έννοια της λέξης "μεταρρύθμιση", να διαλύσω το κόμμα που με ανέδειξε σε πρόεδρο και πρωθυπουργό, να πολλαπλασιάσω τους νεόπτωχους στην Ελλάδα, να αποδιαρθρώσω την αγροτική παραγωγή, να κάνω κι άλλα πολλά που τώρα δεν θυμάμαι, αλλά παραμένω αρχηγός; Προκήρυξα εκλογές για να τις χάσω, είπα ό,τι ψέμα μπορεί να ειπωθεί, αποδεχόμουν τις διάφορες λαλακίες που μου έλεγαν οι σφουγγοκωλάριοί μου, ότι τάχα μου μειώνω την απόσταση από το ΠΑΣΟΚ διότι είμαι σούπερ-μάγκας, πίστευα μέχρι τέλους ότι θα κερδίσω, αλλά δεν τρέχει μία, θα συνεχίσω να οδηγώ την παράταξη σε δρόμους δόξας;

Παιδιά, ιδίως εκεί στα ΜΜΕ, σοβαρευτείτε και αφήστε τις λαλακίες: η χθεσινή αποχώρηση του Καραμανλή είναι μια νομοτελειακή κίνηση, απολύτως συμβατή με τα προηγούμενα έργα και ημέρες του. Μια κίνηση δειλίας και παραίτησης και, ταυτόχρονα, μια κουτοπόνηρη πράξη, η οποία, κατά την άποψή μου, μεγαλύτερα προβλήματα προκαλεί στη ΝΔ από αυτά που λύνει. Αν ήταν μάγκας, όφειλε να παραιτηθεί άμεσα από πρόεδρος της ΝΔ και από βουλευτής, ώστε η παρουσία του να μην επηρεάσει τη διαδικασία της διαδοχής. Τώρα, υπάρχει άνθρωπος που πιστεύει ότι δεν θα επιχειρήσει να ανακατευτεί, κυρίως στην κατεύθυνση διασφάλισης του ατιμώρητου των ανθρώπων του; Γι' αυτό σας λέω, σιγά το θάρρος...

Άμα δε σε θέλει...

Και να που το τελευταίο χτύπημα στη "σοβαρότητα και υπευθυνότητα" του Καραμανλή ήλθε από εκεί που δεν το περίμενε: από το ECOFIN, το οποίο, επί της ουσίας παραδέχθηκε ότι στην παρούσα φάση, το μείζον είναι να αναθερμανθεί η οικονομία και, αν αυτό συνεπάγεται την αύξηση των ελλειμμάτων και του χρέους, ε, μπορούμε να κάνουμε και τα "στραβά μάτια", αν τα σχέδια είναι βιώσιμα.

Έτσι, καταρρέει και το επιχείρημα της ΝΔ για την ανάγκη νέας, ακόμα πιο σκληρής λιτότητας, ώστε η χώρα να βγει από την κρίση. Στην ουσία, το ECOFIN μοιάζει να υιοθετεί απόψεις Obama για την αναθέρμανση της οικονομίας: μεγάλες δημόσιες επενδύσεις, καταπολέμηση της ανεργίας, στροφή σε νέες οικονομικές δραστηριότητες που δεν θα περιορίζονται μόνο σε κεφαλαιακά "παιχνίδια", κλπ.

Ο Καραμανλής επί μακρόν ήταν ένας πολύ τυχερός άνθρωπος: χώρις επί της ουσίας να κάνει κάτι, κατόρθωσε να κερδίσει την εξουσία. Στηριζόμενος μόνο και μόνο σε μια άθλια λαϊκίστικη ρητορική και στην απέχθεια μεγάλου μέρους των πολιτών προς το εκσυγχρονιστικό ΠΑΣΟΚ, κέρδισε δύο εθνικές εκλογές. Ωστόσο, ρόδα είναι και γυρίζει.

Όταν επί 5,5 χρόνια αρνείσαι να κυβερνήσεις, αργά ή γρήγορα, ο κόσμος θα σου γυρίσει την πλάτη και θα στραφεί προς αυτόν που φαίνεται διατεθημένος να κάνει και κάτι. Και τότε είναι που καταλαβαίνεις ότι τα επιχειρήματά σου είναι γυμνά. Και τότε είναι που αντιλαμβάνεσαι ότι ουδείς είναι πρόθυμος να σε υποστηρίξει, ούτε καν αυτοί, στις επιταγές των οποίων -θεωρητικά, τουλάχιστον- στήριξες την όποια πολιτική σου. Γι' αυτό και το ECOFIN πονάει τόσο πολύ...

"Reality's bitch, mofo"...

Ο υποψήφιος ο σωστός, ο πρόστυχος...

Αυτός, μάλιστα!!!

Μαυρίλα...

