Κυβέρνηση patchwork

Κατ' αρχάς δείτε αυτό.

Εν συνεχεία, διαβάστε αυτό κι αυτό κι αυτό.

Τελειωσατε την ανάγνωση; Ωραία, ώρα να αρχίσουμε.

Ομολογώ ότι το βράδυ της περασμένης Πέμπτης οι όποιες ελπίδες μου για την κυβέρνηση Παπαδήμου εξαϋλώθηκαν ολοσχερώς, όταν είδα δημοσιογράφο της ΝΕΤ να αναφέρει ως πληροφορίες ότι α) το νέο κυβερνητικό σχήμα θα είναι "ολιγομελές" και β) ότι στο σχήμα αυτό θα συμμετέχει και ο Δ. Αβραμόπουλος, ο οποίος φερόταν εκείνη την ώρα να διεκδικεί το υπουργείο Άμυνας. Τελικά το πήρε και μπράβο του: επιτέλους βρίσκεται σ' ένα υπουργείο που, όταν θα τον βλέπουν, οι υφιστάμενοί του θα του βαράν προσοχές και θα του κάνουν "παρουσιάστε".

Από εκείνη την ώρα ήμουν βέβαιος ότι το πράγμα θα σκαλώσει άσκημα και ότι θα καταλήξουμε με ένα κυβερνητικό σχήμα που θα ήταν το λιγότερο δυσλειτουργικό και το περισσότερο τερατώδες. Διότι, αναγνώστη μου, με 48 άτομα δεν πας για κυβέρνηση "μεταβατική" και "εθνικής ανάγκης", αλλά για κυβέρνηση άθλιων συμβιβασμών και μικροπολιτικών παιγνίων επιπέδου αυλής νηπιαγωγίου. Κι έτσι, καταλήξαμε με τέσσερις (!) υπουργούς στο Εθνικής Άμυνας, πέντε (!!!) στο ανάπτυξης και τέσσερις (!!!!) στο Οικονομίας. Τέλεια.

Αν και δεν το είχα γράψει, σε συζητήσεις μου είχα εξ αρχής ταχθεί κατά της λύσης Παπαδήμου ως μεταβατικό πρωθυπουργό. Καλός, χρυσός και με κύρος ο κ. Παπαδήμος, ωστόσο, sorry κιόλα, αλλά ποτέ δεν έπαψε στα μάτια μου να είναι ο διοικητής της ΤτΕ όταν η Ελλάδα μπήκε στο ευρώ και ο αντιπρόεδρος της ΕΚΤ όταν ξέσπασε η χρηματοπιστωτική κρίση και ο "άτυπος σύμβουλος" του Παπανδρέου όταν άρχισε να συζητιέται σοβαρά το ενδεχόμενο κουρέματος του ελληνικού χρέους, το οποίο ο ίδιος δεν έδειξε ποτέ να εγκρίνει. Και τώρα, όχι μόνο καλείται να το εφαρμόσει, αλλά και να διαπραγματευτεί τους όρους εφαρμογής του, το νέο μνημόνιο, δηλαδή.

Ελπίζω να βγω ψεύτης, αλλά τι στοίχημα πάμε ότι οι τράπεζες θα διαπιστώσουν ότι τα ζόρια που έβλεπαν να έρχονται με το "κούρεμα", τελικά δεν θα είναι και τόσο μεγάλα; Ότι το Κράτος - πατερούλης θα φροντίσει να βρει άμεσα φράγκα για την ανακεφαλαιοποίησή τους; Ότι τα πλεόν επαχθή για τους πολίτες μέτρα, όχι μόνο δεν θα αρθούν, αλλά θα γίνουν και μόνιμα και ίσως και πιο οδυνηρά; Ότι η φοροδιαφυγή δεν θα παταχθεί εκεί που πρέπει (δηλαδή, στους μεγάλους φοροφυγάδες); Ότι, τελικά, ούτε οι αριθμοί θα ευημερίσουν, ούτε και οι πολίτες; Προσοχή, δε λέω ότι για όλα αυτά θα φταίει ο Παπαδήμος, αλλά ότι ο ίδιος δεν θα κάνει και πολλά πράγματα για να αποτρέψει τα δεινά.

Ωστόσο, πρέπει να ομολογήσω ότι η παρούσα κυβέρνηση δεν είναι τίποτε άλλο από το αποτέλεσμα του λαού που τη "γέννησε": η δημοσκόπηση της Public Issue αντικατοπτρίζει απόλυτα το χάος που επικρατεί στην κοινωνία και τη χώρα. Η συντριπτική πλειοψηφία των πολιτών υποστηρίζει τον Παπαδήμο ως ηγέτη της κυβέρνησης και, ταυτόχρονα, ενισχύει σημαντικά τις πολιτικές δυνάμεις που αντιτίθενται κάθετα στη λύση αυτή και ζητούν άμεσα εκλογές. Διερωτώμαι, ειλικρινά, αν γνωρίζουμε τι σκατά θέλουμε ή αν απλώς γουστάρουμε το τζόγο που τέτοιες συνθήκες εμπεριέχουν...

Φυσικά, θεωρώ δεδομένο ότι ενώπιον τέτοιων δημοσκοπικών ευρημάτων, τα κόμματα δεν θα κάτσουν να δουν πώς μπορεί η κυβέρνηση αυτή να παράξει έστω και στοιχειώδες έργο, αλλά από προχθές θα φροντίσουν να οργανώσουν την προεκλογική τους καμπάνια, άλλωστε ο Φεβρουάριος δεν είναι μακριά και όσοι πιστεύουν ότι η κυβέρνηση αυτή θα μπορέσει να ξεπεράσει το χρονικό όριο της 19/2/2012 χρειάζονται επειγόντως reality check. Στην ουσία, το τερατώδες σχήμα των 48 ατόμων αποτελεί πλήρη απόδειξη ότι η κυβέρνηση αυτή στήθηκε μόνο και μόνο για να διαχειριστεί κάποια πράγματα, α, και για να γίνει το ΛΑΟΣ κυβερνητικό κόμμα. Θεωρώ, δε, ότι το ξήλωμα του patchwork δεν θα αργήσει καθόλου. Και, τότε,... τρεχάτε ποδαράκια μου. Αναρωτιέμαι, δέχονται πολιτικούς πρόσφυγες στη Ζανζιβάρη;

(η φωτο από εδώ)