Και, ξαφνικά, κατέφθασαν και οι Οικολόγοι... Το τελευταίο διάστημα, ένεκα που απαγορεύεται και η δημοσιοποίηση δημοσκοπήσεων, έχει ξεσπάσει μια καταιγίδα φημών, γύρω από το ότι οι Οικολόγοι Πράσινοι -που, βάσει των τελευταίων γκάλοπ, δεν έμπαιναν στη Βουλή- έχουν ξεπεράσει το όριο του 3%, με απότέλεσμα οι εκλογές της 4ης Οκτωβρίου να προοιωνίζονται εξακομματική Βουλή και απουσία αυτοδυναμίας. Μάλιστα, οι διακινούντες τις φήμες αυτές αφήνουν να εννοηθεί ότι οι Οικολόγοι θα μπουν στη Βουλή χάρη σε ψήφους που διαρρέουν από το ΠΑΣΟΚ προς αυτούς.

Από την άλλη, άλλες φήμες θέλουν το ΠΑΣΟΚ να έχει καβατζώσει για τα καλά την αυτοδυναμία και να αναμένει "εκπλήξεις" (δυσάρεστες για τη ΝΔ και ευχάριστες γι' αυτό) από τις κάλπες. Οι φήμες αυτές κινούνται στη λογική του "μία σου και μία μου" και κάνουν ακόμα πιο σκοτεινό το ήδη βεβαρυμένο προεκλογικό περιβάλλον της χώρας. Μόνο που, στην παρούσα φάση, φαίνεται ότι τα παιχνίδια των "μεγάλων" θα τα πληρώσουν οι Οικολόγοι Πράσινοι.

ΣΗΜΕΙΩΣΗ: δεν τρέφω καμία ιδιαίτερη συμπάθεια στο κόμμα των Οικολόγων Πρασίνων. Η άποψή μου γι' αυτούς είναι μάλλον αρνητική, καθώς θεωρώ ότι, πέραν μιας γενικότερης "φιλοπεριβαλλοντικής" προσέγγισης, οι θέσεις τους για μείζονα ζητήματα που αφορούν στη χώρα είναι από αφελείς έως ομιχλώδεις (θα μου πείτε και ποιο κόμμα δεν είναι έτσι...). Ωστόσο, θεωρώ εξαιρετικά χυδαία την προσπάθεια που γίνεται από -κυρίως "γαλάζια"- παπαγαλάκια "αξιοποίησής" τους σε μια πολύ δύσκολη για τη ΝΔ προεκλογική περίοδο. Το ότι δεν είναι με ενθουσιάζουν εμένα, δεν σημαίνει ότι θα πρέπει να μπουν στην "πρέσα" μιας βρώμικης προπαγάνδας.

Φυσικά, το ερώτημά μου είναι, αφού απαγορεύεται η δημοσιοποίηση στοιχείων από δημοσκοπήσεις, γιατί δεν παρεμβαίνει η Δικαιοσύνη, προκειμένου να σκίσει αυτούς που ένθεν και ένθεν βγάζουν αυτές τις φήμες, αλλά και τα ΜΜΕ που τις αναπαράγουν; Γιατί ο κ. Φλογαϊτης δεν βγαίνει να τους γαμήσ..., εχμ, ήθελα να πω, να τους επιπλήξει; Γιατί κάποιος από τους ανευθυνοϋπευθυνους δεν βάζει τα πράγματα στη θέση τους; Και, γιατί τα υπόλοιπα κόμματα (ΚΚΕ, ΣΥΡΙΖΑ, ΛΑΟΣ) δεν βγαίνουν δημοσίως και συντονισμένα να καταγγείλουν αυτές τις χυδαίες πρακτικές, οι οποίες, άλλωστε, τα βλάπτουν;

Διότι, ουδείς αθώος, ρε γαμώτο...

Υ.Γ.: πάει και το Au Revoir. Διότι, οι νεοέλληνες ποτέ δεν έμαθαν να ξεχωρίζουν την αξία από τα απλώς γυαλιστερά πράγματα. Πόσο θλιβεροί μπορούμε να γίνουμε...

Χέστηκε η Φατμέ στο Γενί Τζαμί...

...Που ο Αλέκος "Παραιτούμαι-ξεπαραιτούμαι" Αλαβάνος δεν θα είναι ξανά υποψήφιος με το ΣΥΡΙΖΑ. Άλλωστε, θα υπάρχει ΣΥΡΙΖΑ για νά'χει και υποψηφίους;...

(για τα της Αριστεράς θα γράψω κάποια στιγμή που δεν θα χρειάζομαι λεξοτανίλ για να αντέξω το χάλι...)

Χάλια μαύρα...

Πριν από περίπου δύο χρόνια, όταν άνοιξα αυτό το ιστολόγιο, η χώρα βρισκόταν και πάλι σε προεκλογική περίοδο, οι πυρκαγιές είχαν προκαλέσει τεράστιες καταστροφές και η οικονομία διερχόταν -όπως και σήμερα- στενωπό. Μια από τα ίδια, δηλαδή, με μοναδική διαφορά ότι τότε ο Καραμανλής (από τούδε αποκαλούμενος σε αυτό το ιστολόγιο "Πρόεδρας Γαρδούμπας") είχε κάνει εκλογές για να κερδίσει, ενώ τώρα τις κάνει για να χάσει με τρόπο τέτοιο, ώστε να μπορέσει την επόμενη ημέρα να μπορεί να ελέγξει τις εξελίξεις στη ΝΔ και να "κλείσει" τις εσωκομματικές εκκρεμότητές του, προκειμένου στη συνέχεια να αποχωρήσει και να πάει να ξεκουραστεί.

Μην έχουμε καμία αυταπάτη: ό,τι γίνεται αυτό τον καιρό δεν γίνεται ούτε για την οικονομία, ούτε για τη χώρα, ούτε καν για τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, αλλά μόνο για το εσωτερικό μπάχαλο που εδώ και κάμποσα χρόνια επικρατεί στη ΝΔ και που, απλώς, το τελευταίο διάστημα έγινε εμφανές ακόμα και σε όσους δεν ασχολούνται. Ο Πρόεδρας Γαρδούμπας, τελικά κατάλαβε ότι το χάλι αυτό δεν μπορεί να συνεχιστει, καθώς υπήρχε κίνδυνος να χαθεί τελείως η μπάλα και από τα αλληλοκαρφώματα να βγει καμιά χοντρή πατατιά της κυβέρνησης και, άντε μετά τα μαζέψει...

Εξ ου και η κινδυνολογική-καταστροφολογική παρουσία του στη ΔΕΘ, εξ ου και οι εντελώς παράλογες δικαιολογίες που επικαλέστηκε για την προκήρυξη των πρόωρων εκλογών, εξ ου και το υφάκι στη χθεσινή συνέντευξη -βοηθούντων, βεβαίως, και των ηλιθίων ερωτήσεων που του υποβλήθηκαν: ΟΛΑ τα μηνύματα που έστειλε ήταν εσωκομματικά (δε φεύγω, καθαρίζω, αφήνω παραθυράκια για την εκλογή Προέδρου και τα τοιαύτα...), καθώς ΑΥΤΟ είναι που τον ενδιαφέρει. Το τι θα γίνει στην οικονομία, στην κοινωνία, πότε νοιάστηκε για να ενδιαφερθεί και τώρα...

Μισές δουλειές...

Αν και φανατικός καπνιστής, θεωρώ ότι, από τη στιγμή που η Πολιτεία αποφασίζει ότι το κάπνισμα δεν μπορεί να είναι ανεκτό, πρέπει να το απαγορεύσει συνολικά σε όλους τους κλειστούς χώρους. Αυτό έγινε στην Ιταλία, αυτό έγινε στη Γαλλία, αυτό έγινε στη Φινλανδία, αυτό έγινε παντού...

Μόνο εδώ, στη χώρα της πατέντας, η απαγόρευση του καπνίσματος έγινε συνολική, αλλά... σε εθελοντική βάση και με όρους που, κατά την άποψή μου, είναι εντελώς διάτρητοι. Τι διάλο όριο είναι αυτά τα 70 τ.μ.; Τι σημαίνει θα δούμε την εφαρμογή του μέτρου και θα μελετήσουμε αν θα περάσουμε σε ολική απαγόρευση;

Αλλά, ειλικρινά, από τον γίγαντα Αβραμόπουλο, τι να περιμένει κανείς; Ουσιαστικές πολιτικές αποφάσεις; Μπα, αυτά είναι για τους πολιτικούς και ο Αβραμόπουλος είναι, πάνω απ' όλα, ένας άνθρωπος της επικοινωνίας και πάνω σε αυτή τη λογική κινείται ακόμα και στο θέμα του καπνίσματος.

Σιγά, λοιπόν, μην ακολουθήσει το παράδειγμα όλων των υπολοίπων χωρών. Σιγά μη θίξει τους θεριακλήδες και τις λοιπές δημοκρατικές δυνάμεις που αισθάνονται απειλημένες από την απαγόρευση του καπνίσματος. Άσε, μωρέ, απλώς θα λέμε ότι απαγορεύσαμε το κάπνισμα, κουβέντα να γίνεται και από ουσία, μηδέν.

Πάλι στον πατριωτισμό των Ελλήνων επαφίονται όλα... Και, είναι γνωστό πόσο ισχυρός είναι αυτός τα τελευταία χρόνια...

Σκόνη και θρύψαλλα...

Εδώ και κάμποσο καιρό ήθελα να γράψω για τα χάλια του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ, ωστόσο, κάτι το πήξιμο στη δουλειά, κάτι οι κυοφορούμενες "αλλαγές" από την "παραίτηση" Αλαβάνου, το άφηνα στην άκρη. Όμως, τώρα πια δεν πάει άλλο μέσα μου. Και δεν πάει άλλο, διότι η ξεφτίλα έχει ξεπεράσει κάθε ανεκτό όριο και πολύ φοβάμαι ότι ο ΣΥΝ (γιατί ο ΣΥΡΙΖΑ αποτελεί άλλου παπά βαγγέλιο...) βαίνει τάχυστα προς τη μεγαλύτερη συρρίκνωση -πολιτική και εκλογική- της ιστορίας του.

Κατά τη γνώμη μου, ο ΣΥΝ αυτή τη στιγμή αποτελεί το πλέον ανούσιο πολιτικό κόμμα της Ελλάδας. Χωρίς πολιτικό χαρακτήρα (το να λες ότι είσαι σύγχρονη Αριστερά και να ζητάς τη δημιουργία τρίτου πόλου με το ΚΚΕ, μόνο χαρακτήρα δεν σου δίνει...), χωρίς φρέσκιες ιδέες, χωρίς νέα δημιουργικά στελέχη (ο Τσίπρας και οι συν αυτώ ξεθώριασαν με τρομακτική ταχύτητα), ο ΣΥΝ μοιάζει με ακυβέρνητο βαρκάκι που πηγαίνει βουρ για τα βράχια της πλήρους απαξίωσης και πολιτικης θανάτωσης.

Μέσα από pissing and moaning "συλλογικές διαδικασίες" που μοιάζουν περισσότερο με circle jerk, ο ΣΥΝ μοιάζει να διαφημίζει πανταχόθεν ότι ο χαρακτήρας που κάποτε είχε -του μικρού, αλλά παραγωγικού ιδεών κόμματος της ανανεωτικής Αριστεράς- έχει πλέον αντικατασταθεί με έναν "ντεμέκ" κομμουνισμό που, όσο κι αν τα στελέχη του Αριστερού Ρεύματος αρνούνται, είναι εμφανής (θέλει η πουτάνα να κρυφτεί, μα η χαρά δεν την αφήνει. Σοφή κουβέντα, σύντροφοι). Από την άλλη, το βεβαρημένο παρελθόν των Ανανεωτικών -που όλοι ξέρουν πού θα βρεθούν, αν μια κυβέρνηση τους κουνήσει ένα οφίτσιο μπροστά στη μούρη-, δεν τους επιτρέπει να στοιχειοθετήσουν με αξιοπιστία την κριτική τους, αν και, εφόσον οι Τσιπραίοι και οι post-communism συνιστώσες του ΣΥΡΙΖΑ συνεχίσουν να τους κατηγορούν για πεμπτοφαλαγγίτες, τίποτα δεν αποκλείεται.

Είπα ΣΥΡΙΖΑ και νομίζω ότι ήλθε η ώρα να ανοίξουμε τα χαρτιά μας και να μιλήσουμε σοβαρά για αυτό το μόρφωμα. Ο Καρζής περιέγραψε με απόλυτη ακρίβεια την επικρατούσα κατάσταση στο εσωτερικό του σχηματισμού και τις συνέπειές της, ενώ ο Κοκορίκος -με τις απόψεις του οποίου διαφωνώ σχεδόν κάθετα, αλλά στην παρούσα φάση θεωρώ ότι χτύπησε διάνα- τα είπε όλα για το χάλι του Αλαβάνου. Ο οποίος φαίνεται ότι εζήλωσε την δόξαν του γέρου Καραμανλή και πήγε να πει κι αυτός ότι "μένω γιατί το ζητήσατε". Και το έριξε σε μικροκομματικά παιχνίδια, μπας και κατορθώσει να μείνει αυτός το απόλυτο αφεντικό, χωρίς, όμως να έχει και τις ευθύνες του αφεντικού.

Διότι, και αυτό είναι το χειρότερο, ο Αλαβάνος έκανε με τους φτηνούς τακτικισμούς του απολύτως σαφές ότι και η καρέκλα τον νοιάζει και ότι τον Τσίπρα δεν τον υπολογίζει και ότι θέλει πολύ ο ΣΥΡΙΖΑ να μετατραπεί στο βασικό σχήμα ελέγχου όλων των συνιστωσων -και του ΣΥΝ. Εξ ου και οι περίεργες τουλάχιστον προτάσεις που ακούστηκαν και μαζεύτηκαν άρον-άρον μόλις έγινε κατανοητό το σχέδιο του Αλαβάνου και άρχισαν να φωνάζουν οι πάντες στο ΣΥΝ -και οι Τσιπραίοι και οι Ανανεωτικοί. Διότι, με απλά λόγια, ο Αλαβάνος ήθελε να γίνουν όλα ένας κιμάς, τον οποίο θα έπλαθε ο ίδιος κατά το δοκούν, χωρίς, ωστόσο, να αναλαμβάνει την ευθύνη της πιθανής αποτυχίας του μαγειρέματος.

Ο Αλαβάνος ευθύνεται πολύ περισσότερο από οιοδήποτε άλλο στέλεχος για τα χάλια του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ: αυτός ήταν που πριόνισε τον Τσίπρα, αυτός ήταν που αρχικά έβριζε και ειρωνευόταν το ΠΑΣΟΚ ("καλώς τα παιδιά", "κάθοδος στον Άδη η συνεργασία"), για να αλλάξει ρότα μόλις τα 18άρια των δημοσκοπήσεων έγιναν 5άρια -προφανώς, χωρίς να ενημερώσει κανέναν...-, αυτός ήταν που έστρεψε εναντίον του το σύνολο των Ανανεωτικών με τις υπερβολές και τις παλινωδίες του, τελικά αυτός ήταν που τα έκανε σκατά και τώρα, αντί να αποδεχθεί την ευθύνη του και να κινητοποιήσει διαδικασίες θεραπείας, με πρώτη και καλύτερη κίνηση την αποχώρησή του, συνεχίζει να θέλει να είναι το απόλυτο αφεντικό, ο padre padrone μιας παράταξης που φθίνει.

Το φυσικό αποτέλεσμα αυτής της φθοράς θα είναι να μείνει ο ΣΥΡΙΖΑ εκτός Βουλής στις επόμενες εκλογές (με τους έξυπνους Οικολόγους Πράσινους να παίρνουν κατά πάσα πιθανότητα τη θέση του). Αν, μάλιστα, το ΠΑΣΟΚ φανεί αρκετά πονηρό, τότε θα μαδήσει σαν κοτόπουλο το ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ, στέλνοντάς τον στην ίδια μοίρα με το ΚΚΕ-ΜΛ και το μλ-ΚΚΕ. Υπάρχει τρόπος διεξόδου από αυτή την κρίση; Νομίζω ναι, αλλά απαιτεί θάρρος, ειλικρίνεια, σκληρή αυτοκριτική και στρατηγική. Και, αντί αυτών, το μόνο που βλέπουμε είναι έναν Αλαβάνο να παίζει μικροπολιτικά παιχνιδάκια κι έναν Τσίπρα να χάνει την αξιοπρέπειά του -για ποιο λόγο, άραγε; Απορεί κανείς γιατί οι πολίτες θα τους γυρίσουν την πλάτη. Το γυαλί έσπασε και μόνο η αντικατάστασή του μπορεί να έχει σημασία και αποτελέσματα...

Ρε, δεν πά' να αποχηθείτε!!!

Περί αποχής ο λόγος και περί μηνυμάτων της λεχώνας κάλπης -η οποία διά βιασμού κατέστη έγκυος. Τι πά' να πει γιατί δεν πήγε ο κόσμος να ψηφίσει; Σε μια κοινωνία όπου ο προσωπικός ευδαιμονισμός έχει γίνει φετίχ, τι ακριβώς περιμένει ο -φθαρμένος και υπεύθυνος για την κατάσταση- πολιτικός κόσμος; Στα παλιά του τα Timberland του άλλου και οι ευρωεκλογές και τα διακυβεύματα και η Ενωμένη Ευρώπη και το μέλλον της.

Η Μύκονος νά'ναι στη θέση της και, στην τελική, όταν ο ίδιος ο Καραμανλής σπρώχνει τον κόσμο στην αποχή (γιατί ξέρει ότι όσο μεγαλύτερη η συμμετοχή, τόσο μεγαλύτερο και το στραπάτσο της ΝΔ...), λέγοντας εμμέσως πλην σαφώς "δεν πά' να ψηφίσετε ό,τι γουστάρετε, τη Δευτέρα εγώ θα παραμένω πρωθυπουργός και θα συνεχίσω να κάνω ό,τι θέλω", τόσο ο κόσμος θα ρίχνει μαύρη πέτρα πίσω του (...όχι ότι θέλει και πολύ). Όσο για τα διλήμματα του ΠΑΣΟΚ, όταν επί δεν ξέρω κι εγώ πόσο καιρό το ίδιο το κόμμα απαξιώνει τον αρχηγό του, πόσο εύκολο είναι μετά αυτός να πείσει το αδιάφορο κοινό;

Το οποίο κοινό, αντιδρώντας εντελώς παυλοφικά, έτρεξε στα πιο "ασφαλή" (διάβαζε: συντηρητικά και "κλειστά") κόμματα (ΛΑΟΣ και ΚΚΕ), ή έριξε συνειδητά ψήφο στον αέρα (Παπαθεμελήδες και λοιπές δημοκρατικές δυνάμεις...). Το μόνο αυθεντικό μήνυμα της κάλπης αφορά στις λαλακίες που έκανε και πλήρωσε ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ και να δω τώρα αν τα συντρόφια στην Κουμουνδούρου θα έχουν τα cojones να πουν τα σύκα-σύκα και την ΚΟΕ ανύπαρκτη και να τρέξουν να προλάβουν, διότι, έτσι όπως έχουν γίνει τα πράγματα, τους βλέπω εκτός Βουλής στις ερχόμενες με γοργά βήματα εθνικές εκλογές.

Κατά τα λοιπά, βοήθειά μας, διότι ο πρωθυπούργαρος ζήτησε και πάλι σεμνότητα και ταπεινότητα και επιτάχυνση των μεταρρυθμίσεων. Οπότε,... μην πανικοβάλλεστε και πρώτα τα γυναικόπαιδα.

Καλό ταξίδι, κύριε Παπαγιαννάκη...

Τελικά, ο Μιχάλης Παπαγιαννάκης έφυγε από κοντά μας, χάνοντας τη μάχη με τον καρκίνο, που το τελευταίο διάστημα τον είχε ταλαιπωρήσει πάρα πολύ. Μαζί με τον Παπαγιαννάκη, όμως, έφυγε από την πολιτική ζωή του τόπου και μια από τις σημαντικότερες φωνές της Αριστεράς, ένας άνθρωπος που είχε τη σύνθεση και τη νηφαλιότητα ως ζωτικό κομμάτι της ζωής του.

Οι αποχαιρετισμοί δεν μου αρέσουν, οπότε θα αρκεστώ να πω ότι ελπίζω αυτοί που μένουν να καταλάβουν τα όσα πρέσβευε ο Μιχάλης Παπαγιαννάκης για την πολιτική ζωή του τόπου και να συνεχίσουν το έργο του. Για τους οικείους και τους φίλους του, τα συλληπητήριά μου δεν είναι αρκετά για να απαλύνουν τον πόνο τους. Καλό ταξίδι, Μιχάλη Παπαγιαννάκη...

*photo via in.gr*

Τρεμάμενα φώτα

Το "Wavering Radiant" των ISIS κατά την άποψή μου βάζει πλώρη για να γίνει ένας από τους καλύτερους δίσκους -όχι μόνο από το χώρο του metal- του 2009. Και αν κάποιοι αισθάνονται ότι οι ISIS και η πορεία που χαράζουν τα τελευταία χρόνια δεν είναι τόσο καλή όσο τα όσα είχαν κάνει στο παρελθόν -well, tough luck, παιδιά. Διότι το συγκρότημα δεν δείχνει καμία διάθεση να επιστρέψει στο sludgy παρελθόν του (με το οποίο, άλλωστε, ξεμπέρδεψε μια και καλή και με τον πλέον εμφατικό τρόπο με το εκπληκτικό "Celestial" του 2000), αλλά, αντιθέτως, μοιάζει να κινείται στα πλέον ενδιαφέροντα ύδατα που μπορεί να κινηθεί ένα σύγχρονο ροκ συγκρότημα.

Στην περίπτωση του "Wavering Radiant", οι ISIS δείχνουν να παίρνουν ιδέες από δύο από τα σημαντικότερα συγκροτήματα της δεκαετίας του '90: τους Slint, οι οποίοι εφηύραν το post rock με το δίσκο "Spiderland", και τους Rodan, οι οποίοι αποτέλεσαν τους πρώτους ρεβιζιονιστές/ρεφορμιστές του είδους, προτού καλά-καλά αυτό αποκτήσει βασικά χαρακτηριστικά. Ωστόσο, οι ISIS παραείναι έξυπνοι, ώστε απλώς να μπουν σε μια διαδικασία copy/paste ιδεών. Αντιθέτως, φροντίζουν τα στοιχεία αυτά να τα εντάξουν οργανικά στο m.o. τους, χτίζοντας υπέροχα, επικού μεγέθους κομμάτια, τα οποία ισορροπούν τέλεια μεταξύ της μεταλλικής βιαιότητας και της post-rock αιθερικής μελωδικότητας.

Απλώς, η μουσική αυτή, για να γίνει αντικείμενο απόλαυσης, θα πρέπει ο ακροατής να προσέχει τα κομμάτια, την εξέλιξή τους, τον τρόπο με τον οποίο ξετυλίγονται μέσα στο χωροχρόνο. Αυτό σημαίνει ότι το "Wavering Radiant" δεν είναι κατάλληλο για background music. Βεβαίως, οι ISIS έχουν λειάνει κάποιες "γωνίες" του παρελθόντος τους, χωρίς, όμως να έχουν υποσκάψει την ευφυία της μουσικής τους. Κάντε τον κόπο να ακούσετε το δίσκο αυτό. Η εξαίσια μουσική του μπορεί να να σας πείσει ότι οι διάφορες ταμπέλες είναι ασήμαντες μπροστά στο ταλέντο και τη διάθεση για πειραματισμό...

Σοσιαλισμός ή... Καραμανλισμός;...

Αγαπητέ μου κύριε Καραμανλή,

Αντιλαμβάνομαι ότι είστε ένας πολυάσχολος άνθρωπος και ότι εκ της θέσεώς σας δεν είναι δυνατόν να ασχολείστε με λεπτομέρειες. Γι' αυτό το λόγο, θα ήθελα να σας βοηθήσω να αποφύγετε λάθη, όπως αυτό που κάνατε χθες, έστω κι αν το ακροατήριό σας ήταν μέλη του κόμματος του οποίου ηγείστε και είναι μάλλον απίθανο να γνωρίζουν τα τι και τα πώς.

Λοιπόν, κύριε πρωθυπουργέ μου, η φράση που τόσο σας εξόργισε και σας προσέβαλλε κι εσάς και όλους τους ευρωπαίους Κεντροδεξιούς, δυστυχώς, δεν ανήκει στον πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ, ο οποίος τη χρησιμοποιεί αρκετά συχνά το τελευταίο διάστημα. Η φράση "σοσιαλισμός ή βαρβαρότητα" αποδίδεται στην μεγάλη Μαρξίστρια θεωρητικό και μάρτυρα του σοσιαλισμού, Rosa Luxemburg.

Σε αυτό το linkάκι που σας παραπέμπω, μπορείτε να δείτε -χοντρικά, βεβαίως- πώς και γιατί η Rosa Luxemburg χρησιμοποιήσε αυτή τη φράση, τα νοήματά της και τους στόχους πού ήθελε να επιτύχει μέσα από το "σοσιαλισμός ή βαρβαρότητα". Φαντάζομαι ότι ο αρχηγός του ΠΑΣΟΚ δεν μιλά για επανάσταση και ότι χρησιμοποιεί τη φράση καθ' υπερβολή, προκειμένου να τονίσει την ανάγκη αλλαγής κυβέρνησης στην Ελλάδα.

Δεδομένου ότι, κατά δήλωσή σας, έχετε μελετήσει τον Μαρξ, όντας φοιτητής, πιστεύω ότι η πληροφορία που μόλις σας έδωσα θα σας κινήσει το ενδιαφέρον να ψάξετε περισσότερο την όλη ιστορία και να μην εξοργίζεστε με μια φράση που ειπώθηκε πριν από σχεδόν ένα αιώνα από μια Μαρξίστρια.

Φιλικά,

Khlysty

Δαίμονες, βρυκόλακες και άλλα υπαρξιακά ζητήματα

Ένα από τα τελευταία μου κολλήματα είναι ο Αμερικάνος συγγραφέας Christopher Moore. Πριν από μερικούς μήνες αγόρασα το πρώτο του βιβλίο ("Practical Demonkeeping"), χωρίς να ξέρω τίποτα γι' αυτόν και χωρίς να έχω ιδιαίτερες προσδοκίες. Και -όπως συνήθως συμβαίνει σε τέτοιες περιπτώσεις- έπαθα την πλάκα μου και έγινα ρεζίλι μέσα στο Μετρό (όπου διαβάζω συνήθως), καθώς γελούσα αρκετά δυνατά με αυτά που διάβαζα...

Ο Moore κατατάσσεται στην κατηγορία των συγγραφέων του "παραλόγου" (εγώ θα έλεγα ότι είναι περισσότερο σουρρεαλιστής χιουμορίστας) και η τακτική του συνίσταται στο να παίρνει ένα θέμα του φανταστικού (δαίμονες, βρυκόλακες, κλπ) και να το υποσκάπτει μέσα από μια έντονη χιουμοριστική διάθεση. Ωστόσο, αυτό που μου αρέσει περισσότερο με τα βιβλία του (έχω ήδη διαβάσει δύο και άλλα τέσσερα βρίσκονται στη σειρά...) είναι η αγάπη που ο Moore δείχνει σε αυτό που ονομάζουμε "συνηθισμένο άνθρωπο".

Οι ήρωές του δεν είναι κάτι το ιδιαίτερο, δεν έχουν εξαιρετικές ικανότητες, δεν είναι υπεράνθρωποι: αντιθέτως, οι περισσότεροι είναι συνηθισμένοι, μέσοι άνθρωποι, οι οποίοι προσπαθούν περισσότερο να ανταπεξέλθουν στις αγριότητες της καθημερινότητας, παρά στην εισβολή του υπερφυσικού σε αυτή. Επίσης, το απλό και ευχάριστο γράψιμο του Moore, η εξαιρετική του αίσθηση του χιούμορ και η σχεδόν MontyPythonική του προσέγγιση στο παράλογο κάνουν τα βιβλία του πολύ ευχάριστα και ευκολοδιάβαστα.

Εντάξει, δεν είναι Ντοστογιέφσκι, όμως, αν θέλετε να φτιάξει η διάθεσή σας μέσα από ένα βιβλίο, ο Moore είναι το καλύτερο φάρμακο...

*photo by flickr*

Εδώ ήρθαμε, πα' να φύγουμε...

Δεν ξέρω αν αυτό το φαινόμενο εντοπίζεται αποκλειστικά στην Ελλάδα, ωστόσο, δεν πέρασαν 24 ώρες από τις πανηγυρικές ανακοινώσεις των ευρωψηφοδελτίων και όλες τις μεγαλοστομίες που ακούστηκαν, και οι επικεφαλής στη ΝΔ και στο ΠΑΣΟΚ ούτε λίγο ούτε πολύ ανακοίνωσαν ότι είναι ανά πάσα στιγμή έτοιμοι να την πουλέψουν και να γυρίσουν στα καθ' ημάς για να "υπηρετήσουν την πατρίδα και το λαό". Κατά τα λοιπά, αναρωτιέται κάποιος γιατί η Ελλάδα έχει άθλια παρουσία στο Ευρωκοινοβούλιο και γιατί κάθε λίγο και λιγάκι περνούν διάφοροι δράκοι και κανείς δεν το παίρνει χαμπάρι (εκτιμώ ότι υπάρχουν και κάποιες εξαιρέσεις, οι οποίες, δυστυχώς, επιβεβαιώνουν τον κανόνα...).

Το χειρότερο, όμως, δεν είναι αυτό. Το χειρότερο -και, δυστυχώς, έχω προσωπική άποψη γι' αυτό- είναι ότι σε όλα τα κόμματα υπάρχουν πολλά στελέχη τα οποία γουστάρουν να πάνε στην Ε.Ε., τα οποία γνωρίζουν ακριβώς τι παίζει, έχουν όλα τα απαραίτητα προσόντα για να παίξουν το ρόλο του ευρωβουλευτή και, παρόλα ταύτα, είτε λαμβάνουν "τιμητικές" (διάβαζε: μη εκλόγιμες) θέσεις στα ευρωψηφοδέλτια, είτε αγνοούνται επιδεικτικά από τους προέδρους και τους λοιπούς σφουγγοκωλάριους των κομμάτων, οι οποίοι καταρτίζουν τις ευρωλίστες προσπαθώντας να εξυπηρετήσουν υποχρεώσεις, να καλύψουν εσωκομματικές κόντρες και πάει λέγοντας.

Ετσι, το πράγμα καταλήγει σε μια απόλυτη ξεφτίλα: ευρωβουλευτές με ημερομηνία λήξης, ισχνή παρουσία στο Ευρωκοινοβούλιο, καμία συνεργασία μεταξύ των Ελλήνων ευρωβουλευτών (τι με νοιάζει τι θα γίνει, αφού σε μερικούς μήνες θα είμαι πίσω στην Ελλαδάρα, να υπερασπίζομαι τα ιερά και όσια...) και τα όργανα της Ε.Ε. να εκφράζουν πλέον ανοιχτά τη δυσφορία τους για αυτή την κατάσταση. Κατά τα λοιπά, ο γίγαντας Καραμανλής έκλεισε τη Βουλή ένα μήνα νωρίτερα, για να ασχοληθούμε, λέει, απερίσπαστοι με τη σημασία των ευρωεκλογών...

The best!!!!

Αν και διαπράττω ουκ ολίγα από τα αμαρτήματα που αναφέρονται εντός του με τον πλέον εύγλωττο τρόπο, δεν μπορώ παρά να σας ικετεύσω να διαβάσετε το ωραιότερο κείμενο που έχει γραφτεί ποτέ για το Web 2.0. Παρακαλώ, μη μείνετε στον τίτλο: διαβάστε το όλο. Δεν ξέρω ποιος το έγραψε, όμως έχει τον απόλυτο σεβασμό και την απόλυτη εκτίμησή μου. Άλλωστε, αλλάξτε το Web 2.0 με οτιδήποτε άλλο και πείτε μου αν ο τύπος κάνει λάθος...

Είμαι άντρας και το κέφι μου θα κάνω...

Ειλικρινά με εντυπωσιάζει το πόσο ρηχή μπορεί να είναι η πολιτική συζήτηση στην Ελλάδα. Πάρτε για παράδειγμα τις αναλύσεις επί αναλύσεων που έγιναν και συνεχίζουν να γίνονται γύρω από την απόφαση του Καραμανλή να τελειώσει πρόωρα την κοινοβουλευτική περίοδο. Μα, δεν βρέθηκε κανείς στο ερώτημα "γιατί το έκανε αυτό ο Καραμανλής;" να απαντήσει "διότι έτσι γούσταρε και διότι μπορούσε";... Τι διάλο, πάλι για τα αυτονόητα θα πρέπει να μιλάμε;

Από τη Μεταπολίτευση και δώθε, παρατηρείται μια σταθερή και συνεχής διάβρωση του πλέγματος των θεσμών στην Ελλάδα, με ταυτόχρονη υπερσυγκέντρωση εξουσιών στο πρόσωπο του εκάστοτε πρωθυπουργού. Το "βιολί" αυτό άρχισε με το γέρο Καραμανλή, συνεχίστηκε με τον Ανδρέα και, ακολούθως, με το Μητσοτάκαρο, το Σημίτη και τώρα τον Κωστάκη. Και, αν δε βάλουμε μυαλό, θα συνεχίζεται επ' άπειρον, έως ότου ο πρωθυπουργός να γίνει ένας Ηλιογάβαλος και να ησυχάσουμε.

Όσο οι θεσμοί (Βουλή, Δικαιοσύνη, Πρόεδρος της Δημοκρατίας, κλπ) θα είναι ασφυκτικά δεμένοι με την εκάστοτε κυβέρνηση -άρα με τον πρωθυπουργό...-, όσο θα συνεχίζεται η θεσμική και νομική τους αποσάθρωση υπέρ του ενός, όσο αυτός ο ένας θα γίνεται όλο και πιο ισχυρός, τόσο αυτού του είδους τα φαινόμενα αυθαιρεσίας θα γίνονται συχνότερα. Αφού ο άνθρωπος έχει το δικαίωμα, γιατί να μην το ασκήσει;... Έλα ντε!

Ως εκ τούτου, ας μην αναρωτιόμαστε γιατί ο Καραμανλής έκλεισε όπως έκλεισε τη Βουλή, αλλά πώς φθάσαμε ως εδώ και πώς μπορούμε να αλλάξουμε αυτή την κατάσταση. Το βήμα είναι ανοιχτό σε προτάσεις...